Είναι η Δημοκρατία ηλίθιοι

της Κατερίνας Γαλανού

Μόνον οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού αδυνατούν να αποδεχθούν ότι στη Δημοκρατία οι κανόνες είναι απλοί. Οι πολίτες στις εκλογές ψηφίζουν και είτε επιδοκιμάζουν είτε αποδοκιμάζουν πρόσωπα και πολιτικές. Εκλέγουν κυβερνήσεις. Διαλέγουν αντιπολίτευση.

Οι πολίτες που ενδιαμέσως των εκλογών αποφασίζουν να...διορθώσουν είτε την ψήφο τους είτε την ψήφο των άλλων δέρνοντας και προπηλακίζοντας στους δρόμους, διαστρέφουν τη Δημοκρατία σε οχλοκρατία. Και στην οχλοκρατία ο κάθε όχλος διαλέγει τον δικό του εχθρό. Και οι μάχες των όχλων γεννούν θύματα, πολλά θύματα. Δεν θα μπορούσε να το πει καλύτερα ο Γιάννης Μπουτάρης: « οι επόμενες εκλογές είναι τον Οκτώβριο του 2019 αν δεν συμφωνείτε μαζί μας, μαυρίστε μας. Εμείς προτείνουμε, εσείς κρίνετε, και αν δεν μας θέλετε, δεν χρειάζονται ούτε χειροδικίες, ούτε λιντσαρίσματα».

Η επιστροφή πάντως στην κανονικότητα την οποία ευαγγελίζονται τα κόμματα της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης και την επικαλείται εσχάτως και ο Αλέξης Τσίπρας (αν και δίνει άλλη διάσταση) προϋποθέτει επίγνωση τι στο καλό συνέβη σε αυτή τη χώρα όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια. Δυστυχώς δεν είναι είναι ούτε η κρίση, ούτε η περικοπή των εισοδημάτων, ούτε η πραγματική ανέχεια, στην οποία ομολογουμένως διολίσθησαν τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, που οδήγησαν στην εξαχρείωση τα πολιτικά και κοινωνικά ήθη.

Ο «λαός», όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν οι λαϊκιστές όλων των ιδεολογιών, δεν αποθρασύνθηκε επειδή φτώχυνε. Αποθρασύνθηκε διότι οι λαϊκιστές που βρίσκονται παντού (κόμματα, ΜΜΕ, φορείς κ.λπ.) του είπαν ότι δεν φέρει καμιά ευθύνη για όσα έγιναν και γίνονται. Τον κατηύθυναν να φτιάξει τη βολική αυταπάτη του: ότι πίσω από την πλάτη του το «παλιό πολιτικό σύστημα» έφαγε τα λεφτά και του φόρτωσε τα χρέη. Κανείς δεν τόλμησε να τρίψει στα μούτρα μας ότι τα δισεκατομμύρια του δημόσιου χρέους το 2010 (όταν μπήκαμε στα μνημόνια) ήταν όσες οι ιδιωτικές καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, πριν αρχίσουν να τα διώχνουν οι «πατριώτες» στις ξένες τράπεζες και να τα κρύβουν στα στρώματα. Ότι το ύψος της αξίας των ακινήτων που απέκτησαν οι Έλληνες στα χρόνια της ευμάρειας ήταν απείρως μεγαλύτερο από τα δανεικά μας και τα χρέη μας. Τι έδειχνε αυτό; Ότι το κράτος δανειζόταν δισεκατομμύρια με την «εγγύηση» της Ε.Ε. και ηγεσία και «λαός» τα μετέτρεπε σε καταθέσεις, ακίνητα και κυρίως καλή ζωή!

Η σύνταξη των 4.000 ευρώ του σταθμάρχη του ΟΣΕ σε σταθμό τρένου που δεν λειτουργούσε, μετατρεπόταν σε κατάθεση, δάνειο στεγαστικό, κατανάλωση. Ο υδραυλικός «τσέπωνε» για μια φλάντζα στη βρύση 80 ευρώ χωρίς απόδειξη και τα επένδυε σε εξοχικό. Ο υπάλληλος στο χ ασφαλιστικό ταμείο με το εφάπαξ δεκάδων χιλιάδων ευρώ και την παχυλή σύνταξη αποκτούσε διαμέρισμα στο Λονδίνο. Ο καθηγητής σε ακριβό ιδιωτικό σχολείο έβγαζε χιλιάδες ευρώ με ιδιαίτερα στα φανερά, η νοσοκόμα έπαιρνε τα χαρτιά υγείας από το νοσοκομείο στο σπίτι. Ο χασάπης, ο τελωνειακός, ο δημοσιογράφος, ο γιατρός, ο μηχανικός, ο σερβιτόρος, ο αγρότης, όλοι κάπως επωφελήθηκαν. Όποιος, δε, είχε τη δύναμη της «υπογραφής» απογειωνόταν. Οι λίγοι έτρωγαν τα περισσότερα και οι πολλοί έτρωγαν τα πολλά.

Λιγοστοί δεν είχαν μερίδιο στο «τσιμπούσι» που στήθηκε με τα δανεικά που μας εξασφάλιζε η συμμετοχή στην ΟΝΕ. Γι' αυτό καμιά διαδήλωση κατά της διαφθοράς δεν έγινε στο Σύνταγμα. Γι' αυτό κανένας «Ρουβίκωνας» δεν μπούκαρε σε εφορίες, γραφεία υπουργών, νοσοκομεία για να διαμαρτυρηθεί, να απειλήσει, να τιμωρήσει. Ο «λαός» εξαγριώθηκε μόνο όταν κόπηκε το «τάξιμο και το δόσιμο». Οι λίγοι συναισθάνθηκαν την ευθύνη τους και λούφαξαν(με). Οι πολλοί πέταξαν και πετάνε την ευθύνη τους σε όποιον βρίσκουν μπροστά τους, και έγιναν «τιμωροί». Με προσχήματα και προφάσεις. Πότε ως υπερπατριώτες φασίστες και πότε ως αντισυστημικοί φασίστες. Η μόνη αληθινή προσφορά της ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης στην Ελλάδα σήμερα είναι να σταματήσει το υποκριτικό «χαϊδολόγημα». Η χώρα χρειάζεται πολίτες και όχι «λαό» που μετατρέπεται από τις Σειρήνες του λαϊκισμού σε όχλο έτοιμο να καταπιεί «κάθε δράκο» και «κάθε παραμύθι». Και να τον ξεράσει ως χολή.

Ο φασίστας γεννιέται στο σπίτι και στο σχολείο

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Η βία κατά του Μπουτάρη δεν έχει τέλος. Γιατί και ο πόλεμος ανακοινώσεων πάνω από την κλωτσοπατινάδα, βία είναι. Και οι δικολογίες από δω κι από κει, επίσης. Γιατί η βία δεν έχει ιδεολογία. Κρύβεται πίσω από ιδεολογίες. Χρησιμοποιεί την ιδεολογία για να εκφραστεί. Η βία είναι η έκφραση της αμορφωσιάς. Της απολιτισιάς. Που κυριαρχεί στη χώρα.

Η βία είναι η μαμή της ιστορίας, λέει η διαλεκτική. Μόνο που είναι η μαμή ΑΥΤΗΣ της ιστορίας. ΑΥΤΟΥ του ανθρώπινου μοντέλου. Όχι του ανθρώπινου μοντέλου που έχει για πρότυπο την εξέλιξή του από πιθηκοειδές σε διανοητικό άνθρωπο. Αλλά τη διαιώνιση του πιθηκάνθρωπου. Τη δικιολόγηση της ύπαρξής του και της διαιώνισής του μόνο και μόνο επειδή μέχρι σήμερα η βία είναι η μαμή της Ιστορίας!

Όποιος αναζητάει το χέρι που όπλισε τη βία κατά του Μπουτάρη δεν έχει παρά να κοιτάξει στην οικογένεια και στα σχολεία. Στην οικογένεια που παράγονται τα πρότυπα και που εκφράζονται και ψηφίζονται οι ιδεολογικοί δρόμοι. Από πατεράδες και μανάδες. Και στα σχολεία, που παράγεται η κρατική νομιμοποίηση της βίας. Είτε είναι τα σχολεία που διδάσκουν Κοτζαμάνηδες, είτε που διδάσκουν Θεοφιλογιαννάκους, είτε Καλαμπόκες, είτε είναι τα σχολεία που διδάσκουν τους φονιάδες της ΟΠΛΑ και τους απογόνους της, μέχρι την ηρωοποίηση των πιο ακραίων μορφών «πάλης». Δήθεν ταξικής, δήθεν εθνικής, δήθεν λαϊκής, δήθεν πατριωτικής.

Όλες αυτές οι βίες δεν είναι παρά το προσωπείο μιας αμορφωσιάς. Αναπαράγονται από ανθρώπους που προσδοκούν την εκτόνωση και τη νίκη. Από ανθρώπους που αισθάνονται ηττημένοι. Και που δεν έχουν την επάρκεια να ξέρουν ότι μια τέτοια νίκη δεν έρχεται ποτέ. Γιατί η βία γεννάει βία. Η νίκη δημιουργεί ηττημένους που ζητάνε εκδίκηση. Ρεβανς. Το αίμα ζητάει αίμα.

Το ανθρώπινο είδος, και όχι μόνο το ελληνικό, βρίσκεται ακόμα σ αυτό το στάδιο. Σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ειρήνη και η ευημερία, όπου υπάρχει, είναι χτισμένη από το αίμα και τον πλούτο άλλων ανθρώπων. Που χτυπάνε ή θα χτυπήσουν μια μέρα ηχηρά την πόρτα. Και, όπως έχει δείξει αλάνθαστα η Ιστορία, ο αγριότερος και πιο πεινασμένος θα νικήσει. Κι ο πιο χορτάτος θα ηττηθεί.

Η επίθεση στον Μπουτάρη είναι η επίθεση της ΕΚΟΦ, η επίθεση στον Πανούση και στον Συρίγο. Είναι η επίθεση στον Μπακογιάννη και στον Καλτέζα και στον Γρηγορόπουλο και στον Φύσσα. Είναι η επίθεση του Μπέου και του Σαββίδη. Είναι η καφρίλα στα γήπεδα και στους οπαδούς. Είναι η επίθεση της αμάθειας. Του μίσους. Του θρίαμβου των συναισθημάτων επί της λογικής. Το πιο σημαντικό και αντιφατικό: Είναι ο θρίαμβος της πρωτόγονης σκέψης επί της διαλεκτικής! Είναι η επίθεση ενός ανθρωποειδούς. Όχι ενός Ανθρώπου.

Το έχω ξαναγράψει, ο άνθρωπος είναι ακόμα μακριά από την ανθρώπινη ικανότητά του. Είναι ακόμα έρμαιο των πρωτόγονων συναισθημάτων του. Στην πλειονότητά του. Ακόμα ξοδεύει κόπο και πλούτο παίζοντας πολέμους και φαντασιωνόμενος εχθρούς και φίλους, αντί να μοιράζεται τον πλούτο της Γής. Ακόμα χειρότερα, κακομεταχειρίζεται και καταστρέφει ένα κομμάτι από τον πλούτο της Γης. Ζει μια μετα Κρομανιόν εποχή.

Όσο λιγότερη η Παιδεία τόσο πιο πρωτόγονη η κοινωνία. Και τόσο πιο συχνή και έντονη η βία. Όσο λιγότερη Παιδεία τόσο πιο άδικοι οι νόμοι. Και όσο πιο άδικη η εφαρμογή των νόμων τόσο πιο βίαιη η αντίδραση από τους αδικούμενους. Η Ελλάδα είναι σ αυτή την κατάσταση. Η πολιτική της ελιτ παράγει αδικία και εύνοια ανισομερή. Είναι διεφθαρμένη. Παράγει βίαιη αντίδραση από τους αδικούμενους.

Ταυτόχρονα, η Παιδεία που παράγει στα σχολεία είναι αναπαραγωγή βίας. Παλιά ήταν αντικομμουνιστική και εθνικιστική. Μετά έγινε αντιδεξιά και πατριωτική. Μετά έγινε ανεκτική σε όλα αρκεί να πλουτίζουμε! Τώρα έχει γίνει αντιδυτική, αντιδεξιά, αντεθνικιστική, αντισυστημική. Και επειδή το αντί είναι αντίθεση και δεν είναι θέση, μοιραία η θέση είναι η βία απέναντι στον αντί! Κι αυτό εκφράζεται παντού. Στο σπίτι, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο δρόμο και, κυρίως, στο διαδίκτυο. Βία στο διαδίκτυο με τη σέσουλα. Σαν νοοτροπία. Αυτοσκοπός! Πέσιμο για το πέσιμο!

Όλη αυτή την καφρίλα, που είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία, ακόμα κι αν δεν εκφράζει την πλειονότητα του πληθυσμού (ας είχε το θάρρος η πλειονότητα να υπερασπιστεί τον «πολιτισμό» της) γεννιέται και πυροδοτείται από την πολιτική της καθοδήγηση. Από τους κυβερνήτες της. Που όταν είναι στην αντιπολίτευση ουρλιάζουν ενάντια στη βία της εξουσίας και όταν γίνουν κυβέρνηση αναπαράγουν το ίδιο πρότυπο με τους προηγούμενους.

Η διαφορά με όλους τους προηγούμενους της μεταπολίτευσης είναι ότι καμιά εξουσία δεν μετέτρεψε τη βία σε κυρίαρχο σύνθημά της προκειμένου να κερδίσει την εξουσία, να τη διατηρήσει, και για μερικούς άφρονες να κάνει και επανάσταση! Δημιουργώντας διχασμό στο λαό για να αποχτήσει «στρατό». Αυτή, στην αναπαραγωγή της βίας είναι η χειρότερη κυβέρνηση.

Επειδή με την αντιδιαλεκτική της σκέψη θεωρεί την αμορφωσιά στοιχείο του απλού λαού, τον οποίο λατρεύει. Και λατρεύει έτσι και την αμορφωσιά του! Αφού είναι λαϊκό στοιχείο! Και επαίρεται γι αυτήν! Η μόρφωση είναι προσόν των πλουσίων! Είναι αποτέλεσμα πλούτου.

Οι αμόρφωτοι αυτοί τύποι δεν ξέρουν ότι από τους μορφωμένους γεννήθηκε κάθε απελευθέρωση στην ανθρώπινη ιστορία. Και πως η μεγαλύτερη δύναμη του λαού είναι η μόρφωση. Και του καθενός ατομικά. Όχι η μόρφωση με το πτυχίο στο χέρι, που δεν ξέρεις τι να το κάνεις και βρίζεις τον καπιταλισμό και την τρόικα. Η μόρφωση να μάθεις να σκέφτεσαι και να κρίνεις. Όχι να συλλέγεις απλώς και μόνο πληροφορίες, όπως ταϊζουν τα ελληνόπουλα οι ινστρούχτορες εδώ και 4 δεκαετίες. Για τη δική τους ευκολία. Αλλά η μόρφωση να κρίνεις τις πληροφορίες. Η μόρφωση χαρακτήρα. Η διαμόρφωση. Ο πλούτος της ποικιλίας και της αρμονικής συνύπαρξης. Η μόρφωση να βλέπεις από πολλές μεριές ένα πράγμα. Να κατανοείς. Να καταλαβαίνεις. Να ερμηνεύεις. Αντ αυτών, το μοντέλο που θέλει να παράγει η χώρα είναι ένα και το ίδιο. Είτε δεξιό είτε αριστερό: Να κονομάς! Άμα κονομάς είσαι ευτυχής. Πιο ευτυχής, ο ψυχίατρος του παιδιού σου.

Η βία κατά του Μπουτάρη και κατά οποιουδήποτε στη χώρα της ανομίας και της πολιτικής αλητείας σαν κυρίαρχης σκέψης και νοοτροπίας είναι αποτέλεσμα έλλειψης Παιδείας. Από την οποία πάσχουν κι όλοι αυτοί που θυμήθηκαν τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, την ώρα που υπερασπίζονται την καφρίλα των μπάχαλων. Επειδή αυτοί δεν καταδικάζουν τη βία. Ούτε την αντιμάχονται. Καταδικάζουν τη βία που δεν είναι συγγενής τους. Για να εξοπλίζουν το χέρι των συγγενών τους. Σε έναν πόλεμο επικράτησης. Όπου η ιδεολογία είναι το τυράκι. Και οι οπαδοί τα ποντίκια.

Δεν πήραν το μήνυμα στην κυβέρνηση από το εξώδικο των Παμμακεδονικών οργανώσεων

Τα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό με το σκοπιανό ζήτημα γεννούν ευλόγως το ερώτημα: από πού κι ως πού η κυβέρνηση βγάζει το συμπέρασμα ότι έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι της καπνίσει σε όποιο θέμα εκείνη θέλει χωρίς προηγουμένως να έχει ζητήσει την αντίστοιχη εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό; Αφ' ενός έχει ήδη απολέσει την όποια πλειοψηφία στην κοινωνική βάση και αφ' ετέρου δεν την εξέλεξε ο ελληνικός λαός με το συγκεκριμένο αίτημα, δηλαδή να λύσει το σκοπιανό. Δεν το είχε αναφέρει ποτέ σε καμιά προεκλογική ομιλία του ο Τσίπρας, και ούτε καν υπήρχε στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Η πανθομολογούμενη αλήθεια είναι ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΨΗΦΟ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ. Ζήτησε ψήφο για να «σκίσει τα μνημόνια» και αντ' αυτού έσκισε τους Έλληνες με την υπερφορολόγηση για να βγάλει υπερ-πλεονάσματα και να τα μοιράζει ως ελεημοσύνη στους αφελείς ψηφοφόρους του στα πλαίσια του «ταξικού πολέμου» που βλακωδώς έχει κηρύξει για να περισώσει τα όποια προσχήματα αριστεροσύνης του έχουν απομείνει.

Οπότε καλά θα κάνει η κυβέρνηση να αφήσει τις αρλούμπες και τις φθηνές απατεωνιές κατά μέρος και να γνωρίζει ότι αυτό που κάνουν ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΟΥΝ, πρώτον διότι δεν έχουν τέτοια λαϊκή εντολή και δεύτερον διότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η απεμπόληση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή αύριο το πρωί να βγει μια ελληνική κυβέρνηση και να πει, για παράδειγμα, ότι για να εκτονωθεί η κρίση με την Τουρκία δεχόμαστε να συζητήσουμε την εκχώρηση νησιών ή χωρικών υδάτων μας. Κάτι τέτοιο είναι απλώς αδιανόητο να συμβεί υπό ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ συνθήκες. Καμία δικαιολογία δεν μπορεί να στηρίξει μία τέτοια πολιτική απόφαση, και ανάλογη είναι και η περίπτωση του σκοπιανού ζητήματος. Φαίνεται όμως ότι οι κυβερνώντες δεν πήραν το μήνυμα από το εξώδικο των Παμμακεδονικών οργανώσεων. Οφείλουν να γνωρίζουν πως αυτό που κάνουν εκτός από «παράβαση καθήκοντος» είναι και εσχάτη προδοσία αφού εκχωρούν απαράγραπτα εθνικά δικαιώματα όπως το όνομα της Μακεδονίας και μάλιστα χωρίς η Ελλάδα να έχει ηττηθεί σε κανέναν πόλεμο, ούτε να της επιβάλλεται κάτι τέτοιο από δυνάμεις που την πειθαναγκάζουν. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της εθνικής προδοσίας, τότε τι είναι;

Απο τη στιγμή που όλες οι ονομασίες που έχουν πέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης περιέχουν τον όρο «Μακεδονία», και η Ελλάδα παραμένει στις συζητήσεις, είναι σαν να αποδέχεται εξαρχής την επονείδιστη ήττα της. Το πολύ απλό πράγμα που οι κυβερνώντες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν είναι πως είναι ουσιαστικά ΑΔΥΝΑΤΟΝ για τους Έλληνες πολίτες να αποδεχτούν ονομασία των Σκοπίων που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. Και μόνο στο άκουσμα της λέξης αυτής για λογαριασμό των Σκοπιανών θα πληγώνεται ανεπανόρθωτα η ψυχή και η εθνική υπερηφάνεια του Έλληνα στον αιώνα των αιώνων. Αν επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο, η δική μας γενιά θα είναι εθνικά υπόλογη τόσο έναντι των προγόνων μας όσο και έναντι των μελλοντικών γενεών που θα έρθουν. Η εποχή μας και οι πολιτικοί της θα γραφτούν με μελανά γράμματα στην ελληνική Ιστορία και θα αποτελούν τραγικό παράδειγμα εθνικής μειοδοσίας και παρακμής.

Είναι καιρός να σταματήσει κάθε συζήτηση με βάση τη σύνθετη ονομασία. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το εύρος χρήσης (erga omnes) και η αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων. Η σύνθετη ονομασία είναι από μόνη της μία τελείως εσφαλμένη βάση συζήτησης. Αν χαρίσουμε στους Σκοπιανούς το ιστορικό όνομα, χαρίζουμε ουσιαστικά ολόκληρη την πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας. Κάποιοι αφελείς ή δήθεν ρεαλιστές ισχυρίζονται ότι εφόσον οι Σκοπιανοί διαβιούν σε ένα τμήμα της αρχαίας γεωγραφικής Μακεδονίας, έχουν κάθε δικαίωμα να ονομαστούν κι αυτοί Μακεδόνες και ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει το μονοπώλιο του συγκεκριμένου όρου. Πρόκειται για τεράστιο (σκόπιμο εν πολλοίς) λάθος. Η ίδια η Ακαδημία Αθηνών σε ανακοίνωσή της υπογραμμίζει ότι ο «ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του». Και έχει απόλυτο δίκιο διότι κι άλλοι λαοί εγκαταστάθηκαν με το πέρασμα των αιώνων σε διάφορες περιοχές αλλά διατήρησαν το όνομά τους και δεν επεδίωξαν να πάρουν το όνομα των παλαιότερων κατοίκων που ζούσαν εκεί. Οι Βούλγαροι δεν αξίωσαν να ονομαστούν Μυσοί αλλά έμειναν Βούλγαροι. Οι Σέρβοι δεν ονομάστηκαν Δάρδανοι αλλά έμειναν Σέρβοι. Οι Αλβανοί δεν ζήτησαν να ονομαστούν Ιλλυριοί αλλά διατήρησαν το όνομά τους. Οι Τούρκοι δεν ονομάστηκαν Ίωνες αλλά κράτησαν την ταυτότητά τους. Επομένως είναι τελείως έωλο το επιχείρημα πως οι Σκοπιανοί δικαιούνται να ονομαστούν Μακεδόνες επειδή ένα ελάχιστο τμήμα του εδάφους τους περιλαμβανόταν στην αρχαία Μακεδονία. 

Ούτε είναι αλήθεια πως οι Σκοπιανοί δέχονται τώρα να αρνηθούν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες και να αποδεχτούν ότι είναι απλώς Σλάβοι που έτυχε να εγκατασταθούν σε αυτή την περιοχή από τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ο ίδιος ο Τσίπρας αναγνώρισε ότι οι Σκοπιανοί είναι κι αυτοί Μακεδόνες απόγονοι του Αλέξανδρου (!) και επομένως η χώρα τους έχει δικαιώματα στην Ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας, αφού είπε στον Ζάεφ ενώπιον πολλών δημοσιογράφων: «Θα πρέπει να δεχτείτε ότι δεν είστε μόνο εσείς απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Μεγαλύτερη βλακεία δεν έχει υπάρξει στα ελληνικά διπλωματικά χρονικά. Ο Τσίπρας είναι αποδεδειγμένα αμόρφωτος και έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν έχει ιδέα από Ιστορία. Και δεν έχει και κανένα ενδιαφέρον, από ιδεολογική τοποθέτηση. Για τον Τσίπρα και τους ομοϊδεάτες του στον ΣΥΡΙΖΑ όποιος ασχολείται με την ελληνική Ιστορία (με εξαίρεση την περίοδο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) είναι εθνικιστής και φασίστας. Είναι προφανέστατο ότι είτε δεν γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύει ο Μέγας Αλέξανδρος είτε το εχθρεύονται και το θεωρούν εθνικιστικό. Αν μπορούσαν θα είχαν βάλει φουρνέλο στην Αμφίπολη, στη Βεργίνα, στην Πέλλα και στο Δίον διότι τους ενοχλούν αφόρητα ως πειστήρια του μακραίωνου ιστορικού  παρελθόντος και της αδιαμφισβήτητης ελληνικότητας της Μακεδονίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν έχουμε δει ΠΟΤΕ μέχρι τώρα τον Τσίπρα να επισκέπτεται κάποιον από τους παραπάνω αρχαιολογικούς χώρους - και ούτε πρόκειται να τον δούμε ποτέ στο μέλλον.

Η αλήθεια είναι ότι οι Σκοπιανοί δεν διεκδικούν ένα οποιοδήποτε όνομα, αλλά κυριολεκτικά ένα ολόκληρο φορτίο δόξας που δεν τους ανήκει κατά κανέναν τρόπο. Στην αναζήτηση μιας εθνικής ταυτότητας δεν αρκέστηκαν σε κάτι που έχει ιστορία 50 ή 100 ή 200 χρόνων, αλλά πήγαν με το έτσι θέλω 24 αιώνες πίσω. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η λεγόμενη «Μακεδονία του Ίλιντεν» ούτε η όποια δική τους σλαβική Ιστορία που ούτως ή άλλως είναι παντελώς αδιάφορη ακόμη και στους γείτονές τους πόσο μάλλον στον υπόλοιπο πλανήτη. Το μεγάλο διακύβευμα για αυτούς είναι να μετατραπούν από «ιστορικό σκουπίδι» των Βαλκανίων σε μία χώρα με παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, και αυτό μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ αν φαλκιδεύσουν και κλέψουν την Ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας της εποχής του Μεγάλου Αλέξανδρου, των Διαδόχων και των Επιγόνων του - γι' αυτό έχουν γεμίσει το κρατίδιό τους με αγάλματα του Φιλίππου, του Αλέξανδρου και των αρχαίων Μακεδόνων φαλαγγιτών. Όταν ο Αμερικανός, ο Κινέζος, ο Ρώσος, ο Βραζιλιάνος, ο Καναδός, ο Αυστραλός ή ο Κογκολέζος θα ακούει «Μακεδονία» δεν θα σκέφτεται ότι έχει να κάνει με ένα σλαβικό μόρφωμα που εμπνεύστηκε ο μακαρίτης ο Τίτο, αλλά με την αναβίωση της χώρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου - διότι φυσικά μόνο αυτόν γνωρίζει από όλους τους Μακεδόνες που έχουν ζήσει ποτέ. 

Κι αυτό διότι ο Μέγας Αλέξανδρος τον οποίο διεκδικούν οι Σκοπιανοί δεν είναι μία συνηθισμένη ιστορική προσωπικότητα για την οποία οι Έλληνες μπορούμε να πούμε «εντάξει μωρέ, δεν βαριέσαι, ας τον χαρίσουμε στους γείτονες διότι μας περισσεύει κι έχουμε κι άλλους προγόνους σαν αυτόν». Αυτό που πέτυχε στην εποχή του ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν απλώς ασύλληπτο. Ο άνθρωπος αυτός ήταν το τζακ ποτ όλων των στρατηλατών της Ιστορίας. Αήττητος στη μάχη κάλυψε αποστάσεις και υπερπήδησε εμπόδια που ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική και δεν έχουν όμοιό τους. Είναι σαν να ξεκίνησε από την πλατεία Συντάγματος της Αθήνας και να πήγε στη Θεσσαλονίκη με τα πόδια, όταν όλοι οι άλλοι στρατηγοί, κατακτητές και βασιλιάδες πριν και μετά από αυτόν (του πατέρα του, Φιλίππου, συμπεριλαμβανομένου) δεν μπόρεσαν στις δικές τους εκστρατείες να φθάσουν ούτε μέχρι το Χαλάνδρι - και κυριολεκτώ σε αυτή τη σύγκριση αφού ούτε η κραταιά ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο ζενίθ της ακμής της δεν τόλμησε να επεκταθεί πέρα από τη Μεσοποταμία. 

Η συναίσθηση της μακεδονικής δόξας ήταν τόσο μεγάλη και έντονη ώστε και αιώνες μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου οι διάδοχοί του ένιωθαν βαριά στους ώμους τους την υποχρέωση να φανούν αντάξιοί του. Ο Ρωμαίος ιστορικός Λίβιος περιγράφει ότι μετά τη μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ. (εκεί όπου ο ίδιος ο Ρωμαίος ύπατος Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος εξομολογήθηκε αργότερα ότι το θέαμα της μακεδονικής φάλαγγας ήταν το τρομακτικότερο που είχε δει ποτέ στη ζωή του), ο τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας (και της δυναστείας των Αντιγονιδών) Περσέας, αιχμαλωτίστηκε και σύρθηκε σιδεροδέσμιος μαζί με τα παιδιά του στη θριαμβευτική πομπή που έγινε στη Ρώμη. Κατόπιν οι Ρωμαίοι τον έθεσαν υπό περιορισμό σε μία έπαυλη σε κοντινή κωμόπολη, όπου και πέθανε από τη θλίψη του έπειτα από τέσσερα χρόνια επειδή αρνήθηκε να λαμβάνει πλέον τροφή. 

Κι εμείς σήμερα έχουμε τον Τσίπρα, τον Κοτζιά, τον Καμμένο και το κακό συναπάντημα των σπιθαμιαίων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να συζητούν με μεσάζοντα έναν δεδηλωμένο ανθέλληνα Αμερικανό για το πώς θα χαρίσουν το όνομα της Μακεδονίας (δηλαδή του τελευταίου ηρωικού υπερασπιστή της ελληνικής ανεξαρτησίας πριν από τη ρωμαϊκή κατάκτηση) στους Σλάβους πλαστογράφους της Ιστορίας, απλώς και μόνο για να τους πει μπράβο ο Αμερικανός πρέσβης και η Γερμανίδα καγκελάριος και να τους βοηθήσουν να μείνουν μερικούς μήνες ακόμα στις καρέκλες τους. 

Μέσα στην αγωνία της πολιτικής της επιβίωσης, η κυβέρνηση υπό την πίεση και διεθνών παραγόντων πάει ολοταχώς να πέσει στην παγίδα που της στήνουν αλλότρια ξένα συμφέροντα με υποτιθέμενα ανταλλάγματα. Ο Τσίπρας φαίνεται να πιστεύει πως οι συναντήσεις με τη Μέρκελ και η υπόσχεση πιθανής λύσης του ζητήματος του χρέους θα αναστήσουν τον διασωληνωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κίνδυνος να υπογραφεί μία προσωρινή συμφωνία για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ είναι πλέον ορατός. Οι κυβερνώντες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης που τους στηρίζουν στο κλείσιμο του σκοπιανού, δεν είναι χαζοί. Είναι σύμμαχοι των Σκοπιανών αλλά απλώς κάποιοι από αυτούς κρύβουν επιμελώς την πρόθεσή τους να ξεπουλήσουν το όνομα της Μακεδονίας για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους τους. Οι εχθροί της Ελλάδας βρήκαν βολικούς τους εθνομηδενιστές του ψεύτη, ανίκανου και αμόρφωτου Τσίπρα και κάνουν παιχνίδι. Όλη η ιστορία με το σκοπιανό είναι ένα καλά σκηνοθετημένο έργο με μοναδικό σκοπό την αποδοχή της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας στους Σλάβους, χωρίς να υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις από τους Έλληνες, και στην προσπάθεια αυτή έχουν συστρατευτεί εκτός από πολιτικά κόμματα και μερικά από τα μεγαλύτερα ελληνικά ΜΜΕ (ΣΚΑΪ, «Καθημερινή» κ.ά.) τα οποία προβάλλουν συστηματικά τη φιλοσκοπιανή προπαγάνδα χωρίς καμία αιδώ. 

Δεν υπάρχουν πονηριές των Σκοπιανών, ούτε διαπραγματεύσεις όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Οι δικοί μας κυβερνώντες και οι Σκοπιανοί είναι στην ίδια ομάδα και όταν συναντιούνται μιλούν περί ανέμων και υδάτων για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να αποκοιμίσουν τον ελληνικό λαό πως τάχα η λύση είναι ακόμα μακριά και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Στην πραγματικότητα όμως όλα δείχνουν ότι υπάρχει προδιαγεγραμμένη προδοσία βάσει σεναρίου και συστηματικός αποπροσανατολισμός της ελληνικής κοινής γνώμης. Το μόνο που έχουν να κάνουν ουσιαστικά ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς είναι να βάλουν στον ύπνο τους Έλληνες, να αμβλύνουν τα εθνικά αντανακλαστικά, και να καταπνίξουν την πηγαία πατριωτική αντίδραση που εκδηλώθηκε με τα δύο μαζικά συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Όχι μόνο δεν σέβονται και δεν υπολογίζουν τον ελληνικό λαό αλλά τον μισούν και τον φοβούνται, γι' αυτό μετά το συλλαλητήριο της Αθήνας τον αποκάλεσαν «ετερόκλητο όχλο» και έσπευσαν να βγάλουν τη φούσκα της υπόθεσης Novartis για να στρέψουν τα φώτα της δημοσιότητας μακριά από το σκοπιανό. 

Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να διακόψει άμεσα τον μάταιο διάλογο με τα Σκόπια. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι βόρειοι γείτονές μας θολώνουν διαρκώς τα νερά και στην πραγματικότητα δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να ικανοποιήσουν έστω και αυτά τα λίγα που ζητεί επισήμως η ελληνική πλευρά. Οι «φίλοι» μας οι Σκοπιανοί, οι συμπατριώτες του χαμογελαστού Ζάεφ ο οποίος μας δουλεύει ψιλό γαζί παριστάνοντας τον συγκαταβατικό και μετριοπαθή, έχουν 30 χρόνια τώρα σχολικά βιβλία γεμάτα μίσος για τους Έλληνες! Είναι οι φυσικοί και ιδεολογικοί απόγονοι των κομιτατζήδων απέναντι στους οποίους ο ελληνισμός έδωσε αιματηρή μάχη στις αρχές του 20ού αιώνα για να απελευθερώσει τα ιερά χώματα της Μακεδονίας. Αν η Ελλάδα κάνει το ολέθριο λάθος να συμφωνήσει σύνθετη ονομασία μαζί τους, τότε σε λίγα χρόνια το «Άνω», το «Νέα» ή οποιοδήποτε άλλο συνθετικό απλώς θα παραλείπεται και θα μείνει μόνο ο όρος «Μακεδονία». Και βέβαια τόσο η γλώσσα όσο και η εθνικότητα θα λέγονται μακεδονικές, και αυτό θα παγιωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου όπου ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν σε βάθος την αληθινή Ιστορία και η συντριπτική πλειονότητα τη μαθαίνει από το Χόλιγουντ και από τα τουριστικά φυλλάδια. 

Αν υπάρχει μία πλευρά που πρέπει να υποχωρήσει στο σκοπιανό αυτή είναι των Σκοπίων και όχι της Ελλάδας. Εμείς έχουμε την ιστορική αλήθεια με το μέρος μας. Η ίδια η μακεδονική γη μιλάει ελληνικά μέσα από το πλήθος των αρχαιολογικών ευρημάτων της. Είναι ανήκουστο εθνικό έγκλημα να χαρίσουμε έστω και μία σελίδα της Ιστορίας μας σε κοινούς παραχαράκτες οι οποίοι μας μισούν και είναι πρόθυμοι σύμμαχοι των Τούρκων, των Αλβανών και οποιουδήποτε άλλου επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχεί και απειλεί την εδαφική μας ακεραιότητα. 

Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική και δεν έχουμε ούτε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα να παραχωρήσουμε αυτό το όνομα που αφορά την ιστορική αλήθεια και τον πολιτισμό. Οποιαδήποτε χρήση του όρου Μακεδονία ή παραγώγου του σε οποιαδήποτε γλώσσα συνιστά ξεκάθαρη προδοσία. Σε όσους λένε ότι τάχα δεν πρέπει να αφεθεί να χρονίζει η διαφορά μας με τα Σκόπια για να μην σπαταλάμε εθνικό διπλωματικό κεφάλαιο (άλλη τεράστια κοτσάνα αυτή, λες και 10 χρόνια τώρα που η ελληνική χρεοκοπία μονοπωλεί τις συνεδριάσεις του ΔΝΤ και του Eurogroup δεν έχουμε κατασπαταλήσει διπλωματικό κεφάλαιο) απαντάμε ότι ΕΤΣΙ κάνουν τα έθνη που σέβονται τον εαυτό τους και την Ιστορία τους - εμμένουν στις θέσεις που θεωρούν ως εθνικά τους δίκαια, ακόμη κι όταν όλος ο πλανήτης είναι απέναντί τους. Αν δεν υποχωρήσουν οι Σκοπιανοί, μη σώσει και λυθεί ποτέ το σκοπιανό. Εμείς δεν πρέπει να κάνουμε ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ και να μην επικυρώσουμε σε καμία περίπτωση την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας με τη δική μας υπογραφή. Ας εκκρεμεί το σκοπιανό για άλλα 30, 130 ή 530 χρόνια. Ας λυθεί τότε που θα λυθεί το πρόβλημα της Ταϊβάν ή του Θιβέτ ή του Γιβραλτάρ ή το παλαιστινιακό. Ποσώς μας ενδιαφέρει η πρεμούρα των Σκοπιανών. Αν αυτοί θεωρούν ότι η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι όντως μείζον ζήτημα εθνικής επιβίωσής τους, ας υποχωρήσουν και ας δεχτούν άλλη ονομασία χωρίς τον όρο «Μακεδονία» που ούτως ή άλλως δεν τους ανήκει. Αν δεν το θεωρούν τόσο σημαντικό, ας μας ξεφορτωθούν και να μην ξαναέρθουν να χτυπήσουν την πόρτα μας διότι φέρονται εχθρικά απέναντί μας. Ας καταλάβουν και αυτοί και οι πληρωμένοι συνοδοιπόροι τους ότι ιστορική προίκα από την Ελλάδα ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ, διότι απλούστατα δεν θα το επιτρέψει ΠΟΤΕ ο ελληνικός λαός.

Μετανεωτερική Αριστερά – Ο ιός της ισλαμοφιλίας και του αντιφασιστικού φασισμού

Κάθε μέρα που περνά όλο και κάποιο πεδίο δόξης λαμπρό ανοίγεται από τους φύλακες της Πολιτικής Ορθότητας που ακούει στο όνομα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ.
Έτσι, η τελευταία σοδειά είναι η δήλωση τοπικού βουλευτή Λέσβου του ΣΥΡΙΖΑ που χαρακτήρισε σαν φασίστες τους κατοίκους του νησιού που διαμαρτύρονταν προβάλλοντας τα αιτήματα τους κατά την διάρκεια της Πρωθυπουργικής επίσκεψης.

Συνέχισε το επίσης Κυβερνητικό και κομματικό στέλεχος του Σύριζα, Γ. Κυρίτσης, που χάρισε συλλήβδην όλον τον Δυτικό Πολιτισμό στο Ναζισμό εξομοιώνοντας τον πρώτο με τους θαλάμους αερίων των Ναζί.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση αυτή εξομοιώνει τους αντιπάλους της ή τις όποιες διαμαρτυρίες του Λαού με τους φασίστες ή τις ειδήσεις που δεν την συμφέρουν με τα Fake News.

Η κυβέρνηση που κέρδισε τις εκλογές στηριζόμενη σε ένα θολό κίνημα μικροαστικής διαμαρτυρίας με τεράστια δοσολογία Lumpen χαρακτηριστικών υποσχόμενη σχεδόν τα πάντα και εμφανιζόμενη με ικανότητες ατρόμητου Εμιλιάνο Ζαπάτα που θα κατακεραύνωνε τις αγορές, η κυβέρνηση που κατηγορούσε τους αντιπάλους της ως δοσίλογους, εξωνημένους και προδότες προπηλακίζοντας κάθε αντίπαλο, η κυβέρνηση που χρησιμοποίησε όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση τα Social Media όχι σαν μέσο διαλόγου αλλά σαν εκτοξευτήρα συκοφαντιών και υβρεολόγιου, σήμερα διαμαρτύρεται γιατί μερικές(!) χιλιάδες Μυτιληνιών διαμαρτυρήθηκαν για την τραγική κατάσταση στα Hot Spots ή την αύξηση του ΦΠΑ…

Προφανώς δεν πείστηκαν από την υποσχεσιολόγια του Πρωθυπουργού τολμώντας να αμφισβητήσουν τα λεγόμενα του, αψηφώντας τις σειρήνες των τοπικών εγκάθετων της Κυβέρνησης και τις «αναπτυξιακές» φιέστες αμφιλεγόμενων Συνεδρίων που είναι αναγκαία μόνο όταν έχουν στρατηγικό και συνεκτικό λόγο με υλοποιήσιμα και μετρήσιμα αναπτυξιακά βήματα, κοστολογημένα και συγκεκριμενοποιημένα. Ειδάλλως είναι περιττά, κοστοβόρα και παράγουν «Αναπτυξιακό» αέρα κοπανιστό…

Όλα τα παραπάνω έλλειπαν από την αναπτυξιακή πανήγυρη της Κυβερνητικής κουστωδίας και των μεταφερόμενων Διμοιριών Μετακλητών Υπάλληλων που ήρθαν να προστεθούν στις κανονικές Διμοιρίες των ΜΑΤ που συνωστίστηκαν στην Λέσβο προφανώς για να προφυλάξουν τον Πρωθυπουργό από τις αυθόρμητες εκδηλώσεις χαράς και αγαλλίασης των ενθουσιασμένων κατοίκων του νησιού…

Όλα βέβαια τα ανωτέρω θα ήσαν κωμικοτραγικά αν δεν ήσαν δυστυχώς και πραγματικά.

Το εντυπωσιακότερο όμως είναι οι χαρακτηρισμοί που συνηθίζει να εκτοξεύει ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε αντίπαλο του, και όχι για πρώτη φορά.

Προηγήθηκαν τα Νομοσχέδια για την αλλαγή φύλου όπου καθένας που είχε ενστάσεις ή δεν συμφωνούσε – παραθέτοντας πολλά και σοβαρότατα επιχειρήματα – χαρακτηριζόταν σαν ομοφοβικός ή απλά, νέτα σκέτα, σαν φασίστας.

Το ίδιο παρατηρήσαμε και με το τελευταίο δείγμα της «δικαιωματικής σοδειάς» του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Δεν έμεινε χαρακτηρισμός που να μην ειπώθηκε, δεν έμεινε υβρεολόγιο που να μην εκτοξεύτηκε από τους Κυβερνητικούς «Δικαιωματιστές» εναντίον όσων τόλμησαν να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους. Προφανώς για την Κυβέρνηση, αφού λύσαμε όλα τα προβλήματα και αφού – υποτίθεται…– αποδείχτηκε επιστημονικά το βάσιμο των ισχυρισμών τους πρέπει να προχωρήσουμε και στην νομοθέτηση της υιοθεσίας…

Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει οικογένεια λαϊκής υφής με δυο γονείς δηλαδή Πατέρας και Μητέρα … Αυτή, αντίθετα αποτελεί «Πατριαρχική» και «Καταπιεστική» συλλογικότητα που πρέπει να αποδομηθεί πάση θυσία υπακούοντας έτσι στα κελεύσματα της Παρακμιακής Δυτικής Ελίτ δηλαδή στην Αστική Τάξη της Παρακμής που αφού τα δοκίμασε όλα, διαλύει τα πάντα που βρίσκονται γύρω της με μανία παρανοϊκού δολοφόνου και καταστροφέα.

Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε ανάλογη ευαισθησία και πόνο ψυχής για τα παιδιά των χωρισμένων γονιών – περίπου ένα εκατομμύριο – και των προβλημάτων τους όπως η επικοινωνία με τον πατέρα και γενικότερα η κατοχύρωση του ρόλου του πατέρα στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών, διαδικασία που ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θεωρεί περιττή και κοπιώδη…

Εκεί μέσω της θεσμοθέτησης μιας Γυναικείας Δικαιοσύνης το παιδί των χωρισμένων γονιών αποκόπτεται από τον πατέρα με διάφορους τρόπους προς δόξα ενός μητροκεντρικού και αντι–πατρικού προτύπου «μονογονεικής οικογένειας», μέσω της οποίας εξαλείφεται σχεδόν τελείως το ανδρικό και πατρικό πρότυπο… Έρευνες άλλωστε δείχνουν ότι η εξάλειψη αυτή του αντρικού και πατρικού προτύπου οδηγεί στην ελαχιστοποίηση της θετικής επίδρασής του στα παιδιά και των δύο φύλων.

Ακολούθησε ο Γ. Κυρίτσης, γνωστός Οργανικός Διανοούμενος Μεγάλου Βεληνεκούς, πασίγνωστος στο Πανελλήνιο και σε όλη την περιοχή της Νοτίου Βαλκανικής, για τις εμβριθείς αναλύσεις του. Ο κύριος αυτός ουσιαστικά ταύτισε τον Ναζισμό με τον Δυτικό Πολιτισμό και τους θαλάμους αερίων με όλη την Δύση, απαλλάσσοντας ταυτόχρονα τον Ισλαμισμό – αγαπημένο παιδί των Δικαιωματιστών και των υστερικών Φεμινιστριών – απανταχού γης.

Αν πάμε μάλιστα πιο πίσω, ποια Αναγέννηση, Ρωμαϊκή και Ελληνική Αρχαιότητα ή Πολιτισμοί της Αιγύπτου και Μεσοποτάμιας;

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη έλεγαν οι Λατίνοι, με τον ίδιο τρόπο όλος ο Παγκόσμιος Πολιτισμός και ειδικότερα ο Δυτικός οδηγεί – σύμφωνα με τα Άπαντα του κ. Κυρίτση – στα Ναζιστικά Στρατόπεδα…

Προφανώς ο Μαρξ εμπνεύστηκε από τις γραφές του Βούδα, ο Φρόιντ από το Κοράνι και ο Ένγκελς από τον Γενάρχη του Μπιν Λάντεν.

Όσο δε για τα κατορθώματα των Τζιχαντιστών και λίγο παλαιότερα των Ταλιμπάν – δημόσιοι αποκεφαλισμοί με φρικτό τρόπο βιντεοσκοπημένοι μάλιστα, γενοκτονίες ολόκληρων πληθυσμών κλπ.– αυτά για τον κ. Κυρίτση αποτελούν ψιλά γράμματα, παράπλευρες απώλειες ίσως μάλιστα και δικαιολογημένες αντιδράσεις απέναντι στη βία της Δύσης.

Απέναντι στον κλασσικό Φασισμό του Μεσοπολέμου έχουμε έναν «Δημοκρατικό, Αντιφασιστικό Φασισμό», πολύ χειρότερο, απείρως δολιότερο και ασύγκριτα διπλωματικότερο.

Όταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ πριν ένα περίπου αιώνα – καταμεσής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου– επανέφερε το παλιό διλημματικό σύνθημα του Ένγκελς (κατά άλλους, του Κάουτσκυ) «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί πως ένας εκπρόσωπος υποτιθέμενου αριστερού – εντός εισαγωγικών, εννοείται– κόμματος θα μπορούσε ποτέ να ισχυριστεί παρόμοια πράγματα…

Τα πράγματα όμως είναι απλούστερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν Νεοφιλελεύθερο Κόμμα Δημοσίων Υπάλληλων και Λούμπεν Κοινωνικών Στοιχείων υποψηφίων προς διορισμό, έχει αποκοπεί οριστικά και δια παντός εδώ και πολλά χρόνια από όλα τα ιστορικά κεκτημένα του Ευρωπαϊκού και Ελληνικού Εργατικού Κινήματος.

Γιατί:

α). Δεν αποτελεί, ούτε ποτέ αποτελούσε τμήμα λαϊκών και εργατικών τάξεων παρά ένα αξιοθρήνητο συνονθύλευμα Δημοσίων Υπαλλήλων, Μικροαστών Ψευτοδιανοούμενων και Λούμπεν περιφερόμενων στοιχείων «γενικών καθηκόντων»…

Ήταν πάντα ένα «Κοινωνικό Φάντασμα» χωρίς κοινωνικές και ταξικές ρίζες, μια περιφερόμενη φούσκα που έριχνε πυροτεχνήματα εκπροσωπώντας ένα ποσοστό από 1,5% έως 4%.

Από εκεί ξεκινά και η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα που χαρακτηρίζει τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ αλλά και η απίστευτη αλαζονεία και αρχοντοχωριατισμός τους όταν βολεύονται στο Δημόσιο με παχυλότατους μισθούς.

Όταν είσαι πεινασμένος μια ζωή κάνεις μακροβούτι στα βαθειά όπως αυτοί που ακόμη δεν πιστεύουν στην τύχη τους…

β). Θεωρητικά, ιδεολογικά και επιστημονικά, έχουν άγρια μεσάνυχτα και ασχετοσύνη αλλά διακρίνονται από μια ιδιαίτερη ικανότητα να παρουσιάζουν τον αναλφαβητισμό τους για επιχείρημα, την πνευματική νωθρότητα σαν εξυπνάδα και – τελευταία ειδικότερα…– το ψέμα μιας φτηνής προπαγάνδας σαν απτή πραγματικότητα ποντάροντας στον πόνο και την απελπισία του κόσμου.

Όταν μάλιστα κάνει κάποιος κριτική στην καθημερινή αθλιότητα και εξαχρείωση των πράξεων και των λεγόμενών τους, τα επιχειρήματα που σου ρίχνουν είναι «συντριπτικά» όπως «Τι δηλαδή; Θέλεις νάρθει ο Κούλης;» ή « Γιατί; Οι προηγούμενοι ήσαν καλύτεροις».

γ). Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι απλώς επικίνδυνα άσχετοι και θανάσιμα φιλόδοξοι ή επιδεικτικά νεόπλουτοι όπως όλοι οι πεινασμένοι αλλά αποτελούν κάτι χειρότερο, είναι οι δολοφόνοι της Αριστεράς.

Δεν απομυθοποίησαν ή αποδόμησαν απλώς την Αριστερά σαν έννοια και πράξη αλλά κυριολεκτικά την εκτέλεσαν, την κατεδάφισαν παίρνοντας στον λαιμό τους και όλες τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς που απομακρύνθηκαν έγκαιρα από την μπόχα και δυσωδία που εξέπεμπαν.

Αφού δε αποδόμησαν όλες τις έννοιες και πράξεις του Ιστορικού Εργατικού Κινήματος και της Ολιστικής/Διαλεκτικής του θεωρίας, έσπρωξαν με την αλλοπρόσαλλη πολιτική των «Μειονοτικών Δικαιωματιστών» τεράστιες μάζες λαϊκών στρωμάτων στη συντήρηση στρώνοντας το έδαφος για τον Απόλυτο Par Excellence Νεοφιλελευθερισμό και ο οποίος εφαρμόζεται χωρίς αντίσταση, ειδικά στην Ελλάδα.

Μέτρα που δεν θα τολμούσε ούτε να σκεφτεί ο Σαμαράς, ο Τσίπρας τα περνά χωρίς μαζική αντίσταση, μοιράζει την φτώχεια των φτωχών στους φτωχότερους βαφτίζοντάς την Κοινωνικό Κράτος, αφήνει άθικτη την Ελίτ με την οποία συναλλάσσεται άνετα μαζί της και η οποία Ελίτ καλοπερνώντας με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει πολιτικό και μηντιακό στήριγμά του και τέλος ετοιμάζει μια ατέλειωτη «Φιεστολογία» τον Αύγουστο βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, την μόνιμη επιτήρηση σε «Έξοδο από τα Μνημόνια» και το γενικότερο χαντάκωμα και στασιμότητα της Οικονομίας σε «Βελτίωση των Δεικτών της Οικονομίας».

Ίσως είναι η μεγαλύτερη απάτη – με άλφα κεφάλαιο…– των τελευταίων δεκαετιών όπου το μαζικό Σύνδρομο Στοκχόλμης βαφτίζεται Υπομονή του Λαού, η γενική ηθική απαρέσκεια και ψυχική εξαθλίωση μετονομάζεται ήρεμο πολιτικό κλίμα και η Ηθικοψυχολογική Πανώλης – η Πανούκλα…– του πρώην Λούμπεν και νυν Νεόπλουτου φρεσκοδιορισμένου ΣΥΡΙΖΑΙΟΥ ονοματίζεται Κανονικότητα…

Σαν την γεροντοκόρη που γνώρισε το σεξ μετά τα πενήντα και δεν ξεκολλά από το κρεβάτι, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας ανέσεις, παχυλούς μισθούς, προσωπικές φρουρές και πανάκριβα γραφεία δεν λέει να ξεκολλήσει – και ούτε πρόκειται τόσο εύκολα …– να ξεκολλήσει από την εξουσία και τα προνόμια της που δεν τα φανταζόταν πριν μερικά χρόνια ούτε στο καλύτερο όνειρο του…

Αυτός ο περιφερόμενος παλιάτσος που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή ο Homo Syrizaiikus όπως ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας λουσμένος με όλη την ρυπαρότητα της γελοιότητάς του και τονισμένος από την αύρα της μηδαμινότητας που προσπαθεί μανιωδώς να καλύψει με τις καθημερινές διπολικές σοφιστείες του, αυτός ο Homo Nullus δηλαδή το Απόλυτο Μηδενικό της Ύπαρξης που κατατρώει σαν νεοπλασία τις σάρκες της Ελληνικής Κοινωνίας σκορπώντας στον αέρα την δυσωδία της σεσηπότας απόλυτης παρακμής, αυτός λοιπόν ο ανεκδιήγητος ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ηττηθεί στις εκλογές.

Οι ευθύνες των Κάτω δηλαδή του Λαού είναι τεράστιες. Ας τις αναλάβει.