Όταν πέφτει το ρεύμα φωνάζεις ηλεκτρολόγο. Όχι μαντροχαλαστή.

Τετάρτη 31 Μαΐου 2017, 00:02
 

Όταν σου πέσει στο σπίτι το ηλεκτρικό και δεν ξέρεις πώς λειτουργούν οι ασφάλειες φωνάζεις τον ηλεκτρολόγο. Αν ο ηλεκτρολόγος δεν διορθώσει τη βλάβη φωνάζεις άλλον. Κι αν εμφανιστεί ένας ανειδίκευτος εργάτης και σου υποσχεθεί ότι θα στη φτιάξει με τα μισά λεφτά τον διώχνεις για απατεώνα. Δεν τον φέρνεις και μάλιστα δυο φορές!

Ο ελληνικός λαός βρίσκεται για Πέμπτη φορά σήμερα στην επικίνδυνη θέση να παραμείνει σε κατευθυνόμενη φτώχεια για πολλές δεκαετίες και να χάσει τη δυνατότητα να διαχειρίζεται τον πλούτο της χώρας του. Βρίσκεται στα πρόθυρα να του αρπαχτεί ο πλούτος από ξένους ιδιοκτήτες και διαχειριστές, και εκείνος- ο λαός- να είναι απλός φτηνός εργάτης και χρεωμένος για τουλάχιστον τις τρείς επόμενες γενιές.

Το έργο «σου παίρνω τη χώρα, την εκμεταλλεύομαι εγώ αφού εσύ είσαι ανίκανος να το κάνεις και σου πετάω ένα ξεροκόμματο για να ζήσεις» παίζεται στην Αφρική εδώ και δεκαετίες με μεγάλη επιτυχία. Με όχημα πάντα τα δάνεια και τα χρέη. Η γη ανήκει είτε σε ξένα κεφάλαια είτε σε εγχώρια βασίλεια ιθαγενών, που την παραχωρούν έναντι πινακίου φακής στις κυβερνήσεις, που είναι πειθήνια όργανα ξένων δυνάμεων.

Ο πλούτος είναι υποθηκευμένος για δεκαετίες σε δανειστές που έχουν εισχωρήσει χωρίς να χρειάζονται τα δάνειά τους παρά μόνο ως πρόφαση για να υποθηκευτούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές. Τα δάνειά τους κατασπαταλώνται από ιθαγενείς κυβερνήσεις που αγοράζουν όπλα και μισθοφόρους ώστε να κυβερνούν δια του τρόμου τους υπηκόους. Όπως εδώ αγοράζονται ψήφοι διορισμένων.

Οι ιθαγενείς έχουν περιοριστεί σε περιοχές που δεν έχουν πλουτοπαραγωγικό ενδιαφέρον για τους εκμεταλλευτές, οι οποίοι αγοράζουν ή νοικιάζουν τη γη για ψιχία και την εκμεταλλεύονται με ένταση. Τα κέρδη τα καρπούνται στο μεγαλύτερο όγκο τους εκτός χώρας και αφήνουν κάτι τις στις εντολοδόχους κυβερνήσεις. Ελάχιστα μένουν ως κόκκαλα για να επιζήσουν οι ιθαγενείς. Αν αυτό σας θυμίζει κάτι.

Οι χώρες είναι πλούσιες κα αποδίδουν τεράστια κέρδη είτε από το υπέδαφος σε μέταλλα και πολύτιμες πέτρες, είτε σε ορυκτά, σε αέρια, σε πρώτες ύλες σαν την ξυλεία, σε γεωργικά προϊόντα τεράστιας αφθονίας, σε αλιεύματα και σε αποδόσεις εμπορικών λιμανιών, σε καφέ, κακάο, ρύζι, ζαχαροκάλαμο, κόμι, μπαχαρικά, βαμβάκι, σιτηρά, καλαμπόκι και ο παράδεισος δεν έχει τέλος σε αφθονία.

Αλλά, αφού οι ιθαγενείς ήταν ανίκανοι να τα εκμεταλλευτούν και να ευημερήσουν ή δεν είχαν το ενδιαφέρον γιατί τους ένοιαζε μόνο να ζουν ήσυχα στα χωριά τους, τα εκμεταλλεύονται αυτοί που ξέρουν να παράγουν τον πλούτο.

Τα κέρδη πηγαίνουν στις ξένες εταιρίες που εκμεταλλεύονται, τυποποιούν, εμπορεύονται και εξάγουν τα προϊόντα και ένα ποσοστό μένει για τις εγχώριες διεφθαρμένες κυβερνήσεις που τα ιδιοποιούνται ανά φατρίες, συμμορίες και παραστρατιωτικές δυνάμεις.

Οι ιθαγενείς που εργάζονται στη γη, κάτω από τη γη και στις υπηρεσίες αμείβονται με ψίχουλα, αρκετές φορές ανίκανα να τους θρέψουν. Με πολλά εργατικά θύματα.

Τα κέρδη από τον τουρισμό είναι αστρονομικά και οι επισκέπτες της ηπείρου ξεπερνούν τους 150.000.000 το χρόνο. Οι περισσότεροι είναι εύποροι και όχι επιδοτούμενοι από τα ταμεία τους. Τα κέρδη πηγαίνουν στις αγγλικές, γαλλικές και γερμανικές κυρίως εταιρίες που εκμεταλλεύονται τις υποδομές, ενώ οι ιθαγενείς αμείβονται με ψίχουλα. Οι ιταλικές και αμερικάνικες εταιρίες κρουαζιέρας θησαυρίζουν και οι ντόπιοι κάτοικοι τους είναι πολύ χρήσιμοι να κοσμούν φολκλορικά το τοπίο.

Ο ενεργειακός πλούτος του υπεδάφους και του εδάφους (ορυκτά, ποτάμια, λίμνες, γεωθερμία), η θάλασσα και οι υποδομές παραγωγής και λειτουργίας (εργοστάσια και διανομείς) κατέχονται από ξένες εταιρίες οι οποίες θησαυρίζουν, καταστρέφουν αδιάφορα το περιβάλλον και αφήνουν ψίχουλα για δικαιώματα και ενοίκια σε κυβερνήσεις, τις οποίες κυβερνούν. Οι ιθαγενείς είναι αναλώσιμοι και «θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένοι που έχουν δουλειά».

Συστήματα υγείας και παιδείας στηρίζονται κατά το ήμισυ από ξένες οργανώσεις του ΟΗΕ, μεγάλων ΜΚΟ και διεθνών εθελοντών και κατά το ήμισυ από τις κυβερνήσεις που αδυνατούν να στηρίξουν νοσοκομειακές υποδομές μεγάλου βαθμού με μέσα που να αρκούν για τα εκατομμύρια των αρρώστων που έχουν ανάγκη.

Βασική αιτία είναι ότι σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις είναι απολύτως διεφθαρμένες και ενδιαφέρονται περισσότερο να ξοδεύουν τον προϋπολογισμό σε πηγές προσωπικής και εμφύλιας απολαβής παρά σε έργα που δεν θα τους αποδώσουν κέρδος. Η ευημερία της πατρίδας τους είναι άγνωστο κέρδος. Πατρίδα τους είναι τα στενά τους συμφέροντα.

Αυτές οι κυβερνήσεις και οι πανταχού παρόντες έμποροι είναι ικανότατες, έτσι, στη μοιρασιά τεράστιων ποσών από υπερτιμολογήσεις και μαύρη αγορά φαρμακευτικού και νοσοκομειακού υλικού, την ώρα που δίπλα τους πεθαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες από έλλειψη μιας απλής αντιβίωσης ή ενός εμβολίου.

Φυσικά, οι κυβερνήτες ζουν διαρκώς με τη φοβία ενός εσωτερικού εχθρού, όταν δεν τον καλλιεργούν επίτηδες, και φροντίζουν να έχουν σε εγρήγορση τα πλήθη που τους ακολουθούν, έτοιμα να τους υπερασπιστούν με τη γνωστή παγκοσμίως τέχνη «ή αυτοί ή εμείς». Η τακτική αυτή καταλήγει σχεδόν πάντα με τη διαπίστωση «την πλήρωσαν χιλιάδες λαού κι εμείς την κοπανήσαμε σώοι».

Φυσικά η Αφρική δεν ανήκει στην ευρωζώνη. Αλλά, μήπως και η Ελλάδα που ανήκει, έχει γλιτώσει τη χρεωκοπία και την επιτροπεία και την οικονομική και πολιτική αιχμαλωσία; Όχι απλώς δεν την έχει γλιτώσει, αλλά από το 2015 μέχρι σήμερα βυθίζεται περισσότερο στην αγκαλιά της.

Αν αναλογιστεί κανείς τι ποσοστό κυριαρχίας είχε η χώρα επί του πλούτου της και επί των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων της τον Δεκέμβριο του 2014 και τι έχει σήμερα θα φρίξει. Αν συγκρίνει το προσδοκώμενο μέλλον τότε με το σημερινό θα φρίξει. Επειδή σήμερα δεν υπάρχει προσδοκώμενο μέλλον καλύτερο, Υπάρχει πολύ χειρότερο.

Οι μέρες που θα έρθουν θα είναι ανατριχιαστικές για τους μισούς τουλάχιστον Έλληνες και ξένους της χώρας. Οι απολαβές θα  γκρεμίζονται και τα βάρη θα πολλαπλασιάζονται. Το ρεύμα δεν θα έρχεται και ο ανειδίκευτος εργάτης θα καταστρέφει με την ασχετοσύνη του τον πίνακα ακόμα περισσότερο.

Από την άλλη, οι πρώτοι ηλεκτρολόγοι που κλήθηκαν να αποκαταστήσουν τη βλάβη αποδείχτηκαν κουτοπόνηροι απατεώνες. Ένας πού κάτι σκάμπαζε είχε ένα συνεργείο για κλάματα και οι νοικοκυραίοι γοητεύτηκαν από τον ανειδίκευτο. Ήτανε νέος και ωραίος.

Οι ξένοι σύμβουλοι και δανειστές αποδείχτηκαν από ανίδεοι μέχρι άρπαγες της χώρας με σχέδιο. Στην Αφρική έχει πιάσει. Αρπάζεις τις πηγές του παραδείσου, πλουτίζεις και αφήνεις στους ιθαγενείς όσα ψίχουλα νομίζεις ότι αρκούν για να ζήσουν. Ταυτόχρονα, τους έχεις στο ίδιο τραπέζι να τρώνε μαζί σου και γράφει μπροστά τους «εταίροι». Ενώ από τη συμπεριφορά τους θα έπρεπε να γράφει «εταίρες».

Το έχω ξαναγράψει τον Δεκέμβριο του 2014 και την ίδια άποψη έχουν πλέον αρκετοί από το σόι του ανειδίκευτου εργάτη. Παιδιά, δεν την ξέρετε τη δουλειά και δε μαθαίνεται σε μια νύχτα. Κακώς την πήρατε. Δώστε τη σε κανέναν ηλεκτρολόγο προτού καεί όλο το σπίτι. Κι αν έχετε το μεράκι να γίνετε ηλεκτρολόγοι παρακολουθήστε σε καμιά σχολή να μάθετε πώς γίνεται και άμα σοβαρευτείτε ξαναδώστε προσφορά. Αλλά, με δίπλωμα. Όχι μαντροχαλαστή.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
capital.gr

Η νεοελληνική κοινοβουλευτική Δημοκρατία έβαλε τη βόμβα στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο

Του Γ. Παπαδόπουλου- Τετράδη

liberal.gr 

Το τρομοκρατικό χτύπημα στον Λουκά Παπαδήμο δεν είναι πρωτόγνωρο. Είναι απλώς «πετυχημένο». Γιατί όλα τα άλλα που επιχειρήθηκαν εδώ 6 χρόνια με τον ίδιο τρόπο, με πολλούς άλλους στόχους, απέτυχαν. Το ερώτημα, όμως, που χρειάζεται να σκεφτεί η κοινωνία δεν είναι γιατί χτυπάνε οι τρομοκράτες. Αλλά, τι τους γέννησε. Και σ' αυτό η απάντηση είναι αμείλικτη: Το υπάρχον κομματικό σύστημα.

Το ερώτημα δεν είναι τι έκανε ο Λουκάς Παπαδήμος και έγινε στόχος. Το ερώτημα είναι τι έκανε το  πολιτικό σύστημα και έγινε στόχος ο Λ. Παπαδήμος. Αν το πολιτικό σύστημα, η διανόηση και η κοινωνία δεν ορθώσουν αυτό το ερώτημα και αν δεν έχουν το θάρρος να απαντήσουν σ' αυτό το ερώτημα τότε η τρομοκρατία θα κερδίζει έδαφος και η Δημοκρατία θα χάνει.

Επειδή η τρομοκρατία, όπως και όλοι οι οργανισμοί, δεν γεννήθηκε από το πουθενά. Γεννήθηκε από την κακοποίηση και την απαξίωση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας εδώ και 43 χρόνια. Μιας Δημοκρατίας, που παλινορθώθηκε το 1974 μετά από μια 7χρονη δικτατορία, αλλά δεν παλινορθώθηκε σε βάσεις δικαιοσύνης και συμφιλίωσης. Ούτε σε βάσεις ευνομίας και πατριωτικής συνείδησης.

Η περίφημη αποχουντοποίηση δεν τολμήθηκε από τη μεταπολιτευτική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, παρ όλο που σ' αυτήν μετείχαν προσωπικότητες του αντιδικτατορικού αγώνα που είχαν παίξει το κεφαλάκι τους κορώνα γράμματα.

Και δεν τολμήθηκε από την Καραμανλική κυβέρνηση, που από τη μία πλευρά έδωσε χάρη στους πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος, που δεν εκτελέστηκαν όπως καταδικάστηκαν, και από την άλλη αμνήστευσε σχεδόν όλους τους χουντικούς σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.

Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Γιατί από τις δύο αυτές κινήσεις ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού αισθάνθηκε ότι ένα αόρατο χέρι κάλυψε εγκληματίες κατά της Δημοκρατίας. Και ήταν τραγικό γιατί η Δημοκρατία δεν στράφηκε, όπως όφειλε, εναντίον των βιαστών της.

Ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος έκανε μήνυση και δικάστηκαν οι δικτάτορες! Όχι η Δημοκρατία! Και ο πατέρας του Διομήδη Κομνηνού, που σκοτώθηκε στο Πολυτεχνείο, μήνυσε τους υπεύθυνους για τη δολοφονία του γιού του και έγινε η δίκη του Πολυτεχνείου. Όχι η ελληνική Δημοκρατία. Τέλος, οι συγγενείς και οι βασανισμένοι του Μίνη, του Οπρόπουλου, του Μουστακλή και άλλοι μήνυσαν τους βασανιστές και έγινε η δίκη των βασανιστών. Όχι η Δημοκρατία!

Και όταν τέλειωσαν όλα αυτά, η Δημοκρατία άφησε τους βιαστές της να μακροημερεύσουν και μερικούς να απολαύσουν την ελευθερία αμετανόητοι και προκλητικοί. Άφησε τους δολοφόνους της νεολαίας της στο Πολυτεχνείο να ζήσουν, παρά τις καταδίκες τους. Και άφησε τους βασανιστές εκείνων που την υπερασπίστηκαν να πέσουν στα μαλακά και αρκετούς να κυκλοφορούν και ελεύθεροι! Έχοντας κάνει φρικαλεότητες  στους βασιλόφρονες και τους δημοκράτες του κινήματος του ναυτικού, μέχρι τους δημοκρατικούς κεντρώους αξιωματικούς και τους αριστερούς αγωνιστές της παρανομίας.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αυτή η Δημοκρατία γέννησε τότε τη 17 Νοέμβρη και ουσιαστικά δικαίωσε τον ΕΛΑ!

Δεν είναι τυχαίο που αυτή η Δημοκρατία, ουσιαστικά ρίχνοντας στα μαλακά τους πρωταίτιους του βιασμού της, ευθύνεται για το αίσθημα δικαιοσύνης που γεννήθηκε σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού όταν η 17 Νοέμβρη εκτέλεσε τον σταθμάρχη της CIA Γουέλτς.

Δεν είναι τυχαίο που ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού υποδέχτηκε με αίσθημα δικαίωσης τις εκτελέσεις των βασανιστών Μάλιου και Μπάμπαλη από τη 17 Νοέμβρη και την 1η Μάη.

Δεν είναι τυχαίο, που η λεγόμενη αποχουντοποίηση στα πανεπιστήμια έγινε βίαια από φοιτητές που δεν ανέχονταν να βλέπουν στις έδρες και στις πρυτανείες εκείνους τους πανεπιστημιακούς που χειροκροτούσαν τον Παπαδόπουλο για μια καρέκλα. Έγινε βίαια με αυτοδικίες επειδή η Δημοκρατία αρνήθηκε να κάνει το καθήκον της και να τιμωρήσει με κανονικότητα εκείνους από τους επίορκους που τη βίασαν. Αφήνοντας έτσι χώρο στην αυτοδικία και την αναρχία.

Έτσι γεννήθηκε ο μύθος του αντάρτη τιμωρού στην ελληνική κοινωνία στα τέλη του ’70 και το ’80. Έτσι στις δημοσκοπήσεις τότε η 17 Νοέμβρη απολάμβανε της αποδοχής τεράστιου ποσοστού της κοινωνίας, μέχρι σημείου να θεωρεί η ίδια η οργάνωση ότι είχε «λαϊκή εντολή»!

Επιστέγασμα σ' όλα αυτά ήταν η σφοδρότητα, με την οποία η αστυνομία αντιμετώπιζε απλές διαδηλώσεις, διαλύοντας από την πρωτοφανή σε όγκο παλλαϊκή πορεία της επετείου της 21ης Απριλίου του 1975, όπου συμμετείχαν για πρώτη φορά υπερκομματικά εκατοντάδες χιλιάδες γυναικόπαιδα, για τρία αυγά που πετάχτηκαν στην αμερικανική πρεσβεία (!), μέχρι τις επόμενες του Πολυτεχνείου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν νέοι άνθρωποι αναίτια, ο Κουμής, η Κανελλοπούλου, ο Καλτεζάς. Χωρίς να έχουν ακόμα γεννηθεί οι μπαχαλάκηδες.

Η εποχή της κομματοκρατίας

Έτσι γεννήθηκε η νέα σύγκρουση του κράτους με όσους ονειρεύονταν μια Δημοκρατία όταν θα έπεφτε η δικτατορία και όχι ένα νέο αυταρχικό κράτος, που κάλυπτε, εκτός των άλλων, και τούς χουντικούς πολιτικούς υπαλλήλους και μηχανισμούς και νοοτροπίες, λες και δεν πέρασε μια μέρα.

Έτσι οι βόμβες του ΕΛΑ στις εφορίες και σε δικαστές δεν καταδικάζονταν στα γκάλοπ από ένα μεγάλο πλήθος πολιτών σαν τρομοκρατία, αλλά γίνονταν δεκτές με αισθήματα δικαίωσης αδικημένων ή τύχαιναν αδιάφορης υποδοχής.

Ήταν λοιπόν η κοινοβουλευτική Δημοκρατία που ήταν απούσα εκεί και όπου έπρεπε για να εδραιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων μετά το 1974. Ήταν η κοινοβουλευτική Δημοκρατία που άφησε κενό στη λειτουργία της. Και ήταν η βία που ήρθε να καλύψει το κενό αυτό. Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία έδωσε το κενό στη βία. Επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό.

Έτσι πορεύτηκε η ελληνική κοινωνία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 οπότε η εγχώρια τρομοκρατία άρχισε να ξεθωριάζει. Και από τις δικές της ενέργειες που ήταν πια κατά την παραδοχή της «μακριά από το λαό», και εντελώς ακατανόητες πολιτικά και καταδικαστέες ως δολοφονίες, σαν του Μπακογιάννη, αλλά και από την αρχή μιας ευμάρειας που άφηνε αδιάφορο το μεγάλο κομμάτι του λαού για Δημοκρατικές διεκδικήσεις!

Ταυτόχρονα, το αγοραίο επίπεδο μέσα στο κοινοβούλιο μεταξύ των βουλευτών όλο και χαμήλωνε την εκτίμηση των πολιτών γι αυτή καθεαυτή την ποιότητα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Τη στιγμή μάλιστα, που αποδεικνυόταν στην πράξη ότι η κομματική ταυτότητα, ο βουλευτής της περιοχής, το συνδικάτο και όχι οι νόμοι που ψήφιζε το κοινοβούλιο ήταν οι ισχυρές εγγυήσεις αυτής της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας για τους πολίτες της. Καμιά σχέση με πολιτισμένη Δημοκρατία.

Χαριστική βολή στο ξεθώριασμα της τρομοκρατίας ήταν η αποκάλυψη των μελών της 17 Νοέμβρη και η απομυθοποίησή τους στα μάτια της κοινωνίας. Η οποία ήρθε ταυτόχρονα με το μπούμ στην ευμάρεια της μεσαίας τάξης, με την εισροή φτηνού δανεικού χρήματος στην τσέπη της. Τη θέση οποιουδήποτε ενδιαφέροντος για τη Δημοκρατία την πήρε το ενδιαφέρον για πλουτισμό, επίδειξη και αρπαγή στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Με οδηγό το πολιτικό προσωπικό!

Έτσι ξεθώριασε για μερικά χρόνια η αίγλη της τρομοκρατίας στη χώρα μέχρι την επόμενη δημοκρατική εκτροπή. Εκ μέρους της Δημοκρατίας πάλι! Επειδή όλα αυτά τα χρόνια η κοινοβουλευτική Δημοκρατία αντί να διδάσκεται και να φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού από τους λειτουργούς της, αντικαταστάθηκε από την καθημερινή νοοτροπία της αυθαιρεσίας, της ανοχής, της ατιμωρησίας, της υπερπροστασίας και της λατρείας του ατόμου σε βάρος της προστασία της έννοιας του συνόλου. Της ενιαίας κοινωνίας.

Μέσα σ' αυτή την εκτροπή - και εξαιτίας της - ήρθε και η χειρότερη: Η ύποπτη ως αναίτια καταδίκη του λαού σε επιτήρηση από το ΔΝΤ το 2010, αφού είχε προηγηθεί πάνω από ένας χρόνος απειλών και  προειδοποιήσεων απ΄έξω κι από μέσα για την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Η εγκληματική αδιαφορία της κυβέρνησης Καραμανλή και οι πολιτικάντικοι τσαρλατανισμοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, γέννησαν την επόμενη δεξαμενή πολιτών που ήταν έτοιμοι να υποδεχτούν ευνοϊκά μια «λαϊκή αντιβία» στη βία που άρχισαν να υφίστανται. Για την οποία ήταν ανέτοιμοι και ανυποψίαστοι. Ζούσαν στη μακαριότητα του λεφτά υπάρχουν και θα διαιωνίζονται! Έτσι τους γαλουχούσε αντί να τους προστατεύσει η κοινοβουλευτική Δημοκρατία!

Ο περίοδος του εκμαυλισμού του λαού.

Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η ελληνική Δημοκρατία δεν φρόντισε όλα τα προηγούμενα χρόνια να εδραιωθεί σαν πίστη στο λαό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου που είχε την ευκαιρία να το κάνει αυτό σαν εκφραστής στρωμάτων που μέχρι τότε ήταν ριγμένα πολιτικά και οικονομικά άνοιξε την πόρτα του φρενοκομείου, καθιερώνοντας την αυθαιρεσία των πολιτών, την παγαποντιά, το κλέψιμο, την αναξιοκρατία και τον επιδοματικό κρατισμό σαν κυρίαρχες αξίες.

Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία έχασε κάθε νόημα στην κοινωνία των πρασινοφρουρών που διόριζαν όποιον ήθελαν, ήλεγχαν όποιον ήθελαν, καταδίκαζαν όποιον ήθελαν, σπίλωναν όποιον ήθελαν και θεωρούσαν το εαυτό τους εκφραστή της μοναδικής αλήθειας. Ο ίδιος, ο πρωθυπουργός νομιμοποίησε την κλοπή της δημόσια περιουσίας, ορίζοντας κι όλας το πλαφόν στα 400 εκατομμύρια!

Αλλά, η Δημοκρατία κακοποίησε τον εαυτό της και στη μετέπειτα κοινωνία των εκσυγχρονιστών. Όπου μια κλίκα πολιτικών σε αγαστή συνεργασία με επιχειρηματίες, ευτελίζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και αξιοκρατίας κατακρεούργησαν το δημόσιο ταμείο που περιέχει τον κόπο των πολιτών για να θησαυρίσουν με μίζες και δουλειές δισεκατομμυρίων.

Η Δημοκρατία δεν στάθηκε φραγμός ούτε στα μεγάλα σκάνδαλα με τα εξοπλιστικά συστήματα, με τη Siemens, με τα ναυπηγεία, με το Χρηματιστήριο, με τα δομημένα ομόλογα στα ασφαλιστικά ταμεία, με τις μίζες στα ταμεία των κομμάτων, με τη Reinmenthal, με τη Vodafone, με τα λαθρεμπόρια καυσίμων, με τους εργολάβους που θησαύριζαν ταλαιπωρώντας τους πολίτες για χρόνια σε έργα δρόμους που δεν έλεγαν να τελειώσουν υπερτιμολογούμενα. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν ήταν παρούσα ούτε στις αίθουσες της Δικαιοσύνης, όπου μεγαλόσχημοι απατεώνες δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους και άλλοι έπεφταν στα μαλακά, έχοντας ροκανίσει δημόσιο χρήμα. Ακόμα και σήμερα ο ταμίας του ΠΑΣΟΚ Θ. Τσουκάτος και κανείς από τους υπεύθυνους του κόμματος δεν έχει πληρώσει το χρέος του προς τη Δημοκρατία για το 1.000.000 ευρώ που παραδέχτηκε ότι κατέθεσε στα ταμεία του κόμματός του, προερχόμενα από τα ταμεία της SIEMENS! Όλα καλώς καμωμένα!

Άπειρα τα παραδείγματα μιας χώρας ξέφραγο αμπέλι, όπου η πολιτική των κομμάτων λειτουργεί περισσότερο σαν κλίκα κλοπής της δημόσιας περιουσίας και διακυβέρνησης με ανευθυνότητα και περιφρόνηση για το συμφέρον της πατρίδας και του λαού. Μόνη μέριμνα η χρήση του κρατικού μηχανισμού ώστε με εκβιασμούς ψηφοθηρικούς να διαιωνίζεται η νομή της εξουσίας και τα εξ αυτής οφέλη. Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία απούσα.

Η Δημοκρατία, λοιπόν, είναι απούσα στη χώρα όχι επειδή δεν διδάσκεται στα σχολεία, όπου έτσι κι αλλιώς διδάσκεται ελλιπώς. Είναι απούσα γιατί η Δημοκρατία διδάσκεται από την πράξη. Και στην πράξη οι πολίτες βλέπουν και ζουν αυτό που περιέγραψα πιο πάνω από το 1974 διαρκώς. Κομματοκρατία, ρουσφέτι, αδικία, αυθαιρεσία Με μια λέξη, παρέκκλιση. Εκτροπή.

Η μετατροπή της χώρας σε μπανανία

Σ' αυτό το περιβάλλον έφεραν οι πολιτικοί της Ελλάδας τη χώρα στην επιτήρηση του ΔΝΤ και στα μνημόνια των δανειστών, χωρίς να έχει πρόβλημα χρέους η χώρα και χωρίς οι τράπεζές της να είναι φορτωμένες με τοξικά χαρτιά όπως ήταν κατάφορτες οι ευρωπαϊκές και αμερικάνικες τράπεζες!

Έφεραν τη χώρα ενώ μπορούσαν έστω και την ύστατη στιγμή να επιβάλουν στους εαυτούς τους μια νοικοκυρεμένη στροφή, χωρίς πολλές θυσίες του λαού και χωρίς τη θυσία του τραπεζικού συστήματος! Ακόμα και ο Κ. Σημίτης εξερράγη με την επιπολαιότητα ( ή μήπως όχι αθώα;) του διαδόχου του να καταφύγει στο ΔΝΤ και να μην επιβάλει νοικοκύρεμα τον Οκτώβριο του 2009!

Αλλά, λεφτά υπήρχαν, για να κερδηθούν οι εκλογές και να στρογγυλοκαθίσουν οι επιδέξιοι πισινοί στις καρέκλες της μάσας της εξουσίας. Και εγένετο μνημόνιο και καταστροφή, έτος πρώτο.

Και τα πράγματα εξελίσσονται από τότε από το κακό στο χειρότερο, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε Δημοκρατικό. Εξ αιτίας του πολιτικού κομματικού συστήματος η χώρα είναι στην πράξη μπανανία και κατ επίφαση κοινοβουλευτική Δημοκρατία:

1. Το Σύνταγμα έχει υποκατασταθεί από το μνημόνιο. Νόμοι που κηρύσσονται αντισυνταγματικοί δεν αντικαθίστανται και αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων δεν εφαρμόζονται γιατί προηγείται η εφαρμογή των μνημονίων!
2. Η Βουλή δεν αποφασίζει γιατί οι καθοριστικοί νόμοι που ψηφίζει γράφονται από ξένους, όπως ομολογούν κυβερνήτες.
3. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να ακολουθήσει την πολιτική του γιατί η πολιτική καθορίζεται από ξένα κέντρα.
4. Η οικονομική πολιτική καθορίζεται από τον υπουργό Οικονομικών, που δεν είναι υποχρεωμένος να περάσει από τη Βουλή τα νομοσχέδια, σύμφωνα ήδη με το Α’ Μνημόνιο! Και ο υπουργός δεν μπορεί να καθορίσει οικονομική πολιτική άλλη από την υποδεικνυόμενη από ξένους.
5. Η εκτελεστική εξουσία δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον έλεγχο και την εφαρμογή της πολιτικής, δεδομένου ότι Επόπτες του ΔΝΤ και της Κομισιόν ελέγχουν την εφαρμογή και τα αποτελέσματά της.
6. Η Διάκριση των Εξουσιών γίνεται δυσδιάκριτη μια και ένας υπουργός κι όχι ένας δικαστής μπορεί να αποφαίνεται για το σύννομο οικονομικών δραστηριοτήτων.
7. Η ελληνική Δημοκρατία δεν έχει την κυριαρχία επί της δημόσιας περιουσίας της χώρας, δεδομένου ότι αυτή έχει υποθηκευτεί για 99 χρόνια σε ξένους.
8. Η ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί να εγγυηθεί την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της, καθώς το αναφαίρετο δικαίωμα της διαχείρισής της τους έχει αφαιρεθεί με τα capital controls.
9. Η οικία, η στέγη, δεν τελεί πια υπό την προστασία των νόμων της Δημοκρατίας, αφού η μεν δανειοδοτημένη παραδίνεται με δυσμενείς όρους σε ξένους διαχειριστές, η δε «ελεύθερη» ουσιαστικά δημεύεται από δυσβάστακτους φόρους και τιμολογήσεις για να εξυπηρετηθούν υποχρεώσεις προς ξένους.
10. Η άσκηση του δικαιώματος της άμυνας, ως υπεράσπιση του δικαιώματος της άσκησης εθνικής κυριαρχίας, καταργείται στην πράξη από τη στιγμή που τα κονδύλια για τον εξοπλισμό της χώρας τα καθορίζουν οι ξένοι.

Αυτά είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά που απαρτίζουν μία κυρίαρχη χώρα, μια κυρίαρχη κοινοβουλευτική Δημοκρατία και τα οποία δεν έχει η ελληνική!

Η κατάντια της Βουλής.

Για όσους αναγνώστες δεν το ξέρουν, στη Βουλή, με εξαίρεση τα μνημονιακά θεμελιώδη νομοσχέδια, οι βουλευτές δεν είναι παρόντες και δεν … χρειάζεται να είναι παρόντες! Ένας βουλευτής από κάθε κόμμα εκπροσωπεί το κόμμα του και ψηφίζει και για τους υπόλοιπους! Έτσι, 8 βουλευτές, όσοι και τα κόμματα, αρκούν για να ψηφιστεί ένας νόμος!

Αυτή την κατάντια δεν την επέβαλε κανένας ξένος. Είναι η κατάντια ενός άρρωστου κομματισμού, μιας άρρωστης νοοτροπίας που διαπερνά όλα τα κόμματα, η οποία περιφρονεί την ίδια τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Γιατί καταργεί τη συνταγματική φύση του βουλευτή και την αντικαθιστά με του πειθήνιου κομματόσκυλου! Δίνοντας το δικαίωμα στον κάθε εχθρό του κοινοβουλευτισμού να φωνάξει: Τι τους θέλουμε 300; Ας ψηφίζουμε 8!

Η ελληνική κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν έχει υπερασπιστεί όπως θα ώφειλε τους πολίτες της εδώ και πολλά χρόνια. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και παιδευτικά, πολιτικά, κοινωνικά. Τα πρότυπα που τους δίνει είναι πρότυπα παρανομίας, αρπαγής, δειλίας, πλαγίας και διεφθαρμένης διαπλοκής. Πρότυπα ατομισμού και αντικοινωνικότητας. Αυτό δημιούργησε. Γιατί, δημιουργεί εκείνος που έχει στα χέρια του την Παιδεία, την Υγεία και την Οικονομία.

Ο λαός, και όχι μόνο ο ελληνικός, είναι ένα κοπάδι πρόβατα που πάει όπου τον πάει ο τσοπάνος. Είτε ηγέτης είτε σύστημα. Καλός τσοπάνος; Ευημερεί ο λαός. Κακός τσοπάνος; Δυστυχεί ο λαός. Η νεοελληνική Δημοκρατία δεν είναι η μόνη που έχει προβλήματα εξ αιτίας του κομματικού συστήματος. Ευρώπη και ΗΠΑ είναι σε επικίνδυνο δρόμο, όπου το πολιτικό σύστημα απαξιώνει τον εαυτό του. Αλλά, το ελληνικό σύστημα είναι μακράν το πιο προβληματικό για λόγους κοινωνικούς περισσότερο παρά οικονομικούς.

Νέα τρομοκρατία. Το παιδί της χυδαιότητας.

Σ' αυτό το κλίμα της απαξίωσης των θεσμών και των αξιών γεννήθηκε η νέα γενιά της τρομοκρατίας με τους κατσαρολιστές πιτσιρικάδες που βάζαν μικροβόμβες λίγο πριν τα μνημόνια στην Αθήνα. Και μέσα στο ζοφερό κλίμα και την πλήρη απαξίωση της ίδιας της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας από τους εκπροσώπους της πλήθυνε και μεγάλωσε αυτή η νέα γενιά.

Ο χυδαίος τρόπος, λοιπόν, που ασκήθηκε και ασκείται ο κοινοβουλευτισμός εδώ, η ανυπαρξία πολιτισμικής κοινοβουλευτικής Παιδείας στα σχολεία και στα σπίτια και ο χυδαίος τρόπος που κυριαρχεί ο πολιτικός λόγος σε επίπεδο αλητείας από μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού και μάλιστα εκείνου που επαίρεται ότι έχει άλλο … ήθος είναι η τροφή με την οποία ταϊζεται η νέα τρομοκρατία.

Ένα ικανό κομμάτι του πληθυσμού ευθυγραμμίζεται με όλη αυτή τη χυδαιότητα. Την ακολουθεί και τη χειροκροτεί. Έτσι έμαθε. Δεν καταλαβαίνει ότι χειροκροτεί την καταδίκη του. Γιατί η απάντηση στη βία δεν είναι η βία. Η βία εξαλείφεται μόνο με Πολιτισμό. Η απάντηση στη δικτατορία δεν είναι μια άλλη δικτατορία. Η δικτατορία εξαφανίζεται μόνο με Δημοκρατία.

Και μόνο η Δημοκρατία μπορεί να προστατέψει τον εαυτό της από τους εχθρούς της. Αντί γι αυτό, η νεοελληνική Δημοκρατία αντί να διδάξει και να παράξει Δημοκρατία, δημιουργεί τους εχθρούς της, τους ταϊζει και τους ανέχεται!

Για όποιον θέλει να δει κατάματα, η νεοελληνική κοινοβουλευτική Δημοκρατία έβαλε τη βόμβα στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Οπλίζοντας με την αυτοαπαξίωσή της το χέρι του βομβιστή.

Για να φυτρώσει μια ζωή χρειάζεται κλίμα, έδαφος, σπόρο και σπορέα. Η νεοελληνική κοινοβουλευτική Δημοκρατίας τα έχει δημιουργήσει όλα για να γεννάει τρομοκρατία και βία κάθε μορφής και όχι Δημοκρατία. Κι αν δεν κοιτάξει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τον εαυτό της στον καθρέφτη, θα φέρει πολλά περισσότερα δεινά όχι σε λειτουργούς της σαν τον Λουκά Παπαδήμο. Αλλά, στους πολίτες τους ίδιους. Γιατί, με τη χυδαιότητα λόγων και έργων, κυρίως η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καλλιεργεί εμφύλιο.

Η υπό Τσίπρα απορρόφηση της Ελλάδας στην Γερμανική επικυριαρχία και η Τουρκία -Ποιές μπορεί να είναι οι συνέπειες;

Ανάλυση

Του διαχειριστή

Το σκηνικό

 

Η τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα μετά την χθεσινή ψυχρολουσί στην ευρωομάδα (euroworking group) είναι κομβική για την πορεία της Ελλάδας. Η Ευρώπη (δλδ η Γερμανία)  στηρίζει τη ριζοσπαστική "αριστερά" στο ξεπούλημα της Ελλάδας στα ξένα συμφέροντα (των ίδιων των ευρωπαίων μιας και οι ιταλογαλλογερμανοί έχουν αποκτήσει μέρος της Ελληνικής περιουσίας, βλ. π.χ. η γερμανική Φραπορτ στα αεροδρόμια, Ιταλοί στον ΟΣΕ, Γάλλοι στον ΟΛΘ(;)  κλπ) και (θα) αδιαφορεί πλήρως για την ανεργία του 25%, την μπαχαλοπροπαγάνδα στα πανεπιστήμια, το χάος στην υγεία, την υπερφορολόγηση και καταπίεση του Ελληνα πολίτη, και τον εποικισμό με μουσουλμάνους από την βόρεια Αφρική και την Ασία τους οποίους η αντεθνική "αριστερά" συλλήβδην βαφτίζει πρόσφυγες οι οποίοι, σημειωτέον, είναι μικρή μειοψηφία και από την Συρία, την δοκιμαζόμενη πατρίδα των Σελευκιδών.
Το μέλλον λοιπόν θα έχει περισσότερο Τσίπρα, περισσότερους φόρους, περισσότερο ξεπούλημα, περισσότερη ΚΝΕ στα πανεπιστήμια και ΠΑΜΕ στα συνδικάτα και φυσικά στήριξη απο την Ευρώπη.  Φτάνει η ΦΑΓΕ να είναι στο Λουξεμβούργο και οι καταθέσεις μας μεταξύ Φρανκφούρτης, Λονδίνου και φυσικά Εμιράτων (Βαρουφάκης) και Νέας Υόρκης (Σταθάκης). Ο θρίαμβος των "αριστερών" με τις δεξιε΄ς τσέπες θα είναι πλήρης, αλλά θα "αγωνίζονται" για το δίκιο του Λαού. Δεν είναι τυχαίο που η νεοταξική αριστερά και τα μειράκιά της μιλούν μόνο για Λαό που όταν δεν τον χρειάζονται τον βρίζουν και ποτέ για πατρίδα ή για Ελλάδα.
Εμείς θα έχουμε ήλιο, θάλασσα, ΚΝΕ, ΠΑΜΕ, ταξικό αγώνα, λενινομαρξισμό αλλά και σταλινοφασισμό και ριζοσπαστική αριστερά και φυσικά ΔΥ.  Η χώρα του Ελληνα μάγκα με το δερμάτινο και τη μοτοσυκλέτα, η εκείνου με τις σαγιονάρες στους φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής.

 Οι συνέπειες(;)
 
Πρόσφατα ο Ερντογάν δήλωσε πως "η ΕΕ έχει την Ελλάδα στα ώπα-ώπα και προσπαθεί να τη στηρίξει για να κρατηθεί όρθια παρ' ότι χρωστάει 400 δισεκατομμύρια ευρώ". Ο Ερντογάν ανέφερε την Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγή μάλλον, ότι δηλαδή δεν θέλει με τίποτα να μας μοιάσει η Τουρκία και πως η Δύση θα πρέπει να την κάνει δεκτή στην ΕΕ διότι η Τουρκία δεν είναι ζήτουλας σαν εμάς να φορτώνεται στους άλλους για δανεικά κι αγύριστα, αλλά εθνικά υπερήφανη χώρα. Ναι, η Ελλάδα "εκσυγχρονίζεται" (δλδ, αποικιοποιείται και καταστρέφεται, πχ. δνε έιναι τυχαίο που μόνο τα τελευταία χρόνια "ανακαλύφτηκαν υδρογονάναθρακες και εντός του '17 υπογράφονται συμβόλαια εξόρρυξης) με το ζόρι υπό την ξένη επιτροπεία αλλά το κόστος της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας υπό συνθήκες ωμού εκβιασμού (όπως αυτές που βιώνουμε τα τελευταία 7 χρόνια) πιθανώς να αποδειχτεί τελικά τεράστιο. Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα του Τσίπρα αδυνατεί(;) να ελέγξει τα σύνορά της και μετατρέπεται σε στρατόπεδο διερχομένων λαθρομεταναστών της Ευρώπης, φανερώνει την κατάντια μας. 

Πίσω στον Ερντογάν και την Τουρκία του. Δεν γνωρίζουμε μέχρι πού είναι διατεθειμένος ο Ερντογάν να τραβήξει το σχοινί των προκλήσεων στο Αιγαίο. Οι εκκαθαρίσεις και οι διώξεις που συνεχίζονται στους κόλπους του στρατεύματος, φανερώνουν ότι η σχέση του Ερντογάν με τους στρατηγούς του εξακολουθεί να είναι προβληματική. 

Ωστόσο δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε καθόλου την  φιλοδοξία του Ερντογάν να καταγραφεί το όνομά του στην τουρκική Ιστορία ως ανώτερο εκείνου του Ατατούρκ. Είναι πολύ πιθανό να μην αφήσει την ευκαιρία της χρεοκοπημένης Ελλάδας να πάει χαμένη διότι τέτοιες ευκαιρίες πολύ σπάνια παρουσιάζονται. 

Μία πιθανή εξέλιξη είναι να επιχειρήσει κάποια στιγμή η Τουρκία να καταλάβει π.χ. το Καστελλόριζο, ώστε να ακρωτηριάσει την ελληνική ΑΟΖ και να διακόψει την επαφή της με την κυπριακή ΑΟΖ. Είναι άκρως αμφίβολο στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση Τσίπρα  να κλιμακώσει τον πόλεμο στη Θράκη ή αλλού. Όταν ο Τσίπρας διαπιστώσει ότι η ανακατάληψη του Καστελλόριζου είναι πολύπλοκη και ριψοκίνδυνη υπόθεση (έτσι κι αλλιώς δεν έχει ιδέα από στρατιωτικά πράγματα και περιστοιχίζεται από συμβούλους που είναι αντιρρησίες συνείδησης και απάτριδες), θα αποδεχτεί τα τετελεσμένα των Τούρκων με πρόσχημα την παρέμβαση της Μέρκελ, του Μακρόν, του ΝΑΤΟ και του Φούφουτου που τάχα θα του δώσουν εγγυήσεις ότι ο Ερντογάν θα κάνει πίσω υπό την πίεσή τους. Ανοησίες βέβαια όλα αυτά διότι ως Οθωμανός μεγαλοϊδεάτης που είναι ο "σουλτάνος" δεν υπολογίζει κανέναν από όλους αυτούς τους χαρτογιακάδες και το έχει αποδείξει επανειλημμένα. Αυτό το δεδομένο αποδεικνύεται από την μέχρι χλευασμού αντιμετώπιση που επιδαψιλεύει στους ευρωπαίους κομμισσάριους κάθε που ανακύπτει ζήτημα ΕΕ-Τουρκίας. Αν λοιπόν πάρει το Καστελλόριζο και λύσει ένα τεράστιο γεωπολιτικό πρόβλημα της Τουρκίας εδραιώνοντας την επιρροή της στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου για τις επόμενες δεκαετίες, μετά ο Ερντογάν θα ξεκινήσει συνομιλίες με τους Έλληνες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για καμιά διακοσαριά χρόνια, δήθεν για να βρούμε "δίκαιη και βιώσιμη λύση" στο πρόβλημα που θα έχουν δημιουργήσει οι παλαβοί και απάτριδες καταληψίες αριστεριστές και δεκανίκια της Γερμανίας.

Από το go back nadam Merkel στο περάστε κάντε ό,τι θέλετε αλλά αφήστε μας την καρέκλα...

Του Κώστα Στούπα 

capital.gr

 

1) Το πιο βαθύ σκοτάδι λίγο πριν ξημερώσει...

Πριν από λίγες μέρες η πολιτική ηγεσία της Κίνας φιλοξένησε πρωθυπουργούς και προέδρους από δεκάδες χώρες στο Πεκίνο όπου ανακοίνωσε επίσημα την υλοποίηση ενός τεράστιου προγράμματος επενδύσεων σε υποδομές που θα ενώσει την Ανατολική Ασία με την Ευρώπη. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα 900 δισ. δολαρίων περίπου που αφορά στην κατασκευή σιδηροδρόμων, λεωφόρων, λιμανιών αεροδρομίων, τηλεπικοινωνιών κλπ.

Λίγους μήνες νωρίτερα ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις αμερικάνικες εκλογές με αιχμή των εξαγγελιών του, ένα πρόγραμμα επενδύσεων σε υποδομές ύψους 1 τρισ. δολαρίων. 

Φιλοδοξία του προγράμματος αυτού είναι σε συνδυασμό με τη μείωση της φορολογίας και την επιβολή δασμών στις εισαγωγές να αναζωογονήσει την αμερικάνικη παραγωγή...

Προφανώς μοιάζει να είναι θέμα χρόνου να ανακοινώσει και η Ε.Ε. μετά τις γερμανικές εκλογές κάποιο ανάλογο πρόγραμμα δημιουργίας υποδομών για να τονώσει την απασχόληση και την ανάπτυξη, να μειώσει τις εσωτερικές τριβές και να προωθήσει την πολιτική και οικονομική της ενοποίηση. Η Γερμανία χρειάζεται την Ε.Ε. και θα έχει οικονομικό κόστος.

Η μείωση της φορολογίας στις ΗΠΑ θα ασκήσει επίσης πολλές πιέσεις στην Ευρώπη να προβεί σε αντίστοιχες ανταγωνιστικές κινήσεις για να μην χάσει πολύτιμες επενδύσεις.

Καθώς η Ευρώπη δαπανά περίπου το 50% των παγκόσμιων κοινωνικών δαπανών, ενώ δεν αντιπροσωπεύει το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 7-8% του παγκόσμιου πληθυσμού θα πρέπει να αναδιατάξει τους πόρους της ριζικά προς την ανάπτυξη και τη στρατιωτική άμυνα αν θέλει να επιβιώσει στα δεδομένα του νέου παγκόσμιου περιβάλλοντος.

Οι αναγκαίες αυτές μετακινήσεις πόρων δεν αναμένεται να γίνουν χωρίς κοινωνικές εντάσεις. Οι εντάσεις αυτές θα συνεχίσουν να αποτελούν γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού.

Η επόμενη φάση του καπιταλισμού

Τα νέα τεράστια προγράμματα επενδύσεων σε υποδομές έρχονται σαν απάντηση στην αποτυχία επίτευξης οικονομικής ανάπτυξης των τελευταίων δεκαετιών μέσω της ευημερίας με δανεικά που αύξησε το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος.

Ούτε και οι ποσοτικές χαλαρώσεις αρκετών τρισ. δολαρίων των τελευταίων ετών κατάφεραν να βγάλουν την οικονομία από το "βούρκο" της χαμηλής ανάπτυξης με τη δημιουργία όλο και πιο λίγων και πιο κακοπληρωμένων θέσεων εργασίας.

Έχουμε ξαναγράψει για την παγίδα του τεράστιου παγκόσμιου χρέους που φτάνει τα 230 τρισ. δολάρια όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι περί τα 75-80 τρισ. δολάρια. Το πρόβλημα τα τελευταία χρόνια είναι πως το χρέος αυξάνεται ταχύτερα από την ανάπτυξη που τροφοδοτεί.

Έχουμε μια φθίνουσα απόδοση του χρέους που μοιάζει με την φθίνουσα απόδοση του κεφαλαίου του Μαρξ που θα επέφερε την επανάσταση του προλεταριάτου. Απλά, από τη Δύση τουλάχιστον, απουσιάζει το προλεταριάτο.

Στη θέση του η κρατική πρόνοια και η ευημερία με δανεικά έχει δημιουργήσει κάτι σαν τον "όχλο"  της Ρώμης που επιβίωνε με την ανταλλαγή ψήφων με άρτο και θεάματα.

Οι ΗΠΑ και η Κίνα λοιπόν επιχειρούν με τεράστια προγράμματα επενδύσεων να μην επιλύσουν το πρόβλημα που δεν έλυσαν τα μηδενικά επιτόκια και οι ποσοτικές χαλαρώσεις. Κλασσικές κευνσιανές και σοσιαλιστικές επιλογές.

Κεντρικός κρατικός σχεδιασμός όμως συνήθως σημαίνει σπατάλη πόρων και αύξηση του χρέους. Το πλέον πιθανό είναι πως το μεγαλύτερο μέρος αυτών των τεραστίων επενδυτικών προγραμμάτων πάει σε μη αποδοτικές επενδύσεις.

Αν υπήρχε η κερδοφόρα και άρα βιώσιμη ανάγκη για αυτές τις επενδύσεις τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά κεφάλαια θα τις είχαν πραγματοποιήσει και θα τις εκμεταλλεύονταν ήδη.  Η υπερπροσφορά  μοντέρνων γεφυρών, σταθμών του Μετρό κλπ με τα λεφτά των φορολογουμένων αποσβένει το κόστος με τη χρήση τους  ως υπνωτήρια αστέγων.

Υπάρχει και η λογιστική διάσταση: Οι εταιρείες που θα δανειστούν για να εκτελέσουν τα έργα που θα τους ανατεθούν δεν θα αποκομίσουν τα οφέλη που θα τους επιτρέψουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Το πρόβλημα θα παραταθεί και θα διογκωθεί κάνοντας το κραχ να λάβει περαιτέρω επικές διαστάσεις.

Το μεγαλύτερο μέρος των πολλών τρισ. που προέκυψαν από τα μηδενικά επιτόκια και την ποσοτική χαλάρωση δεν πήγαν σε παραγωγικές επενδύσεις όπως προορίζονταν  αλλά τροφοδότησαν χρηματιστηριακές φούσκες. 

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εκεί να κατευθυνθεί και το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων σε υποδομές. Ο καπιταλισμός στη Δύση έχει βάλει στο γύψο της "αόρατη χείρας" του Άνταμ Σμιθ που ρύθμιζε τη λειτουργία της οικονομίας μέσω της αυθόρμητης τάξης της αγοράς...

Υπάρχει μια διαφορά στα δύο "θηριώδη" προγράμματα επενδύσεων σε υποδομές, των ΗΠΑ και της Κίνας.  Αυτό των  ΗΠΑ απευθύνεται στο εσωτερικό ενώ της Κίνας στο εξωτερικό.

Οι ΗΠΑ προσπαθούν να επανακτήσουν και να αυξήσουν την επιρροή της οικονομικής και πολιτικής ελίτ στο εσωτερικό τους, ενώ η Κίνα θα διευρύνει την επιρροή της στο εξωτερικό. Οι χώρες που θα δεχθούν επενδύσεις θα αποδεχτούν και αύξηση της πολιτικής επιρροής της Κίνας.

Για να το αντιληφθούμε αυτό αρκεί να παρατηρήσουμε την πορεία του κ. Τσίπρα από το Go Back Madam Merkel στο περάστε κάντε ό,τι θέλετε αλλά αφήστε μας την καρέκλα...

Τα δεδομένα αυτά δείχνουν υποχώρηση της παγκόσμιας επιρροής των ΗΠΑ και αύξηση αυτής της Κίνας. Τούτο συνιστά μια πολύ καλή υπόθεση για την επονομαζόμενη  παγίδα του Θουκυδίδη.

Παγίδα του Θουκυδίδη ονομάζεται η κατάσταση όπου ένας πόλεμος προκαλείται γιατί μια ισχυρή δύναμη  έχει ακόμη την ευκαιρία να καθυποτάξει μια ανερχόμενη δύναμη που θα απειλεί να την υποκαταστήσει στο μέλλον.

Έτσι μπορεί να εξηγείται η εμμονή του επιτελείου του Τραμπ να τα βρει με τη Ρωσία με κάθε κόστος.

Οι ΗΠΑ ξοδεύουν για άμυνα περί τα 600 δισ. δολάρια και η Κίνα περί τα 200 δισ. όταν η Κίνα φτάσει τα 600 θα είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμη.

Το εκρηκτικό υλικό της επόμενης κρίσης είναι το τεράστιο χρέος και η δημογραφική γήρανση των πλούσιων χωρών. Η δημογραφική γήρανση και ο κοινωνικός εκφυλισμός χαρακτήρισε στο παρελθόν όλους τους πολιτισμούς στο στάδιο της παρακμής πριν την παράδοση στους βαρβάρους...

Η τεχνολογική έκρηξη είναι η μοναδική δίοδος που μπορεί να εξομαλύνει τις ανισορροπίες. Καθώς η πνευματική και συναισθηματική πρόοδος του είδους δεν φαίνεται να συμβαδίζει με την τεχνολογική, η χρήση της τεχνολογικής εξέλιξης δεν είναι βέβαιο πως θα αποσκοπεί στη λύση προβλημάτων ή τη δημιουργία νέων περισσότερο πολύπλοκων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως το πιο βαθύ σκοτάδι είναι την αυγή λίγο πριν να ξημερώσει.

Σήμερα η ανοιχτή κοινωνία και οι φιλελεύθερες δημοκρατίες φαίνεται να βάλλονται από παντού και να υποχωρούν ακόμη και στις ΗΠΑ.

Ο Αριστείδης Χατζής στο βιβλίο του "Φιλελευθερισμός" που κυκλοφόρησε πρόσφατα επισημαίνει πως στη δεκαετία του ’80 ένα προσφιλές θέμα συζητήσεων ήταν ό,τι είχε θέμα με την "Παρακμή της Δύσης". Είχε προηγηθεί η δεκαετία του ’70 με την ΕΣΣΔ να απλώνεται παντού στον κόσμο.

Σε ένα τέτοιο συνέδριο για την παρακμή της Δύσης το καλοκαίρι του ’89 ο 35χρονος Φράνσις Φουκουγιάμα υποστήριξε δημόσια πως η Δύση όχι μόνο δεν βρίσκεται σε παρακμή αλλά έχει ήδη νικήσει...

Λίγους μήνες αργότερα ξεκίνησε η κατάρρευση της σοβιετίας. Στις αρχές του 19ου αιώνα καμιά χώρα δεν εξέλεγε την κυβέρνηση μέσω καθολικής ψηφοφορίας που αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Το 2017 έτσι κυβερνάται περίπου το 44% του κόσμου.

Με το τέλος της δεκαετίας του ΄80 λοιπόν όχι μόνο δεν  επιβεβαιώθηκε η "Παρακμή της Δύσης" αλλά το αντίστροφο...

Στροφή ...360 μοιρών-Δ. Χαντζόπουλος

Η καλύτερη ανάλυση της πολιτικής του Τσίπρα και των συριζαίων

Γιατί δεν έχουμε καμιά ελπίδα…

Του Κώστα Στούπα 

capital.gr

 

Ο πρωθυπουργός τις τελευταίες μέρες βρέθηκε στο Πεκίνο για να προσελκύσει επενδύσεις. Δεν θα σταθώ στις αντιφάσεις και την ανεντιμότητα που προκύπτει μεταξύ αυτών που έλεγε και έκανε ως αντιπολίτευση και αυτών που λέει και κάνει ως κυβέρνηση...

Μακάρι, έστω και εκ των υστέρων, να έκανε όσα πρέπει, για να αποφύγει η χώρα το οδυνηρό σοκ μιας επικείμενης ολοσχερούς κατάρρευσης.  

Το πρόβλημα της παρούσας κυβέρνησης είναι πως δεν ξέρουν ούτε τι θέλουν ούτε πως θα πετύχουν. Γενικώς και αορίστως ως δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο ονειρεύονται ένα κοινωνικό κράτος επιπέδου Σουηδίας του ’70 κρύβοντας κάτω από το χαλί μια οικονομία επιπέδου Ουγκάντας.

Το μόνο που επιθυμούν και έμαθαν γρήγορα πώς να το πετύχουν είναι η διαπλοκή ή η διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις. Δηλαδή, μια από τα ίδια, ό,τι έκαναν και οι προηγούμενοι που μας χρεοκόπησαν.

Η διαφθορά αντιμετωπίζεται με τους καλούς και σαφείς νόμους και διαφανείς θεσμούς. Οι κυβερνώντες όμως καταργούν και τις λίγες ανεξάρτητες αρχές που επέτρεπαν οι προηγούμενοι να λειτουργούν. Η περίπτωση του κ. Ρακιντζή ως επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ακούσατε για κανένα σκάνδαλο από τότε που απομακρύνθηκε; Ή λοιπόν η δημόσια διοίκηση έγινε έντιμη και αποδοτική ή πλέον κανείς δεν ασχολείται...

Το’ χουμε ξαναγράψει, το να περιμένει κάποιος επενδυτική άνοιξη και ανάπτυξη στην Ελλάδα ειδικά με το ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να περιμένει να βρέξει στη Σελήνη ή να πηγαίνει για ψάρεμα στη Σαχάρα.

Τα τρία κακά της μοίρας μας...

Οι επενδυτές ακούνε βερεσέ τις υποσχέσεις του κάθε Τσίπρα, Σαμαρά ή Μητσοτάκη. Σ’ αυτό που δίνουν σημασία οι επενδυτές είναι οι πράξεις και τα δεδομένα.  Πολιτική και οικονομική σταθερότητα, δημόσιο και δικαιοσύνη που λειτουργούν έγκυρα και έγκαιρα και τέλος ανταγωνιστική φορολογία.

Οι επενδυτές μετράνε τα  δεδομένα και όχι τις μπαρούφες των πολιτικών και δη των κατ’ εξακολούθηση και χονδροειδώς ψευδομένων.

Ποια είναι τα πεπραγμένα και τα δεδομένα της Ελλάδας;

α) Η ιστορία του Ελληνικού

Ό,τι και να υποσχεθεί ο πρωθυπουργός στο Πεκίνο, το Λονδίνο ή το Ναϊρόμπι όταν επί δυο χρόνια αυτός και κάμποσα οι προηγούμενοι, δεν μπορούν να εγγυηθούν την απρόσκοπτη έναρξη της υλοποίησης μιας επένδυσης την οποία οι ίδιοι έχουν εγκρίνει, οι άλλοι τ’ ακούνε βερεσέ...

Ο δασάρχης κάνει τη δουλειά του με βάση το γράμμα του νόμου. Τη δουλειά τους κάνουν και οι οικολόγοι, οι περιβαλλοντολόγοι και οι περίοικοι που θέλουν να γίνει πάρκο για να πάρουν αξία τα ακίνητα.

Η πολιτεία οφείλει να έχει ένα σαφές και λειτουργικό νομοθετικό πλαίσιο που όταν λαμβάνεται μια απόφαση, στρατηγικής επενδυτικής σημασίας όπως αυτή αλλά και μια μικρότερης όπως π.χ. η άδεια ενός περιπτέρου σε ένα μήνα να έχουν λήξει όλες οι εκκρεμότητες και οι λογικές ή παράλογες προσφυγές εναντίον της...

Αυτό που γίνεται στο Ελληνικό δυσφημεί τη χώρα. Τα ίδια έγιναν και στην Ακαδημία Πλάτωνος, τα ίδια έγιναν και στο Πόρτο Καρράς και οι εταιρείες που δανείστηκαν για να ξεκινήσουν τα έργα χρεοκόπησαν γιατί τα έργα ή δεν ξεκίνησαν ποτέ ή δεν τελείωσαν στην ώρα τους, ενώ τα τοκοχρεολύσια έτρεχαν...

β) Χώρα χωρίς δικαιοσύνη

Αν προκύψει οποιαδήποτε διαφορά επί μιας συμφωνίας σήμερα πόσο χρόνο θα χρειαστεί να τελεσιδικήσει στα ελληνικά δικαστήρια η υπόθεση; Κατά μέσο όρο 5 με 10 χρόνια. Κανένας σοβαρός επενδυτής δεν ρισκάρει σε μια χώρα που η παραμικρή εμπλοκή θα χρειαστεί περισσότερο από λίγους μήνες για να ξεκαθαρίσει.

Αν κάποιο κόμμα ενδιαφερόταν για το μέλλον της χώρας και τις πιο αδύναμες κοινωνικές τάξεις το πρώτο πράγμα που θα έκανε θα ήταν να φροντίσει η χώρα να αποκτήσει δικαιοσύνη που λειτουργεί έγκαιρα και έγκυρα.

Τι έχουν κάνει όσοι μας κυβερνούν τόσα χρόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο από κάθε προηγούμενο; Προσπαθούν να χειραγωγήσουν τη δικαιοσύνη με φυτευτούς κομματικούς σε καίριες θέσεις προκειμένου να μην ασχολείται με τα δικά τους "άπλυτα" και να ασχολείται με τα "άπλυτα" των πολιτικών αντιπάλων.

Παλιότερα το ρόλο αυτό τον έπαιζε το Υπουργείο των Οικονομικών με το ΣΔΟΕ, αλλά με τα μνημόνια οι δανειστές έχουν επιβάλλει την ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων και η κομματοκρατία προσπαθεί να υποκαταστήσει την απώλεια με ασφυκτικό έλεγχο επί της δικαιοσύνης.

γ) Διαπλοκή και διαφθορά...

Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν επενδύει σε μια χώρα που η κυβέρνηση μοιράζει δημόσια έργα, όχι με βάση το δημόσιο συμφέρον αλλά με βάση κριτήρια όπως: Ο  ανάδοχος να εισπράξει μερικές δεκάδες εκατομμύρια προκειμένου να αποκτήσει Μέσα Ενημέρωσης τα οποία θα υποστηρίζουν την κυβέρνηση...

Σε τέτοιες χώρες προκύπτουν μόνο ολιγάρχες που διαπλέκονται με τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές που ελέγχουν ρυθμιστικές αρχές για να εκμεταλλεύονται το "λίπος" των φορολογουμένων όσο υπάρχει...

Και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που είμαστε και θα ήμασταν χειρότερα αν η αγαθή τύχη δεν μας είχε προσδέσει στο άρμα της Ε.Ε. από τις επιδοτήσεις και τα δανεικά της οποίας συνεχίζουμε και αναπνέουμε οικονομικά.

Η διαφορά της τωρινής κυβέρνησης με τις προηγούμενες δεν έχει να κάνει με το διαβλητό ήθος και τις κλεπτοκρατικές και πελατειακές διαθέσεις διαπλοκής. Έχει να κάνει μόνο με την απύθμενη βλακεία και ανικανότητα. Προσπάθησαν να χαρίσουν χρέος 35-40 εκατ. με προφανείς προθέσεις. Υπέστησαν το πολιτικό κόστος της αποκάλυψης και ο νόμος που ψήφισαν δεν είχαν φροντίσει να έχει αναδρομική ισχύ. Τώρα θα πρέπει να επανέλθουν και να ολοκληρώσουν το ξεκούμπωμα της πολιτικής τους "ρόμπας"...

Η Ελλάδα είναι η τελευταία σε επενδύσεις χώρα της Ε.Ε. και μεταξύ αυτών που  διατηρούν εθνικά νομίσματα και μεταξύ αυτών που έχουν Ευρώ.

Η Ελλάδα όσο δεν προσελκύει επενδύσεις θα συνεχίσει να φτωχοποιείται ραγδαία. Κοροϊδεύουν τους Έλληνες όσοι λένε πως οι μειώσεις των συντάξεων του 2019 θα είναι οι τελευταίες. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων θα συνεχιστούν μέχρι τελικής κατάρρευσης.

Οι μισθοί και οι συντάξεις θα σταθεροποιηθούν μόνο όταν οι επενδύσεις που θα έρχονται θα είναι περισσότερες από αυτές που φεύγουν ή αποσβένονται.

Οι μοναδικές επενδύσεις που γίνονται στη χώρα αφορούν είτε ιδιωτικοποιήσεις κρατικών μονοπωλίων που θα λειτουργούν ως ιδιωτικά μονοπώλια, είτε στον τουρισμό που η χώρα διαθέτει... ασύγκριτο πλεονέκτημα. Είναι φανερό όμως πως στον τουρισμό καθώς οι εισπράξεις μειώνονται ενώ οι επισκέπτες αυξάνονται δεν περνούν όλα τα χρήματα από την ελληνική οικονομία. Λόγω της υψηλής φορολογίας και της ιδιαιτερότητας του κλάδου πολλές εισπράξεις μένουν στο εξωτερικό…

Δυστυχώς καμία ένδειξη βελτίωσης της κατάστασης και αποφυγής του μοιραίου δεν είναι ορατή...

Η καλύτερη πολιτική ανάλυση-του Δ. Χαντζόπουλου από την Καθημερινή

Όλες οι απόπειρες αλλαγών που κάνει αυτή η κυβέρνηση στο πόδι, με εκκωφαντική άγνοια όλων των θεμάτων και με θράσος δικτατορίσκου

Πόσα ψέματα μπορεί να πει ένας πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση σε ένα 48ωρο εκτός προεκλογικής περιόδου; Γράψτε: 4 για την Υγεία, 6 για την Παιδεία, ένα για τις συντάξεις, ένα για τα μέτρα του νέου Μνημόνιου, ένα για τα κόκκινα δάνεια στα σπίτια των πολιτών και μια γκάφα για τη ρύθμιση στον Σαββίδη. Για να αναφέρουμε μόνο τα χοντρά. Θαυμάστε τα:

Χτες ο πρωθυπουργός προανήγγειλε από τη Θεσσαλονίκη:

1. Ότι ολοκληρώνεται η πρώτη φάση της μεταρρύθμισης για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και στο τέλος του 2017 θα λειτουργούν 239 τοπικές μονάδες υγείας σε όλη τη χώρα.

Η αλήθεια είναι ότι καμιά φάση μεταρρύθμισης δεν ολοκληρώνεται γιατί το σχέδιο της κυβέρνησης έχει την πλήρη αντίδραση και αντίρρηση όλου του ιατρικού κόσμου (του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας, των γιατρών του ΕΟΠΥΥ )!

Οι γιατροί, κυρίως του ΕΟΠΥΥ, καταγγέλλουν ότι το σχέδιο της κυβέρνησης καταργεί το δικαίωμα του ασθενούς να επιλέξει ελεύθερα το γιατρό της αρεσκείας του (του επιβάλλεται ο γιατρός της τοπικής μονάδας) για να επισκευτεί ένα νοσοκομείο ή για να εξεταστεί (!), ότι επιτρέπει τη χορήγηση φαρμάκων με συνταγές από μη γιατρούς (!), ότι εμποδίζει τους πολίτες να έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες, ότι είναι ένα αλαλούμ διαφορετικών αμοιβών των γιατρών και ότι οι τοπικές μονάδες υγείας θα έχουν περιορισμένη δυνατότητα παροχής φροντίδας και ελάχιστη χρηματοδότηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για νέες μονάδες ταλαιπωρίας..

Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι το 40% των υφιστάμενων μονάδων έχει ήδη κλείσει με απόλυση 2.500 γιατρών από το 2014- 15, ενώ σήμερα λείπουν από τα πρωτοβάθμια κέντρα πολλές ειδικότητες γιατρών, που δεν έχουν κανένα κίνητρο να τα επανδρώσουν σε κακές συνθήκες, χωρίς εργαστήρια και με ελάχιστες αμοιβές.

Η Τρίτη αλήθεια είναι ότι αυτές τις στρεβλώσεις δεν μπορεί να τις διορθώσει το κυβερνητικό σχέδιο που προβλέπει 1.300 προσλήψεις οικογενειακών γιατρών σε όλη τη χώρα τη στιγμή που οι ελάχιστες ανάγκες είναι πάνω από 5.000 γιατροί! Επιπλέον, δεν ξεκαθαρίζει πώς θα γίνουν οι προσλήψεις με περικομμένα τα κονδύλια της Υγείας και τον αριθμό των προσλήψεων Δ.Υ. από τα μνημόνια που υπέγραψε αυτή η κυβέρνηση!

Μ αυτά τα δεδομένα ακούγεται τεράστια παραπλάνηση των πολιτών η εξαγγελία του πρωθυπουργού χτες ότι μέχρι το τέλος του 2017 θα λειτουργούν 25 τοπικές μονάδες υγείας σε δήμους της Θεσσαλονίκης. Δεν θα προλαβαίνει οι κύριος Πολάκης να κλείνει ραντεβού, να εξετάζει, να συνταγογραφεί και να χειρουργεί ταυτοχρόνως με τους αερομεταφερόμενους γιατρούς του για να λειτουργούν όλες. Ημίθεος είναι, όχι θεός.

Τα παραμύθια για την Παιδεία

2. Προχτές ο πρωθυπουργός εξήγγειλε και αλλαγές στην Παιδεία.

Ολοήμερο σχολείο σε όλα τα σχολεία της χώρας από τον Σεπτέμβριο! Θυμίζουμε ότι ο κ Φίλης αναγκάστηκε πριν από ένα χρόνο να περικόψει τη λειτουργία των ολοήμερων σχολείων για να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις περιορισμού των δαπανών που τον υποχρέωσε το υπουργείο οικονομικών, σε εφαρμογή των μνημονιακών συμφωνιών της κυβέρνησης!

Σήμερα με χειρότερες συμφωνίες δανειστών- κυβέρνησης, από πού φύτρωσαν ξαφνικά οι πρόσθετοι καθηγητές που χρειάζονται, οι πρόσθετες αμοιβές τους, τα πρόσθετα γεύματα;

Επίσης, οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού μάλλον του έκρυψαν ότι για να γραφτεί κάποιος σε ολοήμερο σχολείο πρέπει να δουλεύουν και οι δυό γονείς του ή να έχουν κάρτα ΟΑΕΔ αν είναι άνεργοι ή να προέρχονται από ευπαθείς ομάδες όπως πρόσφυγες και εξαρτημένα μέλη.

Μ αυτούς τους περιοριστικούς όρους, πόσα παιδιά του Δημοτικού θα πάνε στα ολοήμερα σχολεία και πόσα που έχουν ανάγκη θα αποκλειστούν για να πετύχει η κυβέρνηση με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια; Να περιοριστεί στη λιτότητα του υπουργείου οικονομικών και να διαφημίζει ταυτοχρόνως ως αερόστατο ένα μικρό μπαλόνι.

14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση! Πρωτοφανές παγκοσμίως, ακόμα και στην ΕΣΣΔ, όπου τα τρία τελευταία χρόνια τα τεχνολογικά και γεωργικά λύκεια παρήγαγαν δόκιμους εργάτες από την ηλικία των 16 ετών για να εκπαιδεύονται, να εργάζονται και να προσφέρουν ταυτόχρονα στην οικογένεια και στην οικονομία.

Εδώ, τι ακριβώς θα κάνουν όλοι οι παραγωγικοί 16ρηδες, 17ρηδες και 18ρηδες σε μια χώρα που δεν έχει κεντρικό σύστημα απασχόλησης για να τους απορροφήσει και να τους αξιοποιήσει; Σε μια χώρα που δεν έχει κανένα σύστημα. Γιατί, εκτός από την ΕΣΣΔ, οι Σκανδιναβοί, οι Καναδοί, οι Αυστραλοί και οι Αμερικάνοι δίνουν μόρφωση και εφόδια στους νέους χωρίς να τους καρφώνουν, έτσι, χωρίς έμπρακτο πρόγραμμα, 14 χρόνια στα θρανία.

Μείωση μαθητών στις τάξεις, είναι υπόσχεση 30ετίας, που προϋποθέτει κτήρια που δεν υπάρχουν και καθηγητές που δεν υπάρχουν. «Θα σας κάνουμε και παιδιά», που έλεγε και ο πολιτικάντης του ’50.

Εκπαίδευση στο σχολείο και όχι στο φροντιστήριο! Πώς θα γίνει αυτό; Καταργώντας την εξέταση ώστε να προωθηθεί η μάθηση! Τέτοιες ουρανομήκεις βλακείες που δηλώνουν παντελή άγνοια της λειτουργίας του ανθρώπου ως όντος ακούγονται μόνο από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από στοιχειώδη ψυχολογία και παιδαγωγική. Επειδή, μπορεί να εφαρμόζονται σε ελάχιστα ιδρύματα ανά τον κόσμο, όπου υπάρχει όμως κανονική Παιδεία. Και όπου η Παιδεία έχει παραγάγει ήδη προσωπικότητες που μπορούν να αυτοπειθαρχήσουν σε ένα ελευθεριακό περιβάλλον και να μορφωθούν. Σε κοινωνίες. Όχι σε μπορντέλα, όπως εδώ.

Κατάργηση εισαγωγικών στα πανεπιστήμια! Τεράστιο ψέμα που το λουζόμαστε από το 1978 ως υπόσχεση του ΠΑΣΟΚ. Επαναλαμβανόμενο μέχρι σήμερα! Αδύνατη η εφαρμογή  για πολύ απλούς λόγους: Τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να υποδεχτούν όλους τους μαθητές γιατί δεν έχουν χώρους, καθηγητές, εργαστήρια και πολύτιμο χρόνο για να καθυστερούν την πρόοδο της διδασκαλίας προκειμένου να καταλαβαίνουν και τα στουρνάρια που παράγονται στα σχολεία.

Τα πανεπιστήμια δεν κυβερνώνται από τις κυβερνήσεις για να δεχτούν να υποβαθμίσουν κι άλλο τις ήδη υποβαθμισμένες σπουδές που προσφέρουν εξ αιτίας οικονομικών, διοικητικών προβλημάτων, έλλειψης προσωπικού και υποβαθμισμένης ικανότητας κριτικής σκέψης και γνώσεων των μαθητών που υποδέχονται στην πλειονότητά τους.

Κάθε σχολείο δίνει τους δικούς του βαθμούς στους μαθητές του. Οι βαθμοί διαφέρουν από σχολείο σε σχολείο. Δεν υπάρχει έτσι ένα κοινό σύστημα αξιολόγησης που να εξασφαλίζει ότι ο μαθητής του 18 σε ένα σχολείο είναι ισάξιος του μαθητή με 18 σε ένα άλλο. Γι αυτό υπάρχουν οι πανελλαδικές εξετάσεις. Για ισότητα στη βαθμολογία!

Αυτό το απλό μάλλον διαφεύγει της προσοχής του πρωθυπουργού και του υπουργού του με τις ιδεολογικές θεωρητικούρες.

Το σημαντικό είναι ότι οι αλλαγές στην Παιδεία, που είναι ο σοβαρότερος τομέας ενός κράτους, γίνονται σε κομματικά μαγειρεία, χωρίς ευρεία διαβούλευση, με μια στο πόδι ηλεκτρονική του χαβαλέ, όπου ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του και χωρίς να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη των πρωταγωνιστών: των καθηγητών, δασκάλων και πανεπιστημιακών!

Ακριβώς όπως όλες οι απόπειρες αλλαγών που κάνει αυτή η κυβέρνηση. Στο πόδι, με εκκωφαντική άγνοια όλων των θεμάτων και με θράσος δικτατορίσκου.

Δική της ιδέα το σπίτι σε χέρια τραπεζίτη!

Γράφει στα παλιά της τα παπούτσια το Ελεγκτικό Συνέδριο που βγάζει αντισυνταγματικές τις μελλοντικές περικοπές στις συντάξεις,

Λέει ψέματα ότι μπορεί από το 2018 να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο, ενώ θα τρέχει η αξιολόγηση μέχρι το 2022 τουλάχιστον!

Κόβει η ίδια από τους κόκκινους δανειολήπτες το δικαίωμά τους να αγοράσουν πρώτοι τα δάνειά τους σε χαμηλή τιμή, πριν δοθούν σε ξένα funds και λέει ψέματα ότι της το επέβαλε η τρόικα, όπως αποκάλυψε χτες ο ίδιος ο Μοσκοβισί στην Ευρωβουλή.

Είναι ανίκανη να εξυπηρετήσει ακόμα και εξόφθαλμα έναν δικό της επιχειρηματία, έχοντας ψηφίσει στη Βουλή την προκλητική τροπολογία, που τελικά δεν απαλλάσσει τον Ιβάν Σαββίδη από το πρόστιμο των 38 εκατομμυρίων της ΣΕΚΑΠ, γιατί, οι άσχετοι δεν πρόβλεψαν αναδρομική ισχύ του νόμου! Και θέλουν να κυβερνάνε κι όλας!

Ήθελα να είμαι από μια μεριά σήμερα να ακούσω μέχρι πού έφτασαν οι ρώσικες βρισιές του επιχειρηματία με τους επικίνδυνους ερασιτέχνες που έμπλεξε. Γιατί, όπως και το 35% των πολιτών που τους ψήφισε, πιάστηκε κορόιδο πολιτικών απατεώνων. Κι αυτός μεν έχει διόδους διαφυγής και κέρδους. Το 35% να δούμε πώς θα διαφύγει. 

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Κράτος κλεπτών, απατεώνων και ηλιθίων...Αριστερά σημαίνει αποτυχία και φτωχοποίηση...

Του Κώστα Στούπα

Κράτος κλεπτών, απατεώνων και ηλιθίων...

Πριν ολοκληρωθεί η εφαρμογή του νέου ασφαλιστικού νόμου που έχει οδηγήσει σε κλείσιμο δεκάδες χιλιάδες μπλοκάκια και διόγκωση της μαύρης οικονομίας η κυβέρνηση σχεδιάζει αλλαγές τις οποίες ζητάνε οι θεσμοί καθώς εκτιμούν πως οι στόχοι δεν θα καλυφθούν.

Από το 2018 αλλάζει ξανά η βάση υπολογισμού των εισφορών καθώς θα συνυπολογίζονται πλέον και τα χρήματα που έχουν καταβληθεί για τις εισφορές του προηγούμενου έτους... Ήτοι, θα πληρώνουμε εισφορές και για τις εισφορές που καταβάλαμε τον προηγούμενο χρόνο...

Όσο όμως οι φόροι και οι εισφορές επί των εισφορών θα αυξάνονται, τόσο η φοροδοτική και εισφοροδοτική ικανότητα των υποζυγίων του τελευταίου "σοβιετιστάν" στην Ευρώπη θα εξαντλείται και η φτωχοποίηση θα εξαπλώνεται.

Πρόκειται για την πολλοστή επιβεβαίωση πως έχουμε να κάνουμε με κράτος κλεπτών, απατεώνων και ηλιθίων...

Κλεπτών γιατί χρησιμοποιούν την φορολογία και τις εισφορές ως πρόσχημα για να αφαιρούν το εισόδημα από αυτούς που το παράγουν και να μοιράζονται οι ίδιοι και οι πελάτες τους...

Απατεώνων γιατί τη ληστεία του εισοδήματος των άλλων την ονομάζουν αναδιανομή πλούτου προς χάριν της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Και ηλιθίων γιατί η εξόντωση των συνηθισμένων υποζυγίων δια ακατάσχετων φόρων και εισφορών οδηγεί στην αρχή σε σταδιακή μείωση των εσόδων και από κάποιο σημείο και μετά στην ολοσχερή κατάρρευση.

Οι φανατικότεροι διώκτες της κυβέρνησης θα είναι αυτοί που την υποστήριξαν να αναρριχηθεί στην εξουσία καθώς αρχικά  παραπλανήθηκαν πως με ένα άρθρο και ένα νόμο θα επιστρέψουν στην περίοδο ευημερίας με δανεικά πριν το 2010.

Στη συνέχεια η κυβέρνηση υποσχέθηκε πως μπορεί να εγγυηθεί την καταβολή συντάξεων και μισθών τα οποία η οικονομία δεν αντέχει να καταβάλει, με αποτέλεσμα των αποδεκατισμό του ιδιωτικού τομέα που παρακολουθούμε...

Οι  συνηθέστεροι επικριτές και "προπηλακιστές" σήμερα είναι οι πρώην "παλαμακιστές" του κ. Τσίπρα κατά την περίοδο της ανόδου που περιλαμβάνονται στους σχηματισμούς του κ. Λαφαζάνη και της κας Κωνσταντοπούλου.  Με ανάλογο τρόπο οι σκληρότεροι επικριτές  του αύριο θα είναι προδομένοι υποστηρικτές του σήμερα...

Ήδη, τα σημάδια στην αγορά δεν προειδοποιούν απλώς αλλά βοούν. Όταν  παρατηρείται μείωση της κατανάλωσης ακόμη και σε τρόφιμα όπως το γάλα υπάρχουν κατηγορίες του πληθυσμού που πλήττονται βάναυσα.

Οι αριστεροί οικονομολόγοι έχουν την πεποίθηση πώς αν φορολογήσουν άγρια τα μικρομεσαία στρώματα θα εξασφαλίσουν μέσω της αναδιανομής τα χαμηλότερα.  Η οικονομία δεν λειτουργεί έτσι...

Η φτωχοποίηση των μικρομεσαίων πιέζει τα χαμηλότερα στρώματα περισσότερο, καθώς τα τελευταία εξασφάλιζαν εισόδημα από τους προηγούμενους.

Η κυβέρνηση καλλιεργεί στον εαυτό της αλλά και την κοινωνία την παραμυθία της οικονομικής ανάκαμψης. Αυτή την αυταπάτη την ακολουθούν από το δεύτερο εξάμηνο του 2015 και αρχικά την περίμεναν την ανάκαμψη για τις αρχές του 2016 και μετά σίγουρα για το δεύτερο εξάμηνο του ιδίου έτους.

Αισίως βρισκόμαστε στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2017 και αντί για βελτίωση τα σημάδια της οικονομίας δείχνουν επιδείνωση. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί ανάκαμψη και κυβέρνηση "παλαβής" αριστεράς είναι έννοιες ασύμβατες.

Το επιτελείο του κ. Τσίπρα όμως φαίνεται πως έχει καταλήξει σε ένα σχεδιασμό που περιλαμβάνει το κλείσιμο της συμφωνίας της δεύτερης αξιολόγησης τις προσεχείς εβδομάδες, εν συνεχεία με κάποιο αόριστο αντάλλαγμα για το χρέος την είσοδο στην ποσοτική χαλάρωση.

Ευελπιστούν πως ποσοτική χαλάρωση συν οι δόσεις της αξιολόγησης θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις αντιστροφής του κλίματος στην οικονομία.

Εν συνεχεία σε μια οικονομία που θα ανακάμπτει, το καλοκαίρι του 2018 θα πανηγυρίσουν  το τυπικό  τέλος του τρίτου μνημονίου και θα θελήσουν να πάνε σε εκλογές το Φθινόπωρο, πριν τις περικοπές συντάξεων των αρχών του 2019 και τη μείωση του αφορολόγητου το 2020.

Το σενάριο αυτό προϋποθέτει την αναστροφή του κλίματος στην οικονομία. Αν δεν επιβεβαιωθεί η αλλαγή του κλίματος το σενάριο θα ακυρωθεί. Το πιθανότερο είναι να αναγκαστούν να προσφύγουν νωρίτερα, μετά τις γερμανικές εκλογές όταν λήξει το μορατόριουμ παρουσίασης στους  Γερμανούς εκλογείς της ελληνικής αποτυχίας ως επιτυχίας.

Οι πιθανότητες για ένα ατύχημα αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές παραμένουν ιδιαίτερα υψηλές.

Εν τω μεταξύ, βγει δεν βγει το βασικό σενάριο της κυβέρνησης, η δημοσκοπική κατάρρευση θα συνεχιστεί, καθώς η εικόνα του πρωθυπουργού που αποτελεί και το ισχυρό χαρτί έχει πληγωθεί ανεπανόρθωτα.

Η ιστορία θυμίζει τους κεραυνοβόλους έρωτες...

Οι κεραυνοβόλοι έρωτες διαλύονται το ίδιο γρήγορα όταν εκλείψει ο μύθος, εξατμιστούν οι προσδοκίες, το μυστήριο και εντέλει ο πρίγκιπας αποδειχτεί βάτραχος παρά τα αλλεπάλληλα φιλιά...

kostas.stoupas@capital.gr

H αριστερά του Τσίπρα παραδίνει μαθήματα δουλοπρέπειας

Ο πρωθυπουργός έδωσε χτες ακόμα μια παράσταση ηρωισμού και αντίστασης απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών, δηλώνοντας ότι αν δεν εφαρμοστούν μέτρα για τη μείωση του ελληνικού χρέους δεν πρόκειται να εφαρμόσει τα μέτρα που έχει συμφωνήσει! Φαίνεται ότι δεν έχει βαρεθεί να ταϊζει με πασιφανή ψέματα το ελληνικό λαό.

Πασιφανή για δύο λόγους:

1. Τα βήματα για την κατ' όνομα ελάφρυνση του χρέους έχουν συμφωνηθεί και δρομολογούνται από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση θα αρχίσει να εφαρμόζει τις απαιτήσεις των δανειστών. Αυτό έχει ήδη συμφωνηθεί με το κλείσιμο της προηγούμενης αξιολόγησης και έχει υπογραφεί.

Επομένως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που δηλώνει ο πρωθυπουργός! Πρώτα θα εφαρμοστούν τα μέτρα και μετά θα δρομολογηθεί η ελάφρυνση. Αυτός είναι ο όρος.

2. Ο πρωθυπουργός δεν έχει τηρήσει καμιά από τις απειλές εναντίον των δανειστών από το 2015 που κυβερνά. Αντιθέτως, λεονταρίζει και στην πράξη υποχωρεί και δέχεται τα πάντα.

Οι δανειστές ξέρουν καλά ότι ο πρωθυπουργός και το κόμμα του δίνουν ο,τιδήποτε αρκεί να διατηρήσουν την εξουσία. Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και σ αυτήν επάνω στοχεύει ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ.

Η συλλογιστική ΣΥΡΙΖΑ είναι η συλλογιστική που ανέκραξε προχτές ο στενός συνεργάτης του Μαδούρο: «Δεν κοπιάσαμε να κατακτήσουμε την εξουσία για να την αφήσουμε στα χέρια άλλων».

Γιατί τόση πρεμούρα με την εξουσία; Επειδή τα στελέχη αυτής της αριστεράς πιστεύουν ότι παραμένοντας θα τους δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή να εφαρμόσουν το πρόγραμμα που φαντασιώνονται.

Μόνο που το πρόγραμμα που φαντασιώνονται είναι το εξής απλό στην πράξη: Να πανηγυρίσουν ότι έφτιαξαν ορφανοτροφεία για να περιθάλψουν τα ορφανά που δημιουργήθηκαν από την εξόντωση των γονιών εξ αιτίας της πολιτικής τους!

Αυτή η αρρωστημένη σκέψη και πράξη βρίσκεται στο μυαλό του πρωθυπουργού και των 144 βουλευτών που ψηφίζουν τα πάντα και που είναι έτοιμοι να ψηφίσουν τα πάντα αρκεί να ζουν το όνειρο, τη φαντασίωση ότι είναι μια αριστερά στην εξουσία. Περί αυτού πρόκειται.

Μια αριστερά που παραδίνει μαθήματα δουλικότητας, όπως δεν παρέδωσε ούτε η δεξιά κυβέρνηση του Συναγερμού και της ΕΡΕ επί αμερικανοκρατίας και αγγλοκρατίας στη χώρα. Κυβερνήσεις που εν πάση περιπτώσει ομονοούσαν με τους επικυρίαρχους.

Αντίθετα, εδώ έχουμε να κάνουμε με θρασύδειλους προδότες. Οι οποίοι, αφού δηλώνουν επαναστάτες στη θεωρία, εφαρμόζουν στην πράξη ό,τι τους ζητηθεί. Με το επιχείρημα μάλιστα ότι… πιέζονται σκληρά!

Χτές ο πρωθυπουργός πήγε στο υπουργείο Παιδείας. Και εξήγγειλε ένα σωρό αλλαγές, ανάθεμα κι αν εφαρμοστούν οι μισές. Εκείνο που του διέφυγε ήταν ότι πρώτη Παιδεία για τα παιδιά και τη νεολαία είναι το παράδειγμα που παίρνουν από αυτούς που τα κυβερνούν. Είτε είναι γονείς, είτε είναι κυβερνήτες.

Το παράδειγμα που δίνει ο πρωθυπουργός και οι σύντροφοί του εδώ και 2,5 χρόνια είναι ένα καλό μάθημα δουλικότητας και ραγιαδισμού. Ένα καλό μάθημα στην ψευτιά και στην εξαπάτηση.

Ένα καλό μάθημα αμοραλισμού.

Αν ακολουθούσαν το παράδειγμα του πρωθυπουργού και των συντρόφων του οι επαναστάτες του ’21 θα εξακολουθούσαν αν είναι ραγιάδες με τη δικαιολογία ότι οι Τούρκοι τους πίεζαν πολύ.

Αν ακολουθούσαν το παράδειγμα του πρωθυπουργού και των συντρόφων του οι αγωνιστές του ’40 θα εξακολουθούσαν να είναι υπόδουλοι στους Γερμανούς, με τη δικαιολογία ότι οι ναζί τους πίεζαν πολύ.

 Αν ακολουθούσαν το παράδειγμα του πρωθυπουργού και των συντρόφων του οι αριστεροί θα κάθονταν σπίτια τους και δεν θα έπαιρναν ούτε τα βουνά ούτε θα γέμιζαν τους τόπους εξορίας, με τη δικαιολογία ότι οι δεξιοί τους πίεζαν πολύ.

Αν ακολουθούσαν το παράδειγμα του πρωθυπουργού και των συντρόφων του όσοι αντιστάθηκαν στη χούντα θα είχαν καθίσει σπίτι τους, με τη δικαιολογία ότι οι βασανιστές θα τους πίεζαν πολύ.

Αν ακολουθούσαν τον πρωθυπουργό και τους συντρόφους του όλοι όσοι έχουν φωνή και αντιστέκονται ρισκάροντας τη ζωή τους, την περιουσία τους και την αξιοπρέπειά τους οπουδήποτε στη γή, δεν θα υπήρχαν, με τη δικαιολογία ότι το τίμημα του αγώνα τους θα ήταν πολύ σκληρό.

Ο πρωθυπουργός και οι σύντροφοί του, με τη στάση τους απέναντι στους δανειστές σε σχέση με την ιδεολογία που λένε ότι έχουν και σε σχέση με τα παραμύθια που πουλάνε στα σκοπευτήρια και στους άλλους χώρους θυσίας δεν είναι παρά κοινοί συκοφάντες ανθρώπων που τόλμησαν. Που δεν φοβήθηκαν. Που αντιστάθηκαν.

Ο πρωθυπουργός με τους νέους λεονταρισμούς και τα ψέματα ότι δεν θα εφαρμόσει αυτά που έχει ήδη συμφωνήσει και που δεν τόλμησε καμιά ελληνική κυβέρνηση ποτέ να παραχωρήσει σε ξένους δίνει ένα μάθημα δουλικότητας και ραγιαδισμού σε κάθε νέο Έλληνα. Κι ένα μάθημα αναξιοπρέπειας και ευτελισμού για μια καρέκλα. Από το υπουργείο Παιδείας! Ο εξευτελισμένος.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδ

capital.gr