Η απομυθοποίηση της Αριστεράς, η μόνη θετική υπηρεσία του Τσίπρα

Μέσα σε δύο χρόνια ο Τσίπρας κατάφερε να απομυθοποιήσει τελείως την ελληνική Αριστερά, να γκρεμίσει την εικόνα της και να κουρελιάσει το δήθεν "ηθικό πλεονέκτημά" της. Αυτή είναι και η μόνη ουσιαστικά υπηρεσία που πρόσφερε στον τόπο από το 2015 έως σήμερα. Η Αριστερά πλέον έχει τόση φερεγγυότητα όση και ο Αρτέμης Σώρρας με τα τρισεκατομμύριά του. Ξεφούσκωσε η μεγαλύτερη πολιτική απάτη που καλλιεργήθηκε στη χώρα από το τέλος του εμφυλίου μέχρι σήμερα. Η Αριστερά όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς στη διαχείριση της εξουσίας αλλά έδειξε ότι ήταν παντελώς απροετοίμαστη, ανίδεη και ανεύθυνη - ένα τσούρμο καφενόβιων μπουρδολόγων που απλώς άρπαξαν την ουρανοκατέβατη ευκαιρία που παρουσιάζεται μία φορά κάθε 50 χρόνια. Η Αριστερά του Τσίπρα αποδείχτηκε θλιβερό κακέκτυπο των κομμάτων της Μεταπολίτευσης. Ξεκίνησε με πομπώδεις υποσχέσεις ότι θα αλλάξει την Ελλάδα και την Ευρώπη και τελικά απλώς βόλεψε μερικά κομματόσκυλα σε θέσεις αργομισθίας στο δημόσιο. Καμία πρωτοτυπία, κανένα ήθος, καμία αξιοκρατία, κανένα όραμα

Πρέπει να φύγουν το συντομότερο. Καταστρέφουν τη χώρα!

Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα
Capital.gr

Λάβρος κατά της κυβέρνησης εμφανίζεται ο Στέφανος Μάνος σε αποκλειστική του συνέντευξη στο liberal.gr. Μιλάει για την ανάγκη να πέσει αυτή η κυβέρνηση το γρηγορότερο δυνατόν, για τις προσδοκίες του για μια φιλελεύθερη κυβέρνηση και εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στις κυβερνητικές παρεμβάσεις σε Δικαιοσύνη και Τύπο. Ο Στέφανος Μάνος μιλάει ακόμη για την εκλογή Trump στις ΗΠΑ, αλλά και για τις συζητήσεις για το Κυπριακό.

- Κύριε Μάνο, με την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ, ο πλανήτης φαίνεται να μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά. Πώς διαμορφώνεται από δω και πέρα, η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον παγκόσμιο χάρτη;

Κάθε σοβαρός Έλληνας ξέρει πως η πολιτική μας, μεταπολεμικά, ήταν πλήρως εξαρτημένη από τις ΗΠΑ. Και στο επίπεδο των εξοπλισμών και στις διεθνείς σχέσεις. Μπορεί  να τους βρίζαμε, να τους θεωρούσαμε «φονιάδες των λαών» και ένα σωρό άλλες γραφικότητες αλλά στα δύσκολα τρέχαμε σε αυτούς να μας βοηθήσουν. Ο «αντιαμερικανισμός» ήταν κάτι σαν εθνικό άλλοθι που εξυπηρετούσε την αριστερή κουλτούρα στο εσωτερικό αλλά κάθε φορά που φτάναμε στο αδιέξοδο ο «θείος Σαμ» είχε τον τρόπο του να μας ξελασπώνει. Στην πρώτη ομιλία του, ο νέος πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι θα πάψει να νοιάζεται για άλλους. Μόνο για την ίδια την Αμερική. Απλά, ρεαλιστικά, κυνικά. Και αυτό είναι ένα ιστορικό όριο στη στροφή της Αμερικανικής πολιτικής.

Εν τω μεταξύ, ήδη βρισκόμαστε μέσα στην δίνη των εξελίξεων σε Ανατολή και Δύση. Η επιθετικότητα της Τουρκίας απέναντι μας, στο Αιγαίο αυξάνεται ακατάπαυστα και εξελίσσεται  σε μεγάλη απειλή- λαμβάνοντας υπόψη και την αυταρχική πολιτική του Ερντογάν -τη στιγμή που εμείς παραπαίουμε από μνημόνιο σε μνημόνιο, ακυβέρνητοι. Χρειαζόμαστε ηγεσία ικανή να αντιμετωπίσει τους εξωτερικούς και οικονομικούς κινδύνους. Από δω και πέρα, όλα θα εξαρτώνται από μας. Στην εποχή Τραμπ, δεν νομίζω ότι θα έχουμε πλέον τις πλάτες των Αμερικανών…

Και η Ευρώπη τι κάνει για όλα αυτά; Δεν είναι και τόσο υπερβολική η άποψη ότι ο Πούτιν και ο Τραμπ επιθυμούν την διάλυσή της. Ποια είναι η δική σας πρόβλεψη; Θα παραδοθεί στον «ταυτοτισμό» ή θα αδράξει την ευκαιρία για την πολιτική της ένωση;

 

Η Ευρώπη έπρεπε να είχε προβλέψει αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Δεν το έκανε όμως και τώρα όλα θα είναι πολύ δύσκολα. Και πάλι όμως, σας λέω, πως είναι ζήτημα ηγετών και ισχυρής βούλησης. Ίσως ο Τραμπ πετύχει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που επιδιώκει. Φτάνει μόνο να κατανοήσουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες και κυρίως η γερμανική, ότι οι πρωτοβουλίες είναι πια στα χέρια τους. Από την Αμερική, δεν έχουν πλέον να περιμένουν παρά μία αυτόνομη και προστατευτική, για τα συμφέροντά της, πολιτική. Να κινηθούν γρήγορα και να προλάβουν τα χειρότερα που έρχονται. 

- Πώς είδατε την συμπόρευση της Δράσης με την Νέα Δημοκρατία; Θεωρείτε πως δημιουργείται ένα ισχυρό μέτωπο, ικανό να αναλάβει με αξιώσεις την εξουσία, όποτε και αν γίνουν εκλογές; 

Εγώ, κύριε Ζαμπούκα, έχω αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική δράση, εδώ και πολύ καιρό. Εκείνο που με απασχολεί είναι η δημιουργία  ευρύτερων σχημάτων , έτοιμων να συνεργαστούν για μία αποφασιστική ηγεσία που θα αναλάβει την εξουσία, μετά την κατάρρευση του σημερινού παραλογισμού. Δεν μπορώ να κρίνω κάτι για το οποίο ελπίζω μόνο θεωρητικά, για το μέλλον. Είναι σαφές ότι ευελπιστώ σε ένα φιλελεύθερο σχήμα για την διακυβέρνηση της χώρας αλλά το ζήτημα είναι πρακτικό. Αυτό που θέλουμε είναι ικανούς ανθρώπους που θα αντισταθούν σε ομάδες συμφερόντων. Ομάδες  που λυμαίνονται την χώρα για δεκαετίες. Κάτι που ακόμα το πολιτικό σύστημα δεν θέλει να παραδεχτεί και να ζητήσει συγγνώμη. Ίσως από εκεί ξεκινάει και το μεγαλύτερο σημερινό αδιέξοδο!

- Είναι πολλοί που θεωρούν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να χειραγωγήσει την  ελευθεροτυπία και την Δικαιοσύνη. Πιστεύετε ότι τα καταφέρνει;  

Όλοι βλέπουν τι γίνεται. Πρώτα, με τις τηλεοπτικές άδειες, μετά με τις «συμβουλές» προς το ΣτΕ και τώρα με την πρόεδρο του Αρείου Πάγου που θέλει να παρατείνει την θητεία της. Αν και εδώ, δεν είμαι βέβαιος ότι είναι συντονισμένη προσπάθεια και όχι απλώς η ματαιοδοξία του ατόμου. Απορώ πάντως, πως μπορεί έτσι να εξασφαλίσει το κύρος της! Για την περίπτωση του ΔΟΛ, το καλύτερο θα ήταν η ίδια η αγορά να λύσει το ζήτημα. Είτε με την ρύθμιση των δανείων είτε με την πώληση του συγκροτήματος σε νέο επενδυτή. Το ότι η κυβέρνηση «διορίζει» ουσιαστικά «τοποτηρητή» τον Μουλόπουλο της Αυγής είναι μία τραγελαφική εξέλιξη.

Όσο για την Δικαιοσύνη, παρατηρώ ότι αντιστέκεται σθεναρά και αυτό είναι προς τιμήν της. Και στην περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών αλλά και στην εκδίκαση των Τούρκων αξιωματικών που ζητούν άσυλο- ας ελπίσουμε σε αίσιο τέλος-, αποδεικνύεται ότι οι δικαστές τηρούν το γράμμα του νόμου και σέβονται το Σύνταγμα. Κι αυτό με κάνει αισιόδοξο για το μέλλον.

- Τι απέγινε το πόνημα του καινοτόμου Συντάγματος που είχατε εκδώσει με τους Ν. Αλιβιζάτο, Π. Βουρλούμη, Γ. Γεραπετρίτη, Γ.Κτιστάκι και Φ.Σπυρόπουλο; Θυμάμαι ότι ήταν μία εξαιρετική δουλειά. Ασχολήθηκε κανένας με την πρόταση; 

Δυστυχώς, πολύ λίγοι. Πρόκειται για μία σημαντική προσπάθεια που περιμέναμε να έχει μεγάλη απήχηση, δεδομένου ότι είναι η μόνη συγκροτημένη. Περιμένω κάποια στιγμή, να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος και η βάση για το νέο Σύνταγμα της χώρας να είναι η δική μας πρόταση.

Για το Κυπριακό, επιμένετε στην παλιά σας άποψη για δύο ανεξάρτητα κράτη;

 

Ναι, επιμένω και τώρα. Η Κύπρος αυτή τη στιγμή είναι ένα ισχυρό- για το μέγεθός του- ανεξάρτητο κράτος. Μόλις βγήκε από το ισχυρό σοκ του bail in, αποδεικνύοντας πόσο γρήγορα μπορεί η οικονομία της  να ανακάμψει. Ταυτόχρονα, ετοιμάζεται να κάνει τις πρώτες εξορύξεις του φυσικού αερίου και των πετρελαίων της και το κατά κεφαλήν εισόδημα των πολιτών του είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο! Από την άλλη, η κοινότητα των Τουρκοκυπρίων, είναι  εξαρτημένη πολιτικά από την Τουρκία. Τι μέλλον έχει ένα απειλητικό αγκάθι της Τουρκίας μέσα στον ελληνισμό και στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι δυνατόν ποτέ να συμπλεύσουν πολιτιστικά δύο κοινότητες όπου οι διαφορετικές θρησκείες παίζουν τεράστιο ρόλο στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων και οι θρησκευτικοί τους ηγέτες μετέχουν ουσιαστικά, στην διακυβέρνηση του κράτους; H Kύπρος πρέπει να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να τραβήξει το δρόμο της, αφοσιωμένη στην πρόοδο και την ευημερία της!

- Η δεύτερη αξιολόγηση έχει παγώσει. Πιστεύετε ότι υπάρχει μία συντονισμένη στρατηγική της κυβέρνησης ή ότι οδεύουμε προς νέο αδιέξοδο, όπως το 2015; 

Mα τι λέτε τώρα; Ποια συντονισμένη στρατηγική; Οι άνθρωποι εμμένουν στο δόγμα της «δημιουργικής ασάφειας» και δεν καταλαβαίνουν, για παράδειγμα, πως το Δ.Ν.Τ είναι το τελευταίο ανάχωμα κατά της ασυναρτησίας, ντόπιας και Ευρωπαϊκής. Συμφέρον της Ελλάδας είναι η στενή συνεργασία μαζί του. Μα δεν είδατε τι έγινε με τον Tόμσεν; H δημοσιοποίηση των συγκροτημένων απόψεών του λειτούργησε ως τυφώνας κατηγορίας 3, σε ανέτοιμη πολιτεία. Και οι αντιδράσεις φυσικά που προκάλεσε ήταν κυρίως ασυνάρτητες. Τι είπε δηλαδή; Oτι το 55% των νοικοκυριών στην Ελλάδα δεν πληρώνει φόρο εισοδήματος!

Εν τω μεταξύ, συνεχίζουμε να μιλάμε για σύνταξη στα 52 και να αναζητούμε τρόπους προκειμένου να μεγαλώσουμε ακόμα περισσότερο, το κράτος. Αυτό δείχνει ότι είναι ελάχιστοι αυτοί που συνειδητοποίησαν τι έχει συμβεί.

Μακάρι να βρεθεί λύση αλλά ο κόσμος πρέπει επιτέλους να καταλάβει πως μπαίνουμε σε μια περίοδο μεγάλης αβεβαιότητας. Οι Έλληνες θα ξοδεύουν ακόμα περισσότερα για να συντηρήσουν το τεράστιο κράτος τους και θα παράγουν δυσανάλογα, πολύ μικρότερο πλούτο. Δεν υπάρχει πιο βέβαιη διαδρομή προς την φτωχοποίηση της κοινωνίας και της πλήρους αδράνειας του παραγωγικού ιστού.

Πρέπει να φύγουν το συντομότερο δυνατό. Καταστρέφουν τη χώρα, χωρίς να έχουν καμία συνείδηση του χρόνου που κυλάει εις βάρος όλων μας!

Περί Ντόναλντ Τράμπ, λαθρομεταναστευτικών εισβολών και...εθνικισμού

Νίκος Αρ.

Διαχειριστής

(Από σχόλιο στο capital.gr)

Όσο κι αν ξεσπαθώνουν τα ΜΜΕ όλου του κόσμου κατά του νέου Αμερικανού προέδρου, δεν πείθουν για την αμεροληψία τους και την εντιμότητά τους. Είτε αρέσει σε πολλούς είτε όχι, ο Τραμπ ήταν αυτός που αφουγκράστηκε σωστά τις ανάγκες του αμερικανικού λαού και γι' αυτό είναι σήμερα ο ένοικος του Λευκού Οίκου. Ψηφίστηκε για συγκεκριμένα πράγματα, και αυτά δεσμεύεται ότι θα πράξει. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ντόμπρο. 
Η υπαρξιακή απειλή για τη Δύση σήμερα δεν προέρχεται από την Ανατολή, από τον ρωσικό στρατό που θα σαρώσει δήθεν την Ευρώπη και θα φτάσει μέχρι τη Μάγχη. Η υπαρξιακή απειλή για τη Δύση προέρχεται από τον Νότο, από το πλήθος του ενός δισεκατομμυρίου εξαθλιωμένων κατοίκων της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής το οποίο κινείται προς τη Μεσόγειο χωρίς να συναντά καμία ουσιαστική αντίσταση. Έρχεται στην Ευρώπη για να καταλάβει τα κενά που αφήνει η γερασμένη ήπειρός μας της οποίας ο γηγενής πληθυσμός διαρκώς συρρικνώνεται από την υπογεννητικότητα. Συνεπώς είναι λογικό να ανησυχούν περισσότερο οι Αμερικανοί για τα δικά τους σύνορα που παραβιάζονται καθημερινά από τη λαθρομετανάστευση παρά για εκείνα άλλων χωρών. Αυτό εννοεί ο Τραμπ όταν αποκαλεί το ΝΑΤΟ "παρωχημένο". Δεν θεωρεί ως Νο 1 κίνδυνο τη Ρωσία, αλλά την πληθυσμιακή αλλοίωση που φέρνει η πολυπολιτισμικότητα και η de facto κατάργηση των συνόρων χωρίς τη συγκατάθεση των λαών. 
Το περίφημο Άρθρο 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ υποχρεώνει κάθε χώρα της Συμμαχίας να σπεύσει σε βοήθεια άλλου μέλους που θα δεχθεί επίθεση. Αυτό σημαίνει πως αν μία χώρα της Βαλτικής υποστεί ρωσική εισβολή, οι Αμερικανοί πρέπει να απαντήσουν στρατιωτικά. Κανένας Αμερικανός πρόεδρος όμως που θα είχε σώας τας φρένας δεν θα ξεκινούσε πόλεμο με την πυρηνική υπερδύναμη Ρωσία για χάρη π.χ. της Εσθονίας. Γνωρίζουμε πολύ καλά πού οδήγησε η τακτική της παροχής εγγυήσεων ασφάλειας χωρίς αντίκρισμα το 1939, και δεν νομίζω ότι η Αμερική του Τραμπ θα διαπράξει το ίδιο σφάλμα με τη Βρετανία του Τσάμπερλεν.
Σχετικά με το Brexit ο Τραμπ έχει πει πως "οι λαοί και οι χώρες θέλουν τη δική τους ταυτότητα και το Ηνωμένο Βασίλειο ήθελε τη δική του ταυτότητα... Πιστεύω ότι θα φύγουν κι άλλοι από την ΕΕ". Μήπως δεν έχει δίκιο; Γιατί σοκάρονται τόσο πολύ κάποιοι όταν ακούν την απλή αλήθεια; 

Πώς είναι δυνατόν η ελίτ της Ευρώπης να μην βλέπει τι συμβαίνει γύρω της; Οι ευρωπαϊκοί λαοί δείχνουν ξεκάθαρα πως θέλουν να επανακτήσουν τη χαμένη εθνική τους κυριαρχία και την εθνική τους ταυτότητα και είναι μάλιστα διατεθειμένοι να πληρώσουν και το όποιο τίμημα για να το πετύχουν. Προφανώς οι τραπεζίτες και οι επαγγελματίες πολιτικοί που αποφασίζουν στις Βρυξέλλες για τις τύχες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι για κάποιους υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα στη ζωή από τη συσσώρευση πλούτου.
Με δεδομένη την άνοδο του εθνικισμού στην Ευρώπη είναι απίθανο να επιβιώσει η ΕΕ και η Ευρωζώνη για περισσότερο από μία δεκαετία από σήμερα. Οι Αμερικανοί ετοιμάζονται σοβαρά για αυτή την εξέλιξη και δεν υποκρίνονται πως όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ευρώπη είναι μια περαστική κρίση όπως κάνουν πολλοί Ευρωπαίοι. Παρόμοιες προκλήσεις αντιμετωπίζει ο Τραμπ και στην Ασία. Παρά την πρόσφατη σκληρή δήλωση του υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον ότι "οι ΗΠΑ πρέπει να εμποδίσουν την πρόσβαση των Κινέζων στα τεχνητά νησιά που κατασκευάζουν στη Νότια Σινική Θάλασσα", οι ΗΠΑ μάλλον δεν πρόκειται να αναγκάσουν δια της βίας την Κίνα να τα εγκαταλείψει. Αν επιχειρήσουν να το πράξουν, είναι βέβαιο πως η Κίνα θα αντιδράσει δυναμικά.  
Η αδήριτη ανάγκη της εποχής μας είναι να μην κάνουν μεταξύ τους οι τρεις μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις -Κίνα, Ρωσία και ΗΠΑ- αυτό που έκαναν μεταξύ τους η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία πριν από 100 χρόνια εξαιτίας ενός δολοφονημένου αρχιδούκα. Ο Τραμπ αυτόν τον δρόμο της σωφροσύνης δείχνει να θέλει να ακολουθήσει. Πιθανότατα θα χτίσει τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, θα απελάσει λαθρομετανάστες, θα επιβάλλει πάλι δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα, θα φέρει πίσω στις ΗΠΑ τα αμερικανικά εργοστάσια, θα δημιουργήσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας και θα κρατήσει την Αμερική μακριά από πολέμους που δεν την αφορούν και δεν τη συμφέρουν. 
Δεν βλέπω γιατί αυτό θα πρέπει σώνει και καλά να είναι αρνητικό για την Ελλάδα. Αντιθέτως, αν ο Τραμπ θωρακίσει την αμερικανική οικονομία και πάψει να παριστάνει τον παγκόσμιο χωροφύλακα, αν αναγκάσει τη Γερμανία να συμμετέχει ισότιμα στις αμυντικές δαπάνες του ΝΑΤΟ και όχι να εκμεταλλεύεται τις αμυντικές δαπάνες άλλων για να βγάζει η ίδια ανενόχλητη τεράστια εμπορικά πλεονάσματα, αν θέσει ξεκάθαρα όρια στον ισλαμικό εξτρεμισμό της Τουρκίας του Ερντογάν, τότε η Ελλάδα μάλλον έχει να κερδίσει παρά να χάσει.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ...ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΕΛΛΑΔΊΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Ενώ εμείς στην Ελλάδα ασχολούμαστε ακόμα με τα ομόλογα του Σώρρα και με το σήριαλ της δεύτερης αξιολόγησης σαν να ξαναζούμε το πρώτο εξάμηνο του 2015 με τη γιαλαντζί «υπερήφανη διαπραγμάτευση», στα εθνικά μας ζητήματα συντελούνται ραγδαίες εξελίξεις που πολύ φοβάμαι πως δεν θα αποβούν προς όφελός μας.
Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι ο Ερντογάν θέλει σύντομα λύση στο Κυπριακό πρόβλημα η οποία να εξυπηρετεί τη μακρόπνοη στρατηγική στόχευση της χώρας του που δεν είναι άλλη από την άλωση και διάλυση της σημερινής Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της ενοποίησής της με τα κατεχόμενα εδάφη. 

Αυτό θέλουν οι Τούρκοι στην Κύπρο, να διαλύσουν και να εξουδετερώσουν ανέξοδα και δια παντός το ελληνοκυπριακό κράτος που υπάρχει σήμερα ώστε να αποκλειστεί τελεσίδικα κάθε ενδεχόμενο ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και «στρατηγικής περικύκλωσης» της Τουρκίας. Αν δεν στόχευαν σε αυτό θα είχαν προσαρτήσει την κατεχόμενη Κύπρο ήδη από το 1974 και θα είχε τελειώσει το παραμύθι. Δεν το κάνουν όμως επί 42 χρόνια διότι ακριβώς σκοπεύουν να τη χρησιμοποιήσουν ως δηλητήριο για να σκοτώσουν την υπόλοιπη Κύπρο μια για πάντα.
Κι ενώ οι Τούρκοι περίμεναν υπομονετικά τόσες δεκαετίες την κατάλληλη ευκαιρία για να αποσπάσουν άπαξ δια παντός την Κύπρο από τον εθνικό κορμό, οι Κύπριοι υπό το βάρος της οδυνηρής πρόσφατης εμπειρίας και του δικού τους Μνημονίου, κάνουν επιλογές που φαντάζουν ακατανόητες. Τον ίδιο άνθρωπο που ήταν αναφανδόν υπέρ του σχεδίου Ανάν το 2004, τον ανεκδιήγητο Αναστασιάδη που πήγε τότε κόντρα στο 76% του λαού του, τον έχουν τοποθετήσει 12 χρόνια μετά στο αξίωμα του προέδρου και του εμπιστεύονται τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού! Στο μεταξύ οι δικοί μας πολιτικοί ταγοί ξέρουν μόνο να αναμηρυκάζουν ότι «η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα συμπαρίσταται» για να πετάνε βολικά τις εθνικές ευθύνες από πάνω τους λες και η Κύπρος είναι η Μάλτα και θέλουμε απλώς να ξεφορτωθούμε αυτή και τα προβλήματά της.
Μέχρι τώρα υποτίθεται ότι η κυβέρνηση Τσίπρα αντιστέκεται στην πρεμούρα Αμερικανών και Τούρκων για άμεση επίλυση του Κυπριακού, προβάλλοντας την αξίωση για κατάργηση των εγγυήσεων ώστε να μην παραταθεί η παρουσία των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στο νησί και να μην έχει στο μέλλον η Τουρκία δικαιολογία για νέα επέμβαση. Θα κρατηθεί όμως ανυποχώρητα αυτή η θέση ή θα υποκύψει τελικά η Ελλάδα κάτω από τις αφόρητες πιέσεις που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα δεχτεί; Αν ο Τσίπρας επιδείξει στις προσεχείς διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό την ίδια ικανότητα που επέδειξε και πέρυσι στις Βρυξέλλες, τότε ζήτω που καήκαμε - θα πληρώνουμε την ανεπάρκειά του όχι για χρόνια αλλά για αιώνες.
Δεν αποκλείεται το «δώρο» της επίλυσης του Κυπριακού που προσφέρουν οι Αμερικανοί στον Ερντογάν να προορίζεται για αντιστάθμισμα άλλων στρατηγικών απωλειών που θα έχει προσεχώς η Τουρκία στο ανατολικό της μέτωπο (πιθανώς με την ίδρυση κουρδικού κράτους). Ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι τα αμερικανικά «δώρα» θα σταματήσουν εκεί. Σε περίπτωση που ο Ερντογάν καταφέρει να κλείσει το Κυπριακό με τρόπο που να τον συμφέρει, τότε θα έχει δέσει τον γάιδαρό του από αυτή την πλευρά και θα μπορεί να δει απερίσπαστος τι θα κάνει με το Καστελόριζο και τα άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου τα οποία τον ενοχλούν πολύ λόγω της ΑΟΖ που έχουν.

Ίσως ένα τυχαίο συμβάν (μία πτώση αεροσκάφους, μία προσάραξη εμπορικού πλοίου σε διαφιλονικούμενη βραχονησίδα, μία αιματηρή εξέγερση λαθρομεταναστών σε κάποιο νησί μας κ.λπ) να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και να καταλήξει στο θερμό επεισόδιο που όλοι απευχόμαστε. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι Τούρκοι είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να εκμεταλλευτούν ένα τέτοιο τυχαίο περιστατικό.