Η Αριστερά δεν είναι πολιτικό ρεύμα, είναι θρησκεία

Η Αριστερά δεν είναι πολιτικό ρεύμα, είναι θρησκεία. 

Τα στελέχη της πιστεύουν ότι κατέχουν την υπέρτατη αλήθεια, ότι δεν υπάρχει ζωή πέρα από τον δικό τους κόσμο. 

Καμία παταγώδης αποτυχία, καμία αναποδιά και κανένα λογικό επιχείρημα δεν πρόκειται ποτέ να τους πείσει ότι έχουν άδικο. 

Η πίστη τους είναι δογματικού χαρακτήρα και δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τον ορθολογισμό. Γι' αυτό οι αριστεροί δεν συγχωρούν την άλλη άποψη, την αντίρρηση ή τη διαφορετικότητα, και σπεύδουν να κρεμάσουν ταμπέλες "φασίστα" ή "εθνικιστή" ή "νεοφιλελεύθερου" σε όποιον διαφωνεί μαζί τους. 

Όπου επικράτησαν και πήραν την εξουσία διέπραξαν πρωτοφανή εγκλήματα σε βάρος των αντιπάλων τους -όπως ακριβώς και η Ιερά Εξέταση έκαιγε ανθρώπους στην πυρά- και βέβαια ποτέ δεν αποκήρυξαν την ένοπλη βία. 

Γι' αυτό αντί να ντρέπονται για τους αμετανόητους δολοφόνους όπως ο Κουφοντίνας, τους περιφέρουν στο κέντρο της πρωτεύουσας σαν ιερά τοτέμ. 

Στις περιπτώσεις που το πολιτικό περιβάλλον δεν τους επέτρεπε τη φυσική εξόντωση των αντιφρονούντων, έκαναν ό,τι μπορούσαν για την ηθική τους εξόντωση. 

Για τον λόγο αυτό ματαιοπονούμε αν πιστεύουμε ότι οι αριστεροί που μας κυβερνούν σήμερα θα έρθουν κάποια στιγμή στα συγκαλά τους, ή θα ανάψει μέσα τους έστω μία σπίθα πατριωτισμού και θα ορθώσουν το ανάστημά τους κατά της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών όταν αυτή έρθει στη Βουλή για ψήφιση. 

Από τους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να περιμένει κανείς το παραμικρό ίχνος λογικής, φιλότιμου ή αξιοπρέπειας. Είναι τάγμα Ιησουιτών και θα ψηφίζουν ό,τι τους διατάζει το κόμμα χωρίς καμία αντιλογία. 

Όλες οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις κλονίζονταν σοβαρά κάθε φορά που αναγκάζονταν να ψηφίσουν ένα μνημόνιο και είχαν πολλές απώλειες και διαρροές - μόνο οι αριστεροί παρέμειναν απολύτως συμπαγείς και πειθαρχημένοι σαν στρατός επί 3,5 χρόνια, διότι ακριβώς δεν έχουν καμία συνείδηση πέρα από το ατομικό και το κομματικό συμφέρον.  

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε απέναντι σ' αυτούς τους ιδεοληπτικούς φανατικούς, τους "τζιχαντιστές της αρλουμπολογίας" και του εθνομηδενισμού, είναι να αντιδράσουμε δυναμικά. 

Δυστυχώς το πολίτευμά μας που είναι ουσιαστικά μία πρωθυπουργική μοναρχία, έχει παραδώσει ολόκληρη τη χώρα όμηρο στα χέρια των παλαβών αριστερών προδοτών από τη στιγμή που κατέλαβαν νόμιμα την εξουσία, διότι δεν προβλέπεται καμία λογοδοσία της κυβέρνησης και καμία δυνατότητα του λαού να ανακαλέσει την εντολή του ακόμη κι όταν αυτή ποδοπατείται κυριολεκτικά από τους κυβερνώντες - όπως συμβαίνει σήμερα. 

Ως γνήσιοι θρησκόληπτοι που είναι οι αριστεροί δεν παίρνουν χαμπάρι ούτε από διαδηλώσεις, ούτε από δημοσκοπήσεις, ούτε από καταγγελτικά άρθρα, ούτε από λογικά επιχειρήματα. 

Θα πρέπει να φύγουν από την εξουσία το ταχύτερο δυνατό, διότι είναι πραγματικά ό,τι πιο επικίνδυνο έχει αντιμετωπίσει η χώρα από καταβολής του νεοελληνικού κράτους.

Η Χαλυβουργική έκλεισε το 1974...

Του Γιώργου Κράλογλου 

Ο κύβος ερρίφθη το 1974. Τότε που γεννήθηκε η άτυπη πολιτική "συναίνεση", να συρρικνωθεί η ιδιωτική οικονομία και να ξεριζωθεί η βιομηχανία.  

Τότε, με την ελληνική κοινωνία, του "σφάξε με Αγά μου να αγιάσω..." στο όνομα της δήθεν αποχουντοποίησης... Των συνθημάτων για τους βιομήχανους με τα γυάλινα πόδια. Τους ανίκανους Έλληνες επιχειρηματίες που θα τους ρίχναμε στην θάλασσα της ΕΟΚ να κολυμπήσουν... Τους ληστές με τα λεφτά στην Ελβετία. Τα ιδιωτικά φουγάρα που έπρεπε να πάνε στα "στιβαρά" χέρια των συνδικάτων... Και ας περνούσαν το 1.000.000 οι εργαζόμενοι στα ιδιωτικά φουγάρα.

Και ας ναυπηγούσαμε (τότε), στον Σκαραμαγκά και στην Ελευσίνα, τα ακριβότερα σκάφη, με τη Σιγκαπούρη να μας αντιγράφει. Ας στήναμε στη Μέση Ανατολή, στην Αγγλία και την Ελβετία ελληνικές σημαίες σε τεράστια βιομηχανικά συγκροτήματα και όχι τενεκετζίδικα...

Η κοινωνία είχε καλλιεργηθεί να είναι αρνητική. Απολύτως δεκτική όμως, στους επαγγελματίες δολοφόνους της 17 Νοέμβρη, οι οποίοι ενώ εκτελούσαν "συμβόλαια" θανάτου, Δ. Αγγελόπουλος (Χαλυβουργική), Α. Αθανασιάδης (Λιπάσματα), Κ. Περατικός (Ναυτιλία), Β. Βαρδινογιάννης (ατυχής απόπειρα), τους καταγράψαμε ως "ήρωες" ποτίζοντας το έδαφος για τους (χρήσιμους σε αριστερούς και ακροδεξιούς) οπαδούς τους... Αυτούς που σήμερα, τρέχοντας πίσω τους..., πληρώνουμε όποια καταστροφή και μπάχαλο τους ηδονίζει...

Η ίδια κοινωνία ήταν που αγνόησε τα μύρια όσα "κόλπα", απατεώνων διαχειριστών της οικονομίας, μετά την κρατικοποίηση του 80% του συνόλου της και του 100% των στρατηγικών τομέων της, ανυψώνοντας το "λάβαρο" του επαγγελματία-εργατοπατέρα... Του κάθε είδους και χρώματος φτηνού εργατοπατέρα που "επιστρατεύθηκε" στις σκοπιμότητες και τους υπολογισμούς των κομμάτων, να δημιουργήσουν πελατειακό σύστημα διορίζοντάς τους στις 50 ιδιωτικές βιομηχανίες που κρατικοποιήθηκαν, με αποζημιώσεις (των μετόχων) από τα λεφτά του λαού...!!! 

Εργατοπατέρες, αφισοκολλητές και κομπιναδόροι (τα ζούμε τις ημέρες αυτές στον τομέα του φυσικού αερίου) για να τις εκμεταλλευθούν μια 15ετία (και μέχρι σήμερα, 3-4 από αυτές, όπως η ΛΑΡΚΟ, η ζάχαρη) με απίστευτες ζημιές σε τρισ. δραχμών και δισ. ευρώ από τις τσέπες του λαού... και "κλοπιμαία" από Κοινοτικά Ταμεία, τα οποία όμως πληρώνουν ήδη οι αγρότες, με αντίστοιχο κόψιμο επιδοτήσεων!!! 

Αυτό το κλίμα του 1974-1985 βρήκε στο φόρτε του... τον αγώνα δρόμου, μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, για το ποιος θα κατακτήσει το "έπαθλο" του λαϊκισμού. Για το ποιος θα διαδέχεται ποιόν στην εξουσία, σε ένα παιχνίδι δικομματισμού, με δόγμα τον κρατισμό και την κατοχή του κράτους, από κομματικό στρατό. 

Κλίμα άριστο να δικαιώσει το όνειρο του αγρότη και της αγρότισσας για μια θέση κρατικού υπαλλήλου... Μια καρέκλα στο κράτος να πέφτει ο μισθός, βρέχει χιονίσει... χωρίς αξιοκρατία και χωρίς να δουλεύεις. 

Ακόμη και αν είσαι κρατικός δάσκαλος... ή κρατικός καθηγητής Πανεπιστημίου. 

Πάνω από 2.000 καθηγητές και παρατρεχάμενοι φώλιασαν σε θέσεις Δ.Σ. στην κρατική οικονομία. Περισσότερες από 60.000 θέσεις Δ.Σ., συμβούλων και δήθεν εμπειρογνωμόνων δημιουργήθηκαν μεταξύ του 1974-1980 για να βολευτούν πανεπιστημιακοί της εξουσίας και των κομμάτων, αφισοκολλητές και άλλα κομματόσκυλα.

Η μέθοδος ήταν απλή. Γι' αυτό και διατηρήθηκε. Κρατικοποίηση και μόνο κρατικοποίηση όποιων ιδιωτικών ομίλων δεν άντεχαν στην πετρελαϊκή κρίση του 1973. Την κρίση που έδειξε τα δόντια της σε όλες τις οικονομίες μέχρι και το 1978.

Στην Ελλάδα όμως η σκέψη για πολιτική παραμονής μας στον βιομηχανικό χάρτη της Ευρώπης, όπως έκανε και ο Βορράς και ο Νότος της τότε ΕΟΚ και των 8 και των 10, ήταν αδιανόητη. Ήταν πολιτικά ασύμφορη...

Περιγράφουμε την πραγματικότητα όπως την ζήσαμε, ημέρα με την ημέρα στο ρεπορτάζ, 45 δημοσιογραφικά χρόνια, με όλα τα συν και τα πλην. Και αν χρειαστεί θα μιλήσουμε και με ονόματα και με διαλόγους .Και για συγκεκριμένες (γνωστές βέβαια) ιστορίες...

Γι' αυτό, ανεξάρτητα από την ποιότητα αλλά και τις αδυναμίες της ελληνικής ιδιωτικής βιομηχανίας, κατά την άποψή μας, προέχει ένας ειλικρινής (αν είναι δυνατόν...) απολογισμός της Πολιτείας. Εάν δηλαδή οι πολιτικοί, τα κόμματα, οι κυβερνήσεις τους και η (χαλιναγωγημένη κομματικά) κρατική διοίκηση (μεταξύ 1974 – 2018) είχαν πολιτική βούληση και ικανότητα να κρατήσουν την Ελλάδα ως βιομηχανική στην Ε.Ε, παραμερίζοντας το πολιτικό κόστος. Και επειδή δεν περιμένουμε πειστική απάντηση (γιατί δεν δικαιολογούνται φαυλότητες, όπως η ΛΑΡΚΟ και άλλα 5 παρόμοια κρατικά ρεζιλίκια...) ας μην θρηνούμε την απώλεια της Χαλυβουργικής, αλλά τη βιομηχανική Ελλάδα που κανένας δεν ήθελε ούτε θέλει να επιστρέψει. Τα αντίθετα που ακούμε, είναι μόνο για να λέγονται...

ΑΝΑΛΥΣΗ: ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Βαθιά προβληματισμένος είδα σήμερα τον σύντροφο πρωθυπουργό να βγαίνει έξω από τα ρούχα του. «Δεν σας επιτρέπω να μας λέτε προδότες» είπε, αναφερόμενος στην άκρως προδοτική και κατάπτυστη συμφωνία την οποία ο ΙΔΙΟΣ υπέγραψε και υπερασπίζεται. Εδώ πρέπει να θυμίσω ότι αυτή η συμφωνία, η οποία κατά τον Ειλικρινή, τον πρωθυπουργό της χώρας, «πρέπει να τηρήσουν τα Σκόπια», αυτή η αισχρή συμφωνία στην οποία η «Ελλάδα παραμένει δεσμευμένη» κατά το ΥΠΕΞ της χώρας, για τον συγκυβερνήτη της χώρας και το ΥΠΕΘΑ… δεν υπάρχει! Βεβαίως. ΔΕΝ υπάρχει. Αν όμως λέει, έρθει προς ψήφιση αυτό που δεν υπάρχει, θα αποχωρήσουμε από την κυβέρνηση και μετά θα στηρίξουμε την κυβερνητική πλειοψηφία! Αν κάποιος μπερδεύεται από όλο αυτό, υπενθυμίζω ότι μιλάμε για την κυβέρνηση που σχημάτισαν δύο ιερά τέρατα της κωμωδίας που τους κέρδισε τελικά η πολιτική.
Σήμερα που είδα λοιπόν τον Τσίπρα, στην αρχή σκέφτηκα πως προσωπικά δεν γνωρίζω το αν κάποιος που είναι αποδεδειγμένα προδότης, ακόμα δηλαδή και αν έχει σπίτι του αυτόγραφο του Εφιάλτη, επιτρέπει σε κάποιον άλλο να τον λέει… αυτό που πραγματικά είναι: Προδότη. Ακόμα κι αν ο αγαπημένος του ηθοποιός είναι ο Μάτσας… Γενικώς, δεν γνωρίζω κανέναν που να επιτρέπει να τον αποκαλούν με την πραγματική του… «ιδιότητα» ακόμα και αν αυτή ισχύει περίτρανα. Δεν ξέρω κανέναν π.χ. που να τον απατά η γυναίκα του αλλά αυτός να επιτρέπει να του λένε στη δουλειά «καλημέρα κερατούκλη» ή «βρε, καλώς τον κερατά». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι. Και σίγουρα δεν σημαίνει ότι δεν… ΤΟ ΞΕΡΕΙ ότι είναι. Το ξέρει μια χαρά, ή μια λύπη αν θέλετε. Αλλά ΤΟ ΞΕΡΕΙ. Απλά… δεν τους το «επιτρέπει»…
Μετά όμως πραγματικά ανατρίχιασα. Γιατί υπάρχει και κάτι που στην περίπτωση του Ειλικρινή ισως και να είναι ακόμα χειρότερο και ακόμα πιο επικίνδυνο. Το να μην το ξέρει καν. Να μην γνωρίζει καν το πόσο προδοτική είναι η «Εφιαλτική» συμφωνία του και το μέγεθος της ζημιάς που προκαλεί η απελπιστική του ανικανότητα. Να είναι τόσο, μα τόσο κουτός που να μην γνωρίζει καν ότι η συμφωνία ανάμεσα στο Κακό και στο Κακό είναι κακή. Προδοτική. Κατάπτυστη. Ανθελληνική. «Μα είναι δυνατόν να έχει νοημοσύνη βολβού ολόκληρος Ηγέτης;;;» θα μου πεις… Το να σου λέει ότι «φάγαμε την καμήλα κι έμεινε η ουρά» ενισχύει αυτό το επιχείρημα.
Για να μην πει κανείς για την Λέσβο-Μυτιλήνη.
Για να μην πει κάνας άλλος για τον Μεσαίωνα.
Για να μην πει κάνας ακόμα για τις 360 μοίρες.
Για να μην ξαναμαναπει κανείς για το ότι δεν ξέρει καν πώς να κάτσει στην πολυθρόνα νεώπιον ξένων ηγετών επισκεπτών…
Είτε όμως το ξέρει ότι είναι προδοτική η συμφωνία και προδότης ο ίδιος, είτε είναι τόσο… «γάτα» που δεν το ξέρει καν, η ζημιά έγινε,γίνεται και θα γίνεται. Και για να καταλάβουμε όλοι το μέγεθος, όσοι τουλάχιστον δεν έχουμε υποστεί κομματική λοβοτομή, δείτε αυτό το ανατριχιαστικό, το εξοργιστικό, το εξωφρενικό. Αυτό που θα ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ σε κάποιον «Μακεδόνα» ονόματι Ζλάτκο ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΑ!! Ιβάνοβιτς να έρθει να μάθει ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ μεθαύριο, με ένα δεκαρικάκι, κάτι σλάβικα που θα τα λέει «Μακεδονικά»!
Σημείωση: Αυτό το Παρμενίων σαν ψεύτικο ακούγεται...
Γιατί όσο κι αν δεν «ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ» εσύ κ. Τσίπρα, να σε λένε προδότη…
Αυτουνού του «Μακεδόνα» του Ζλάτκο… ΑΥΤΟ… ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ.
Έτσι δεν είναι;;;

ΠΕΡΙ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ

Ο Κώστας Σημίτης προκαλεί συχνά αντιδράσεις και διχογνωμία διότι προέρχεται από τα σπλάχνα ενός απολύτως διεφθαρμένου κόμματος αλλά ήταν και ο τελευταίος μέχρι τώρα Έλληνας πρωθυπουργός που άφησε πίσω του κάποια αξιόλογη παρακαταθήκη: τα μεγάλα δημόσια έργα (Αττική Οδός, αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου κ.λπ), το γιγαντιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα του 1996-2004 χάρη στο οποίο κρατάμε ακόμα τον έλεγχο του Αιγαίου, και την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ. Το μεγάλο προσόν του ως πρωθυπουργού ήταν ότι ήξερε να θέτει στόχους και να τους επιτυγχάνει με σχεδόν φανατική προσήλωση - πράγμα ανήκουστο για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτικών. Σε αντίθεση με τον Ανδρέα Παπανδρέου που ήταν καθαρά πολιτικός του μπαλκονιού που συνέπαιρνε τα πλήθη, ο Σημίτης είναι κακός ρήτορας, απόμακρος και εσωστρεφής άνθρωπος. Από άποψη στοχοθεσίας και επιμονής όμως ήταν ασυναγώνιστος.

Έκανε κι αυτός βέβαια μεγάλα λάθη όταν άσκησε εξουσία. Αν και είχε την απίστευτη τύχη να ηγηθεί μιας κυβέρνησης στην καλύτερη περίοδο της σύγχρονης Ιστορίας μας με το καλύτερο ίσως ανθρώπινο κεφάλαιο που είχαμε ποτέ έως τότε, με φθηνό και άφθονο χρήμα, με χαμηλά επιτόκια και μεγάλα κοινοτικά δωρεάν πακέτα, επέτρεψε στην ξένη και εγχώρια διαπλοκή να οργιάσουν, δεν τόλμησε να τα βάλει με το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ, εξέθρεψε το τεράστιο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, απέτυχε να προετοιμάσει σωστά και να ενημερώσει επαρκώς τον ελληνικό λαό για το ευρώ, και αποδείχτηκε ανεπαρκής στη διαχείριση διπλωματικών και στρατιωτικών κρίσεων (Ίμια, Οτσαλάν, S-300 κ.λπ.). Έχει επίσης το μεγάλο ελάττωμα να μην παραδέχεται ποτέ τα λάθη του αλλά να επιρρίπτει πάντα τις ευθύνες σε άλλους. Όσο κι αν ψάξει κανείς δεν θα βρει πουθενά ούτε μία λέξη αυτοκριτικής του. Το γεγονός ότι το 2004 έδωσε βιαστικά και αδιαφανώς το "δαχτυλίδι" της διαδοχής στον "ολίγιστο" Γιώργο Παπανδρέου απλώς και μόνο για να μην γευτεί ο ίδιος το πικρό ποτήρι της εκλογικής ήττας, λέει πολλά για τον χαρακτήρα του. Ωστόσο όλοι οι επόμενοι πρωθυπουργοί απέτυχαν τόσο παταγωδώς ώστε μπροστά τους ο Σημίτης φαντάζει ως υπόδειγμα επιτυχημένου πρωθυπουργού και τους επισκιάζει άνετα. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που αντελήφθη τη θύελλα της χρεοκοπίας που ερχόταν ολοταχώς, όταν στις 18 Δεκεμβρίου 2008, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2009, προειδοποίησε από το βήμα της Βουλής ότι με την αλόγιστη οικονομική πολιτική που ασκούσε το δίδυμο Καραμανλή-Αλογοσκούφη "η χώρα κινδυνεύει να χάσει την πρόσβασή της στις αγορές και να υποχρεωθεί να προσφύγει στο ΔΝΤ" - αλλά βέβαια αμφιβάλλω αν κατάλαβε κανείς τότε τι σήμαινε αυτό.

Ο Σημίτης αποτελεί επίσης μοναδική περίπτωση "συνταξιούχου" πρωθυπουργού ως προς τη συμπεριφορά που επέδειξε μετά την περίοδο της άσκησης εξουσίας. Σε αντίθεση με άλλες ανάλογες περιπτώσεις, αφότου παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματός του το 2004, ούτε σχημάτισε "σημιτική" πτέρυγα, ούτε παραγόντισε, ούτε επεδίωξε "τιμητικές" θέσεις αποστρατείας. Οι όποιες παρεμβάσεις του είναι πάντα ανοιχτές, δεν κολακεύουν κανέναν και γίνονται μόνο μέσα από τα βιβλία του, τα άρθρα του και τις συνεντεύξεις του. Δεν επέλεξε ο Σημίτης για τον εαυτό του τον ρόλο του αμίλητου Βούδα που αρκείται σε δελφικούς χρησμούς και διαρροές μέσω συνεργατών του, αλλά όποτε κρίνει πως είναι αναγκαία η δημόσια παρέμβασή του την κάνει με παρρησία. Ομολογώ ότι δεν τον ψήφισα ποτέ όσο πολιτευόταν αλλά αν έπρεπε σήμερα να επιλέξω τον καλύτερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης θα επέλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη τον Σημίτη παρά τις πολλές αδυναμίες και τα λάθη του.

ΓΙΑΤΊ ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, έχουν αναλογιστεί οι υποστηρικτές της συμφωνίας των Πρεσπών ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη χώρα μας αν τυχόν περάσει αυτό το ανοσιούργημα που εμπνεύστηκαν ο Τσίπρας, ο Κοτζιάς και ο Καμμένος; Δεν αναφέρομαι σ’ αυτούς τους συμπατριώτες μας που έχουν οικονομικό ή κομματικό όφελος από την υποστήριξη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία παρουσιάζοντας το άσπρο ως μαύρο για λόγους ιδιοτέλειας, αλλά σ’ αυτούς που έχουν πραγματικά παραπλανηθεί πιστεύοντας τα παραμύθια που τους σερβίρουν τα συστημικά ΜΜΕ και η κυβέρνηση ότι τάχα θα έπρεπε η Ελλάδα να υποχωρήσει και να επιτρέψει στους Σκοπιανούς να αυτοπροσδιορίζονται όπως θέλουν για να έχουμε σχέσεις καλής γειτονίας και να γίνουμε παράγοντας σταθερότητας στα Βαλκάνια.  
 
ΚΑΝΕΙΣ από τους τρεις προδότες (Τσίπρας, Κοτζιάς και Καμμένος) δεν μπορεί πλέον να τραβήξει την ουρά του απ’ έξω και να διασωθεί, είτε παραιτηθεί, είτε αποσύρει τη στήριξή του στην κυβέρνηση, είτε προβεί σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια. Είναι πολύ αργά πλέον. 

Είναι ΟΛΟΙ υπόλογοι διότι όταν μπορούσαν να αποτρέψουν την εθνική πανωλεθρία δεν το έπραξαν. Γιατί; Διότι, η συμφωνία που έχουν κάνει με τα Σκόπια προβλέπει ότι θα αλλάξει ΜΟΝΟ το όνομα της γειτονικής χώρας σε Βόρεια Μακεδονία, αλλά ΟΧΙ οι επιθετικοί προσδιορισμοί εφόσον δεν αλλάζει η ταυτότητα και η γλώσσα. Ακούμε π.χ. σήμερα στα δελτία ειδήσεων του ΣΚΑΪ και των άλλων φιλοσκοπιανών ΜΜΕ ότι «ο Σκοπιανός πρωθυπουργός επιδιώκει να πετύχει πλειοψηφία κ.λπ.». Το έχουμε συνειδητοποιήσει πως από τότε που θα ισχύσει η συμφωνία θα πρέπει οι δημοσιογράφοι και οι πάντες να λένε σε αντίστοιχη περίπτωση «ο Μακεδόνας πρωθυπουργός»; Ως μακεδονική γλώσσα θα είναι πλέον και επισήμως η σκοπιανή γλώσσα, τόσο για τον ΟΗΕ όσο και για κάθε διεθνή χρήση. Ο κάθε Σκοπιανός, Σλάβος ή Αλβανός, θα είναι για ΟΛΕΣ τις χώρες του κόσμου ο Μακεδόνας που μιλάει μακεδονικά. Κανείς δεν θα καθίσει να ψάξει αν το Άρθρο 14 της συμφωνίας των Πρεσπών αναφέρει πως η «μακεδονική γλώσσα» είναι παρακλάδι της σλαβικής. Σε λίγα χρόνια, με την κατάλληλη προπαγάνδα, οι πάντες στον πλανήτη θα έχουν την εντύπωση ότι ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος και ο Αριστοτέλης μιλούσαν σλαβικά αφού αυτή τη γλώσσα μιλούν οι απόγονοί τους – όπως δέχεται και η Ελλάδα!
 
Εφόσον ο Ζάεφ και οι συμπατριώτες του θα είναι πια «Μακεδόνες» και με την ελληνική βούλα, οι Έλληνες της Μακεδονίας τι θα είναι; Προφανώς δεν μπορεί να είναι κι αυτοί Μακεδόνες διότι δεν είναι ο ίδιος λαός με τους Σκοπιανούς ούτε μιλάνε την ίδια γλώσσα μ’ αυτούς. Οι Βορειοκορεάτες και οι Νοτιοκορεάτες σήμερα (και οι Βορειοβιετναμέζοι και οι Νοτιοβιετναμέζοι παλαιότερα) μοιράζονται το ίδιο εθνικό συνθετικό επειδή είναι ουσιαστικά ο ίδιος λαός και μιλάνε την ίδια γλώσσα. Είναι ηλίου φαεινότερο πως στην περίπτωση της Μακεδονίας κάτι τέτοιο δεν θα συμβαίνει. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή να πιστέψει ένας ξένος ότι ο «Μακεδόνας» Σκοπιανός της Βόρειας Μακεδονίας και ο Έλληνας κάτοικος της Νότιας Μακεδονίας είναι και οι δύο Μακεδόνες. Δεν στέκει λογικά αφού ούτε ίδιος λαός είναι ούτε την ίδια γλώσσα μιλούν. Εφόσον λοιπόν οι Μακεδόνες επισήμως θα είναι οι Σκοπιανοί, θα υπερισχύουν πάντα αυτοί στη διεκδίκηση της αυθεντικότητας της μακεδονικής ταυτότητας. Θα μας σέρνουν διαρκώς στα διεθνή δικαστήρια και θα μας ρίχνουν τις καταδίκες βροχηδόν για σφετερισμό της εθνικής τους ταυτότητας. Εφόσον ο Έλληνας κάτοικος δεν θα είναι πια Μακεδόνας επισήμως, και δεν θα μιλάει μακεδονικά, ποιο θα είναι το λογικό συμπέρασμα; Ότι απλώς τυγχάνει λόγω συγκυριών να κατέχει τη Νότια Μακεδονία, και επομένως καταπιέζει την πραγματική «μακεδονική μειονότητα» που ζει εκεί (ήδη τα γερμανικά ΜΜΕ όπως η Χαντελσμπλάντ, μιλούν για καταπιεσμένη μεινότητα), και εμποδίζει το ιστορικό μακεδονικό έθνος να επανενωθεί στα παλιά γεωγραφικά του όρια. Ο σκοπιανός αλυτρωτισμός που θα αντιμετωπίσουμε τότε θα κάνει τον σημερινό να φαντάζει ως ευχάριστη ανάμνηση.
 
Ο ισχυρισμός του Τσίπρα ότι τάχα μέσω της συμφωνίας των Πρεσπών οι Σκοπιανοί θα απαρνηθούν ότι κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες είναι μια απάτη – όπως και όλα όσα λέει και πράττει αυτός ο αμόρφωτος και αστοιχείωτος κνίτης που απειλεί να προξενήσει ανήκεστο βλάβη στα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Αρκεί να ρίξει μια ματιά κανείς στην αίθουσα της Βουλής των Σκοπίων για να δει ότι οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με παραστάσεις της αρχαίας Μακεδονίας και με μακεδονικά σύμβολα. Θα υποχρεωθούν να αλλάξουν και τις τοιχογραφίες στη Βουλή τους οι Σκοπιανοί ή να τοποθετήσουν πινακίδες που θα λένε ότι πρόκειται για την «ελληνιστική περίοδο» όπως μας λένε οι εγχώριοι προδότες; Όποιος το πιστεύει αυτό έχει σοβαρό πρόβλημα πολιτικής αντίληψης και αφέλειας.   
 
Εφόσον λοιπόν οι άνθρωποι στη γειτονική χώρα θα προσδιορίζονται ως Μακεδόνες και όχι ως Βορειομακεδόνες ή με οποιοδήποτε άλλο συνθετικό, τότε και ο στρατός τους θα λέγεται μακεδονικός, και η Βουλή τους μακεδονική, και οι αθλητικές τους ομάδες μακεδονικές, και τα μουσικά τους συγκροτήματα μακεδονικά, αφού τα κάθε είδους σύνολα ανθρώπων αυτής της χώρας θα απαρτίζονται από Μακεδόνες. Θα πρέπει δηλαδή οι Έλληνες δημοσιογράφοι να λένε «σε κοινές ασκήσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ συμμετείχαν ο ελληνικός και ο μακεδονικός στρατός», ή «Μακεδόνες στρατιώτες θα έρθουν στην Ελλάδα για να συμμετάσχουν στην τάδε άσκηση», ή «υπήρξε συνάντηση του Μακεδόνα και του Έλληνα υπουργού», ή «ο Μακεδόνας ποδοσφαιριστής έχασε μεγάλη ευκαιρία στον αγώνα», ή «ο σπουδαίος Μακεδόνας συνθέτης βραβεύτηκε για το έργο του», ή «Μακεδόνες επιστήμονες διατείνονται ότι ανακάλυψαν ένα επαναστατικό φάρμακο» κ.λπ. Αλλά ούτε και το Βόρεια Μακεδονία θα είναι υποχρεωτικό να αντικαταστήσει το σκέτο Μακεδονία στις 140 χώρες που έχουν ήδη αναγνωρίσει με αυτή την ονομασία τα Σκόπια. Ήδη η Ρωσία δηλώνει απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τη νέα ονομασία αλλά θα παραμείνει στην ήδη υπάρχουσα. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει ένα ξένο κράτος να αλλάξει το όνομα με το οποίο αναγνώρισε ένα άλλο κράτος - και είναι προφανές ότι ούτε οι Σκοπιανοί θα έχουν καμία πρεμούρα να πείσουν αυτά τα κράτη να αλλάξουν την αναγνώρισή τους. Θα πουν «εμείς κάναμε ό,τι έπρεπε να κάνουμε, δεν μπορούμε να τα υποχρεώσουμε κιόλας» και καθάρισαν με το παραμύθι του erga omnes.
 
Θέλετε κι άλλες δυσάρεστες προβλέψεις από αυτά που θα συμβούν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ έτσι όπως πάμε; Πώς θα νιώσετε όλοι εσείς που πιστεύετε τις ηλιθιότητες της «Καθημερινής» και της κάθε πατσαβουροφυλλάδας που υποστηρίζει τώρα την εκχώρηση της Μακεδονίας στους Σλάβους αν ακούσετε κάποια στιγμή από ΕΛΛΗΝΙΚΑ χείλη να αναφέρονται φράσεις όπως:
 
– «ο Αμερικανός πρόεδρος και ο Μακεδόνας πρωθυπουργός σε συνάντησή τους στον Λευκό Οίκο συμφώνησαν…»
– «στη συνέντευξη Τύπου παρέστησαν Έλληνες, Αλβανοί, Βούλγαροι και Μακεδόνες δημοσιογράφοι»
– «ο μακεδονικός λαός προσέρχεται στις κάλπες αύριο για να ψηφίσει…»
– «οι δηλώσεις αυτές που έγιναν στα μακεδονικά, αποδόθηκαν εσφαλμένα στα αγγλικά»
– «αύξηση στις αφίξεις Μακεδόνων τουριστών καταγράφεται φέτος στη Χαλκιδική»
– «φυλλάδια γραμμένα στα μακεδονικά και στα ελληνικά ερρίφθησαν από αγνώστους χθες το βράδυ στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας»
– «ας δούμε όμως στο ρεπορτάζ τι σκέφτονται και οι Μακεδόνες πολίτες για την επικείμενη είσοδο της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση»
– «επίσημη επίσκεψη πραγματοποιεί αύριο ο Μακεδόνας υπουργός Εμπορίου στην Αθήνα»
– «ο ανταποκριτής μας στα Σκόπια μίλησε με Μακεδόνες συναδέλφους του και μας μεταφέρει το κλίμα»
– «η Γερμανίδα καγκελάριος θα έχει σειρά επαφών με τη μακεδονική πολιτική ηγεσία»
– «ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε στα αγγλικά στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενώ ο Μακεδόνας πρωθυπουργός προτίμησε να μιλήσει στα μακεδονικά»
– «με την είσοδο της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ οι επίσημες γλώσσες της ΕΕ αυξάνονται κατά μία, αφού στο εξής προστίθεται και η μακεδονική»
 
Σας αρέσουν τα παραπάνω ή σας ενοχλούν βαθύτατα; Έχετε καταλάβει πού πάνε να μας μπλέξουν οι Τσίπρας, ιΚοτζιάς, και Καμμένος και το τσούρμο των λιμασμένων εθνοπροδοτών που έχουν γύρω τους; Συνειδητοποιείτε ότι θα μας πληγώνουν στο εθνικό μας φιλότιμο κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, με κάθε ευκαιρία που θα τους δίνεται; Έχετε αντιληφθεί τι ολέθριες συνέπειες θα έχει για εμάς τους Έλληνες η νομιμοποίηση και η επικύρωση με την υπογραφή μας ενός εξωφρενικά γελοίου ιστορικού ψεύδους; Έχετε καταλάβει ότι εμφανιζόμαστε με τη συμφωνία των Πρεσπών πρόθυμοι να ποδοπατήσουμε και να ρεζιλέψουμε κι εμείς μαζί με τους Σκοπιανούς τις λαμπρότερες σελίδες της Ιστορίας μας για να μην στενοχωρήσουμε τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς;
 
Το τι αίσχος σχεδιάζει για το μέλλον μας η τριανδρία των σύγχρονων Εφιαλτών αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα ίδια ελληνικά ΜΜΕ που σήμερα πρωτοστατούν στη φιλοσκοπιανή προπαγάνδα, χρησιμοποιούν ακόμα σχεδόν πάντα τους όρους «Σκόπια», «Σκοπιανός» και «σκοπιανό» όταν αναφέρονται στη γειτονική χώρα. Αυτό σημαίνει ότι ΞΕΡΟΥΝ πως θίγεται βάναυσα και βαθύτατα το εθνικό φιλότιμο του Έλληνα όποτε ακούει τις τερατώδεις αξιώσεις των Σκοπιανών σε βάρος της ιστορικής του κληρονομιάς, αλλά το αποσιωπούν. Έχουν πλήρη επίγνωση της τρομακτικής βλάβης που πρόκειται να υποστούμε αν υποχωρήσουμε σ’ αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα, και απλώς μας κοροϊδεύουν λέγοντάς μας ότι δεν είναι δα και κάτι το τραγικό. Αυτό που δεν μας λέει ακόμα κανείς είναι πως τα ελληνικά ΜΜΕ θα είναι σε μερικούς μήνες ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΑ να χρησιμοποιούν για τους γείτονες τους όρους «Μακεδόνας» και «μακεδονικός» που μας πληγώνουν βαθύτατα, διότι διαφορετικά θα τρώνε σωρηδόν τις μηνύσεις από σκοπιανές κυβερνητικές υπηρεσίες ή και ΜΚΟ για παραβίαση της συμφωνίας των Πρεσπών. Αν δηλαδή κάποιος στον δημόσιο λόγο συνεχίσει να αποκαλεί τους γείτονες ως Σκοπιανούς, θα φροντίζουν αυτοί να τον επαναφέρουν στην τάξη υπενθυμίζοντάς του πως οι δύο χώρες έχουν υπογράψει συμφωνία που τους αποδέχεται ως Μακεδόνες, και όπως αυτοί μας αποκαλούν Έλληνες και όχι Αθηναίους, έτσι έχουν την αξίωση να τους αποκαλούμε κι εμείς Μακεδόνες και όχι Σκοπιανούς.
 
Για πόσα χρόνια, για πόσες δεκαετίες θα αντέξει ο Έλληνας αυτόν τον εξευτελισμό; Για πόσο καιρό θα μπορεί να υπομείνει να ακούει αυτά τα καραγκιοζιλίκια των Σκοπιανών και των εγχώριων προδοτών που θα ηχούν στα αυτιά του ως βλασφημία στους προγόνους του και στην Ιστορία του; Δύο ενδεχόμενα μπορεί να συμβούν τελικά σε βάθος χρόνου. Είτε ο Έλληνας θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να ταυτίσει το όνομα «Μακεδόνας» με τους Σκοπιανούς, να το πάρει απόφαση δηλαδή μετά την ανελέητη πλύση εγκεφάλου των αργυρώνητων ΜΜΕ και των κατάλληλα διαμορφωμένων σχολικών βιβλίων που θα διδάσκεται ότι οι αισχροί παραχαράκτες της Ιστορίας υπερίσχυσαν και να τους χαρίσει οριστικά και πλήρως τη Μακεδονία σβήνοντας οποιαδήποτε αναφορά σ’ αυτή εντός της Ελλάδας, ή θα εκραγεί από αγανάκτηση, θα καταργήσει την κατάπτυστη διμερή συμφωνία για να σώσει την ψυχή του και την εθνική του αξιοπρέπεια, και θα στείλει στο Ειδικό Δικαστήριο επί εσχάτη προδοσία όλους όσους την υπέγραψαν ή την κύρωσαν – αφού όμως στο μεταξύ η Ελλάδα θα έχει χάσει όλα τα διπλωματικά ατού που διαθέτει σήμερα για να πιέζει με αυτά τους Σκοπιανούς.

Όταν μας ρωτούν "ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;" απαντάμε: Ο Κανένας

Το γνωρίζαμε και πριν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Η Πολιτική είναι Κίρκη, ένα βρώμικο κύκλωμα, στο οποίο για να επιβιώσει κάποιος πρέπει να κάνει πολλές ηθικές παραχωρήσεις, να αποκτήσει αυτό που λέμε "ελαστική συνείδηση". Ένας βούρκος που για να τον κατακτήσεις πρέπει να βουτήξεις βαθιά μέσα στη λάσπη.

Κάτι σαν τη μάγισσα Κίρκη, που μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια, η Πολιτική έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώνει όσους μπαίνουν στο βασίλειό της σε διάφορα ζώα, αρπακτικά, παχύδερμα, χαμερπή, αγελαία, ανάλογα την προδιάθεση του καθενός… Λίγοι είναι αυτοί που φτάνουν στην Αία της Πολιτικής εφοδιασμένοι (όπως ο βασιλιάς της Ιθάκης από το θεό Ερμή) με το αντίδοτο που εμποδίζει τα μάγια να πιάσουν πάνω τους και παραμένουν σταθεροί και ανεπηρέαστοιμέχρι το τέλος τη διαδρομής.

Έτσι, δεν ήμασταν καθόλου σίγουροι ότι ο σύγχρονος Οδυσσέας, που ανέλαβε να μας οδηγήσει στην Ιθάκη της ανάκαμψης μέσα από τις τρικυμισμένες θάλασσες των Μνημονίων, θα παρέμενε αγνός και συνεπής στο δύσκολο ταξίδι της επιστροφής από τον Τροϊκανικό Πόλεμο.

Απεναντίας, είχαμε όλοι μας λίγο-πολύ την υποψία ότι θα γίνει και αυτός σαν τους προηγούμενους, ίσως λίγο καλύτερος μιας και το νεαρό της ηλικίας του μας επέτρεπε να έχουμε κάποια μεγαλύτερη αισιοδοξία. Όσο για τους "συντρόφους" του πολυμήχανου Αλέξη, ήταν βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς θα έπεφταν στα μάγια της θεάς Κίρκης και θα κατέληγαν να χάσουν τη μνήμη τους και να τρώνε βαλανίδια. Όμως, ποτέ δεν περιμέναμε να ζήσουμε αυτό που ζήσαμε, μία φτηνιάρικη εκδοχή της Οδύσσειας γραμμένη στο πόδι, στο ευτελέστερο χαρτί και με το χειρότερο μελάνι.

Με έναν Οδυσσέα που ξεκινά το ταξίδι χωρίς να ξέρει αν θέλει να πάει στην Ιθάκη ή στη Μόσχα. Και κουβαλά μαζί του "συντρόφους" που δεν έχουν κάνει ποτέ τους κουπί και δεν ξέρουν σε τι διαφέρει το "Πλώρα" από την "Πρύμνη". Που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου με το που μπαίνει στα καράβια και αναφωνεί γεμάτος ενθουσιασμό "Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση!" καθώς τα σκαριά του τσακίζονται και χάνονται μέσα στα κύματα. 

Που αφού συστήνεται ως ο "Κανένας" στον Κύκλωπα Πολύφημο όταν παγιδεύεται στη σπηλιά του, στη συνέχεια πιάνει φιλίες μαζί του και αντί να τον τυφλώσει, του κάνει παρέα καθώς ο Κύκλωπας τρώει έναν-έναν τους συντρόφους του Κανένα, και περνούν το χρόνο με ατελείωτες συζητήσεις μέχρι να πειστεί το θηρίονα τον αφήσει να φύγει από τη σκοτεινή σπηλιά.

Ώσπου στο τέλος, όταν πια ο Κανένας φθάνει στην Ιθάκη, κανείς δεν θυμάται ότι το πραγματικό του όνομα είναι Οδυσσέας και όλοι έχουν καταλάβει ότι έκανε τα όσα έκανε όχι για να σώσει τους συντρόφους του ή για να ξαναδεί την Πηνελόπη, αλλά για να μην χάσει το Βασίλειο από τους μνηστήρες.

Θέλει πράγματι μεγάλο ταλέντο και αποφασιστικότητα να μπορείς να ξεφεύγεις από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, να κατεβαίνεις στο Άδη και να γυρνάς πίσω, να καταφέρνεις να αποφύγεις το τραγούδι των Σειρήνων. Και είσαι άξιος θαυμασμού όταν φέρνεις σε πέρας τέτοιο δύσκολο ταξίδι.Με την προϋπόθεση πως όλα αυτά τα κάνεις χωρίς να ξεπουλάς εντελώς το όνομά σου και τις αρχές σου. Και πως στο τέλος της ιστορίας θα έχεις να περηφανεύεσαι όχι μόνο επειδή τα κατάφερες εκεί που άλλοι είχαν αποτύχει και γλύτωσες το τομάρι σου περνώντας από χίλιους κινδύνους, αλλά και για το ότι ο αγώνας σου αυτός έχει ένα ηθικό δίδαγμα, ότι αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για αυτούς που σε ακολούθησαν στο ταξίδι και για τους επόμενους που θα βρεθούν στη θέση σου.

Τι παράδειγμα και για ποιον, αποτελεί ένας αρχηγός που ξεπούλησε όλη του την ιδεολογία, τους συντρόφους του, αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν και έγινε ένα με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη για να σώσει τον εαυτό του; Που περηφανεύεται ότι ήταν καλύτερος από τους προηγούμενους καπετάνιους που τους έφαγαν οι Λαιστρυγόνες, ενώ αυτός τη γλύτωσε διότι συναλλάχθηκε μαζί τους;Που χωρίς ντροπή και ενδοιασμούς εκποιεί το όνομα και την ταυτότητα μιας ελληνικής πατρίδας για να λάβει την υποστήριξη και την εύνοια των ξένων πατρόνων του και μία εξάμηνη παράταση παραμονής στην εξουσία;

Ευτυχώς, ο Κανένας και ο βίος του δεν θα είναι το θέμα ηρωικών εξιστορήσεων που θα γράψουν οι Όμηροι του μέλλοντος. Θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα και αυτός και οι πομπές του, καταλαμβάνοντας ίσως μία θαμπή θλιβερή σελίδα στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.

Δυστυχώς όμως, όσο παραμένει στη θέση του καπετάνιου μία μόνο απάντηση μπορούμε να δίνουμε όταν μας ρωτούν "ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;". Ο Κανένας.

Δεν συγχωρείται η εθνική προδοσία η οποία μάλιστα γίνεται με πρωτοφανές θράσος και προκλητικότητα όπως αυτό των στελεχών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Αρκετοί συμπατριώτες μας τρέφουν ίσως την ελπίδα ότι έπειτα από την επερχόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές, η χώρα δεν μπορεί παρά να πάει μπροστά, να αλλάξει σελίδα. Πιστεύουν ότι αφού πιάσαμε πάτο με τη χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών, η μόνη κατεύθυνση που μπορούμε να πάμε μετά είναι προς τα πάνω. Λυπάμαι που θα τους απογοητεύσω, αλλά η πείρα λέει πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Κι αυτό όχι επειδή ο Μητσοτάκης θα αποδειχθεί χειρότερος από τον Τσίπρα (κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση διότι ο Αλέξης έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη του πιο άχρηστου πρωθυπουργού από καταβολής ελληνικού κράτους, και είναι απίθανο να ξεπεραστεί σε ανικανότητα στο ορατό μέλλον) αλλά γιατί ακριβώς θα έχει τον ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, να τον περιμένει στη γωνία για να αρπάξει και πάλι την εξουσία.
 
Η Ελλάδα έχει παραδοσιακά δικομματικό σύστημα εξουσίας. Όσο καιρό το ΠΑΣΟΚ εξέφραζε την εναλλακτική λύση στη Νέα Δημοκρατία, μπορεί ως λαός να ανεχόμασταν τη ρεμούλα, τη διαφθορά και τον νεποτισμό, αλλά τουλάχιστον τηρούνταν τα προσχήματα και υπήρχε μία υπεύθυνη στάση στα εθνικά θέματα. Πολλά μπορούσε να προσάψει κανείς στον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά ποτέ ότι δεν ήταν πατριώτης. Πολλά ελαττώματα είχε ο Σημίτης αλλά προχώρησε και στο μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της νεώτερης ιστορίας μας χάρη στο οποίο μπορούμε και κρατάμε ακόμα τον έλεγχο του Αιγαίου. Μπορεί να είχε δίπλα του κομματόσκυλα που έκλεψαν και καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα αλλά κανείς τους δεν διανοήθηκε ποτέ να πληγώσει ολόκληρες γενιές Ελλήνων με το να χαρίσει το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, ή να εκχωρήσει ελληνική θαλάσσια έκταση στους Αλβανούς, ή ΑΟΖ και μουφτήδες στους Τούρκους.
 
Μπορεί κανείς να κατανοήσει τις προσωπικές αδυναμίες, τη ματαιοδοξία ή την απληστία, διότι στο κάτω-κάτω όλοι μας τις έχουμε σε κάποιο βαθμό. Δεν συγχωρείται όμως σε καμία περίπτωση η εθνική προδοσία η οποία μάλιστα γίνεται με πρωτοφανές θράσος και προκλητικότητα όπως αυτό των στελεχών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το να προδίδεις ελαφρά τη καρδία την πατρίδα σου, και να βάζεις από πάνω τα ΜΑΤ να δέρνουν αλύπητα όσους διαμαρτύρονται γι’ αυτό, αποτελεί το άκρον άωτον της πολιτικής αλητείας. Ο πατριωτισμός δεν έχει να κάνει με την ιδεολογία. Ακόμα και ο κομμουνιστής Στάλιν που υπήρξε από τους πιο αιμοσταγείς τυράννους όλων των εποχών, όταν πέθανε παρέδωσε την πατρίδα του μεγαλύτερη απ’ ό,τι την παρέλαβε, σεβαστή από φίλους και εχθρούς, όχι ντροπιασμένη και ψοφοδεή. Οποιοσδήποτε νουνεχής και φιλόπατρις άνθρωπος δεν μπορεί να μην αηδιάσει με την εικόνα ενός ολίγιστου, αμόρφωτου κνίτη σαν τον Τσίπρα που επιμένει να πηγαίνει κόντρα στο πάνδημο αίσθημα, στους διπλωμάτες καριέρας, στους ιστορικούς επιστήμονες, στην Ακαδημία Αθηνών και σε όλους όσοι του φώναζαν επί μήνες να μην διαπράξει το ανοσιούργημα που του είχε παραγγείλει η αμερικανική πρεσβεία. 
 
Είναι πασιφανέστατο ότι πρωταρχικός στόχος του Τσίπρα είναι να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο δίπολο εξουσίας, να αποτελεί τη βασική εναλλακτική επιλογή απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Αν καταφέρει να διατηρηθεί στις ερχόμενες εκλογές σε ποσοστό άνω του 20%, η Ελλάδα είναι ξεγραμμένη. Τα διαβατήρια στο χέρι, και δρόμο. Ο Τσίπρας αποτελεί την ενσάρκωση του αμοραλισμού, του πολιτικού οπορτουνισμού και του τυχοδιωκτισμού. Ποτέ δεν πολιτεύτηκε για το συμφέρον κανενός άλλου πέρα από το δικό του. Για όσο καιρό ο ένας παίκτης του δικομματισμού θα είναι η προδοτική και ξεφτιλισμένη Αριστερά των ξετσίπωτων αμερικανόδουλων, η χώρα δεν πρόκειται να σηκώσει κεφάλι, όσο καλά κι αν τα πάει η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση. Κι αυτό διότι πολύ απλά ούτε οι ξένοι επενδυτές θα ρισκάρουν να φέρουν τα χρήματά τους στον τόπο μας, ούτε και οι Έλληνες να φέρουν πίσω τις καταθέσεις τους, όταν ξέρουν ότι η Αριστερά είναι στο κατώφλι της εξουσίας και το μόνο που ξέρει από οικονομικά είναι να γδέρνει τον κόσμο στους φόρους για να μοιράζει ελεημοσύνες. Δεν είναι τυχαίο που βγήκαμε (υποτίθεται) από τα μνημόνια αλλά δεν έγινε ακόμα άρση των capital controls. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι έχει χαθεί πλέον η εμπιστοσύνη απέναντι στο κράτος, στις τράπεζες, στην οικονομία και στους θεσμούς. Με όσους ανθρώπους έχει τύχει να μιλήσω που κρατούν μετρητά στο σπίτι, ΟΛΟΙ μου λένε ότι ΔΕΝ πρόκειται να τα εμπιστευτούν ποτέ ξανά σε ελληνική τράπεζα, όσο δελεαστικά κι αν γίνουν τα επιτόκια καταθέσεων (που δεν είναι).  
 
Επομένως για όσο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμένει έστω και δεύτερο σε δύναμη κόμμα, θα συνεχίσουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Το ίδιο έγινε και το 2012-14. Όσες προσπάθειες κι αν έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά για να πετύχει κάποια αντιστροφή του κλίματος, ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία επειδή πολύ απλά είχε πολιτικό αντίπαλό της τον βαρώνο Μυνχάουζεν, τον Αλέξη τον «αυταπατώμενο». Οι όποιες επιτυχίες και τα θετικά βήματα του Σαμαρά πήγαν στράφι. Ήρθε η Αριστερά στην εξουσία το 2015 και τίναξε τη μπάνκα στον αέρα. Μας γύρισε κάτι χρόνια πίσω και μας χρέωσε και έναν σκασμό δισεκατομμύρια για να μάθει πολιτική και οικονομικά «στου κασίδη το κεφάλι». Δεν είναι τυχαίο που σήμερα ο γενικός δείκτης του ελληνικού χρηματιστηρίου είναι στις 682 μονάδες όταν ο Σαμαράς τον παρέδωσε στις 840 μονάδες πριν 4 χρόνια! Όλα στην οικονομία είναι θέμα εμπιστοσύνης, και εμπιστοσύνη στην Αριστερά της απάτης δεν υπάρχει. Ακόμη κι αν κερδίσει με διαφορά τώρα ο Μητσοτάκης, όσα πράγματα κι αν προσπαθήσει να αλλάξει, όσες θετικές μεταρρυθμίσεις κι αν κάνει, θα καραδοκούν πάντα ο Τσίπρας και το λιμασμένο τσούρμο του για να καρπώνονται την όποια δυσαρέσκεια, να «ψήνουν» τους αφελείς και να ετοιμάζονται να κάνουν το δεύτερο γιουρούσι στο δημόσιο ταμείο. Όσο παραμένει δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, αργά ή γρήγορα ο Τσίπρας θα έρθει πάλι στην εξουσία – είναι νομοτελειακό.
 
Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, η μόνη ελπίδα της Ελλάδας να βγει από το τέλμα είναι τελικά η …Φώφη. Δεν εννοώ πως αν κυβερνήσει θα μας σώσει, αλλά πρέπει πάση θυσία να εκτοπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη δεύτερη θέση για να έχει μέλλον η χώρα. Ομολογώ ότι αντιμετώπιζα με θυμηδία τις διεργασίες «ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς», τα ατελείωτα συνέδρια με τους δεκάρικους λόγους, τα παζάρια του Σταύρου Θεοδωράκη και του Βαγγέλη Βενιζέλου, και όλες τις γραφικότητες που συνοδεύουν τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Όμως αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τη Γεννηματά πως στις ερχόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να πάει από εκεί που ήρθε». Η τύχη της Ελλάδας, τουλάχιστον της παρούσας γενιάς, κρέμεται από το αν η Γεννηματά θα καταφέρει να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους της που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και να καταλάβει αυτή τη δεύτερη θέση. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν ανύπαρκτος στα συνδικάτα, στους συλλόγους και στους φοιτητές και η βασική εφημερίδα του, η «Αυγή», έχει χαμηλότερη κυκλοφορία ακόμη και από το «Μακελειό», την «Espresso» και τη «Sportday», φανερώνει ότι ο Τσίπρας δεν έχει «τσιμεντάρει» ακόμη τους ψηφοφόρους που έχει κλέψει από το ΠΑΣΟΚ. Επομένως η Γεννηματά έχει σοβαρές πιθανότητες να τα καταφέρει – και να μας απαλλάξει μια και καλή από τον συρφετό των απάτριδων ιδεοληπτικών απατεώνων. Μόνο όταν οι πρώην οπαδοί του ΠΑΣΟΚ εγκαταλείψουν μαζικά και οριστικά τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούμε να ελπίζουμε ως χώρα και ως έθνος.