Όταν το παρελθόν παιδεύει...Η παιδαγωγική διάσταση του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου

Αθανάσιος Γκότοβος 
Καθηγητής Παιδαγωγικής
Πηγή: Άρδην-Ρήξη

Θεωρητικά ο οπαδός ενός πρωτόγονου ωφελιμισμού θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς αφορά το παρόν ή το μέλλον και ότι γνώσεις γύρω από το παρελθόν και την εξέλιξή του είναι απώλεια πολύτιμου για άλλα πεδία μάθησης χρόνου. Δεν είναι, άλλωστε, λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η παιδεία πρέπει να οδηγεί σε κάτι πρακτικό, σε χειροπιαστές δεξιότητες. Ότι πρέπει να έχει εφαρμογές στην καθημερινότητα, να είναι χρηστική και να λειτουργεί ως εργαλείο «επίλυσης προβλημάτων».

Δεν είναι, επίσης, δύσκολο να φανταστεί κανείς α-ιστορικούς (ή ανιστόρητους) ανθρώπους, πολίτες που ούτε γνωρίζουν, αλλά ούτε και ενδιαφέρονται ή επιθυμούν να μάθουν ποιο ήταν το παρελθόν, και που αισθάνονται πολύ άνετα με την κατάσταση αυτή. Τουλάχιστον τόσο άνετα, όσο και εκείνοι που δεν μπορούν να λύσουν εξισώσεις, επειδή δεν είναι μαθηματικοί ή δεν μπορούν να διαβάσουν Θουκυδίδη από το πρωτότυπο, διότι δεν είναι φιλόλογοι.

 Η σχέση της νέας γενιάς με την Ιστορία στην Ελλάδα - και όχι μόνον εδώ - είναι προβληματική και υπάρχουν λόγοι γι αυτή την εξέλιξη. 

Έτσι και με την Ιστορία: η ενασχόληση με το παρελθόν, λένε, είναι ιδιαιτερότητα των ιστορικών και η γνώση του παρελθόντος είναι υποχρέωση των ειδικών.

Η σχέση της νέας γενιάς με την Ιστορία στην Ελλάδα - και όχι μόνον εδώ - είναι προβληματική και υπάρχουν λόγοι γι αυτή την εξέλιξη. Ένας από τους πιο βασικούς είναι η κατάσταση που επικρατεί με τη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Για λόγους που δεν μπορούν να συζητηθούν εδώ, η Ιστορία στο σχολείο έγινε ένα αποτυχημένο μάθημα, χωρίς να φταίει η ίδια γι αυτό και μάλλον χωρίς η αποτυχία να βαρύνει πρωτίστως τους διδάσκοντες. 

Το παρελθόν, έτσι όπως το προδιαγράφουν τα αναλυτικά προγράμματα και το εμφανίζουν στους μαθητές τα σχολικά εγχειρίδια, προκαλεί φόβους και ενεργοποιεί άμυνες. Αντί να δημιουργεί έλξη και έρωτα για την ιστορία, χαρά στην απόκτηση της ιστορικής γνώσης, εσωτερική ικανοποίηση και ευφορία από την αντικατάσταση του σκότους της άγνοιας για τα συμβάντα με το φως της ιστορικής γνώσης για τη δράση ατόμων, ομάδων και οργανισμών, προκαλεί τάσεις φυγής, περιχαράκωση στο παρόν, έλξη για τις εφαρμογές και τις επιστήμες των εφαρμογών, επιθυμία απαλλαγής από την ιστορική αφήγηση.

Ο συνδυασμός του ιστορικού σχετικισμού και της πολιτικής ορθότητας τείνει να ακυρώσει οποιαδήποτε προσπάθεια γνήσιας και ανιδιοτελούς ιστορικής παιδείας ως στοιχείου μόρφωσης και διαμόρφωσης της προσωπικότητας του μαθητή και του πολίτη. 

Κάποιο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση αυτή έχει και ο ιστορικός λόγος που παράγεται έξω από τον γυάλινο πύργο της επιστημονικής κοινότητας των ιστορικών, δηλαδή η λεγόμενη δημόσια Ιστορία. Και δεν εννοώ με αυτό μόνον τις απλουστεύσεις ή τις ενίοτε δυσεξήγητα σφοδρές αντιπαραθέσεις στον δημόσιο χώρο γύρω από ιστορικά συμβάντα με τις σχετικές αρνήσεις, σιωπές, αφαιρέσεις, προσθήκες και μεταποιήσεις, όσο τη σύγχυση που προκαλούν απόψεις για την ιστορική πραγματικότητα, σύμφωνα με τις οποίες οι απεικονίσεις του παρελθόντος ούτε λίγο ούτε πολύ δεν δεσμεύονται από τα γεγονότα, ότι επομένως είναι ενδεχομενικές, εξαρτώνται ως «κατασκευές» από τη βούληση και τις επιδιώξεις του αφηγητή και κρίνονται εντέλει όχι τόσο από το αν είναι ακριβείς και περιεκτικές απεικονίσεις μιας εποχής, μιας κατάστασης ή ενός γεγονότος, αλλά από το αν υπηρετούν κάποιον πολιτικά επιθυμητό (καλό) σκοπό, όπως π.χ. την καταπολέμηση του ρατσισμού, τη συναδέλφωση των λαών, την προώθηση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων - ο κατάλογος των καλών σκοπών είναι ανοικτός.

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και του νέου κώδικα αξιών που αυτή πρεσβεύει και επιχειρεί να καθιερώσει όπου συναντά πρόσφορο έδαφος, ο ιστορικός σχετικισμός και αγνωστικισμός ενισχύεται από την πολιτική ορθότητα, δηλαδή από τη γνώριμη σε ολοκληρωτικά (πολιτικά ή πολιτισμικά) καθεστώτα επιβολή κανόνων λόγου, οι οποίοι να ενθαρρύνουν συγκεκριμένες αφηγήσεις και εκδοχές - μέχρι και επιλογές λεξιλογίου - και να απαγορεύουν άλλες, καταγγέλλοντάς τες ως «ρατσιστικές», «ξενοφοβικές», «οπισθοδρομικές» κλπ. Ο συνδυασμός των δύο αυτών ιδεολογικών ρευμάτων του ιστορικού σχετικισμού και της πολιτικής ορθότητας τείνει να ακυρώσει οποιαδήποτε προσπάθεια γνήσιας και ανιδιοτελούς ιστορικής παιδείας ως στοιχείου μόρφωσης και διαμόρφωσης της προσωπικότητας του μαθητή και του πολίτη.

Η υπέρμετρη ιδεολογικοποίηση της ιστορικής αφήγησης δεν δημιουργεί μόνο σύγχυση, αλλά και απώθηση της ιστορικής γνώσης. Ποιος θα αποφάσιζε να δαπανήσει χρόνο και να καταβάλει μόχθο προκειμένου να αποκτήσει θεμελιωμένες ιστορικές γνώσεις, για να πληροφορηθεί λίγο αργότερα από κάποιον ειδήμονα και επαΐοντα ότι αυτό που εκείνος θεωρεί έγκυρη γνώση δεν είναι παρά μια απλή εκδοχή για το παρελθόν, ανάμεσα σε πολλές άλλες, «αφήγημα» που προέκυψε μέσα από τις ιδεολογικές επιλογές, τη βούληση, την ταυτότητα, τους σχεδιασμούς, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις του παραγωγού της ιστορικής αφήγησης, του ιστοριογράφου, και ότι ούτε λίγο ούτε πολύ έχασε το χρόνο του αναζητώντας να ανακαλύψει κάτι που είναι αδύνατον να προκύψει: αντικειμενική απεικόνιση της δράσης των ιστορικών υποκειμένων και ρεαλιστική ερμηνεία των κινήτρων τους;

 Κάπου εδώ βρισκόμαστε, όταν διαβάζουμε και ακούμε ειδικούς και άλλους να προτείνουν την αναθεώρηση εκ μέρους του σχολείου και της κοινωνίας των μέχρι τώρα πρακτικών και παραδόσεων σχετικά με τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου ως εθνικής επετείου, αφού, όπως ισχυρίζονται, η ημερομηνία αυτή σηματοδοτεί κάτι δυσάρεστο - την έναρξη για την Ελλάδα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου - και όχι κάτι ευχάριστο, όπως είναι η λήξη του πολέμου με την αποχώρηση των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων από τη χώρα.

Το ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της (όχι και τόσο) νεωτερικής πρότασης για τη μετάθεση του σχολικού εορτασμού από την 28η Οκτωβρίου σε κάποια από τις ημερομηνίες αποχώρησης των γερμανικών στρατευμάτων - οι ημερομηνίες είναι πολλές, και αυτό συνιστά ένα πρακτικό πρόβλημα για τον αριθμό των απελευθερώσεων που θα εορτάζονται - είναι το δηλωμένο, καθώς είναι πιθανό να υπάρχει και άδηλο ή αδήλωτο, σκεπτικό: η αλλαγή γίνεται στο όνομα κάποιας (υπερβατικής) «προόδου» και η «πρόοδος» συνίσταται στην καταπολέμηση του (υποτιθέμενου) εθνικισμού ή εθνοκεντρισμού που μαστίζει το ελληνικό σχολείο. 

Ο ελληνοκεντρισμός, σύμφωνα πάντοτε με την άποψη αυτή, προτιμά συγκρουσιακά γεγονότα, όπως είναι π.χ. η ελληνο-ιταλική σύγκρουση στην Ήπειρο το 1940, ενώ το (πολιτικά) ορθό θα ήταν να δίνεται έμφαση στη συνεργασία των λαών και την ειρήνη. Να μην εορτάζεται, λοιπόν, στο σχολείο η 28η Οκτωβρίου, διότι τότε οι Ιταλοί εμφανίζονται ως «εχθροί» και διαταράσσονται οι ελληνο-ιταλικές σχέσεις, ενώ αν υπάρχουν στο σχολείο και μαθητές ιταλικής καταγωγής, η γιορτή θα δημιουργήσει αισθήματα ενοχής και ντροπής στους συγκεκριμένους μαθητές.

Το επιχείρημα για τη διατάραξη των ελληνο-ιταλικών σχέσεων εξ αιτίας του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου δεν χρειάζεται σχολιασμό, αυτοσχολιάζεται. Το επιχείρημα, όμως, της πιθανής δημιουργίας δυσάρεστων ψυχικών καταστάσεων σε μαθητές με ιταλική καταγωγή (και σε άλλες περιπτώσεις εορτασμού ιστορικών γεγονότων στο σχολείο σε μαθητές με άλλες εθνικές ή εθνοτικές ταυτίσεις) χρειάζεται κάποιον σχολιασμό, διότι αυτός είναι ουσιαστικά ο πυρήνας της παιδαγωγικής πολιτικής ορθότητας.

 μήπως η πραγματική αιτία για την φερόμενη ως αναγκαία μετάθεση της ημερομηνίας εορτασμού και του αντίστοιχου συμβολισμού της είναι κάποιο ενοχλητικό παράδοξο με το οποίο συνδέεται ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου από της σκοπιά της ιδεολογίας της «προόδου»;

Δεν αποκλείεται πράγματι οι σχολικοί εορτασμοί παρόμοιων επετείων να σχεδιαστούν με τόσο αντιπαιδαγωγικό τρόπο, ώστε η συγκεκριμένη σύγκρουση να παρουσιαστεί ως εθνοτική σύγκρουση, ως πολεμική αντιπαράθεση δύο εθνών (των Ιταλών και των Ελλήνων) για την οποία πρέπει να ντρέπεται κάθε σημερινός Ιταλός και να αισθάνεται υπερήφανος κάθε σημερινός Έλληνας. Ο πρώτος, για την εγκληματική πρωτοβουλία της ιταλικής ηγεσίας να εκδηλώσει στρατιωτική επίθεση εναντίον της Ελλάδας, ενώ ο δεύτερος για την απόφαση της ελληνικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, να επιλέξουν ως απάντηση τη σύγκρουση, αντί της συμμόρφωσης στη βούληση της ηγεσίας του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος.

Είναι περισσότερο από προφανές ότι ο Ιταλός μαθητής στην Ιταλία ή ο μαθητής με ιταλική καταγωγή στο ελληνικό σχολείο δεν αποτελούν τη «συνέχεια» των ιταλικών δυνάμεων που με τη βοήθεια κάποιων Αλβανών ομοϊδεατών τους επιτίθενται τον Οκτώβριο του 1940 στους Φιλιάτες, τον Παρακάλαμο, το Πωγώνι και το Καλπάκι. Μόνο μια άτσαλη αντιπαιδαγωγική προσέγγιση του σχολικού εορτασμού θα μπορούσε να τον κάνει να αισθανθεί έτσι. 

Άλλωστε, αν ακολουθήσουμε αυτό το σκεπτικό της δήθεν προστασίας του μαθητή από τυχόν επικίνδυνες για την ψυχική του υγεία ταυτίσεις εξ αιτίας παιδαγωγικών σφαλμάτων του σχολείου, δεν έπρεπε να μιλάμε στη Γερμανία, αλλά ούτε και στην Ελλάδα όταν υπάρχουν στην τάξη μαθητές με γερμανική καταγωγή, για το Ολοκαύτωμα ή για τα φρικτά «μέτρα εξιλέωσης» των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, από το φόβο τυχόν λανθασμένων ταυτίσεων. Το ζήτημα αυτό η παιδαγωγική επιστήμη το έχει λύσει εδώ και δεκαετίες και μόνον όσοι δεν το γνωρίζουν μπορούν να εκδηλώνουν φόβους ότι ο σχολικός εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου οδηγεί στη δημιουργία στερεοτύπων και προκατάληψης εναντίον του «άλλου».

Αναρωτιέμαι, όμως, μήπως οι παραπάνω φόβοι είναι εντέλει προσχηματικοί και μήπως η πραγματική αιτία για την φερόμενη ως αναγκαία μετάθεση της ημερομηνίας εορτασμού και του αντίστοιχου συμβολισμού της είναι κάποιο ενοχλητικό παράδοξο με το οποίο συνδέεται ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου από της σκοπιά της ιδεολογίας της «προόδου». Από τη σκοπιά αυτής της ιδεολογίας δεν ταιριάζει να είναι - σε επίπεδο ηγεσίας - φορέας της ένοπλης αντίστασης κατά της ιταλικής εισβολής και εισηγητής της στρατιωτικής αναμέτρησης ένας κυβερνήτης που σκιαγραφείται κατά τα άλλα ως η απόλυτη άρνηση στην «πρόοδο». Αυτή η «ανορθογραφία» της Ιστορίας μπερδεύει, και όταν δεν μπορεί να θεραπευθεί, για λόγους ιδεολογικής ευταξίας είναι προτιμότερο να μπαίνει σε παρένθεση. Η πρόταση για μετάθεση της ημερομηνίας του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου ίσως να κρύβει (υποσυνείδητα για ορισμένους, εντελώς συνειδητά για άλλους) και μια απόπειρα τακτοποίησης της ιστορικής μνήμης, ώστε αυτή να είναι συμβατή με την έννοια της «προόδου». 

  Είναι δυνατόν στην εποχή μας κάποιοι να πιστεύουν ακόμη ότι μπορούν να θεσπίσουν κανόνες μνήμης; Όπως φαίνεται, κάθε εποχή έχει τους δικούς της αιθεροβάμονες.

"We have eaten the camel and now there is the queue" - Αποκωδικοποιώντας τον Τσίπρα ή what was he thinking?

Του διαχειριστή:

Το ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ ήταν διδακτικό από πολλές πλευρές. Το να μην ξέρεις αγγλικά δεν είναι και τοσο σοβαρό παράπτωμα, εκτός φυσικά και αν είσαι ελλαδικός με  κόμπλεξ απέναντι στους άλλους ελλαδικούς που είναι παντογνώστες με πτυχία πολλά αλλά κυρίως ως προς τους "ανώτερους" δυτικούς. 

Και όπως λένε και στο "χωριό" μου, what was he thinking? 

Ο -λέμε και καμιά μα$#@$κία για να περνάει η ώρα- πρωθυπουργός… 

1. Δεν ξέρει την διαφορά της Μυτιλήνης από την Λέσβο

2. Δεν ξέρει ότι αν κάνεις στροφή 360 μοιρών δεν πας στην αντίθετη κατεύθυνση. Η έννοια κλειδί είναι η μεταβολή κατέυθυνσης, όχι η στροφή καθ' αυτή.
3. Δεν ξέρει ότι η παροιμία που αμόλησε στον Τράμπ μιλάει για γαϊδαρο και όχι για (γ)καμήλα. 

4. Δεν ξέρει ότι η ουρά του ζώου δεν λέγεται «queue»

Και αυτά θα  μπορούσαν να είναι ολά συγχωρητέα, αλλά είναι η έρμη η λογική που υποφέρει από την ανευθυνότητά του και την ελαφρότητά του.

Μου θυμίζει έναν παλιό συμφοιτητή στην Αμερική όταν μαθαίναμε αγγλικά που στην ερώτηση how far away is Greece? απαντούσε upstairs-downstairs, 5000 miles! Έτσι! πάνω-κάτω 5000 μίλια.

Μερικά "υψηλά φώτα" (highlights!) της Τσίπρειας λογικής και έκφρασης:

Την ώρα που προσφωνείται  "Mr Prime Minister" αυτός....σηκώνει τις… κάλτσες του για... τρίτη φορά... 

Όταν παίρνει τον λόγο ξεκινάει με το αμίμητο "Ι would like to undermine you"!!! Θα παραμείνει μυστήριο τι άρα 'γε ήθελε να πει ο ποιητής. Μάλλον I would like to remind you" αλλά τί undermine τι remind. Εδώ είπε "ο ΕΜΦΙΑ θα καταργηθεί" και τον επέκτεινε στην μισητή αστική τάξη των 20, 30 και 40 χιλιάδων ευρώπουλων, σε μια μικρολεπτομέρεια θα κολλήσει; Προέχει η "επανάσταση" (κατά της λογικής).

Είπε και το hit corruption αντί για fight corruption. 

Ήθελε να πει moment αλλά του ξέφυγε το... momentum. Μετά, στο ίδρυμα Brookings, χύθηκε σαν μακεδονικός χαλβάς στην πολυθρόνα λες και ήταν στο σπίτι του. Και ύστερα κοιτούσε τα ταβάνια με ένα νοσταλγικό βλέμμα σαν να σκεφτόταν «τι καλά που ήταν τότε στις καταλήψεις, τι μου χρειάζονταν εμένα τσ' σκρόφας τα τραγούδια»;…
 
Και πάνω που σκέφτεσαι «μα καλά, είναι δυνατόν να τον πάρει κανείς στα σοβαρά», πάνω που αναρωτιέσαι «μα στ’ αλήθεια, πως είναι δυνατόν να είναι τόσο μ%$#%$#%κας…» αφήνεις όλα αυτά τα θλιβερά να περνούν σε δεύτερη μοίρα γιατί προέκυψαν τα εκκωφαντικά με τις... (γ)καμήλες. Ιδού τι είπε ο τιτανοτεράστιος αγωνιστής της "επανάστασης".
 
"We have eaten the camel and now there is the queue"!!!!
 

Που είσαι ρε Λεμπέση* να δείς πως έγιναν πραγματικότητα όσα διείδες πριν 76 χρόνια...
 
Η, σε άπταιστη καθαρεύουσα, τελευταία φράση του μακαρίτη του Λεμπέση, τα λέει όλα: 

Ἐξ οὗ ἕπεται τὸ ἀκλόνητον δόγμα: καὶ ἡ ἀνηθικότης εἶναι ἀποκλειστικὸν προνόμιον τῶν βλακῶν! και στην περίπτωσή μας, έχουν πάντα δίκιο, δίκην της αριστεροπροοδευτικής δογματικής τους πίστης, που, ως γνωστόν, είναι αλάνθαστη!

*http://users.uoa.gr/~nektar/arts/prose/evangelos_lempesis_idiots.htm

Ο αγραβάτωτος πρωθυπουργός, όπου κι αν πηγαίνει, μας ντροπιάζει διότι δεν έχει κανένα ηθικό ανάστημα.

Ο όρος «πολιτική απάτη» δεν είχε ποτέ άλλοτε τόσο άξιο εκπρόσωπο στη χώρα μας όπως ο Αλέξης Τσίπρας. Ο άνθρωπος είναι ο ορισμός του χαμαιλέοντα. Είναι ανίδεος από οικονομικά, από διεθνείς σχέσεις, από ξένες γλώσσες, από ζητήματα άμυνας, από οτιδήποτε χρειάζεται να γνωρίζει ένας πρωθυπουργός. Ξέρει όμως καλά μόνο ένα πράγμα – πώς να ελίσσεται πολιτικά και επικοινωνιακά για να κρατάει την καρέκλα του στο κόμμα και την κυβέρνηση.
Η τακτική του είναι απλή – λέει στον καθένα αυτό που θέλει να ακούσει, ασχέτως αν ο ίδιος δεν πιστεύει απολύτως τίποτα από όσα υπόσχεται. Στους ταλαιπωρημένους από την κρίση Έλληνες είπε ότι θα σκίσει τα μνημόνια, στους συνταξιούχους ότι θα τους δώσει 13η σύνταξη, στους ανέργους ότι θα έχουν «κοινωνικό μέρισμα», στους δημόσιους υπαλλήλους ότι δεν θα τους πειράξει κανείς είτε δουλεύουν είτε όχι, στα κομματόσκυλα ότι θα τους διορίσει μετακλητούς σαν τον Καρανίκα, στους ιδιοκτήτες ακινήτων να μην πληρώνουν ΕΝΦΙΑ, στους οδηγούς να μην πληρώνουν διόδια, στην Εκκλησία ότι τη στηρίζει και είναι στο πλευρό της, στους δικαστές ότι θα τους δώσει αύξηση, στους ένστολους ότι θα τους δώσει αναδρομικά, στους ξένους επενδυτές ότι δημιουργεί φιλικό περιβάλλον προς τις επιχειρήσεις, στους Κουβανούς ότι είναι θαυμαστής του δικτάτορα Κάστρο, στον Τραμπ ότι είναι συνεχιστής των ιδανικών της δημοκρατίας, στους ομογενείς ότι σώζει την Ελλάδα από την κρίση, στους Κινέζους ότι θα τους πουλήσει ό,τι θέλουν από τη δημόσια περιουσία, στους Τούρκους ότι τους σέβεται και τους θεωρεί περιφερειακή δύναμη, στη Μέρκελ ότι θα περάσει από τη Βουλή ό,τι νομοσχέδιο του ζητήσει, στη Λαγκάρντ ότι θέλει το ΔΝΤ, στον Μακρόν ότι δεν θέλει το ΔΝΤ, στους ΠΑΟΚτζήδες ότι θέλει να πάρουν το πρωτάθλημα, στους μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων και στους "Ρουβίκωνες" ότι μπορούν να τα σπάνε ανενόχλητοι όπου γουστάρουν, στους λαθρομετανάστες ότι μπορούν να έρχονται παράνομα στην Ελλάδα χωρίς συνέπειες, στους ομοφυλόφιλους ότι είναι αυτός που κατοχυρώνει για πρώτη φορά νομικά τα δικαιώματά τους κ.λπ.
Λυπάμαι κύριε Τσίπρα, αλλά αυτό δεν λέγεται πολιτική αλλά καραγκιοζιλίκι. Είστε ένας κλασικός Μαυρογιαλούρος που ενώ επικαλείται διαρκώς το νέο, ο ίδιος με την πρακτική του βρωμάει παλαιοκομματική ναφθαλίνη από τις δεκαετίες του 1950-60. Η εικόνα σας να στέκεστε προσοχή στον αμερικανικό εθνικό ύμνο με το χέρι στην καρδιά όπως αυτοί που αποκαλούσατε μια ζωή «φονιάδες των λαών» και είχατε λιώσει τα παπούτσια σας σε πορείες εναντίον τους, θα μείνει για πάντα ως μνημείο ανοησίας και ραγιαδισμού του πλέον ξετσίπωτου γιαλαντζί αριστερού πολιτικού που πέρασε ποτέ απ’ αυτόν τον τόπο.
Ο αγραβάτωτος πρωθυπουργός όπου κι αν πηγαίνει μας ντροπιάζει διότι δεν έχει κανένα ηθικό ανάστημα. Δεν ξέρει πώς να σταθεί απέναντι στους ξένους ηγέτες, δεν ξέρει τι να πει στα αιχμηρά τους σχόλια, ενώ ακόμα και οι προσπάθειές του να δείξει φιλικός καταλήγουν σε κρύα αστεία με τα οποία οι άλλοι γελούν από ευγένεια.
Χθες στο Ίδρυμα Brookings, καθώς απαντούσε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων χυμένος στην καρέκλα του σαν να βρισκόταν σε συνοικιακό καφενέ, ομολόγησε κυνικά ότι δεν έχει ιδέα για το τι θα πρέπει να γίνει με την ενίσχυση της πολεμικής αεροπορίας και εμπιστεύτηκε απλώς τους «ειδικούς του υπουργείου Άμυνας». Προφανώς είχε στείλει επανειλημμένα τον Καμμένο στην Αμερική για να βολιδοσκοπήσει αν υπάρχει πιθανότητα χρηματοδότησης της αγοράς των F-35 και μόλις συνειδητοποίησε ότι δεν θα πάρουμε δεκάρα τσακιστή, συμφώνησε να εκσυγχρονιστούν τουλάχιστον τα F-16 για να συνεχιστεί το ανούσιο βιολί των αναχαιτίσεων στο Αιγαίο. Γι’ αυτό πήγε και στη βάση της Λάρισας για να πετάξει με ένα F-16. Ήθελε να δείξει στο πόπολο ότι «ενημερώθηκε» για το αεροσκάφος από πρώτο χέρι και ότι έλαβε την απόφαση εκσυγχρονισμού ως υπεύθυνος πολιτικός ηγέτης. Ξεκάθαρη κοροϊδία, δηλαδή, που υποτιμά τη νοημοσύνη του κόσμου. Στην πραγματικότητα ούτε τον ενδιαφέρει η εθνική άμυνα, ούτε ξέρει την τύφλα του από τα προβλήματά της. Ό,τι κάνει είναι απλώς επικοινωνιακό σόου για εσωτερική κατανάλωση, για να μπορεί να κάνει μετά παραγγελίες ύψους 2,4 δις δολαρίων (από χρήματα που δεν έχουμε) χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει ούτε τη Βουλή!

capital.gr

Αποτίμηση του ταξιδιού του τσίπρα στι ΗΠΑ και η σοβαρότητα των "αριστερών" σε μία εικόνα

Του διαχειριστή:

Δείτε την πιο πάνω εικόνα δύο τευχών της Αυγής. Αν και αναφέρεται σε δύο διαφορετικά περιστατικά, εν τούτοις αναδεικνύει με ενάργεια τη ανεπάρκεια των απαίδευτων "στρατηγιστών" της αριστεράς αλλά κυρίως τον τυχοδιωκτισμό των ηγετών της. Τι θυμίζει από την εποχή του εμφυλίου (συμμοριτοπολέμου); Θυμίζει τους αρχικούς διθυράμβους για τους Άγγλους και την μετέπειτα στροφή στην "επανάσταση"  των εγκληματιών που αιματοκύλισαν την Ελλάδα περισσότερο και από τους ναζιστές. Συμπυκνώνεται η επαναστατικότητα του καναπέ των κρατικοδίαιτων "αριστερών" χαβαλέδων και καταληψιών, και στην δεύτερη αποτυπώνεται ο χαμαιλεοντισμός των ρηχών ιδεολογικά μεταπρατών της εν Ελλάδι αριστεράς που επισκέφτηκαν τους "φονιάδες των λαών". 

Πριν την κυβερνοποίηση της εν Ελλάδι κρατικοδίαιτης ακροαριστεράς του Σόρος, η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ υπήρξε φιάσκο πρώτου μεγέθους. Παρακολούθησα την συνάντηση Τσίπρα-Κλίντον εκ του σύνεγγυς το 2015 και ομολογώ ότι έφυγα νροπιασμένος, όπως και αρκετοί άλλοι εκεί. Και η ξεφτίλα επαναλήφθηκε με τον Τράμπ.

Τι συνέβη τώρα; Ισχύουν οι διθυραμβισμοί της κυβέρνησης της πρώτης -και ελπίζω τελευταίας φοράς- αριστεράς για επιτυχία του ταξιδιού; Αμφιβάλλω. Ιδού γιατί:

1) Όχι μόνο δεν εξασφαλίσαμε τα συμφέροντα της χώρας στον οικονομικό και αμυντικό τομέα, αλλά χρυσοπληρώσαμε κι από πάνω τον Τραμπ χωρίς να λύσουμε το αμυντικό πρόβλημά μας που προκύπτει από τη ραγδαία ανατροπή της στρατιωτικής ισορροπίας στο Αιγαίο λόγω της έλευσης των τουρκικών F-35. 

 
2) Αποδείχτηκε περίτρανα η δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα διεθνώς, η ανυποληψία της και η πλήρης ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής. Είναι σαφές ότι η πολιτική ηγεσία, εγκλωβισμένη ανάμεσα στην πίεση των δανειστών και την πίεση της Τουρκίας, έχει χάσει τη μπάλα και δεν ξέρει τι της γίνεται. Αντιδρά σπασμωδικά, καθυστερημένα, λανθασμένα και χωρίς μακροπρόθεσμη στόχευση. Οι ξένοι "σύμμαχοι" μας θεωρούν δεδομένους και ζήτουλες και κοιτάνε να μας ξεφορτωθούν με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη αφού πρώτα μας αρμέξουν κανονικά. 

3) Ο Τσίπρας, αφού έκανε γαργάρα την αριστερή ιδεολογία του, πήγε στους πρώην "φονιάδες των λαών" να ικετέψει για επενδύσεις και βοήθεια στα εξοπλιστικά νομίζοντας ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν θα είναι ενήμερος για τις κουταμάρες που έλεγε εναντίον του πέρυσι τέτοια εποχή. Ανατωτιέται κανείς αν ο Τσίπρας διαθέτει δύο δράμια μυαλό με το να βρίζει τον Τράμπ, πριν εκλεγεί πρωθυπουργός. Ο Τραμπ όμως, σαν ρεαλιστής επιχειρηματίας, αφού ρεζίλεψε τον Τσίπρα δημοσίως στη συνέντευξη Τύπου, πήρε με τον τρόπο του αυτό που ήθελε από εμάς (Σούδα και εκσυγχρονισμός F-16) κόβοντας ουσιαστικά κάθε κουβέντα για χρηματοδότηση της πώλησης F-35 στη χώρα μας. Αυτό συνιστά επιτυχία σύντροφοι;

To δεύτερο άκρως ανησυχητικό είναι ότι για πρώτη φορά τα τελευταία 70 χρόνια η Αμερική δείχνει να αδιαφορεί για την επικείμενη ανατροπή της ισορροπίας ισχύος στο Αιγαίο, και αυτό είναι πάρα πολύ κακό για εμάς και προοιωνίζεται άσχημες εξελίξεις. 

Ο Τσίπρας δήλωσε επισήμως στην Ουάσινγκτον ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει την Τουρκία ως "περιφερειακή δύναμη" την οποία μάλιστα "σεβόμαστε"! Ο ενδοτισμός και ο γραικυλισμός στα ουράνια, δώρο στην τουρκία και απαλλαγή της αμερικής από την πρόθεσή της ίσως να ενισχύσει την Ελλάδα τώρα που το έχει ανάγκη. Όταν δηλώνεις ότι σέβεσαι τον (επιθετικό γείτονα) και τον αναγνωρίζεις!! ως "περιφερειακή" δύναμη, είναι σαν να τον προσκαλείς να γίνει επιθετικότερος. Φαίνεται ότι ανάμεσα στις καταλήψεις δεν υπήρχε χρόνος, ούτε και το ήξεραν και οι ινστρούχτορες του αριστερισμού, να μελετήσουν Θουκυδίδη. Χιλά γράμματα θα πείτε για μαρξιστές-λενινιστές της καρπαζιάς.

Αυτό σε συνδυασμό με το ότι απέφυγε εντέχνως να απαντήσει στο πολύ σαφές ερώτημα αν θεωρεί ότι υπάρχει δημοκρατία σήμερα στη γείτονα, μπορεί να σημαίνει είτε πως η κυβέρνηση έχει πάρει την απόφαση να καταστεί η χώρα δορυφόρος της Τουρκίας και γι' αυτό φέρεται ως ραγιάς απέναντι στον Ερντογάν, είτε πιστεύει ότι ο κατευνασμός λειτουργεί αποτρεπτικά. Τόσο άσχετοι είναι. Αλλά που να βρούν χρόνο να μελετήσουν λίγο στρατηγική με τόσες άλλες υποχρεώσεις, όπως την αναγνώριση των εν Θράκη "τουρκικών" συλλόγων, το τζαμί (σλσ, την αναγνώριση των εν Ελλάδι μουσουλμάνων ως ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ οντότητας, με ό,τι αυτό ρποοιωνίζεται για το -ζοφερό μας μέλλον-), ψήφισμα νόμων για αλλοφυλικούς, την αποδόμηση της εκπαίδευσης με νόμους που προωθούν την διάλυσ'η της, και τόσα άλλα "προοδευτικά". 

Αποδεχόμαστε ότι ηττηθήκαμε στην κούρσα των εξοπλισμών και μπαίνουμε κανονικά στον αστερισμό της "φινλανδοποίησης", αυτό δηλαδή που φοβούνταν οι ειδικοί γεωστρατηγικοί αναλυτές επί δεκαετίες. 

Ο Τραμπ ξεκαθάρισε με τον τρόπο του πως στη δική μας περίπτωση δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο από τα στενά αμερικανικά συμφέροντα - πώς θα πάρει καμιά παραγγελία από την Ελλάδα για να δώσει δουλειά σε Αμερικανούς εργάτες και πώς θα κρατήσει τη βάση της Σούδας πληρώνοντας όσο γίνεται λιγότερο. Πιθανόν να κατάλαβε ότι εφόσον αποφασίσαμε αυτοβούλως να γίνουμε δορυφόρος της Τουρκίας, μας αρκεί ένας μικρός στόλος εκσυγχρονισμένων F-16 για να συνεχίσουμε το άνευ νοήματος παιχνίδι των αναχαιτίσεων στο Αιγαίο, αφού ούτως ή άλλως έχουμε αποδεχτεί πως δεν πρόκειται να πολεμήσουμε ποτέ τους Τούρκους επειδή τους φοβόμαστε και τους "σεβόμαστε". Θα ξοδέψουμε δηλαδή 2,4 δις δολάρια (που δεν έχουμε) απλώς για να συνεχιστεί ένα κακόγουστο θέατρο στο Αιγαίο για να πουλάνε "εθνική υπερηφάνεια" οι ελληνικές κυβερνήσεις στους αφελείς κατοίκους του προτεκτοράτου.
Το χειρότερο σενάριο; Ούτε που θέλω να το σκεφτώ. Ας βρούν χ΄ρονο να μελετήσουν λίγο τους ελιγμούς του Βενιζέλου (όχι του διεφθαρμένου πασόκου, φυσικά) αλλά του Ελευθερίου για να κατανβοήσουν τις σημαίνει στρατηγικό αλισβερίσι. Δεν αποκλείω να επεξεργάζεται ο Τραμπ και σχέδιο αποζημίωσης της Τουρκίας στα δυτικά με ελληνικά εδάφη σε περίπτωση που προχωρήσει η ίδρυση κουρδικού κράτους στα ανατολικά. Δεν πρέπει να αποκλείουμε ΤΙΠΟΤΑ. Σε κάθε περίπτωση η αμερικανική προστασία με την οποία είχαμε συνηθίσει να ζούμε για δεκαετίες, έχει πάψει να μας καλύπτει. Όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τόσο το καλύτερο. Στα επόμενα "Ίμια" δεν θα έχουμε Αμερικανούς να ευχαριστήσουμε όπως έκανε ο Σημίτης, αλλά μόνο τους εαυτούς μας να φασκελώνουμε για τους ανθρώπους που ψηφίζαμε τόσα χρόνια και μας οδήγησαν σε αυτή την κατάντια.

Ο πειθήνιος Τσίπρας και ο Πουτζδεμόν...

Όπως αναμενόταν, ο πρόεδρος της Καταλωνικής αυτόνομης Δημοκρατίας ανέκρουσε πρύμναν και μπροστά στην οδυνηρή πραγματικότητα να καταστραφεί οικονομικά ο καταλανικός λαός από την τυχοδιωκτική πολιτική του, προτίμησε να πουλήσει το 42% των ψηφοφόρων που τους έσυρε να ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας, όπως ακριβώς και ο Τσίπρας. Και ματαίωσε («ανέβαλε»!!) την ανεξαρτησία της Καταλωνίας για …αργότερα.

Υποτάχτηκε σ αυτό που είτε αγνοούσε ως ανόητος είτε ήξερε από την αρχή ως πολιτικός απατεώνας: Στην ισπανική ισχύ και στην άρνηση της ΕΕ και των ευρωπαϊκών κρατών να αναγνωρίσουν μια ισπανική διάσπαση. Όπως και ο Τσίπρας το 2015 που είτε αγνοούσε τον συσχετισμό δυνάμεων ως ανόητος είτε χρησιμοποίησε τον ελληνικό λαό στο δημοψήφισμα για να πουλήσει αντίσταση την ώρα που είχε υπογράψει το νέο μνημόνιο!

Η στήλη είχε γράψει λεπτομερώς τους λόγους, για τους οποίους η απόσχιση της Καταλωνίας από την Ισπανία ήταν πρακτικά αδύνατη και απολύτως καταστροφική οικονομικά για την Καταλωνία. Τους οποίους ο ίδιος ο Πουτζδεμόν ήξερε πολύ καλύτερα από τον γράφοντα. Και οι οποίοι τελικά επικράτησαν. Τότε, προς τι όλη αυτή η ταραχή;

Ο Πουτζδεμόν, όπως ακριβώς και ο Τσίπρας δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ξεσηκώσει και να σύρει έναν λαό σε μια περιπέτεια, υποδαυλίζοντας τον ιστορικό εθνικισμό του (που έχει παρελθόν και βάση) πιστεύοντας ότι έτσι θα καταφέρει να κερδίσει μια καλύτερη θέση στη σκακιέρα διαλόγου με την Μαδρίτη. Πουλώντας ταυτόχρονα πατριωτισμό στους αφελείς καταλανούς που το ακολουθούν.

Στην πραγματικότητα χρησιμοποίησε το κομμάτι του καταλανικού λαού που πιστεύει στην ανεξαρτησία, ως μέσο πίεσης για να πετύχει καλύτερους οικονομικούς όρους από την ισπανική κυβέρνηση.

Και το χρησιμοποίησε με τον τρόπο του Τσίπρα. Παρανομώντας. Αγνοώντας ότι το ισπανικό Σύνταγμα που έχει υπογράψει η ίδια η Καταλωνία και που απαγορεύει τη διασπαση της Ισπανίας οδήγησε το λαό σε δημοψήφισμα. Ενώ ο Τσίπρας αγνόησε ότι το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει δημοψήφισμα για οικονομικά θέματα.

Και, όπως και ο Τσίπρας που παρουσιάζει τη μειοψηφία του 35% ως πλειοψηφία και απαιτεί να επιβάλλονται οι επιθυμίες της, παρουσίασε τη μειοψηφία του 42% ως πλειοψηφία και απαίτησε να γίνει δεκτή η βούλησή της από τη Μαδρίτη και την Ευρώπη!

Παράλληλα, όπως καταγγέλλει όλη η καταλανική αντιπολίτευση στη Βουλή, εξουσιάζει με πιέσεις τα ΜΜΕ για να ακούγεται μόνο η φωνή του κόμματός του. Ακριβώς όπως ο Τσίπρας εδώ κάνει τα πάντα για να μονοπωλήσει τη φωνή των ΜΜΕ.

Τελικά, η επιπολαιότητά του Ποτζδεμόν, όπως και του Τσίπρα, δεν του επέτρεψαν να δει αυτό που θα συμβεί, όπως συνέβη και στην Ελλάδα. Ότι, μετά τη χτεσινή του κωλοτούμπα η θέση του θα είναι πιο αδύναμη τόσο απέναντι στη Μαδρίτη όσο και απέναντι στην ΕΕ. Και θα υποχρεωθεί να καθήσει σε ένα τραπέζι ως υποχωρήσας. Επομένως ως αδύναμος.

Ακριβώς όπως κάθεται υποταγμένος και πειθήνιος ο Τσίπρας έκτοτε στις επιθυμίες των ξένων επικυρίαρχων, που κυβερνάνε με την άδειά του και τη βοήθειά του τη χώρα.

Το παραμύθι που πούλησε χτες στο καταλανικό κοινοβούλιο, ότι τάχα ανέβαλε την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και ότι έχει ως καβάτζα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, για να πιέσει την ισπανική κυβέρνηση είναι για μικρά παιδιά. Επειδή όσοι ψήφισαν την 1^η Οκτωβρίου έφυγαν χτες από την πλατεία της Βαρκελώνης με κατεβασμένα τα κεφάλια. Ηττημένοι. Ακριβώς όπως έφυγαν οι Έλληνες μετά το «ναι» του Τσίπρα, που ποδοπάτησε το «όχι» τους.

Οι ηττημένοι δεν μπορούν να επιστρατευτούν πάλι από αυτόν που τους πούλησε. Μεγάλο κομμάτι τους μετατρέπεται αυτόματα σε φυγάδες. Απέχοντες που βρίζουν από αηδία. Όπως και με τον Τσίπρα. Που έχασε 350.000 ψήφους στις εκλογές μετά το δημοψήφισμα.

Αν δεν ήταν απλώς ανόητος να μη μετρήσει τον συσχετισμό δυνάμεων, ποιος ο λόγος να σκηνοθετήσει όλη αυτή την ένταση ο Πουτζδεμόν; Πίστευε ότι με όπλο τις ψήφους των Καταλανών και την απειλή της ανεξαρτησίας θα πιέσει την ισπανική κυβέρνηση να παραχωρήσει κάποια από τα οικονομικά προνόμια που στέρησε από την Καταλωνία στα πλαίσια της 7χρονης λιτότητας. Όπως τα στέρησε από όλες τις αυτόνομες δημοκρατίας της χώρας. Αλλά, οι Καταλανοί ήταν οι πλούσιοι Ισπανοί και κάτι τέτοια δεν τα άντεχε η ελίτ τους.

Τώρα, όλα είναι εναντίον των Καταλανών. Όπως του είπε χτές στο τοπικό κοινοβούλιο η πρόεδρος του κόμματος των Πολιτών και αξιωματική αντιπολίτευση, με την επιπολαιότητά του κατάφερε και αποδυνάμωσε αγώνες 30 χρόνων που είχαν εδραιώσει το καθεστώς ανεξαρτησίας και αυτονομίας με αναγνώριση ιστορικών, γλωσσικών, πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων στη Δημοκρατία της. Συν τις τρείς ανεξάρτητες από τη Μαδρίτη Αρχές.

Και, όπως του φώναξε αυτή η μαχητική Καταλανή, πουλάει έναν εθνικισμό που σηκώνει σύνορα αντί για γέφυρες και διχάζει αντί να ενώνει. Απομονώνοντας τους Καταλανούς από τη θέση ισχύος που έχουν. Από εκεί που είναι Καταλανοί, Ισπανοί και Ευρωπαίοι, πήγε να τους πετάει με τον ανεύθυνο λόγο του στο περιθώριο της αδυναμίας.

Άξια μνείας είναι η σοβαρότητα και ο πολιτισμός, παρά τους αιχμηρούς λόγους που εκφωνήθηκαν χτες στην Καταλανική Βουλή. Η αρτιότητα του λόγου και της χρήσης της γλώσσας. Η πολιτική αντιπαράθεση στοιχείων και επιχειρημάτων με σκληρούς χαρακτηρισμούς, χωρίς βρισιές, σε μια συνεδρίαση τόσο κομβική, σημαντική, καθοριστική για το αύριο αυτής της Δημοκρατίας.

Όλα αυτά, σε αντίθεση με τον δικό μας σταύλο, όπου οι κραυγές, οι βρισιές, η φτώχεια σε επιχειρήματα, οι προσβολές και τα μικροπολιτικά πυροτεχνήματα, χωρίς ουσία και με φτηνούς εξυπνακισμούς, πρωταγωνιστούν- όπως κι εχτές- από αμόρφωτους και κουτοπόνηρους στην πλειονότητά τους εκπροσώπους του έθνους! Λίγες οι εξαιρέσεις.

Όπως ακριβώς και ο Τσίπρας, ο Πουτζδεμόν, και όλοι οι ανεύθυνοι πολιτικοί, ξεκίνησε έναν αγώνα χωρίς να υπολογίσει τις πραγματικότητες και τις συνέπειες. Χωρίς συμμάχους και υποστηρικτές. Και καλείται σήμερα να διαχειριστεί την ήττα. Και θα τη διαχειριστεί όπως ακριβώς και ο Τσίπρας. Λέγοντας ψέματα στους Καταλανούς ότι κερδίζει εκεί που θα χάνουν αυτοί οι ίδιοι. Γιατί αυτοί θα χάνουν. Οι Τσίπρες και οι Πουτζδεμόν μαζεύουν συρμαγιά. 

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

capital.gr 

Δεν αλλάζουμε και γι’ αυτό βουλιάζουμε συνεχώς βαθύτερα - Εγκαταλείποντας έναν τοξικό τόπο!

Κείμενο αναγνώστη του liberal.gr. Αποτυπώνει την απελπισία και την αγανάκτηση για ένα τόπο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τοξικό!

Ήρθε λοιπόν και η δική μου σειρά, όπως τόσων φίλων και γνωστών πριν από εμένα. Στα 52 μου πλέον, με 2 πτυχία, 3 γλώσσες και ένσημα από τα 18, αφού σπούδασα εργαζόμενος. Φυσικά δεν πρόκειται να επιστρέψω πίσω. Όχι μόνο εγώ, αλλά τον Ιούνιο μόλις τελειώσει το σχολείο θα πάρει κι ο γιος μου τον δρόμο για το αεροδρόμιο και θα είναι χωρίς επιστροφή και γι’ αυτόν –ξέρει ότι πρέπει να «στήσει» τη ζωή του μακριά απ’ αυτόν τον τοξικό τόπο.

Φτάνει πια! Όπου και να γυρίσεις να κοιτάξεις σιχαμάρα. Ένας εμφύλιος σε εξέλιξη τα τελευταία 7 χρόνια. Δώσε φαγωμάρα και εμφύλιο στον Έλληνα και πάρε του την ψυχή.  Αυτός φυσικά δεν φταίει ποτέ και για τίποτα. Πρώτα του φταίνε οι κακοί ξένοι και μετά οι Έλληνες πολιτικοί. Το ποιος τους ψηφίζει αυτούς τους τελευταίους είναι ένα μυστήριο….

Μετά από 7 χρόνια δεν έχουμε ακόμη συμφωνήσει ποιο είναι το πρόβλημα, γιατί φτάσαμε εδώ. Αν καταλαβαίναμε το πρόβλημα θα μπορούσαμε να βρούμε τη λύση. Αντί γι’ αυτό πορευόμαστε με φαγωμάρα, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς πρόγραμμα. Δεν αλλάζουμε και γι’ αυτό βουλιάζουμε συνεχώς βαθύτερα.

Τίποτα δεν λειτουργεί πλέον! Δεν υπάρχουν δομές, δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο διαφθορά, απραξία και ανικανότητα σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής. Γεμίσαμε κρατικοδίαιτους τενεκέδες που κάνουν θόρυβο χωρίς ουσία, καβαλημένα καλάμια, χωρίς ούτε ένα ένσημο στον ιδιωτικό τομέα, που ισχυρίζονται ότι αυτοί θα μας σώσουν, αλλά στην πραγματικότητα επιζητούν πρώτο, δεύτερο ή και …τρίτο μισθό απ’ το δημόσιο πρυτανείο (συν φυσικά όλα τα «εξτραδάκια» που συνεπάγεται η καρέκλα).

Οι σοβαροί, οι ικανοί, οι γνώστες μένουν σιωπηλοί και όταν μιλούν δεν ακούγονται. Έχουν εγκαταλείψει οι περισσότεροι την προσπάθεια να συμμετάσχουν στο δημόσιο γίγνεσθαι και ο καθένας προσπαθεί μόνος να λύσει το ατομικό του πρόβλημα.

Αυτή είναι η ξεκάθαρη παραδοχή ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει πια σε αυτή τη χώρα. Μια χώρα χωρίς θεσμούς σε λειτουργία, μια αρένα σύγκρουσης συντεχνιών και συμφερόντων. Ίσως ήταν πάντα έτσι, τώρα όμως μίκρυνε πολύ η πίτα και δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Όποιος προλάβει και αρπάξει πρώτος το κομμάτι του διπλανού του….

Το χειρότερο που συμβαίνει είναι η αφαίμαξη αυτής της χώρας. Δεν φεύγουν μόνο οι νεότεροι, φεύγουν και οι 50άρηδες (η γενιά μετά αυτήν «του Πολυτεχνείου»), δηλαδή αυτοί που με τις γνώσεις, την εμπειρία και τις ικανότητές τους θα μπορούσαν να σταματήσουν την σημερινή κατρακύλα και να «τραβήξουν το κάρο», δίνοντας  τη σκυτάλη σε 10-15 χρόνια στους σημερινούς 30άρηδες (που φεύγουν πρώτοι και καλύτεροι). Όλοι αυτοί που φεύγουν είναι «προδότες» για τους κρατικοδίαιτους και τον ανθρωποπολτό που δεν μπορεί να ζήσει μακριά από το δημόσιο.

Μια χώρα φτωχή, χρεωμένη, χωρίς ομόνοια, χωρίς θεσμούς, χωρίς στόχους και χωρίς ανθρώπους τι μέλλον μπορεί να έχει; Τα χειρότερα είναι μπροστά, η φτωχοποίηση θα συνεχιστεί και η εξαθλίωση θα ενταθεί.

Η (απαξιωμένη) ιδιωτική περιουσία είτε θα δημευτεί μέσω των τραπεζών είτε θα «κρατικοποιηθεί» μέσω των αβάσταχτων φόρων και όλες οι υποδομές και οι παραγωγικές μονάδες θα περάσουν σε άλλα, «δυνατά» χέρια συμβάλλοντας έτσι στην αποπληρωμή σε βάθος δεκαετιών του δημόσιου χρέους (το οποίο ειρήσθω εν παρόδω 7 χρόνια τώρα δεν σταμάτησε να βαρύνεται ετησίως με 9 δις για πληρωμή πρόωρων συντάξεων…). Οι σημερινοί 50άρηδες κάτι θυμόμαστε, αφού μεγαλώσαμε με το «Κρατικό Μονοπώλιο» σε αλάτι, σπίρτα, τραπουλόχαρτα κλπ.

«Εντάξει, οι τωρινοί είναι τελείως ανίκανοι, αλλά σύντομα θα έρθει ο Μητσοτάκης που είναι ρεαλιστής και ικανός και θα διορθωθούν τα πράγματα» θα πει κάποιος. Αν περάσει ένα 24ωρο στο κτήριο της οδού Πειραιώς και ακούσει αυτά που λέγονται στους διαδρόμους και τις αίθουσες θα συνειδητοποιήσει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει.

Μιλάμε για κόμμα εξουσίας, φιλικό (λέει) στις επενδύσεις, που όμως δεν θέλει την κωδικοποίηση της νομοθεσίας ούτε και  έχει ξεκάθαρα ορίσει (και βροντοφωνάξει!) τι σημαίνει «στρατηγική επένδυση» ούτε και έχει πρώτη προτεραιότητα την επίλυση του χρόνιου νεοελληνικού βραχνά, των χρήσεων γης.

Η χώρα αυτή δεν μπορεί να λειτουργήσει με υπερτροφικό δημόσιο-τέρας, αρχαιολογίες, δασαρχεία και δικαιοσύνη-αραμπά! Δεν μπορεί να λειτουργήσει με 95 θεωρητικές σχολές (φιλοκαλούμεν  τε γαρ μετ’ ευτελείας…), χωρίς τεχνική εκπαίδευση και χωρίς σύνδεση των πολυτεχνείων με την παραγωγή. Δεν μπορεί να λειτουργήσει με μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους που κλείνουν στις 3 το μεσημέρι και με δημόσιες υπηρεσίες που δεν σηκώνουν καν το τηλέφωνο (για email δεν μιλάμε!). Δεν μπορεί να λειτουργήσει με 3 εκατ. συνταξιούχους (το 1 εκατ. είναι κάτω των 60 ετών!), 1 εκατ. δημόσιους και δημοτικούς υπαλλήλους, 2,5 εκατ. εργαζόμενους και 1,5 εκατ. ανέργους! Δεν μπορεί να λειτουργήσει με ΑΕΙ που παράγουν δημόσιους υπαλλήλους. Δεν μπορεί να λειτουργήσει με μέσο (λόγω ΔΕΚΟ) μισθό 1000 ευρώ και μέση σύνταξη 700 ευρώ.

 Όλα είναι ένα κουβάρι που δεν λύνεται, μόνο κόπτεται. Για να μην μιλήσουμε για τις ήδη στρωμένες «νάρκες» των επόμενων χρόνων (απλή αναλογική, κόφτης, μέτρα μετά το 2018, εκλογές λόγω ΠτΔ, ανάπτυξη 3.5% για την επόμενη πενταετία και μετά 2% αενάως).

Κατεστραμμένος πλέον, μετανιώνω που δεν έφυγα πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν 30.  Και να πεις ότι δεν προσπάθησα; Προσπάθησα πολύ, τα πάντα και για πολύ καιρό. 7 χρόνια! Είναι απίστευτο πόσα προβλήματα δημιουργούνται σε όποιον αποπειραθεί να προσπαθήσει. Όλα είναι φτιαγμένα έτσι που τίποτα, ΤΙΠΟΤΑ, να μην μπορεί να ευδοκιμήσει.

Μεταναστεύω με μια πικρή γεύση, διότι τώρα φεύγω (με δανεικά…) για να μπορέσω να επιβιώσω, εδώ δεν μπορώ να ζήσω πια.

Στέφανος Μάνος: Η αόρατη πλευρά του ΕΝΦΙΑ

Του Στέφανου Μάνου

capital.gr

Πριν από 170 χρόνια, τον 19ο αιώνα, ο Γάλλος φιλελεύθερος οικονομολόγος Frédéric Bastiat έγραψε το περίφημο δοκίμιο "Ce qu'on voit et ce qu'on ne voit pas" (Ό,τι βλέπουμε και ό,τι δεν βλέπουμε) στο οποίο εξηγούσε με γλαφυρό τρόπο ότι όλες οι οικονομικές αποφάσεις έχουν την πλευρά που βλέπουμε και μια άλλη που δεν βλέπουμε. Ασχολούμαστε με τα άμεσα αποτελέσματα και αγνοούμε τα μακροπρόθεσμα. Σωστή πολιτική είναι αυτή που ισορροπεί τα άμεσα με τα μακροπρόθεσμα. Όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα των μνημονίων είναι το αποτέλεσμα κοντόθωρης λαϊκίστικης εγωιστικής πολιτικής. Θυμηθείτε το ασφαλιστικό. Το πολιτικό σύστημα μοίραζε υποσχέσεις συντάξεων και ...έχει ο Θεός. Σήμερα οι συνταξιούχοι πένονται και ανακαλύπτουν την πλευρά των αποφάσεων που οι πολιτικοί αγνόησαν προς ίδιο όφελος.

Η κυβέρνηση Σαμαρά και συγκεκριμένα οι κ. Βενιζέλος και Στουρνάρας επέβαλαν τον ΕΝΦΙΑ στη σημερινή του μορφή. Είχε προηγηθεί επί υπουργίας του κ. Βενιζέλου ο  ΕΕΤΗΔΕ (το χαράτσι) που πληρωνόταν μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε τον ΕΝΦΙΑ έτοιμο και μολονότι υποσχέθηκε να τον καταργήσει, τον διατήρησε. Τα έσοδα του υπουργείου Οικονομικών από τον ΕΝΦΙΑ είναι σημαντικά.  Τα αστικά ακίνητα είναι καταγεγραμμένα και οι φορολογούμενοι διστάζουν να μπουν σε περιπέτειες με τα ακίνητά τους. Γι αυτό πληρώνουν. Για το 2017 η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) έχει βεβαιώσει ΕΝΦΙΑ ύψους 3,15 δις Ευρώ.

Το ορατό αποτέλεσμα του ΕΝΦΙΑ είναι εξαιρετικό (για το υπ. Οικονομικών). Αρέσει και στην τρόικα. Υπάρχουν όμως και αόρατα αποτελέσματα (αόρατα, για όσους δεν θέλουν να βλέπουν) που πρέπει να μετρηθούν, να αξιολογηθούν και οπωσδήποτε να ληφθούν υπόψη.

Δεν έχω τα νούμερα, αλλά αυτά θα τα βρουν οι ειδικοί, που δείχνουν ότι η οικοδομική δραστηριότητα εξ αιτίας του ΕΝΦΙΑ και της πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας έχει περιοριστεί. Τρομακτικά. Μαζί της έχουν πληγεί επαγγέλματα και επιχειρήσεις που τροφοδοτούσαν την οικοδομή. Εκτιμώ ότι από αυτή την αιτία (τη μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας) αυξάνεται η ανεργία κατά 100.000 ετησίως, τουλάχιστον. Πόσα φορολογικά έσοδα χάνονται άμεσα; πόσα έμμεσα;

Η μεγάλη πτώση της τιμής των ακινήτων εξ αιτίας του ΕΝΦΙΑ έχει παγώσει τις αγοραπωλησίες με συνέπεια να μη μπορούν οι πολίτες να πουλήσουν τα ακίνητά τους προκειμένου να πληρώσουν φόρους και δάνεια. Πόσα φορολογικά έσοδα χάνονται άμεσα; πόσα έμμεσα;

Ο ΕΝΦΙΑ και η αβεβαιότητα έχουν πλήξει τις επενδύσεις σε νέες κατασκευές και ακίνητα. Πόσα φορολογικά έσοδα χάνονται άμεσα; πόσα έμμεσα;

Οι τράπεζες έδωσαν δάνεια με εγγύηση ακίνητα, αλλά τώρα τα δάνεια είναι ακάλυπτα διότι έπεσε η αξία των ακινήτων. Οι ισολογισμοί των τραπεζών δεν εμπνέουν πλέον απόλυτη εμπιστοσύνη. Γι αυτό ζητούνται stress tests. Νέα αξιολόγηση του ενεργητικού τους. Ενδεχομένως ανακεφαλαιοποιήσεις. Πόσα δάνεια δεν χορηγούνται, πόσες επιχειρήσεις σπρώχνονται στο εξωτερικό; Πόσα φορολογικά έσοδα χάνονται άμεσα; πόσα έμμεσα;

Η μείωση της αξίας των ακινήτων έχει ως αποτέλεσμα αυξημένη καταναλωτική διστακτικότητα. Η αγορά ενός ψυγείου αναβάλλεται. Πόσα μαγαζιά κλείνουν; Πόσα φορολογικά έσοδα χάνονται άμεσα; πόσα έμμεσα;

Το συμπέρασμά μου. Με τον ΕΝΦΙΑ ασφαλώς εισπράττονται πολλοί φόροι αλλά, εξ αιτίας της υπερβολής ιδίως με τον συμπληρωματικό φόρο, προκλήθηκε ραγδαία πτώση των τιμών των ακινήτων. Ακολούθησε ανησυχία και αβεβαιότητα. Αυξήθηκε η ανεργία, αυξήθηκε η φοροδιαφυγή και σε συνδυασμό με τις άλλες παρενέργειες μειώθηκαν εν τέλει τα συνολικά φορολογικά έσοδα.

Ο ΕΝΦΙΑ ήταν, για να επανέλθω στον Bastiat, μια εκ πρώτης όψεως σωστή πολιτική. Έφερε σημαντικά έσοδα στο Δημόσιο χωρίς προβλήματα. Αν είχε εφαρμοστεί μια φορά δεν θα είχε προκαλέσει τις παρενέργειες που προκάλεσε η επανειλημμένη χρήση του και θα παρέμενε ένας επιτυχημένος εισπρακτικός φόρος. Δυστυχώς όμως επιπόλαιοι πολιτικοί θεώρησαν ότι θα μπορούσε να διατηρηθεί μονίμως. Δεν μελέτησαν τις επιπτώσεις. Δεν έφτιαξαν μηχανισμούς συστηματικής παρακολούθησης της αγοράς. Αντί ευελιξίας επέδειξαν ακαμψία. Χαρακτηριστικό ότι το 2017 φορολογούνται τα ακίνητα με τις τιμές του 2007! Οι πολιτικοί αλλά και η τρόικα, αγνόησαν όλες τις παρενέργειες του ΕΝΦΙΑ και εξακολουθούν να τις αγνοούν.

Και τώρα, τι πρέπει να γίνει; Δεν μπορώ να πω τι πρέπει να γίνει στους κ. Τσίπρα και Τσακαλώτο. Δεν θα με ακούσουν ή ακόμη χειρότερα θα με ακούσουν και θα κάνουν τα ακριβώς αντίθετα. Θα πω τι θα έκανα εγώ αν είχα εγώ την ευθύνη.

1. Θα καταργούσα αμέσως, αμέσως εννοώ αύριο, τον συμπληρωματικό φόρο που επιβάλλεται στα φυσικά πρόσωπα. Έχουν βεβαιωθεί 382 εκ.. Η δόση του Σεπτεμβρίου ήταν 76 εκ. και πληρώθηκε ήδη. Άρα η κατάργηση του συμπληρωματικού φόρου για τα φυσικά πρόσωπα θα μειώσει τα έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ κατά 306 εκ., όσα απομένουν. Εκτιμώ ότι στη συνέχεια, σταδιακά, θα ανέβουν σημαντικά οι αξίες των ακινήτων στις περιοχές που πλήγηκαν περισσότερο από τον δημευτικό συμπληρωματικό φόρο. Ιδιοκτήτες θα μπορέσουν να πουλήσουν. Τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών θα ανακτήσουν αξία. Με μόνο τον ΕΝΦΙΑ χωρίς συμπληρωματικό φόρο, θα επανέλθει ένα μέρος της χαμένης εμπιστοσύνης. Ο κόσμος θα αρχίσει και πάλι να επενδύει στην οικοδομή. Μερικοί άνεργοι θα βρουν δουλειά.

2. Θα έστηνα την υποδομή ώστε τον επόμενο χρόνο να είναι εφικτή η μεταφορά της αρμοδιότητας και ευθύνης για τη συλλογή τελών στα ακίνητα στη τοπική αυτοδιοίκηση. Θέλω, δηλαδή, να καταργήσω τελείως τον ΕΝΦΙΑ. Να καταργήσω τον συμπληρωματικό φόρο τώρα, από τον Οκτώβριο του 2017 και να είμαι έτοιμος να μεταφέρω την ευθύνη για τη συλλογή τελών επί των ακινήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση από 1.9.2018. Μαζί με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, όπως την περιγράφω, από 1.9.2018 θα καταργήσω και όλες τις μεταβιβάσεις της κεντρικής διοίκησης προς την τοπική αυτοδιοίκηση, περίπου 3 δις.

Σε ένα άρθρο δεν χωράνε όλες οι σκέψεις. Θέλω όμως να προειδοποιήσω τους αναγνώστες που έφθασαν έως εδώ, ότι για την πρόταση να μεταφερθεί η αρμοδιότητα και η ευθύνη συλλογής τελών επί των ακινήτων στην Τ.Α. ισχύει, με το παραπάνω, η θέση Bastiat. Δεν αποτελείται μόνο από ό,τι βλέπουν αλλά και από ό,τι δεν βλέπουν. Να μη βιαστούν να την απορρίψουν με την τεμπέλικη φράση "αυτά δεν γίνονται", αλλά να σκεφτούν σε τι αλλαγές στη συμπεριφορά των δημοτικών αρχόντων θα οδηγήσει ένα σταθερό πλαίσιο που αφενός θα τους απελευθερώνει από τα κρατικά δεσμά και αφετέρου θα τους καθιστά πραγματικά υπεύθυνους απέναντι στους δημότες. Στην πρόταση μας για ένα "Καινοτόμο Σύνταγμα για τη Ελλάδα" (εκδόσεις Μεταίχμιο), στο άρθρο 102, ενσωματώνουμε στο Σύνταγμα και κατοχυρώνουμε τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους ΟΤΑ σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Οι προϋπολογισμοί των ΟΤΑ δεν μπορεί να είναι ελλειμματικοί. Το κράτος θα τους χρηματοδοτεί μόνο για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών. Όσα προβλέψαμε για τους ΟΤΑ στο σχέδιο Συντάγματος μπορούν να εφαρμοστούν με απλές νομοθετικές ρυθμίσεις.

Είμαι βέβαιος ότι όταν στο μέλλον κάποιος σοβαρός μελετητής αποτιμήσει τις συνολικές επιπτώσεις του ΕΝΦΙΑ στην οικονομία θα καταλήξει στο αναπάντεχο συμπέρασμα ότι συνέβαλλε στη μείωση των φορολογικών εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ. Ο ΕΝΦΙΑ είναι λάθος οικονομική πολιτική μια και προκαλεί τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Η λάθος οικονομική πολιτική δεν θα γίνει σωστή αν της γίνει έκπτωση 30%. Θα παραμείνει λάθος.

Δανείζομαι τη σωστή θέση για τον ΕΝΦΙΑ παραλλάσσοντας την ...κομψή φράση του πρωθυπουργικού συμβούλου: "Στα τσακίδια με τον ΕΝΦΙΑ και να μη στεριώσει πουθενά!"

Επίσης: «Εξοντώστε τους εύπορους», το διαχρονικό σύνθημα των τυράννων

Βαδίζοντας προς το απόλυτο χάος- έχει εισέλθει η χώρα στο τελευταίο στάδιο κατάρρευσης;

"Οι Έλληνες πρέπει να πάψουμε πια να έχουμε ψευδαισθήσεις, πιστεύοντας πως η χώρα θα επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης – με κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό, με χρεοκοπημένες τράπεζες, με τα κόκκινα δάνεια στο ζενίθ, με διαλυμένο ασφαλιστικό σύστημα και με φόρους που μεταφέρουν την ιδιωτική περιουσία στις τράπεζες ή στο δημόσιο, με τελικό αποδέκτη τους πιστωτές..."


Δυστυχώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη οι Έλληνες ότι, η χώρα έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της κατάρρευσης της – οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, δημογραφικής, καθώς επίσης πολιτισμικής. Επί πλέον ότι, δεν κινδυνεύει μόνο να μετατραπεί σε μία αποικία των δανειστών της στο διηνεκές αλλά, επίσης, πως απειλείται όσο ποτέ μέχρι σήμερα η εδαφική της ακεραιότητα – από πολλές διαφορετικές πλευρές.

Εάν το συνειδητοποιήσουν όλοι μαζί, υπάρχει ελπίδα για το μέλλον – αφού μόνο τότε ενεργοποιείται ολόκληρο το Έθνος απέναντι στους κινδύνους, ενώνεται, ακολουθούν σημαντικές αλλαγές στο εσωτερικό του σε εντυπωσιακό βαθμό και μεγαλουργεί. Εάν όχι, η κατάρρευση ολοκληρώνεται και το Έθνος διαλύεται ολοσχερώς, καταλήγοντας στα σκουπίδια της ιστορίας – λεηλατημένο, εξαθλιωμένο και ανίκανο να αμυνθεί απέναντι στις ισχυρές δυνάμεις που το ωθούν στην εξαφάνιση του.

Ως εκ τούτου, θεωρούμε σωστό να προειδοποιήσουμε τους Έλληνες ότι, πρέπει να πάψουν πια να έχουν ψευδαισθήσεις, πιστεύοντας πως η χώρα θα επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης – με κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό, με χρεοκοπημένες τράπεζες, με τα κόκκινα δάνεια στο ζενίθ, με διαλυμένο ασφαλιστικό σύστημα και με φόρους που μεταφέρουν την ιδιωτική περιουσία στις τράπεζες ή στο δημόσιο, με τελικό αποδέκτη τους πιστωτές. Πόσο μάλλον όταν στον προϋπολογισμό του 2018 αυξάνονται ξανά οι φόροι, ενώ η φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών έχει εξαϋλωθεί.

Οι Έλληνες πρέπει να πάψουν επίσης να ελπίζουν πως με μία καινούργια κυβέρνηση θα λυθούν τα προβλήματα τους – αφού, εκτός του ότι θα πρόκειται για μία πολλαπλή επανάληψη του ίδιου πειράματος των μνημονίων, όπου ως γνωστόν θεωρείται ως ο ορισμός της ανοησίας κατά τον Αϊνστάιν, οι συνθήκες είναι κατά πολύ δυσμενέστερες σήμερα.

Ακόμη χειρότερα όταν το ευρύτερο περιβάλλον της πατρίδας μας, ολόκληρος ο πλανήτης δηλαδή και όχι μόνο η Ευρώπη, ευρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, απειλούμενος από αλλεπάλληλα κραχ και κοινωνικές αναταραχές που θα τον βύθιζαν στο χάος – γεγονός που σημαίνει πως αρκεί μία μικρή σπίθα για να ξεσπάσει μία καταστροφική πυρκαγιά, με συνέπειες που είναι αδύνατον να προβλεφθούν.

Ολοκληρώνοντας, αυτοί που θεωρούν πως η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να υπογράψει ένα τέταρτο μνημόνιο (εμείς πιστεύουμε πως θα έχει ανάγκη από 5ο, 6ο κοκ.), πιθανότατα δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τις διαθέσεις των δανειστών – με την έννοια πως αμφιβάλλουμε σχετικά με το εάν θα είναι πρόθυμοι να μας δώσουν επί πλέον χρήματα, κυρίως επειδή δεν θα έχουν πια κανένα συμφέρον.

Αντίθετα, κάποια στιγμή θα τους συμφέρει η μετάβαση της χώρας μας στη δραχμή, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η μετατροπή των Ελλήνων σε δουλοπάροικους – δηλαδή, σε χαμηλού κόστους εργαζομένους των πιστωτών. Επίσης, για να μπορούν να αγοράσουν όλα όσα «πάγια» θα έχουν απομείνει (ακίνητα, οικόπεδα, νησιά, επιχειρήσεις κλπ.), έναντι υποτιμημένων δραχμών – οπότε να επιστρέψει η Ελλάδα σε πορεία ανάπτυξης, από την οποία όμως δεν θα έχουν πια κανένα απολύτως όφελος οι ιθαγενείς, αλλά οι νέοι ιδιοκτήτες της.

Πηγή:  http://www.analyst.gr

Η Θράκη, οι ενδοτιστές και η εθνική αφασία των αριστεριστών νεοταξιτών

Η Ελληνική Βουλή απειλεί την Θράκη και όχι μόνο 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής  

kostasxan.blogspot.gr

Τελευταία, και μετά από "πρωτοβουλία" της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εισήχθη μια συζήτηση (με τη μορφή νόμου που τελικά αποσύρθηκε -προσωρινά- για να βελτιωθεί) η οποία αφορά απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα υποχρεούται να αναγνωρίσει με εθνική (τουρκική) μορφή μια ένωση μουσουλμάνων της Ξάνθης. Προς υποστήριξη αυτής της κυβερνητικής πρωτοβουλίας, πολλοί συσχετίζουν τα όσα συνέβησαν στην Καταλονία (Ισπανία) εγείροντας ανησυχίες και φόβους, αλλά ταυτόχρονα, προβάλλοντας και "αδιέξοδα" σε επικείμενες σχετικής αποφάσεις της Ελλάδας.

Δυστυχώς, κάποιοι εμμένουν (προφανώς για τους δικούς τους λόγους) στο να συσχετίζουν εθνικές μειονότητες με την θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα (Ελλήνων πολιτών) που υπάρχει σήμερα κυρίως στη Θράκη αλλά και στα Δωδεκάνησα (Κως και Ρόδος), δημιουργώντας (ηθελημένα ή μη) "κηλίδες" ως προς την ύπαρξη εθνικής μειονότητας εντός της Ελλάδας... (ανοίγουν οι "πόρτες" και για "μακεδόνες";)!

Όταν καθόμαστε και συζητάμε (αν είναι δυνατόν) την εφαρμογή ή μη μιας απόφασης (του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου) που διαλύει αυτάρεσκα τη Συνθήκη της Λωζάνης (πρόκειται για Διεθνή Συνθήκη) και βρίσκουμε θετικές τις πρωτοβουλίες των σημερινών συγκυβερνητών, τότε ή δεν καταλαβαίνουμε τι πραγματικά συμβαίνει και αποδεχόμαστε ύποπτες και επικίνδυνες κυβερνητικές πρωτοβουλίες ως θέσφατα, ή είμαστε ηλίθιοι που αγόμαστε και φερόμαστε από ανθρώπους που είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν (έστω και για μια επιπλέον ημέρα) τις καρέκλες εξουσίας τους ή... είμαστε αποδέκτες χρηματισμού από συμφέροντα ενάντια στην Ελλάδα αδιαφορώντας για το τι θα γίνει στη χώρα (ίσως συντομότερα και από όσο νομίζουμε), στηρίζοντας τους εθνομηδενιστές των Αθηνών και καπηλευτές της γεωγραφικής επικράτειας της χώρας.

Η συγκεκριμένη περίπτωση, που εμπλέκει τη Θράκη σε αυτονομιστικά κινήματα όπως της Καταλονίας, αναπτύσσεται με ευθύνη των Τσίπρα - Καμμένου και των υπόλοιπων ανεγκέφαλων εθνομηδενιστών. Κι αυτό, επειδή με νόμο επιχειρούν να εισάγουν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και να τις τοποθετήσουν ως υπέρτερες Διεθνών Συνθηκών!!!

Το ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, που στην Ελλάδα αφορά τη Θράκη και όχι μόνο, μια Ελληνική (sic) κυβέρνηση επιχειρεί να ικανοποιήσει το πάγιο αίτημα της Τουρκίας για κατάπτωση της Συνθήκη της Λωζάνης, ίσως θα έπρεπε να κινήσει το ενδιαφέρον του Προέδρου της Δημοκρατίας, της αντιπολίτευσης, του Αρείου Πάγου και ΟΛΩΝ εκείνων που παριστάνουν ότι αγαπούν την πατρίδα που λέγεται Ελλάδα. Εις μάτην όμως, αφού η αντιπολίτευση απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις και ακολουθεί το δόγμα του "ώριμου φρούτου" για να επανέλθει στην εξουσία, οι δικαστές αρκούνται στο να ανησυχούν για τους μισθούς και τις συντάξεις τους, ενώ οι "πατριώτες" αρκούνται στο να διαχειρίζονται το θυμικό των πολιτών και να φωνάζουν συνθήματα -χωρίς να έχουν σχέδιο για να προτείνουν- ελπίζοντας πως θα μπορέσουν κι αυτοί "να μπουν στα πράγματα" και να ζήσουν κι αυτοί "το όνειρό τους"...

Εν ολίγοις, προσωπικά διαβλέπω μεταξύ όλων των άλλων, υποτίμηση των αποφάσεων της Ελληνικής Δικαιοσύνης και ταυτόχρονη απόλυτη υποχώρηση επί θεμάτων που άπτονται εθνικού ενδιαφέροντος και συγκεκριμένα της άμυνας και της ασφάλειας (και της εσωτερικής) της χώρας.

Όλα όσα γράφονται και συζητιούνται επίσημα και ανεπίσημα από διάφορους "ειδικούς" σχετικά με το θέμα είναι αερολογίες (αποφεύγω βαρύτερους χαρακτηρισμούς) ανεγκέφαλων που επιμένουν να μην μπορούν να αντιληφθούν τον αυτονόητο κίνδυνο της εισαγωγής αυτής της συζήτησης, πόσω δε μάλλον ενός νόμου που θα δημιουργήσει -με την ένοχη σιωπή της σημερινής κυβέρνησης- μια αρχικά άτυπη εθνική τουρκική (ίσως και σκοπιανή - "μακεδονική") μειονότητα εντός της Ελλάδας, Κυπροποιώντας ή Κοσοβοποιώντας την Θράκη η οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια πολύ πιθανή απόφαση της Τουρκίας, να προστατεύσει τους -ανύπαρκτους βάσει των Διεθνών Συνθηκών- "τούρκους" της Ελλάδας με την πρόφαση παραβίασης και καταπάτησης των δικαιωμάτων τους και άλλα πολλά, όπως ακριβώς συνέβη και στο "μοντέλο" της Κύπρου.

Αν κάποιοι δεν μπορούν να διδαχτούν από την ιστορία για να μην επαναλάβουν τραγικά για την χώρα λάθη, τότε θα πρέπει να καταγγέλλονται και όχι να στηρίζονται από διάφορους "φωστήρες" που διαβιούν διασπείροντας "ιδέες" και "προτάσεις" που εξυπηρετούν (πάντα) την εκάστοτε κυβέρνηση και καλύπτουν λάθη, παραλείψεις και "στοχευμένες δράσεις" συγκεκριμένων υπηρεσιών.

Και ας κρατήσουμε στο νου μας πως αυτή τη στιγμή στη Θράκη υπάρχουν εξελίξεις που δεν συζητιούνται από κανέναν και ενδεχομένως να έχουν γίνει αντιληπτές σε πολύ λίγους... Εξελίξεις που είναι άμεσα συνδεδεμένες με την τουρκοποίηση της Θράκης, ανεξαρτήτως των όποιων πολιτικών - κυβερνητικών κινήσεων και αποφάσεων υπάρχουν ή πρόκειται να υπάρξουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και θα επηρεάσουν το εσωτερικό της Ελλάδας.

Στις δεκαετίες που πέρασαν έχουν ήδη υπάρξει αποφάσεις και παραλείψεις που δίνουν ζωτικό χώρο στην Τουρκία να κινηθεί, δημιουργώντας καθεστώς άτυπης τουρκικής συγκυριαρχίας στην ελληνική αυτή περιοχή. Και πρόκειται για σοβαρότατα κενά (άμεσα σχετιζόμενα με την εσωτερική ασφάλεια) που δημιουργεί η ανικανότητα, η φοβικότητα, η έλλειψη εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα αλλά και οι αποδοχή συμφερόντων συμμάχων χωρών ως υπέρτερων εκείνων που αφορούν άμεσα την Ελλάδα, θα πρέπει επιτέλους να ταυτοποιηθούν και να υπάρξουν συντονισμένες ενέργειες "ανακατάληψης" του χαμένου εδάφους απέναντι στην επεκτατική και λίαν επικίνδυνη τουρκική πολιτική.
Εξάλλου, οι "αρμόδιοι" πολιτικοί θα πρέπει να θυμούνται πως πολιτικές αποφάσεις (και πρωτοβουλίες) που οδηγούν σε παραχωρήσεις αυτού του τύπου, εν καιρώ ειρήνης, ενδέχεται να τους τοποθετήσουν σε δυσμενέστατη ποινική θέση στο άμεσο μέλλον.
Θα πρέπει επίσης (όλοι οι εμπλεκόμενοι) να γνωρίζουν πως μια Διεθνής Συνθήκη καταργείται μόνο με μία άλλη ή με πόλεμο, δηλαδή με αίμα...! Σε κάθε άλλη περίπτωση (εν καιρώ ειρήνης) όσοι ενεργούν ή συνεργούν στην απώλεια εθνικών συμφερόντων και κεκτημένων, θεωρούνται ως εθνικοί μειοδότες, με ό,τι μπορεί να σημαίνει για τους ίδιους αυτό...

Όσο δε για την "Βουλή των Ελλήνων" και τους συναθροιζόμενους σε αυτήν εθνοσωτήρες, όφειλαν αφού καταγγείλουν το νομοσχέδιο ως τακτική υποχώρηση προς την ικανοποίηση των τουρκικών αιτημάτων και θέσεων και υπενθυμίσουν τις ποινικές ευθύνες όσων προωθούν την μείωση της εθνικής επικράτειας μέσω της αναίτιας κατάργησης μιας διεθνούς συνθήκης, θα έπρεπε στη συνέχεια να αποχωρήσουν από την Βουλή δηλώνοντας πως αρνούνται να συμμετέχουν έστω και δια της συζητήσεως σε μια λίαν επικίνδυνη διολίσθηση η οποία με βεβαιότητα οδηγεί σε μείζονος σπουδαιότητας εθνική ήττα και ταπείνωση...

Όλοι αυτοί που "έσωσαν" την Ελλάδα οικονομικά, την "απεκατέστησαν" κοινωνικά και την "επανέφεραν" ηθικά, φαίνεται πως τώρα αποφάσισαν να την "εξευρωπαΐσουν" και εθνικά...! Καλό είναι, όμως, να έχουν στο μπροστά (και όχι στο πίσω) μέρος του μυαλού τους (όσο και ό,πως το διαθέτουν) πως θα πρέπει να σκέφτονται πολύ έντονα τόσο το "τρεχάτε ποδαράκια μου", το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω" όσο και το "φωνή λαού οργή Θεού", γιατί είθισται οι δράσεις να προκαλούν αντιδράσεις και οι ενέργειες... παρενέργειες... 

 

Η πραγματικότητα των κρατικών πανεπιστημίων

Αγγελος Συρίγος: «Τι έγινε και φτάσαμε ως εδώ»

Καθημερινή της 5ης Οκτωβρίου, 2017

 
Στον απόηχο των επιθέσεων εις βάρος του, ο καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίου, Αγγελος Συρίγος, ανήρτησε σήμερα σχόλιο στο Facebook υπό τον τίτλο «Τί έγινε και φτάσαμε ως εδώ;», στο οποίο μάλιστα τονίζει ότι «το θέμα πλέον δεν είναι μόνον η ελευθερία του λόγου στα Πανεπιστήμια. Το θέμα είναι τι κοινωνία θέλουμε».

Ολόκληρη η ανάρτηση του κ. Συρίγου:
«Μερικές φορές, ένα καθημερινό γεγονός φέρνει στην επιφάνεια πολύ σοβαρά πράγματα που υπάρχουν δίπλα μας αλλά δεν τα βλέπουμε (ή κάνουμε ότι τα αγνοούμε). Μία τέτοια περίπτωση ήταν και το πλοίο "Αγία Ζώνη ΙΙ". Μέσα από το ναυάγιό του αναδείχθηκε το καθ’ όλα ανθηρό λαθρεμπόριο καυσίμων.
Έτσι έγινε και με την ιστορία που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2017 από μία φιλική παρατήρηση προς έναν άγνωστο νεαρό που έγραφε συνθήματα σε έναν φρεσκοβαμμένο τοίχο έξω από το Πάντειο. Οι φίλοι του ενοχλήθηκαν που κάποιος επεσήμανε την καταστροφή του ΔΗΜΟΣΙΟΥ Πανεπιστημίου. Μου επιτέθηκαν με μανία, χωρίς να γνωρίζουν ποιος είμαι, μανία από την οποία με έσωσε η ακαριαία αντίδραση των παρισταμένων φοιτητών. Το συμπτωματικό αυτό γεγονός έβγαλε στην επιφάνεια ένα απόστημα το μέγεθος του οποίου ακόμη δεν έχουμε διαπιστώσει:
- Η αστυνομία αδυνατούσε να διαχειρισθεί ένα γεγονός που δεν έγινε σε πανεπιστημιακό χώρο –όπου και το θρυλικό "άσυλο" - αλλά στον πεζόδρομο έξω από το Πάντειο. Έκτοτε απέχει από τα τεκταινόμενα είτε συμβαίνουν σε πανεπιστημιακό χώρο είτε σε δημοτική αίθουσα στα Γιάννενα…
- Όσοι ήσαν παρόντες στο δικαστήριο που ακολούθησε την αυτόφωρη σύλληψη του ενός εκ των δραστών, είδαν από την «ομάδα συμπαραστάσεως» στο δράστη, τη διάχυτη απειλή που βιώνουν οι δικαστές όταν δικάζουν τέτοιες υποθέσεις.
- Μία περιθωριακή ομάδα νεαρών, εντελώς άσχετη με την φοιτητική κοινότητα του Παντείου κάνει την επαναστατική της γυμναστική στο Πάντειο μία φορά την εβδομάδα. Φωνάζουν και γράφουν συνθήματα, απειλούν, προπηλακίζουν. Θέλουν να τρομοκρατήσουν. Το θετικό είναι ότι μπροστά στην ειρηνική αλλά σθεναρή αντίδραση των φοιτητών που τους έχουν βαφτίσει "φυτά", δεν τολμούν πλέον να μπουν στα αμφιθέατρα.
- Πλήθος αφισών έχει κολληθεί στους τοίχους με ονομαστικές αναφορές και στοχοποίηση και άλλων καθηγητών. Στα μέσα Απριλίου κυκλοφόρησε ένα έντυπο υπό τον τίτλο "τα οκτώ καθάρματα του Παντείου". Αφορούσε σε καθηγητές που για κάποιο λόγο "ενοχλούσαν".
- Η τελευταία αφίσα με τη φωτογραφία μου και την ουσιαστική επικήρυξή μου δείχνει τα επικίνδυνα μονοπάτια που μπορεί να ακολουθήσουμε ως κοινωνία. Ασήμαντες μειοψηφίες που διέρχονται βίαια μέσα θέλουν να καθορίζουν τις απόψεις, την έκφραση της γνώμης, τον τρόπο ζωής, την ίδια την ελευθερία μας.
Αυτά, όμως, δεν έγιναν χθες. Εμείς τα εκκολάψαμε κι εμείς τα ανεχθήκαμε όταν ανδρώθηκαν. Σήμερα πλέον κυριαρχεί ο (εύλογος) φόβος του "πού να πάω να μπλέξω με τους αλήτες;".
Το θέμα πλέον δεν είναι μόνον η ελευθερία του λόγου στα Πανεπιστήμια. Το θέμα είναι τι κοινωνία θέλουμε».

Με αφορμή την Καταλονία: Προσοχή στην εποχή των αποσχίσεων!

Άρθρο του Π. Σαββίδη

Pontos.news

Οι Καταλανοί, όπως αναμενόταν μετά τα εγκληματικά λάθη του Ισπανού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι στο χειρισμό της υπόθεσης του δημοψηφίσματος, ψήφισαν 90% υπέρ της ανεξαρτησίας τους από την Ισπανία. Το αποτέλεσμα θα ήταν αμφιλεγόμενο, και πιθανώς το «Όχι» στην ανεξαρτησία να υπερίσχυε, αν ο Ραχόι χειριζόταν διαφορετικά την υπόθεση. Ήταν πολλοί οι Καταλανοί που ήθελαν να διαπραγματευτούν με την κεντρική κυβέρνηση τους όρους της συνύπαρξης, όχι όμως να αποσχιστούν.

Ο Ραχόι έφερε τα πράγματα σε σημείο μη επιστροφής, θυμίζοντας στους Ισπανούς, και σε όλον τον κόσμο, πως ο «φρανκισμός» ζει και βασιλεύει.

Βρισκόμαστε στην εποχή των αποσχίσεων. Οι κοινωνίες απαντούν στην παγκοσμιοποίηση με την αναζήτηση κοινών στοιχείων με τους πολύ κοντινούς τους συνανθρώπους. Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ο πολίτης ούτως ή άλλως είναι χαμένος –και αποδομημένος– στην παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα. Αναζητά τη φαντασιακή αναπαραγωγή του στις μικρές ομοειδείς ομάδες: ο πολύ κοντινός που έχει τα απολύτως ίδια χαρακτηριστικά με εμάς. Φαίνεται πως αυτό δεν έγινε αντιληπτό. Θα γίνει, όμως, καθώς ανάλογα κινήματα θα αρχίσουν να αναπτύσσονται σε πολλές περιοχές.
Υπήρχαν 55 ενεργά αποσχιστικά κινήματα ανά τον κόσμο από το 2011, και κατά μέσο όρο 52 κινήσεις ετησίως από το 1945. Τα περισσότερα δεν κατάφεραν να πετύχουν το στόχο τους για ανεξαρτησία, και έρχονται μερικές φορές σε συμφωνία με την κεντρική κυβέρνηση ή, απλά, ξεθωριάζουν. Περίπου το ένα τρίτο από τα κινήματα αυτά οδήγησε σε βία. Η αποσχιστοποίηση είναι η κύρια αιτία της βίας στον κόσμο σήμερα.

Η βασική αρχή των αποσχιστικών κινημάτων, στην έναρξή τους, είναι να επιφέρουν μια αλλαγή στην καθημερινότητα.

Να κάνουν κάτι που θα αναγκάσει την κεντρική κυβέρνηση, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο, να τα προσέξει. Αν δεν καταφύγουν στα όπλα, διενεργούν δημοψηφίσματα. Το τραγικό λάθος του Ισπανού πρωθυπουργού είναι ότι κλιμάκωσε βίαια μια ειρηνική επιλογή. Πέραν του ότι το ερώτημα του δημοψηφίσματος μπορεί με κατάλληλο πολιτικό χειρισμό να μην πετύχαινε το στόχο του, η καταλανική κυβέρνηση, αν κέρδιζε, θα ζητούσε διαπραγματεύσεις. Τώρα, και υψηλό ποσοστό πήρε το «Ναι», και τα πράγματα οδηγήθηκαν σε σημείο μη επιστροφής.
Οι ηγέτες των αποσχιστών της Καταλονίας πιστεύουν ότι κάποια στιγμή η διεθνής κοινότητα, και ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα αναγκαστεί να ασκήσει πίεση στην ισπανική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί.

Ίσως η βίαιη κλιμάκωση να ήταν μια επιλογή των αποσχιστών, μια παγίδα στην οποία έπεσε ο Ραχόι.

Τα αποσχιστικά κινήματα συνειδητοποιούν με εκπληκτικό τρόπο το στρατηγικό πεδίο δράσης. Είναι καλά συνδεδεμένα στο διαδίκτυο και μαθαίνουν το ένα από το άλλο.
Οι Καταλανοί έστειλαν παρατηρητές στη Σκωτία το 2014 για να μάθουν πώς να διεξαγάγουν εκστρατεία δημοψηφίσματος. Ο ύπατος εκπρόσωπος της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης (KRG) στο Ηνωμένο Βασίλειο συναντήθηκε πολλές φορές με τους ομολόγους του στα καταλανικά και φλαμανδικά κινήματα για να συζητήσει τις βέλτιστες πρακτικές. Δεν αποκλείεται να δούμε μια πιο επίσημη συνεργασία μεταξύ τους.

Στα καθ’ ημάς, τώρα, διότι έχει ενδιαφέρον να παίρνουμε ως κοινωνία τα μηνύματα των καιρών.

Η Ελλάδα είναι μια κοινωνία με υψηλά ποσοστά ομοιογένειας. Δεν κινδυνεύει άμεσα. Είναι ελάχιστοι οι Έλληνες πολίτες που θα συσπειρώνονταν στην ιδέα μιας «μακεδονικής ταυτότητας». Η αναγνωρισμένη δε μειονότητα, επισήμως, δεν έχει θέσει ανάλογα θέματα. Στο παρασκήνιο υπάρχουν κάποιες κινήσεις της μειονότητας με την κυκλοφορία χαρτών, αλλά το θέμα αυτό ακολουθεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η εξάρτηση ενός βασικού πυρήνα της τουρκόφωνης συνιστώσας της μειονότητας από το «Προξενείο» είναι γνωστή, και καμιά ελληνική πολιτική δεν θα επηρεάσει τη συμπεριφορά της. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ελληνική πολιτεία δεν πρέπει να προσέξει και την τουρκόφωνη και τις άλλες συνιστώσες της μειονότητας (Πομάκους και Ρομά). Η βοήθεια για τη συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας των Πομάκων και των Ρομά και η αναπαραγωγή των πολιτισμικών τους παραδόσεων είναι υποχρέωση του ελληνικού κράτους. Πρέπει να γίνει αμέσως. Όπως και να εξεταστεί αν χρειάζεται η παρουσία μιας διπλωματικής αποστολής στην περιοχή που έχει υπερβεί τα διπλωματικά εσκαμμένα. Τουλάχιστον, να υπάρξει προειδοποίηση πως δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι.
Αλλά υπάρχει και μια άλλη παράμετρος που πρέπει να προσέξουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Το χάσμα του βιοτικού επιπέδου μεταξύ κέντρου και περιφέρειας διευρύνεται επικίνδυνα. Η ελληνική περιφέρεια αισθάνεται ότι χρησιμοποιείται ως αποικιακή ζώνη για την ευημερία του κέντρου. Με την οίηση της εξουσίας που νιώθουν στο λεκανοπέδιο, αυτά τους φαίνονται γραφικά. Δεν είναι. Η χώρα διέρχεται μια τραγική περίοδο κρίσης αλλά η όποια προσπάθεια γίνεται για ανάκαμψη, πρέπει να είναι ισόρροπη.

Πολλά είναι τα σχετικά παραδείγματα, θα αναφέρω ένα πολιτικό. Το πρόβλημα με τα Σκόπια.

Γίνονται προσπάθειες να βρεθεί κάποια λύση. Στις προσπάθειες αυτές συγκαταλέγονται και τα λεγόμενα ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης). Τα ΜΟΕ επιχειρείται να υλοποιηθούν σε συνεργασίες με φορείς Σκοπίων και Αθήνας παρακάμπτοντας φορείς πόλεων της βόρειας Ελλάδας που και το πρόβλημα γνωρίζουν και θα επηρεαστούν από την όποια λύση. Είναι μια αίσθηση παντοδυναμίας που έχει η Αθήνα η οποία νομίζει πως ένας καθηλωμένος λαός δεν πρόκειται να σκεφτεί τίποτε από όλα αυτά.
Ας κοιτάξουν το παράδειγμα της Καταλονίας. Το πρόβλημα της δυσαρέσκειας από την κεντρική κυβέρνηση υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια. Εκδηλώθηκε όταν βρέθηκε η κατάλληλη πολιτική ηγεσία.
Οι επισημάνσεις γίνονται από την αγωνία να προβλεφθούν –και να αποφευχθούν– δυσάρεστες εξελίξεις. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία τους, είναι λανθασμένη.

Η Καταλωνία, η Θράκη και η ισλαμοποίηση της Ευρώπης

Του διαχειριστή:

Δεν είμαι καταλανωλόγος ή ισπανολόγος αλλά πρέπει να ρωτήσουμε μερικά κρίσιμα ερωτήματα.

1. Ποιος ωφελείται από την απόσχιση και την ανεξαρτητοποίησή της;

2. Τι σχέση μπορεί να έχει με την βαθμιαία ισλαμοποίηση της Ευρώπης;

3. Πως επηρεάζεται η Ελλάδα;

1. Ποιος ωφελείται από την απόσχιση και την ανεξαρτητοποίησή της; 

Δεν γνωρίζουμε. Ίσως ο Σόρος και οι παγκοσμοιοποιητές. Σϊγουρα οι Ρώσοι που αποβλέπουν σε μία Ευρώπη αποδυναμωμένη και τεμαχισμένη. Σίγουρα η νομενκλατούρα της Καταλωνίας για οικονομικούς-εθνικιστικούς λόγους. Αλλά μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αν και το νεοταξικό ευαγγέλιο, το οποίο έχει ενστερνιστεί (και) η νεοταξική αριστερά παντού (που π.χ. κρύβει ότι ο Τσε ήταν "εθνικιστής") έχει προαναγγείλει την βαλχάλλα και τον παράδεισο της διάλυσης των εθνικών κρατών, η ιστορία με την Καταλωνία, την Σκωτία αλλά και το ευρωπαϊκό πείραμα που γίνεται όλο και γερμανικότερο και φασιστικότερο, δείχνει ότι η οικονομική παγκοσμιοποίηση μάλλον δεν θα έχει ευτυχές τέλος και πιθανόν να βυθίσει τον πλανήτη σε πόλεμο. Οι Καταλανοί δεν θέλουν πλέον να αποτελούν μέρος του ισπανικού κρατικού συνόλου. Επιδιώκουν την ανεξαρτησία, την αυτοδιάθεση, την απόσχισή τους από μια δομή που δεν τους εκφράζει. Θέλουν εθνική και κρατική ανεξαρτησία. 

Αδιαφορούν επιδεικτικά για τις απειλές περί αποβολής από την Ευρωπαϊκή Ενωση, την πιθανότητα διακοπής εμπορικών σχέσεων με τον περίγυρο και την ενδεχόμενη διεθνή απομόνωσή τους. Αυτά τα φληναφήματα δεν λειτουργούν σε συλλογικές καρδιές που είναι ακόμα ζωντανές και πάλλονται στον ρυθμό της ελευθερίας. Οι εξελίξεις αυτές τις ημέρες στην Ισπανία δεν είναι μεν ευχάριστες για την Ελλάδα και την Θράκη μας, αλλά δύναται να εξηγηθούν σχετικά εύκολα.

2. Τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η τάση με την με την βαθμιαία ισλαμοποίηση της Ευρώπης; 

Παρά την ιδιαίτερη βαρύτητα της Ισπανίας με το σοβαρό κράτος,  την έντονη παρουσία στην Ευρωπαϊκή Ενωση και με μια γλώσσα που την ομιλούν περίπου 570.000.000 άνθρωποι δεν κατάφερε να αφομοιώσει τους Καταλανούς! Προφανώς δεν αισθάνονται
ότι εἰναι Ισπανοί αλλά Καταλανοί. 

Αν δεν έχουν αφομοιωθεί οι Καταλανοί, οι Βάσκοι κ.α. που έχουν κοινή θρησκεία, ήθη και έθιμα, γλώσσα, παραδόσεις κλπ, ποιός εχέφρων άνθρωπος μπορεί να πιστεύει ότι θα μπορέσει η Ευρώπη να αφομοιώσει τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, που δεν έχουν ούτε κοινή με εμάς θρησκεία ούτε γλώσσα, παραδόσεις, ήθη και έθιμα;  

3. Πως επηρεάζεται η Ελλάδα;

Σκεφτείτε το μέλλον και φανταστείτε τι θα επισυμβεί όταν  οι μουσουλμάνοι της γηραιάς ηπείρου θα έχουν πολλαπλασιαστεί και θα αποτελούν το επωαστήριο του τζιχαντισμού και του ισλαμοφασισμού. Να είστε βέβαιοι ότι θα επιδιώξουν  να επιβάλουν τη σαρία και να δημιουργήσουν κρατος εν κράτει. Σκεφτείτε την Θράκη. Και τότε οι ταραχές στην Καταλωνία θα φαντάζουν, συγκριτικά με όσα θα συμβούν, καβγαδάκια νηπίων σε παιδική χαρά.

Οσα γίνονται στην ήπειρό μας, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο πρέπει να μας αφυπνίσουν, και μάλιστα γρήγορα. Η φούσκα του «μονόδρομου» της παγκοσμιοποίησης σκάει με κρότο και πρέπει να προετοιμαστούμε για να αντιμετωπίσουμε όλα όσα θα ακολουθήσουν τη διάλυση αυτής της χίμαιρας. Αποσχιστικά κινήματα μπορεί να υπάρξουν σε οποιαδήποτε χώρα ανά πάσα στιγμή. Η Θράκη μπορεί να είναι ο επόμενος στόχος ειδικά τώρα που ο σύριζα αναγνωρίζει "τουρκικούς"συλλόγους.