Η Χαλυβουργική έκλεισε το 1974...

Του Γιώργου Κράλογλου 

Ο κύβος ερρίφθη το 1974. Τότε που γεννήθηκε η άτυπη πολιτική "συναίνεση", να συρρικνωθεί η ιδιωτική οικονομία και να ξεριζωθεί η βιομηχανία.  

Τότε, με την ελληνική κοινωνία, του "σφάξε με Αγά μου να αγιάσω..." στο όνομα της δήθεν αποχουντοποίησης... Των συνθημάτων για τους βιομήχανους με τα γυάλινα πόδια. Τους ανίκανους Έλληνες επιχειρηματίες που θα τους ρίχναμε στην θάλασσα της ΕΟΚ να κολυμπήσουν... Τους ληστές με τα λεφτά στην Ελβετία. Τα ιδιωτικά φουγάρα που έπρεπε να πάνε στα "στιβαρά" χέρια των συνδικάτων... Και ας περνούσαν το 1.000.000 οι εργαζόμενοι στα ιδιωτικά φουγάρα.

Και ας ναυπηγούσαμε (τότε), στον Σκαραμαγκά και στην Ελευσίνα, τα ακριβότερα σκάφη, με τη Σιγκαπούρη να μας αντιγράφει. Ας στήναμε στη Μέση Ανατολή, στην Αγγλία και την Ελβετία ελληνικές σημαίες σε τεράστια βιομηχανικά συγκροτήματα και όχι τενεκετζίδικα...

Η κοινωνία είχε καλλιεργηθεί να είναι αρνητική. Απολύτως δεκτική όμως, στους επαγγελματίες δολοφόνους της 17 Νοέμβρη, οι οποίοι ενώ εκτελούσαν "συμβόλαια" θανάτου, Δ. Αγγελόπουλος (Χαλυβουργική), Α. Αθανασιάδης (Λιπάσματα), Κ. Περατικός (Ναυτιλία), Β. Βαρδινογιάννης (ατυχής απόπειρα), τους καταγράψαμε ως "ήρωες" ποτίζοντας το έδαφος για τους (χρήσιμους σε αριστερούς και ακροδεξιούς) οπαδούς τους... Αυτούς που σήμερα, τρέχοντας πίσω τους..., πληρώνουμε όποια καταστροφή και μπάχαλο τους ηδονίζει...

Η ίδια κοινωνία ήταν που αγνόησε τα μύρια όσα "κόλπα", απατεώνων διαχειριστών της οικονομίας, μετά την κρατικοποίηση του 80% του συνόλου της και του 100% των στρατηγικών τομέων της, ανυψώνοντας το "λάβαρο" του επαγγελματία-εργατοπατέρα... Του κάθε είδους και χρώματος φτηνού εργατοπατέρα που "επιστρατεύθηκε" στις σκοπιμότητες και τους υπολογισμούς των κομμάτων, να δημιουργήσουν πελατειακό σύστημα διορίζοντάς τους στις 50 ιδιωτικές βιομηχανίες που κρατικοποιήθηκαν, με αποζημιώσεις (των μετόχων) από τα λεφτά του λαού...!!! 

Εργατοπατέρες, αφισοκολλητές και κομπιναδόροι (τα ζούμε τις ημέρες αυτές στον τομέα του φυσικού αερίου) για να τις εκμεταλλευθούν μια 15ετία (και μέχρι σήμερα, 3-4 από αυτές, όπως η ΛΑΡΚΟ, η ζάχαρη) με απίστευτες ζημιές σε τρισ. δραχμών και δισ. ευρώ από τις τσέπες του λαού... και "κλοπιμαία" από Κοινοτικά Ταμεία, τα οποία όμως πληρώνουν ήδη οι αγρότες, με αντίστοιχο κόψιμο επιδοτήσεων!!! 

Αυτό το κλίμα του 1974-1985 βρήκε στο φόρτε του... τον αγώνα δρόμου, μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, για το ποιος θα κατακτήσει το "έπαθλο" του λαϊκισμού. Για το ποιος θα διαδέχεται ποιόν στην εξουσία, σε ένα παιχνίδι δικομματισμού, με δόγμα τον κρατισμό και την κατοχή του κράτους, από κομματικό στρατό. 

Κλίμα άριστο να δικαιώσει το όνειρο του αγρότη και της αγρότισσας για μια θέση κρατικού υπαλλήλου... Μια καρέκλα στο κράτος να πέφτει ο μισθός, βρέχει χιονίσει... χωρίς αξιοκρατία και χωρίς να δουλεύεις. 

Ακόμη και αν είσαι κρατικός δάσκαλος... ή κρατικός καθηγητής Πανεπιστημίου. 

Πάνω από 2.000 καθηγητές και παρατρεχάμενοι φώλιασαν σε θέσεις Δ.Σ. στην κρατική οικονομία. Περισσότερες από 60.000 θέσεις Δ.Σ., συμβούλων και δήθεν εμπειρογνωμόνων δημιουργήθηκαν μεταξύ του 1974-1980 για να βολευτούν πανεπιστημιακοί της εξουσίας και των κομμάτων, αφισοκολλητές και άλλα κομματόσκυλα.

Η μέθοδος ήταν απλή. Γι' αυτό και διατηρήθηκε. Κρατικοποίηση και μόνο κρατικοποίηση όποιων ιδιωτικών ομίλων δεν άντεχαν στην πετρελαϊκή κρίση του 1973. Την κρίση που έδειξε τα δόντια της σε όλες τις οικονομίες μέχρι και το 1978.

Στην Ελλάδα όμως η σκέψη για πολιτική παραμονής μας στον βιομηχανικό χάρτη της Ευρώπης, όπως έκανε και ο Βορράς και ο Νότος της τότε ΕΟΚ και των 8 και των 10, ήταν αδιανόητη. Ήταν πολιτικά ασύμφορη...

Περιγράφουμε την πραγματικότητα όπως την ζήσαμε, ημέρα με την ημέρα στο ρεπορτάζ, 45 δημοσιογραφικά χρόνια, με όλα τα συν και τα πλην. Και αν χρειαστεί θα μιλήσουμε και με ονόματα και με διαλόγους .Και για συγκεκριμένες (γνωστές βέβαια) ιστορίες...

Γι' αυτό, ανεξάρτητα από την ποιότητα αλλά και τις αδυναμίες της ελληνικής ιδιωτικής βιομηχανίας, κατά την άποψή μας, προέχει ένας ειλικρινής (αν είναι δυνατόν...) απολογισμός της Πολιτείας. Εάν δηλαδή οι πολιτικοί, τα κόμματα, οι κυβερνήσεις τους και η (χαλιναγωγημένη κομματικά) κρατική διοίκηση (μεταξύ 1974 – 2018) είχαν πολιτική βούληση και ικανότητα να κρατήσουν την Ελλάδα ως βιομηχανική στην Ε.Ε, παραμερίζοντας το πολιτικό κόστος. Και επειδή δεν περιμένουμε πειστική απάντηση (γιατί δεν δικαιολογούνται φαυλότητες, όπως η ΛΑΡΚΟ και άλλα 5 παρόμοια κρατικά ρεζιλίκια...) ας μην θρηνούμε την απώλεια της Χαλυβουργικής, αλλά τη βιομηχανική Ελλάδα που κανένας δεν ήθελε ούτε θέλει να επιστρέψει. Τα αντίθετα που ακούμε, είναι μόνο για να λέγονται...

ΑΝΑΛΥΣΗ: ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Βαθιά προβληματισμένος είδα σήμερα τον σύντροφο πρωθυπουργό να βγαίνει έξω από τα ρούχα του. «Δεν σας επιτρέπω να μας λέτε προδότες» είπε, αναφερόμενος στην άκρως προδοτική και κατάπτυστη συμφωνία την οποία ο ΙΔΙΟΣ υπέγραψε και υπερασπίζεται. Εδώ πρέπει να θυμίσω ότι αυτή η συμφωνία, η οποία κατά τον Ειλικρινή, τον πρωθυπουργό της χώρας, «πρέπει να τηρήσουν τα Σκόπια», αυτή η αισχρή συμφωνία στην οποία η «Ελλάδα παραμένει δεσμευμένη» κατά το ΥΠΕΞ της χώρας, για τον συγκυβερνήτη της χώρας και το ΥΠΕΘΑ… δεν υπάρχει! Βεβαίως. ΔΕΝ υπάρχει. Αν όμως λέει, έρθει προς ψήφιση αυτό που δεν υπάρχει, θα αποχωρήσουμε από την κυβέρνηση και μετά θα στηρίξουμε την κυβερνητική πλειοψηφία! Αν κάποιος μπερδεύεται από όλο αυτό, υπενθυμίζω ότι μιλάμε για την κυβέρνηση που σχημάτισαν δύο ιερά τέρατα της κωμωδίας που τους κέρδισε τελικά η πολιτική.
Σήμερα που είδα λοιπόν τον Τσίπρα, στην αρχή σκέφτηκα πως προσωπικά δεν γνωρίζω το αν κάποιος που είναι αποδεδειγμένα προδότης, ακόμα δηλαδή και αν έχει σπίτι του αυτόγραφο του Εφιάλτη, επιτρέπει σε κάποιον άλλο να τον λέει… αυτό που πραγματικά είναι: Προδότη. Ακόμα κι αν ο αγαπημένος του ηθοποιός είναι ο Μάτσας… Γενικώς, δεν γνωρίζω κανέναν που να επιτρέπει να τον αποκαλούν με την πραγματική του… «ιδιότητα» ακόμα και αν αυτή ισχύει περίτρανα. Δεν ξέρω κανέναν π.χ. που να τον απατά η γυναίκα του αλλά αυτός να επιτρέπει να του λένε στη δουλειά «καλημέρα κερατούκλη» ή «βρε, καλώς τον κερατά». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι. Και σίγουρα δεν σημαίνει ότι δεν… ΤΟ ΞΕΡΕΙ ότι είναι. Το ξέρει μια χαρά, ή μια λύπη αν θέλετε. Αλλά ΤΟ ΞΕΡΕΙ. Απλά… δεν τους το «επιτρέπει»…
Μετά όμως πραγματικά ανατρίχιασα. Γιατί υπάρχει και κάτι που στην περίπτωση του Ειλικρινή ισως και να είναι ακόμα χειρότερο και ακόμα πιο επικίνδυνο. Το να μην το ξέρει καν. Να μην γνωρίζει καν το πόσο προδοτική είναι η «Εφιαλτική» συμφωνία του και το μέγεθος της ζημιάς που προκαλεί η απελπιστική του ανικανότητα. Να είναι τόσο, μα τόσο κουτός που να μην γνωρίζει καν ότι η συμφωνία ανάμεσα στο Κακό και στο Κακό είναι κακή. Προδοτική. Κατάπτυστη. Ανθελληνική. «Μα είναι δυνατόν να έχει νοημοσύνη βολβού ολόκληρος Ηγέτης;;;» θα μου πεις… Το να σου λέει ότι «φάγαμε την καμήλα κι έμεινε η ουρά» ενισχύει αυτό το επιχείρημα.
Για να μην πει κανείς για την Λέσβο-Μυτιλήνη.
Για να μην πει κάνας άλλος για τον Μεσαίωνα.
Για να μην πει κάνας ακόμα για τις 360 μοίρες.
Για να μην ξαναμαναπει κανείς για το ότι δεν ξέρει καν πώς να κάτσει στην πολυθρόνα νεώπιον ξένων ηγετών επισκεπτών…
Είτε όμως το ξέρει ότι είναι προδοτική η συμφωνία και προδότης ο ίδιος, είτε είναι τόσο… «γάτα» που δεν το ξέρει καν, η ζημιά έγινε,γίνεται και θα γίνεται. Και για να καταλάβουμε όλοι το μέγεθος, όσοι τουλάχιστον δεν έχουμε υποστεί κομματική λοβοτομή, δείτε αυτό το ανατριχιαστικό, το εξοργιστικό, το εξωφρενικό. Αυτό που θα ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ σε κάποιον «Μακεδόνα» ονόματι Ζλάτκο ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΑ!! Ιβάνοβιτς να έρθει να μάθει ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ μεθαύριο, με ένα δεκαρικάκι, κάτι σλάβικα που θα τα λέει «Μακεδονικά»!
Σημείωση: Αυτό το Παρμενίων σαν ψεύτικο ακούγεται...
Γιατί όσο κι αν δεν «ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ» εσύ κ. Τσίπρα, να σε λένε προδότη…
Αυτουνού του «Μακεδόνα» του Ζλάτκο… ΑΥΤΟ… ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ.
Έτσι δεν είναι;;;

ΠΕΡΙ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ

Ο Κώστας Σημίτης προκαλεί συχνά αντιδράσεις και διχογνωμία διότι προέρχεται από τα σπλάχνα ενός απολύτως διεφθαρμένου κόμματος αλλά ήταν και ο τελευταίος μέχρι τώρα Έλληνας πρωθυπουργός που άφησε πίσω του κάποια αξιόλογη παρακαταθήκη: τα μεγάλα δημόσια έργα (Αττική Οδός, αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου κ.λπ), το γιγαντιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα του 1996-2004 χάρη στο οποίο κρατάμε ακόμα τον έλεγχο του Αιγαίου, και την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ. Το μεγάλο προσόν του ως πρωθυπουργού ήταν ότι ήξερε να θέτει στόχους και να τους επιτυγχάνει με σχεδόν φανατική προσήλωση - πράγμα ανήκουστο για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτικών. Σε αντίθεση με τον Ανδρέα Παπανδρέου που ήταν καθαρά πολιτικός του μπαλκονιού που συνέπαιρνε τα πλήθη, ο Σημίτης είναι κακός ρήτορας, απόμακρος και εσωστρεφής άνθρωπος. Από άποψη στοχοθεσίας και επιμονής όμως ήταν ασυναγώνιστος.

Έκανε κι αυτός βέβαια μεγάλα λάθη όταν άσκησε εξουσία. Αν και είχε την απίστευτη τύχη να ηγηθεί μιας κυβέρνησης στην καλύτερη περίοδο της σύγχρονης Ιστορίας μας με το καλύτερο ίσως ανθρώπινο κεφάλαιο που είχαμε ποτέ έως τότε, με φθηνό και άφθονο χρήμα, με χαμηλά επιτόκια και μεγάλα κοινοτικά δωρεάν πακέτα, επέτρεψε στην ξένη και εγχώρια διαπλοκή να οργιάσουν, δεν τόλμησε να τα βάλει με το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ, εξέθρεψε το τεράστιο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, απέτυχε να προετοιμάσει σωστά και να ενημερώσει επαρκώς τον ελληνικό λαό για το ευρώ, και αποδείχτηκε ανεπαρκής στη διαχείριση διπλωματικών και στρατιωτικών κρίσεων (Ίμια, Οτσαλάν, S-300 κ.λπ.). Έχει επίσης το μεγάλο ελάττωμα να μην παραδέχεται ποτέ τα λάθη του αλλά να επιρρίπτει πάντα τις ευθύνες σε άλλους. Όσο κι αν ψάξει κανείς δεν θα βρει πουθενά ούτε μία λέξη αυτοκριτικής του. Το γεγονός ότι το 2004 έδωσε βιαστικά και αδιαφανώς το "δαχτυλίδι" της διαδοχής στον "ολίγιστο" Γιώργο Παπανδρέου απλώς και μόνο για να μην γευτεί ο ίδιος το πικρό ποτήρι της εκλογικής ήττας, λέει πολλά για τον χαρακτήρα του. Ωστόσο όλοι οι επόμενοι πρωθυπουργοί απέτυχαν τόσο παταγωδώς ώστε μπροστά τους ο Σημίτης φαντάζει ως υπόδειγμα επιτυχημένου πρωθυπουργού και τους επισκιάζει άνετα. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που αντελήφθη τη θύελλα της χρεοκοπίας που ερχόταν ολοταχώς, όταν στις 18 Δεκεμβρίου 2008, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2009, προειδοποίησε από το βήμα της Βουλής ότι με την αλόγιστη οικονομική πολιτική που ασκούσε το δίδυμο Καραμανλή-Αλογοσκούφη "η χώρα κινδυνεύει να χάσει την πρόσβασή της στις αγορές και να υποχρεωθεί να προσφύγει στο ΔΝΤ" - αλλά βέβαια αμφιβάλλω αν κατάλαβε κανείς τότε τι σήμαινε αυτό.

Ο Σημίτης αποτελεί επίσης μοναδική περίπτωση "συνταξιούχου" πρωθυπουργού ως προς τη συμπεριφορά που επέδειξε μετά την περίοδο της άσκησης εξουσίας. Σε αντίθεση με άλλες ανάλογες περιπτώσεις, αφότου παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματός του το 2004, ούτε σχημάτισε "σημιτική" πτέρυγα, ούτε παραγόντισε, ούτε επεδίωξε "τιμητικές" θέσεις αποστρατείας. Οι όποιες παρεμβάσεις του είναι πάντα ανοιχτές, δεν κολακεύουν κανέναν και γίνονται μόνο μέσα από τα βιβλία του, τα άρθρα του και τις συνεντεύξεις του. Δεν επέλεξε ο Σημίτης για τον εαυτό του τον ρόλο του αμίλητου Βούδα που αρκείται σε δελφικούς χρησμούς και διαρροές μέσω συνεργατών του, αλλά όποτε κρίνει πως είναι αναγκαία η δημόσια παρέμβασή του την κάνει με παρρησία. Ομολογώ ότι δεν τον ψήφισα ποτέ όσο πολιτευόταν αλλά αν έπρεπε σήμερα να επιλέξω τον καλύτερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης θα επέλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη τον Σημίτη παρά τις πολλές αδυναμίες και τα λάθη του.

ΓΙΑΤΊ ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, έχουν αναλογιστεί οι υποστηρικτές της συμφωνίας των Πρεσπών ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη χώρα μας αν τυχόν περάσει αυτό το ανοσιούργημα που εμπνεύστηκαν ο Τσίπρας, ο Κοτζιάς και ο Καμμένος; Δεν αναφέρομαι σ’ αυτούς τους συμπατριώτες μας που έχουν οικονομικό ή κομματικό όφελος από την υποστήριξη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία παρουσιάζοντας το άσπρο ως μαύρο για λόγους ιδιοτέλειας, αλλά σ’ αυτούς που έχουν πραγματικά παραπλανηθεί πιστεύοντας τα παραμύθια που τους σερβίρουν τα συστημικά ΜΜΕ και η κυβέρνηση ότι τάχα θα έπρεπε η Ελλάδα να υποχωρήσει και να επιτρέψει στους Σκοπιανούς να αυτοπροσδιορίζονται όπως θέλουν για να έχουμε σχέσεις καλής γειτονίας και να γίνουμε παράγοντας σταθερότητας στα Βαλκάνια.  
 
ΚΑΝΕΙΣ από τους τρεις προδότες (Τσίπρας, Κοτζιάς και Καμμένος) δεν μπορεί πλέον να τραβήξει την ουρά του απ’ έξω και να διασωθεί, είτε παραιτηθεί, είτε αποσύρει τη στήριξή του στην κυβέρνηση, είτε προβεί σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια. Είναι πολύ αργά πλέον. 

Είναι ΟΛΟΙ υπόλογοι διότι όταν μπορούσαν να αποτρέψουν την εθνική πανωλεθρία δεν το έπραξαν. Γιατί; Διότι, η συμφωνία που έχουν κάνει με τα Σκόπια προβλέπει ότι θα αλλάξει ΜΟΝΟ το όνομα της γειτονικής χώρας σε Βόρεια Μακεδονία, αλλά ΟΧΙ οι επιθετικοί προσδιορισμοί εφόσον δεν αλλάζει η ταυτότητα και η γλώσσα. Ακούμε π.χ. σήμερα στα δελτία ειδήσεων του ΣΚΑΪ και των άλλων φιλοσκοπιανών ΜΜΕ ότι «ο Σκοπιανός πρωθυπουργός επιδιώκει να πετύχει πλειοψηφία κ.λπ.». Το έχουμε συνειδητοποιήσει πως από τότε που θα ισχύσει η συμφωνία θα πρέπει οι δημοσιογράφοι και οι πάντες να λένε σε αντίστοιχη περίπτωση «ο Μακεδόνας πρωθυπουργός»; Ως μακεδονική γλώσσα θα είναι πλέον και επισήμως η σκοπιανή γλώσσα, τόσο για τον ΟΗΕ όσο και για κάθε διεθνή χρήση. Ο κάθε Σκοπιανός, Σλάβος ή Αλβανός, θα είναι για ΟΛΕΣ τις χώρες του κόσμου ο Μακεδόνας που μιλάει μακεδονικά. Κανείς δεν θα καθίσει να ψάξει αν το Άρθρο 14 της συμφωνίας των Πρεσπών αναφέρει πως η «μακεδονική γλώσσα» είναι παρακλάδι της σλαβικής. Σε λίγα χρόνια, με την κατάλληλη προπαγάνδα, οι πάντες στον πλανήτη θα έχουν την εντύπωση ότι ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος και ο Αριστοτέλης μιλούσαν σλαβικά αφού αυτή τη γλώσσα μιλούν οι απόγονοί τους – όπως δέχεται και η Ελλάδα!
 
Εφόσον ο Ζάεφ και οι συμπατριώτες του θα είναι πια «Μακεδόνες» και με την ελληνική βούλα, οι Έλληνες της Μακεδονίας τι θα είναι; Προφανώς δεν μπορεί να είναι κι αυτοί Μακεδόνες διότι δεν είναι ο ίδιος λαός με τους Σκοπιανούς ούτε μιλάνε την ίδια γλώσσα μ’ αυτούς. Οι Βορειοκορεάτες και οι Νοτιοκορεάτες σήμερα (και οι Βορειοβιετναμέζοι και οι Νοτιοβιετναμέζοι παλαιότερα) μοιράζονται το ίδιο εθνικό συνθετικό επειδή είναι ουσιαστικά ο ίδιος λαός και μιλάνε την ίδια γλώσσα. Είναι ηλίου φαεινότερο πως στην περίπτωση της Μακεδονίας κάτι τέτοιο δεν θα συμβαίνει. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή να πιστέψει ένας ξένος ότι ο «Μακεδόνας» Σκοπιανός της Βόρειας Μακεδονίας και ο Έλληνας κάτοικος της Νότιας Μακεδονίας είναι και οι δύο Μακεδόνες. Δεν στέκει λογικά αφού ούτε ίδιος λαός είναι ούτε την ίδια γλώσσα μιλούν. Εφόσον λοιπόν οι Μακεδόνες επισήμως θα είναι οι Σκοπιανοί, θα υπερισχύουν πάντα αυτοί στη διεκδίκηση της αυθεντικότητας της μακεδονικής ταυτότητας. Θα μας σέρνουν διαρκώς στα διεθνή δικαστήρια και θα μας ρίχνουν τις καταδίκες βροχηδόν για σφετερισμό της εθνικής τους ταυτότητας. Εφόσον ο Έλληνας κάτοικος δεν θα είναι πια Μακεδόνας επισήμως, και δεν θα μιλάει μακεδονικά, ποιο θα είναι το λογικό συμπέρασμα; Ότι απλώς τυγχάνει λόγω συγκυριών να κατέχει τη Νότια Μακεδονία, και επομένως καταπιέζει την πραγματική «μακεδονική μειονότητα» που ζει εκεί (ήδη τα γερμανικά ΜΜΕ όπως η Χαντελσμπλάντ, μιλούν για καταπιεσμένη μεινότητα), και εμποδίζει το ιστορικό μακεδονικό έθνος να επανενωθεί στα παλιά γεωγραφικά του όρια. Ο σκοπιανός αλυτρωτισμός που θα αντιμετωπίσουμε τότε θα κάνει τον σημερινό να φαντάζει ως ευχάριστη ανάμνηση.
 
Ο ισχυρισμός του Τσίπρα ότι τάχα μέσω της συμφωνίας των Πρεσπών οι Σκοπιανοί θα απαρνηθούν ότι κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες είναι μια απάτη – όπως και όλα όσα λέει και πράττει αυτός ο αμόρφωτος και αστοιχείωτος κνίτης που απειλεί να προξενήσει ανήκεστο βλάβη στα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Αρκεί να ρίξει μια ματιά κανείς στην αίθουσα της Βουλής των Σκοπίων για να δει ότι οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με παραστάσεις της αρχαίας Μακεδονίας και με μακεδονικά σύμβολα. Θα υποχρεωθούν να αλλάξουν και τις τοιχογραφίες στη Βουλή τους οι Σκοπιανοί ή να τοποθετήσουν πινακίδες που θα λένε ότι πρόκειται για την «ελληνιστική περίοδο» όπως μας λένε οι εγχώριοι προδότες; Όποιος το πιστεύει αυτό έχει σοβαρό πρόβλημα πολιτικής αντίληψης και αφέλειας.   
 
Εφόσον λοιπόν οι άνθρωποι στη γειτονική χώρα θα προσδιορίζονται ως Μακεδόνες και όχι ως Βορειομακεδόνες ή με οποιοδήποτε άλλο συνθετικό, τότε και ο στρατός τους θα λέγεται μακεδονικός, και η Βουλή τους μακεδονική, και οι αθλητικές τους ομάδες μακεδονικές, και τα μουσικά τους συγκροτήματα μακεδονικά, αφού τα κάθε είδους σύνολα ανθρώπων αυτής της χώρας θα απαρτίζονται από Μακεδόνες. Θα πρέπει δηλαδή οι Έλληνες δημοσιογράφοι να λένε «σε κοινές ασκήσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ συμμετείχαν ο ελληνικός και ο μακεδονικός στρατός», ή «Μακεδόνες στρατιώτες θα έρθουν στην Ελλάδα για να συμμετάσχουν στην τάδε άσκηση», ή «υπήρξε συνάντηση του Μακεδόνα και του Έλληνα υπουργού», ή «ο Μακεδόνας ποδοσφαιριστής έχασε μεγάλη ευκαιρία στον αγώνα», ή «ο σπουδαίος Μακεδόνας συνθέτης βραβεύτηκε για το έργο του», ή «Μακεδόνες επιστήμονες διατείνονται ότι ανακάλυψαν ένα επαναστατικό φάρμακο» κ.λπ. Αλλά ούτε και το Βόρεια Μακεδονία θα είναι υποχρεωτικό να αντικαταστήσει το σκέτο Μακεδονία στις 140 χώρες που έχουν ήδη αναγνωρίσει με αυτή την ονομασία τα Σκόπια. Ήδη η Ρωσία δηλώνει απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τη νέα ονομασία αλλά θα παραμείνει στην ήδη υπάρχουσα. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει ένα ξένο κράτος να αλλάξει το όνομα με το οποίο αναγνώρισε ένα άλλο κράτος - και είναι προφανές ότι ούτε οι Σκοπιανοί θα έχουν καμία πρεμούρα να πείσουν αυτά τα κράτη να αλλάξουν την αναγνώρισή τους. Θα πουν «εμείς κάναμε ό,τι έπρεπε να κάνουμε, δεν μπορούμε να τα υποχρεώσουμε κιόλας» και καθάρισαν με το παραμύθι του erga omnes.
 
Θέλετε κι άλλες δυσάρεστες προβλέψεις από αυτά που θα συμβούν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ έτσι όπως πάμε; Πώς θα νιώσετε όλοι εσείς που πιστεύετε τις ηλιθιότητες της «Καθημερινής» και της κάθε πατσαβουροφυλλάδας που υποστηρίζει τώρα την εκχώρηση της Μακεδονίας στους Σλάβους αν ακούσετε κάποια στιγμή από ΕΛΛΗΝΙΚΑ χείλη να αναφέρονται φράσεις όπως:
 
– «ο Αμερικανός πρόεδρος και ο Μακεδόνας πρωθυπουργός σε συνάντησή τους στον Λευκό Οίκο συμφώνησαν…»
– «στη συνέντευξη Τύπου παρέστησαν Έλληνες, Αλβανοί, Βούλγαροι και Μακεδόνες δημοσιογράφοι»
– «ο μακεδονικός λαός προσέρχεται στις κάλπες αύριο για να ψηφίσει…»
– «οι δηλώσεις αυτές που έγιναν στα μακεδονικά, αποδόθηκαν εσφαλμένα στα αγγλικά»
– «αύξηση στις αφίξεις Μακεδόνων τουριστών καταγράφεται φέτος στη Χαλκιδική»
– «φυλλάδια γραμμένα στα μακεδονικά και στα ελληνικά ερρίφθησαν από αγνώστους χθες το βράδυ στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας»
– «ας δούμε όμως στο ρεπορτάζ τι σκέφτονται και οι Μακεδόνες πολίτες για την επικείμενη είσοδο της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση»
– «επίσημη επίσκεψη πραγματοποιεί αύριο ο Μακεδόνας υπουργός Εμπορίου στην Αθήνα»
– «ο ανταποκριτής μας στα Σκόπια μίλησε με Μακεδόνες συναδέλφους του και μας μεταφέρει το κλίμα»
– «η Γερμανίδα καγκελάριος θα έχει σειρά επαφών με τη μακεδονική πολιτική ηγεσία»
– «ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε στα αγγλικά στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενώ ο Μακεδόνας πρωθυπουργός προτίμησε να μιλήσει στα μακεδονικά»
– «με την είσοδο της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ οι επίσημες γλώσσες της ΕΕ αυξάνονται κατά μία, αφού στο εξής προστίθεται και η μακεδονική»
 
Σας αρέσουν τα παραπάνω ή σας ενοχλούν βαθύτατα; Έχετε καταλάβει πού πάνε να μας μπλέξουν οι Τσίπρας, ιΚοτζιάς, και Καμμένος και το τσούρμο των λιμασμένων εθνοπροδοτών που έχουν γύρω τους; Συνειδητοποιείτε ότι θα μας πληγώνουν στο εθνικό μας φιλότιμο κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, με κάθε ευκαιρία που θα τους δίνεται; Έχετε αντιληφθεί τι ολέθριες συνέπειες θα έχει για εμάς τους Έλληνες η νομιμοποίηση και η επικύρωση με την υπογραφή μας ενός εξωφρενικά γελοίου ιστορικού ψεύδους; Έχετε καταλάβει ότι εμφανιζόμαστε με τη συμφωνία των Πρεσπών πρόθυμοι να ποδοπατήσουμε και να ρεζιλέψουμε κι εμείς μαζί με τους Σκοπιανούς τις λαμπρότερες σελίδες της Ιστορίας μας για να μην στενοχωρήσουμε τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς;
 
Το τι αίσχος σχεδιάζει για το μέλλον μας η τριανδρία των σύγχρονων Εφιαλτών αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα ίδια ελληνικά ΜΜΕ που σήμερα πρωτοστατούν στη φιλοσκοπιανή προπαγάνδα, χρησιμοποιούν ακόμα σχεδόν πάντα τους όρους «Σκόπια», «Σκοπιανός» και «σκοπιανό» όταν αναφέρονται στη γειτονική χώρα. Αυτό σημαίνει ότι ΞΕΡΟΥΝ πως θίγεται βάναυσα και βαθύτατα το εθνικό φιλότιμο του Έλληνα όποτε ακούει τις τερατώδεις αξιώσεις των Σκοπιανών σε βάρος της ιστορικής του κληρονομιάς, αλλά το αποσιωπούν. Έχουν πλήρη επίγνωση της τρομακτικής βλάβης που πρόκειται να υποστούμε αν υποχωρήσουμε σ’ αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα, και απλώς μας κοροϊδεύουν λέγοντάς μας ότι δεν είναι δα και κάτι το τραγικό. Αυτό που δεν μας λέει ακόμα κανείς είναι πως τα ελληνικά ΜΜΕ θα είναι σε μερικούς μήνες ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΑ να χρησιμοποιούν για τους γείτονες τους όρους «Μακεδόνας» και «μακεδονικός» που μας πληγώνουν βαθύτατα, διότι διαφορετικά θα τρώνε σωρηδόν τις μηνύσεις από σκοπιανές κυβερνητικές υπηρεσίες ή και ΜΚΟ για παραβίαση της συμφωνίας των Πρεσπών. Αν δηλαδή κάποιος στον δημόσιο λόγο συνεχίσει να αποκαλεί τους γείτονες ως Σκοπιανούς, θα φροντίζουν αυτοί να τον επαναφέρουν στην τάξη υπενθυμίζοντάς του πως οι δύο χώρες έχουν υπογράψει συμφωνία που τους αποδέχεται ως Μακεδόνες, και όπως αυτοί μας αποκαλούν Έλληνες και όχι Αθηναίους, έτσι έχουν την αξίωση να τους αποκαλούμε κι εμείς Μακεδόνες και όχι Σκοπιανούς.
 
Για πόσα χρόνια, για πόσες δεκαετίες θα αντέξει ο Έλληνας αυτόν τον εξευτελισμό; Για πόσο καιρό θα μπορεί να υπομείνει να ακούει αυτά τα καραγκιοζιλίκια των Σκοπιανών και των εγχώριων προδοτών που θα ηχούν στα αυτιά του ως βλασφημία στους προγόνους του και στην Ιστορία του; Δύο ενδεχόμενα μπορεί να συμβούν τελικά σε βάθος χρόνου. Είτε ο Έλληνας θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να ταυτίσει το όνομα «Μακεδόνας» με τους Σκοπιανούς, να το πάρει απόφαση δηλαδή μετά την ανελέητη πλύση εγκεφάλου των αργυρώνητων ΜΜΕ και των κατάλληλα διαμορφωμένων σχολικών βιβλίων που θα διδάσκεται ότι οι αισχροί παραχαράκτες της Ιστορίας υπερίσχυσαν και να τους χαρίσει οριστικά και πλήρως τη Μακεδονία σβήνοντας οποιαδήποτε αναφορά σ’ αυτή εντός της Ελλάδας, ή θα εκραγεί από αγανάκτηση, θα καταργήσει την κατάπτυστη διμερή συμφωνία για να σώσει την ψυχή του και την εθνική του αξιοπρέπεια, και θα στείλει στο Ειδικό Δικαστήριο επί εσχάτη προδοσία όλους όσους την υπέγραψαν ή την κύρωσαν – αφού όμως στο μεταξύ η Ελλάδα θα έχει χάσει όλα τα διπλωματικά ατού που διαθέτει σήμερα για να πιέζει με αυτά τους Σκοπιανούς.

Όταν μας ρωτούν "ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;" απαντάμε: Ο Κανένας

Το γνωρίζαμε και πριν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Η Πολιτική είναι Κίρκη, ένα βρώμικο κύκλωμα, στο οποίο για να επιβιώσει κάποιος πρέπει να κάνει πολλές ηθικές παραχωρήσεις, να αποκτήσει αυτό που λέμε "ελαστική συνείδηση". Ένας βούρκος που για να τον κατακτήσεις πρέπει να βουτήξεις βαθιά μέσα στη λάσπη.

Κάτι σαν τη μάγισσα Κίρκη, που μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια, η Πολιτική έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώνει όσους μπαίνουν στο βασίλειό της σε διάφορα ζώα, αρπακτικά, παχύδερμα, χαμερπή, αγελαία, ανάλογα την προδιάθεση του καθενός… Λίγοι είναι αυτοί που φτάνουν στην Αία της Πολιτικής εφοδιασμένοι (όπως ο βασιλιάς της Ιθάκης από το θεό Ερμή) με το αντίδοτο που εμποδίζει τα μάγια να πιάσουν πάνω τους και παραμένουν σταθεροί και ανεπηρέαστοιμέχρι το τέλος τη διαδρομής.

Έτσι, δεν ήμασταν καθόλου σίγουροι ότι ο σύγχρονος Οδυσσέας, που ανέλαβε να μας οδηγήσει στην Ιθάκη της ανάκαμψης μέσα από τις τρικυμισμένες θάλασσες των Μνημονίων, θα παρέμενε αγνός και συνεπής στο δύσκολο ταξίδι της επιστροφής από τον Τροϊκανικό Πόλεμο.

Απεναντίας, είχαμε όλοι μας λίγο-πολύ την υποψία ότι θα γίνει και αυτός σαν τους προηγούμενους, ίσως λίγο καλύτερος μιας και το νεαρό της ηλικίας του μας επέτρεπε να έχουμε κάποια μεγαλύτερη αισιοδοξία. Όσο για τους "συντρόφους" του πολυμήχανου Αλέξη, ήταν βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς θα έπεφταν στα μάγια της θεάς Κίρκης και θα κατέληγαν να χάσουν τη μνήμη τους και να τρώνε βαλανίδια. Όμως, ποτέ δεν περιμέναμε να ζήσουμε αυτό που ζήσαμε, μία φτηνιάρικη εκδοχή της Οδύσσειας γραμμένη στο πόδι, στο ευτελέστερο χαρτί και με το χειρότερο μελάνι.

Με έναν Οδυσσέα που ξεκινά το ταξίδι χωρίς να ξέρει αν θέλει να πάει στην Ιθάκη ή στη Μόσχα. Και κουβαλά μαζί του "συντρόφους" που δεν έχουν κάνει ποτέ τους κουπί και δεν ξέρουν σε τι διαφέρει το "Πλώρα" από την "Πρύμνη". Που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου με το που μπαίνει στα καράβια και αναφωνεί γεμάτος ενθουσιασμό "Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση!" καθώς τα σκαριά του τσακίζονται και χάνονται μέσα στα κύματα. 

Που αφού συστήνεται ως ο "Κανένας" στον Κύκλωπα Πολύφημο όταν παγιδεύεται στη σπηλιά του, στη συνέχεια πιάνει φιλίες μαζί του και αντί να τον τυφλώσει, του κάνει παρέα καθώς ο Κύκλωπας τρώει έναν-έναν τους συντρόφους του Κανένα, και περνούν το χρόνο με ατελείωτες συζητήσεις μέχρι να πειστεί το θηρίονα τον αφήσει να φύγει από τη σκοτεινή σπηλιά.

Ώσπου στο τέλος, όταν πια ο Κανένας φθάνει στην Ιθάκη, κανείς δεν θυμάται ότι το πραγματικό του όνομα είναι Οδυσσέας και όλοι έχουν καταλάβει ότι έκανε τα όσα έκανε όχι για να σώσει τους συντρόφους του ή για να ξαναδεί την Πηνελόπη, αλλά για να μην χάσει το Βασίλειο από τους μνηστήρες.

Θέλει πράγματι μεγάλο ταλέντο και αποφασιστικότητα να μπορείς να ξεφεύγεις από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, να κατεβαίνεις στο Άδη και να γυρνάς πίσω, να καταφέρνεις να αποφύγεις το τραγούδι των Σειρήνων. Και είσαι άξιος θαυμασμού όταν φέρνεις σε πέρας τέτοιο δύσκολο ταξίδι.Με την προϋπόθεση πως όλα αυτά τα κάνεις χωρίς να ξεπουλάς εντελώς το όνομά σου και τις αρχές σου. Και πως στο τέλος της ιστορίας θα έχεις να περηφανεύεσαι όχι μόνο επειδή τα κατάφερες εκεί που άλλοι είχαν αποτύχει και γλύτωσες το τομάρι σου περνώντας από χίλιους κινδύνους, αλλά και για το ότι ο αγώνας σου αυτός έχει ένα ηθικό δίδαγμα, ότι αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για αυτούς που σε ακολούθησαν στο ταξίδι και για τους επόμενους που θα βρεθούν στη θέση σου.

Τι παράδειγμα και για ποιον, αποτελεί ένας αρχηγός που ξεπούλησε όλη του την ιδεολογία, τους συντρόφους του, αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν και έγινε ένα με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη για να σώσει τον εαυτό του; Που περηφανεύεται ότι ήταν καλύτερος από τους προηγούμενους καπετάνιους που τους έφαγαν οι Λαιστρυγόνες, ενώ αυτός τη γλύτωσε διότι συναλλάχθηκε μαζί τους;Που χωρίς ντροπή και ενδοιασμούς εκποιεί το όνομα και την ταυτότητα μιας ελληνικής πατρίδας για να λάβει την υποστήριξη και την εύνοια των ξένων πατρόνων του και μία εξάμηνη παράταση παραμονής στην εξουσία;

Ευτυχώς, ο Κανένας και ο βίος του δεν θα είναι το θέμα ηρωικών εξιστορήσεων που θα γράψουν οι Όμηροι του μέλλοντος. Θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα και αυτός και οι πομπές του, καταλαμβάνοντας ίσως μία θαμπή θλιβερή σελίδα στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.

Δυστυχώς όμως, όσο παραμένει στη θέση του καπετάνιου μία μόνο απάντηση μπορούμε να δίνουμε όταν μας ρωτούν "ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;". Ο Κανένας.

Δεν συγχωρείται η εθνική προδοσία η οποία μάλιστα γίνεται με πρωτοφανές θράσος και προκλητικότητα όπως αυτό των στελεχών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Αρκετοί συμπατριώτες μας τρέφουν ίσως την ελπίδα ότι έπειτα από την επερχόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές, η χώρα δεν μπορεί παρά να πάει μπροστά, να αλλάξει σελίδα. Πιστεύουν ότι αφού πιάσαμε πάτο με τη χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών, η μόνη κατεύθυνση που μπορούμε να πάμε μετά είναι προς τα πάνω. Λυπάμαι που θα τους απογοητεύσω, αλλά η πείρα λέει πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Κι αυτό όχι επειδή ο Μητσοτάκης θα αποδειχθεί χειρότερος από τον Τσίπρα (κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση διότι ο Αλέξης έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη του πιο άχρηστου πρωθυπουργού από καταβολής ελληνικού κράτους, και είναι απίθανο να ξεπεραστεί σε ανικανότητα στο ορατό μέλλον) αλλά γιατί ακριβώς θα έχει τον ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, να τον περιμένει στη γωνία για να αρπάξει και πάλι την εξουσία.
 
Η Ελλάδα έχει παραδοσιακά δικομματικό σύστημα εξουσίας. Όσο καιρό το ΠΑΣΟΚ εξέφραζε την εναλλακτική λύση στη Νέα Δημοκρατία, μπορεί ως λαός να ανεχόμασταν τη ρεμούλα, τη διαφθορά και τον νεποτισμό, αλλά τουλάχιστον τηρούνταν τα προσχήματα και υπήρχε μία υπεύθυνη στάση στα εθνικά θέματα. Πολλά μπορούσε να προσάψει κανείς στον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά ποτέ ότι δεν ήταν πατριώτης. Πολλά ελαττώματα είχε ο Σημίτης αλλά προχώρησε και στο μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της νεώτερης ιστορίας μας χάρη στο οποίο μπορούμε και κρατάμε ακόμα τον έλεγχο του Αιγαίου. Μπορεί να είχε δίπλα του κομματόσκυλα που έκλεψαν και καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα αλλά κανείς τους δεν διανοήθηκε ποτέ να πληγώσει ολόκληρες γενιές Ελλήνων με το να χαρίσει το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, ή να εκχωρήσει ελληνική θαλάσσια έκταση στους Αλβανούς, ή ΑΟΖ και μουφτήδες στους Τούρκους.
 
Μπορεί κανείς να κατανοήσει τις προσωπικές αδυναμίες, τη ματαιοδοξία ή την απληστία, διότι στο κάτω-κάτω όλοι μας τις έχουμε σε κάποιο βαθμό. Δεν συγχωρείται όμως σε καμία περίπτωση η εθνική προδοσία η οποία μάλιστα γίνεται με πρωτοφανές θράσος και προκλητικότητα όπως αυτό των στελεχών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το να προδίδεις ελαφρά τη καρδία την πατρίδα σου, και να βάζεις από πάνω τα ΜΑΤ να δέρνουν αλύπητα όσους διαμαρτύρονται γι’ αυτό, αποτελεί το άκρον άωτον της πολιτικής αλητείας. Ο πατριωτισμός δεν έχει να κάνει με την ιδεολογία. Ακόμα και ο κομμουνιστής Στάλιν που υπήρξε από τους πιο αιμοσταγείς τυράννους όλων των εποχών, όταν πέθανε παρέδωσε την πατρίδα του μεγαλύτερη απ’ ό,τι την παρέλαβε, σεβαστή από φίλους και εχθρούς, όχι ντροπιασμένη και ψοφοδεή. Οποιοσδήποτε νουνεχής και φιλόπατρις άνθρωπος δεν μπορεί να μην αηδιάσει με την εικόνα ενός ολίγιστου, αμόρφωτου κνίτη σαν τον Τσίπρα που επιμένει να πηγαίνει κόντρα στο πάνδημο αίσθημα, στους διπλωμάτες καριέρας, στους ιστορικούς επιστήμονες, στην Ακαδημία Αθηνών και σε όλους όσοι του φώναζαν επί μήνες να μην διαπράξει το ανοσιούργημα που του είχε παραγγείλει η αμερικανική πρεσβεία. 
 
Είναι πασιφανέστατο ότι πρωταρχικός στόχος του Τσίπρα είναι να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο δίπολο εξουσίας, να αποτελεί τη βασική εναλλακτική επιλογή απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Αν καταφέρει να διατηρηθεί στις ερχόμενες εκλογές σε ποσοστό άνω του 20%, η Ελλάδα είναι ξεγραμμένη. Τα διαβατήρια στο χέρι, και δρόμο. Ο Τσίπρας αποτελεί την ενσάρκωση του αμοραλισμού, του πολιτικού οπορτουνισμού και του τυχοδιωκτισμού. Ποτέ δεν πολιτεύτηκε για το συμφέρον κανενός άλλου πέρα από το δικό του. Για όσο καιρό ο ένας παίκτης του δικομματισμού θα είναι η προδοτική και ξεφτιλισμένη Αριστερά των ξετσίπωτων αμερικανόδουλων, η χώρα δεν πρόκειται να σηκώσει κεφάλι, όσο καλά κι αν τα πάει η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση. Κι αυτό διότι πολύ απλά ούτε οι ξένοι επενδυτές θα ρισκάρουν να φέρουν τα χρήματά τους στον τόπο μας, ούτε και οι Έλληνες να φέρουν πίσω τις καταθέσεις τους, όταν ξέρουν ότι η Αριστερά είναι στο κατώφλι της εξουσίας και το μόνο που ξέρει από οικονομικά είναι να γδέρνει τον κόσμο στους φόρους για να μοιράζει ελεημοσύνες. Δεν είναι τυχαίο που βγήκαμε (υποτίθεται) από τα μνημόνια αλλά δεν έγινε ακόμα άρση των capital controls. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι έχει χαθεί πλέον η εμπιστοσύνη απέναντι στο κράτος, στις τράπεζες, στην οικονομία και στους θεσμούς. Με όσους ανθρώπους έχει τύχει να μιλήσω που κρατούν μετρητά στο σπίτι, ΟΛΟΙ μου λένε ότι ΔΕΝ πρόκειται να τα εμπιστευτούν ποτέ ξανά σε ελληνική τράπεζα, όσο δελεαστικά κι αν γίνουν τα επιτόκια καταθέσεων (που δεν είναι).  
 
Επομένως για όσο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμένει έστω και δεύτερο σε δύναμη κόμμα, θα συνεχίσουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Το ίδιο έγινε και το 2012-14. Όσες προσπάθειες κι αν έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά για να πετύχει κάποια αντιστροφή του κλίματος, ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία επειδή πολύ απλά είχε πολιτικό αντίπαλό της τον βαρώνο Μυνχάουζεν, τον Αλέξη τον «αυταπατώμενο». Οι όποιες επιτυχίες και τα θετικά βήματα του Σαμαρά πήγαν στράφι. Ήρθε η Αριστερά στην εξουσία το 2015 και τίναξε τη μπάνκα στον αέρα. Μας γύρισε κάτι χρόνια πίσω και μας χρέωσε και έναν σκασμό δισεκατομμύρια για να μάθει πολιτική και οικονομικά «στου κασίδη το κεφάλι». Δεν είναι τυχαίο που σήμερα ο γενικός δείκτης του ελληνικού χρηματιστηρίου είναι στις 682 μονάδες όταν ο Σαμαράς τον παρέδωσε στις 840 μονάδες πριν 4 χρόνια! Όλα στην οικονομία είναι θέμα εμπιστοσύνης, και εμπιστοσύνη στην Αριστερά της απάτης δεν υπάρχει. Ακόμη κι αν κερδίσει με διαφορά τώρα ο Μητσοτάκης, όσα πράγματα κι αν προσπαθήσει να αλλάξει, όσες θετικές μεταρρυθμίσεις κι αν κάνει, θα καραδοκούν πάντα ο Τσίπρας και το λιμασμένο τσούρμο του για να καρπώνονται την όποια δυσαρέσκεια, να «ψήνουν» τους αφελείς και να ετοιμάζονται να κάνουν το δεύτερο γιουρούσι στο δημόσιο ταμείο. Όσο παραμένει δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, αργά ή γρήγορα ο Τσίπρας θα έρθει πάλι στην εξουσία – είναι νομοτελειακό.
 
Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, η μόνη ελπίδα της Ελλάδας να βγει από το τέλμα είναι τελικά η …Φώφη. Δεν εννοώ πως αν κυβερνήσει θα μας σώσει, αλλά πρέπει πάση θυσία να εκτοπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη δεύτερη θέση για να έχει μέλλον η χώρα. Ομολογώ ότι αντιμετώπιζα με θυμηδία τις διεργασίες «ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς», τα ατελείωτα συνέδρια με τους δεκάρικους λόγους, τα παζάρια του Σταύρου Θεοδωράκη και του Βαγγέλη Βενιζέλου, και όλες τις γραφικότητες που συνοδεύουν τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Όμως αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τη Γεννηματά πως στις ερχόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να πάει από εκεί που ήρθε». Η τύχη της Ελλάδας, τουλάχιστον της παρούσας γενιάς, κρέμεται από το αν η Γεννηματά θα καταφέρει να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους της που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και να καταλάβει αυτή τη δεύτερη θέση. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν ανύπαρκτος στα συνδικάτα, στους συλλόγους και στους φοιτητές και η βασική εφημερίδα του, η «Αυγή», έχει χαμηλότερη κυκλοφορία ακόμη και από το «Μακελειό», την «Espresso» και τη «Sportday», φανερώνει ότι ο Τσίπρας δεν έχει «τσιμεντάρει» ακόμη τους ψηφοφόρους που έχει κλέψει από το ΠΑΣΟΚ. Επομένως η Γεννηματά έχει σοβαρές πιθανότητες να τα καταφέρει – και να μας απαλλάξει μια και καλή από τον συρφετό των απάτριδων ιδεοληπτικών απατεώνων. Μόνο όταν οι πρώην οπαδοί του ΠΑΣΟΚ εγκαταλείψουν μαζικά και οριστικά τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούμε να ελπίζουμε ως χώρα και ως έθνος.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ!

Το τι έχει ειπωθεί εκ μέρους του καθεστώτος για το ασφαλιστικό δεν λέγεται! Η παντελώς ιδεοληπτική προσέγγιση ενός τόσο σπουδαίου ζητήματος αντιμετωπίζεται με ύβρεις και με ανόητα σχόλια και χαρακτηρισμούς από τους εκπροσώπους του καθεστώτος.

Βάφτισαν "ασφαλιστικό σύστημα τύπου Πινοσέτ" το αυτονόητο: ΤΙ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΟ να συνεχίσει να δίνει το κράτος βασική εθνική σύνταξη σε όλους και από εκεί και πέρα κάθε ασφαλισμένος να παίρνει πρόσθετη σύνταξη ανάλογη του ύψους των εισφορών που έχει καταβάλει στο σύστημα; Αυτό δίνει κίνητρο για δουλειά αλλά και για αποταμίευση.

Η στοιχειώδης κοινή λογική λέει πως ένα κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό σύστημα αποτελεί ΚΙΝΗΤΡΟ για την αύξηση των εισφορών διότι γνωρίζει ο ασφαλισμένος πως αυτά που πληρώνει θα τα λάβει ανταποδοτικά στο μέλλον. Αντιθέτως, αν ξέρει πως οι εισφορές του καταλήγουν στον "πίθο των Δαναΐδων", όπως γίνεται σήμερα, απ' όπου επωφελούνται άλλοι εις υγείαν του κορόιδου, τότε έχει κάθε συμφέρον να εισφοροδιαφύγει - και συνεπώς να αδειάσει το ταμείο.

Και αν στο κάτω κάτω πρέπει να ντρέπεται η Νέα Δημοκρατία επειδή υποστηρίζει ένα "ασφαλιστικό σύστημα τύπου Πινοσέτ" που είναι κεφαλαιοποιητικό (δηλαδή απολύτως ανταποδοτικό) και κοινωνικά δίκαιο, εσείς οι αριστεροί της δεκάρας γιατί καμαρώνετε όταν υποστηρίζετε ένα "ασφαλιστικό σύστημα τύπου Μεταξά" όπως το αναδιανεμητικό; Μήπως το αναδιανεμητικό σύστημα δεν είναι που έχει χρεοκοπήσει στις μέρες μας και απαιτεί να καλύπτεται το 50% των καταβαλλόμενων συντάξεων από τον τακτικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τα χρήματα ΟΛΩΝ των φορολογουμένων;

Γιατί να θέλει ένας έντιμος ασφαλισμένος που πληρώνει με συνέπεια τις εισφορές του να διατηρηθεί ένα ασφαλιστικό σύστημα που ουσιαστικά τον κατακλέβει προς όφελος των "πονηρών" που δεν πλήρωσαν ποτέ τίποτα αλλά θέλουν να εισπράξουν κανονικά στα γεράματά τους;

Γιατί πρέπει οι ασφαλιστικές εισφορές να είναι ανάλογες του εισοδήματος, αλλά η σύνταξη να μην είναι ανάλογη των εισφορών;

Γιατί πρέπει να χαίρομαι κι από πάνω όταν μου λέει το κράτος-αρχικλεφταράς "φέρε τις ασφαλιστικές εισφορές σου να τις μοιράσω στα πελατάκια μου όπως μου γουστάρει κι εσένα να σου δώσω ελεημοσύνη ό,τι περισσέψει";

Κι όμως, μας θεωρεί τόσο ηλίθιους όλους ώστε είχε το θράσος να συνεχίσει το παραμύθι περί "ασφαλιστικού συστήματος τύπου Πινοσέτ" ακόμη και μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο χθες, νομίζοντας ότι μιλάει σε καθυστερημένους που όταν κάποιος τους δείχνει το φεγγάρι αυτοί κοιτάζουν το δάχτυλο...

Αφήστε δε που υποβίβσαε σε 3-4 χιλιάδες τις πάνω από 100 χιλιάδες Ελλήνων ως ακραίους (δεν μπορεί να αποβάλει τον μικρονοϊκό σταλινισμό)

ΔΥΟ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Όσο περνούν οι μέρες τόσο αυξάνεται η πεποίθησή μου ότι πάμε για πρόωρες εκλογές το αργότερο μέχρι τον Νοέμβριο του 2018. Λένε αρκετοί ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην προοπτική να μην επανεκλεγούν και να χάσουν τους παχυλούς υπουργικούς μισθούς και τις βουλευτικές αποζημιώσεις που παίρνουν τώρα, θα επιβάλλουν στον Τσίπρα να εξαντλήσει την τετραετία και να πάει σε εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2019. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο δεν έχει βάση διότι οι βουλευτές οφείλουν σχεδόν τα πάντα στον Τσίπρα και όχι ο Τσίπρας στους βουλευτές του. Άλλωστε και το πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα που έχουμε παρέχει στον εκάστοτε πρωθυπουργό την αποκλειστική δυνατότητα να διαμορφώνει αυτός τις πολιτικές εξελίξεις όποτε και όταν το κρίνει ο ίδιος αναγκαίο. Συνεπώς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα πειθαρχήσουν αναγκαστικά σε ό,τι αποφασίσει και κρίνει σκόπιμο ο αρχηγός τους και δεν θα του επιβάλλουν αυτοί τη γνώμη τους. 

Οι βασικές στρατηγικές προτεραιότητες του Τσίπρα με βάση τις οποίες θα αποφασίσει για τον χρόνο των εκλογών είναι, κατά τη γνώμη μου, μόνο δύο:  
1) να παραμείνει ο ίδιος στο πολιτικό προσκήνιο, εννοείται ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ (μεταλλαγμένου σε σοσιαλιστικό κόμμα ή όχι, δεν έχει σημασία), 
2) να εξασφαλίσει την ενότητα του κόμματός του μέσω της κατοχύρωσης της δεύτερης θέσης με μεγάλη απόσταση από το τρίτο κόμμα ώστε να διατηρεί ζωντανή την ελπίδα επανακατάκτησης της εξουσίας στο ορατό μέλλον.

Το χειρότερο ενδεχόμενο για τον Τσίπρα είναι να υπάρξει μία μεγάλη εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα να κερδίσει ο Μητσοτάκης καθαρή τετραετία, χωρίς δηλαδή καμία δυνατότητα να του επιβληθούν εκλογές ενδιάμεσα. Σε μία τέτοια περίπτωση θα κλονιστεί η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, και θα περιπέσει σε δίνη εσωστρέφειας. Ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση με προοπτική να παραμείνει σ' αυτή τουλάχιστον επί τέσσερα χρόνια, θα είναι μία αρένα συντροφικών μαχαιρωμάτων όπου οι πάντες θα αγωνίζονται σκληρά για την πολιτική τους επιβίωση. Ο Τσίπρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με το επιχείρημα πως «έδωσες ό,τι ήταν να δώσεις, κυβέρνησες δύο θητείες, "κάηκες" από τις πυρκαγιές, έχεις βεβαρημένο ιστορικό, δεν σε εμπιστεύεται πλέον ο κόσμος, καιρός είναι να παραδώσεις τη σκυτάλη σε ένα νέο, άφθαρτο πρόσωπο όπως είχε κάνει και με εσένα το 2007 ο Αλαβάνος». Και βέβαια η διάδοχός του θεωρώ ότι θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η Ρένα Δούρου η οποία τηρείται προσεκτικά σε εφεδρεία μακριά από την πολιτική φθορά - με εξαίρεση τις θανατηφόρες πλημμύρες και τις πυρκαγιές βέβαια διότι η ζωή είναι πάντα απρόβλεπτη. 

Είναι λογικό να θεωρεί ο Τσίπρας τον εαυτό του υπερβολικά νέο για να μπει στην πολιτική αποστρατεία. Θα κάνει το παν προκειμένου να μην συμβεί ο παραπάνω ολέθριος γι' αυτόν συνδυασμός της βαριάς εκλογικής ήττας και της καθαρής τετραετίας του Μητσοτάκη. Εδώ και καιρό θα πρέπει να μελετάει και να ζυγίζει προσεκτικά το τι θα πρέπει να κάνει για αναβάλλει τον πολιτικό παραγκωνισμό του. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ρισκάρει το πολιτικό του μέλλον απλώς και μόνο για να πάρει 10 βουλευτικές αποζημιώσεις παραπάνω ο κάθε Μπαλάφας ή Κυρίτσης ή για να φτιάξει την προίκα της με τον υπουργικό μισθό η Νοτοπούλου, αλλά θα ενεργήσει με στόχο αφενός να περιορίσει την έκταση της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου να μην δώσει στον Μητσοτάκη καθαρή τετραετία στην εξουσία αλλά ούτε καν διετία. 

Για τους παραπάνω λόγους πιστεύω ότι παρά τα όσα δηλώνει κατά καιρούς ο Τσίπρας, αποκλείεται να εξαντλήσει την τετραετία αλλά θα πάει σε εκλογές μέσα στο φθινόπωρο του 2018. Κι αυτό για δύο βασικούς λόγους:  
1) για να διατηρήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων και να μην παραμείνει παθητικός θεατής της εκλογικής και δημοσκοπικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της δικής του δημοφιλίας,  
2) για να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα που έχει να επιβάλλει μία «δεξιά παρένθεση» και να κάνει δύσκολη τη ζωή στον Μητσοτάκη παίζοντας πάλι σε βάρος του τον Φεβρουάριο του 2020 το ίδιο παιγνίδι που είχε παίξει και σε βάρος του Σαμαρά με την εκλογή ΠτΔ - με απλή αναλογική όμως αυτή τη φορά, πράγμα που σημαίνει την υποχρεωτική επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ως εταίρου συμμαχικής κυβέρνησης.

Η διατήρηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων πάση θυσία είναι εκτός των άλλων και θέμα γοήτρου για τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Μπορεί ο Τσίπρας να είναι διαβόητος τεμπέλης αλλά είναι αρκετά πονηρός ώστε να μην καθίσει με σταυρωμένα χέρια να περιμένει την ήττα του. Αν απλώς πάει μέχρι τη λήξη της τετραετίας, απεμπολεί ένα από τα πολύ ουσιαστικά προνόμια που έχει ως πρωθυπουργός - το να επιλέγει δηλαδή μόνος του τον χρόνο των εκλογών και να αιφνιδιάζει τους πολιτικούς αντιπάλους του. Όπως έλεγε και ο Ναπολέων «στο μέλλον μπορεί να χάσω μια μάχη, αλλά δεν θα χάσω ούτε λεπτό». Ακόμη κι αν ο Τσίπρας ξέρει με βεβαιότητα ότι θα χάσει την προσεχή εκλογική μάχη, δεν θα επιτρέψει να χάσει ΚΑΙ την πρωτοβουλία των κινήσεων. 

Για να υπάρξει όμως κάποια (έστω και μικρή) πιθανότητα να πετύχει το κόλπο της «δεξιάς παρένθεσης» ο Τσίπρας οφείλει να δώσει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη έναν ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο για να φθαρεί, ο οποίος δεν μπορεί να είναι μικρότερος από 14-15 μήνες. Αυτό σημαίνει πως ολόκληρος ο τακτικός εκλογικός σχεδιασμός του Τσίπρα κινείται μέσα σε αυστηρά χρονικά πλαίσια. Δεν έχει δηλαδή το χρονικό περιθώριο να διστάσει ή να χρονοτριβήσει για μερικούς μήνες παραπάνω και να τον βρει το 2019 ως ένοικο ακόμα του Μεγάρου Μαξίμου. Άλλωστε ένας πρωθυπουργός που δεν μπορεί να επισκεφθεί τη συμπρωτεύουσα χωρίς προστασία από 67 διμοιρίες ΜΑΤ, γεγονός πρωτοφανές στα ελληνικά πολιτικά χρονικά, ουσιαστικά ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΠΩΣ ΚΥΒΕΡΝΑ. Αν συνεχίσει να είναι στη θέση του το 2019 θα χρειάζεται ολόκληρη τεθωρακισμένη μεραρχία για την προστασία του για να ξεμυτίσει από το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν έχει κανένα νόημα να επιτείνει τη φθορά του. Κατά τη γνώμη μου ο Τσίπρας έχει λάβει ήδη την απόφαση να πάει σε εκλογές φέτος διότι έχει αρχίσει να ναρκοθετεί από τώρα τον δρόμο της επόμενης κυβέρνησης φέρνοντάς την μπροστά σε φοβερές προκλήσεις τις οποίες δεν θα μπορεί να αποφύγει και θα της προκαλέσουν τεράστια επικοινωνιακή ζημιά. 

Η πρώτη νάρκη είναι βέβαια η μεγάλη περικοπή των συντάξεων από την 1η Ιανουαρίου 2019, που όπως δείχνουν τα αυστηρά μηνύματα των ξένων δεν μπορεί να αποφευχθεί. Όταν οι συνταξιούχοι διαπιστώσουν την πανωλεθρία που θα πάθει το εισόδημά τους θα τα βάλουν -όπως είναι φυσικό- με τον Μητσοτάκη που θα κυβερνά και όχι με τον Τσίπρα που ψήφισε και θέσπισε τις περικοπές. Θα τον κατηγορήσουν μάλιστα ότι ενώ η Νέα Δημοκρατία είχε καταθέσει ως αξιωματική αντιπολίτευση τον Ιούλιο σχέδιο νόμου για την μη περικοπή των συντάξεων, δεν το κάνει πράξη τον Ιανουάριο που είναι η ίδια κυβέρνηση - και αυτό θα δώσει στον Τσίπρα την ευκαιρία να περάσει στην επικοινωνιακή αντεπίθεση βγαίνοντας κι από πάνω και παριστάνοντας πάλι τον αντιμνημονιακό, λέγοντας στους συνταξιούχους ότι η Νέα Δημοκρατία τους κοροϊδεύει αφού δεν είχε ψηφίσει ούτε τη 13η σύνταξη τον Δεκέμβριο 2017. 

Η δεύτερη νάρκη θα είναι το σκοπιανό. Κάνοντας πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο του 2018, ο Τσίπρας θα πετάξει ουσιαστικά την καυτή πατάτα της επικύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών στην επόμενη κυβέρνηση - και αυτό το γνωρίζει προφανώς ο κυβερνητικός εταίρος του, ο Καμμένος, γι' αυτό και κάνει το κορόιδο και προβαίνει κατά καιρούς σε δηλώσεις οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται ακατανόητες. Εκτιμώ ότι ο Μητσοτάκης, σε αντίθεση με αυτά που διακηρύττει τώρα ότι δήθεν είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, θα φροντίσει για την επικύρωσή της ακόμη και με ψήφους της Νέας Δημοκρατίας αν χρειαστεί, ή με την αποχώρηση από τη Βουλή κατάλληλου αριθμού βουλευτών ώστε να περάσει η συμφωνία με την ελάχιστη δυνατή πλειοψηφία - κι αυτό διότι θα του είναι αδύνατον να αντιταχθεί στις εντολές που θα πάρει από τις ΗΠΑ σχετικά με το ζήτημα αυτό. Ήδη από τώρα μάλιστα φροντίζει να αποκτήσει το κατάλληλο άλλοθι δηλώνοντας πως θα σεβαστεί τη συμφωνία αν αυτή τελικά επικυρωθεί από τη Βουλή. Δηλαδή τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αμφότεροι στο κόλπο για την προδοσία της Μακεδονίας και απλώς κοροϊδεύουν τον λαό. Η υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει ξανά ένα μέρος των Μακεδόνων ψηφοφόρων του που τώρα όχι μόνο τους έχει χάσει αλλά και τους έχει εξοργίσει. Θα μπορεί τότε ο Τσίπρας να βγαίνει με θράσος και να λέει «ορίστε, η Νέα Δημοκρατία που φώναζε κατά της συμφωνίας στο μακεδονικό, την πέρασε τώρα από τη Βουλή ενώ είχε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Άρα αποδείχτηκε ότι εμείς είχαμε δίκιο και ότι πήραμε τη σωστή απόφαση βασιζόμενοι στην εθνική γραμμή».

Θα είναι τελείως παράλογο για τον Τσίπρα να προτιμήσει να βαδίσει μόνος του στον δρόμο που ο ίδιος έχει ναρκοθετήσει. Μπορεί να είναι αδίστακτος και ξεδιάντροπος πολιτικός απατεώνας, αλλά σίγουρα δεν είναι χαζός, και γνωρίζει καλά ποιο είναι το συμφέρον του. Θα αρπάξει την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα προκηρύξει εκλογές το φθινόπωρο του 2018 πουλώντας στον λαό το αφήγημα της δήθεν εξόδου από τα Μνημόνια και της πάταξης της διαφθοράς. Άλλωστε αυτό προδίδει και η εσπευσμένη μετακίνηση του Σκουρλέτη στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι αθρόες προσλήψεις μονίμων υπαλλήλων στο δημόσιο που έχουν εξαγγελθεί για το φθινόπωρο. Ήδη αυτή την ώρα σε χρεοκοπημένες και ζημιογόνες ΔΕΚΟ προσλαμβάνεται μεγάλος αριθμός συμβασιούχων, μια κίνηση που γίνεται για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.

Όταν ο Τσίπρας προκηρύξει αιφνιδιαστικά πρόωρες εκλογές μέσα στο προσεχές τρίμηνο, θα ισχυριστεί ότι ουσιαστικά ολοκλήρωσε την τετραετία, αν αυτή υπολογιστεί από τον Ιανουάριο του 2015. Θα πει ότι ο λαός πρέπει να του δώσει νέα εντολή, και θα υποσχεθεί την ανάπτυξη που τάχα ΘΑ έρθει. Από τη στιγμή που αυτό είναι το βασικό στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί ο Τσίπρας, η κάλπη των Ευρωεκλογών τον Μάιο όχι μόνο δεν θα προκαλέσει ψυχρολουσία στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως θα συνέβαινε αν ήταν ακόμη τότε στην κυβέρνηση), αλλά θα σηματοδοτήσει και την πρώτη μικρή του ανάκαμψη εφόσον θα είναι στην αντιπολίτευση - άλλος ένας λόγος για να πάει ο Τσίπρας σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές ΠΡΙΝ από τις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2019. Το σενάριο αυτό είναι αντάξιο ενός μαιτρ του πολιτικού τακτικισμού όπως ο Τσίπρας.

Ολοκληρωτική νοοτροπία και ηθική της συμμορίας

Γράφει ο Νίκος Αργεάδης
lastpoint.gr
 
Τσίπρας «Εδώ είμαστε και δεν έχουμε σκοπό να δραπετεύσουμε». Εννοεί από το μηδενιστικό κινημά τους…Διότι ευθύνες δεν έχουν, αφού τα έκαναν όλα καλά…
Όλες οι δηλώσεις τους και το ύφος τους -tο υφάκι τους σύμφωνα με τον Δ, Καμπουράκη- θυμίζει, ανατριχιαστικά, τον Χίτλερ
Η πιο πάνω φράση του Τσίπρα μου θύμησε το πόνημα του Καμύ «Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος« όπου στο κεφάλαιο «Η τρομοκρατία του κράτους και ο παράλογος τρόμος« ανατέμνει αριστοτεχνικά το φαινόμενο του Ναζισμού. Το διασκευάζω γιατί ταιριάζει ανατριχιαστικά με την όλη εικόνα που αποπνέει η «διακυβέρνηση» Τσίπρα.
——-
Όπως οι ναζιστές, έτσι και αυτοί στηρίζουν το «κινημά» τους σε άρνηση. Γι’ αυτό και «δεν κάνουν ποτέ λάθη». Ο Χίτλερ προτίμησε να καταστρέψει την Γερμανία αντί να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος…
Ως μηδενιστές, θεοποιούν το παράλογο. Και έτσι γελοιποιούνται αλλά γελοιοποιούν και την χώρα. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να διαλεχθεί ποτέ κανείς μ’ αυτούς αφού ποτέ δεν κάνουν λάθος και έχουν πάντα δίκιο. Η ιδεολογία τους είναι θρησκεία με απαρέγκλιτη δογματική. Στην ακραία μορφή της εκατομμύρια άνθρωποι πλήρωσαν με την ζωή τους (Στάλιν, Μάο, Χμερ Ρουζ)
Εδραιώνουν κράτος πάνω στην ιδέα ότι τίποτα δεν έχει νόημα.
Και έτσι, όπως και οι σταλινικοί, καταστρέφουν την κοινωνία και τις αξίες της γιατί δεν τις συμμερίζονται μιας και είναι μικροαστικές (Εκπαίδευση, δικαιωματισμός κ.α.
Αποτέλεσμα: Προτίθενται να αντικαταστήσουν -τους μισητούς Έλληνες- με άλλους λαούς, σύμφωνα με δήλωση του άεργου και άνεργου «στρατηγιστή» Καρανίκα.
Όταν επιτυγχάνουν θεωρούνται εμπνευσμένοι (ηγέτες)
Όταν αποτυγχάνουν, όπως και οι ναζιστές, δεν φταίνε αυτοί μιας και τα έκαναν όλα καλά (Τόσκας, συνέντευξη). Και την στιγμή της αποτυχίας την αποδίδουν στον «ετερόκλητο φασιστικό όχλο» που φταίει για όλα.
Όπως οι ναζιστές (π.χ. ο Ερνστ Γιούνγκερ, ίσως ο μόνος με ανώτερη μόρφωση που έδωσε επίφαση φιλοσοφίας στον ναζισμό), έχουν και «εμπνευσμένους» διανοητές, π.χ. Λιάκος, Μουζέλης, Δραγώνα, Κουλούρη κ.α.
Ως άνθρωποι της μηδενιστικής δράσης, δεν πιστεύουν σε τίποτα πλην του κινήματος της δράσης τους
Η αφόρητη παραδοξολογία τους είναι ακριβώς ότι θέλουν να θεμελιώσουν σταθερή τάξη (αταξική κοινωνία και άλλα τέτοια) στηριζόμενοι σε ένα κίνημα και σε άρνηση, όχι σε εποικοδόμημα ορθολογικό
Όπως οι χιτλερικοί (Ράουσνιγκ, «Επανάσταση του Μηδενισμού») έτσι και αυτοί λένε ότι η «επανάστασή» τους είναι γνήσιος δυναμισμός
Ελλείψει ηθικής, το στήριγμά τους έιναι η «ηθική» της συμμορίας Οι δηλώσεις τους για το ολοκαύτωμα και τα θύματα της πυρκαγιάς, επιβεβαιώνουν ανατριχιαστικά τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις τους.
Η ηθική της συμμορίας είναι ανεξάντλητα θρίαμβος, εκδίκηση, ήττα και κυρίως μνησικακία! Και αυτά ακούμε και βλέπουμε στις συνεντεύξεις τους, π.χ. ότι φταίνε αυτοί που ζούσαν εκεί κ.α (Καμμένος στο BBC).
Δεν μπορούν χωρίς εχθρούς, Ορίζονται από τους εκάστοτε εχθρούς τους όπως και οι ναζιστές. Γι’ αυτό και οι αγωνιώδεις προσπάθειές τους να ορίσουν την ατζέντα παρακάμπτοντας τις ευθύνες τους, που τις «ανέλαβε» ο Τσίπ(ρ)ας, με αποτέλεσμα το ΜΗΔΕΝ
Προπαγανδίζουν την απόλυτη ταύτιση με τα κατώτερα ένστικτα γι΄αυτό και είναι εναντίον κάθε ανώτερης πραγματικότητας, π.χ. αριστεία.
Όπως και ο Ερνστ Γιούγκερ, σιωπηλά παραδέχονται και δρούν με την φιλοσοφία «καλύτερα να είσαι εγκληματίας» παρά αστός. Π.χ. Ρουβίκωνας και τα SS τους
Ταυτίζουν το κράτος με το «σύστημα» δλδ το ΄συνολο των μηχανισμών κατάκτησης και καταπίεσης, γι αυτό και το βλέπουν σαν λάφυρο
Όπως και οι ναζιστές, δρούν και μιλούν με μία φωνή γιατί πιστεύουν ότι η τιμή βρίσκεται στην υπακοή. ¨Οταν είσαι στρατιώτης του μηδενισμού έγκλημα θεωρείται να μην «σκοτώνεις» και να μην υπακούς (Στάλιν). Και αυτό πράττουν μέρες τώρα πάνω όχι μόνο στην μνήμη των νεκρων μας αλλά και στο σκοπιανό κ.α.
Όταν οι νεκροί δεν «ταιριάζουν¨στον μηδενισμό τους, π.χ.Σμηναγός Μπαλταδώρος, τότε είναι «εργατικό ατύχημα», σύμφωνα με ένα από τους «θεωρητικούς» τους
Όπως και οι ναζιστές, κατευθύνουν τον αγώνα» τους μόνο προς την «αποτελεσματικότητα» μόνο που ούτε αυτό καταφέρνουν. Έχουν φέρει 3! μνημόνια, χειρότερα των 2 πρώτων, κεφαλαιακούς περιορισμούς για 3,5 χρονια τώρα, 100 δις επιπλεόν χρεόυς κ.α. πολλά
Όπως και οι ναζιστές, έτσι και αυτοί, γνωρίζουν μόνο ένα σκοτεινό σημείο στην «νίκη» τους: Δεν μπορούν να νοιώθουν αθώοι, γι΄αυτό και καλλιεργούν την ενοχή στα ίδια τα θύματά τους. Η αντίστροφη πλευρά του «δεν κάναμε λάθος» Π.χ. Κατηγόρησαν τα θύματά της πυρκαγιάς ότι έφταιγαν αυτοί,
Η δύναμη να αρνείσαι τα πάντα και να υποτάσσεις γλυτώνει την δουλική ψυχή από την ανυπαρξία: Γι΄αυτό και υπέγραψαν τα πάντα. Υποτακτικοί και δουλικοί στους ξένους δανειστές, γενίτσαροι στους ιθαγενείς
Μετά τον ναζισμό και τον σταλινισμό, η ιστορία δεν έχει παραδείγματα μιας τόσο καταστροφικής ιδεολογίας που να έχει σφετεριστεί τους μοχλούς διακυβέρνησης ενός πολιτισμένου έθνους
Και όπως και ο Χίτλερ, θα είναι μοναδική περίπτωση τυράννων που δεν θα αφήσουν τίποτα στο ενεργητικό τους παρά μόνο μερισσότερο χρέος και καταστροφές (σκοπιανό, πυρκαγιές κ.α.)
Η επιτυχία παραμένει η μόνη αξία γι’ αυτούς, με κάθε κόστος για την κοινωνία και το κράτος που το θεωρούν λάφυρο. Αυτό το ανατριχιαστικό νόημα έχει το «ή αυτοί ή εμείς!!
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΧΩΣ ΚΕΝΑ, ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΔΕΝΣΙΜΟ

Δεν υπάρχει… «Τετέλεσται»!

Του Θανάση Κ.
lastpoint.gr

Πούλησαν το όνομα της Μακεδονίας!
Δεν κατάφεραν να πείσουν τον Ελληνικό λαό, πως αυτό ήταν τάχα «σωστό», ή «εθνικά ωφέλιμο» ή «ρεαλιστικό», ή ότι γι’ αυτό τάχα «φταίνε οι προηγούμενοι»…
Ο κόσμος απλώς δεν τους ακούει, τους γύρισε την πλάτη, τους αηδίασε, τους αποδοκιμάζει όπου τους βρει.
Το φρόνημά του δεν το άλλαξαν!
Το μόνο που τους απέμεινε είναι να σπάσουν το ηθικό του!
Να πάψει να προσδοκά ότι αυτό μπορεί να αλλάξει. Να μη διανοηθεί πως αυτή η ήττα, μπορεί να ανατραπεί στην πορεία. Να πάψει να πιστεύει ότι υπάρχει «σωτηρία», έστω και δύσκολη…
Να πάψει να ελπίζει. Γιατί μόνο έτσι θα πάψει να αντιστέκεται.
Το φρόνημα ενός λαού αλλάζει, είτε αν τον «πείσουν», είτε αν τον οδηγήσουν στην πλήρη απελπισία.
Το πρώτο απέτυχε. Τώρα επιχειρούν το δεύτερο.
Κι εδώ τους «βοηθάνε» – άθελα τους – και κάμποσοι από την από ’δω πλευρά.
Έλεγε ένας φίλος χθες: έχετε δίκιο ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς είναι «προδότες», αλλά τώρα το κακό έγινε! «Τετέλεσται» η Μακεδονία…
Καλύτερο «σύμμαχο» δεν θα μπορούσαν να βρουν Τσίπρας και Κοτζιάς!
Μια παρατήρηση μόνο: Όταν αγωνίζεσαι για κάτι ΔΕΝ υπάρχει η λέξη «Τετέλεσται»!
–Προχθές σας έδωσα διπλωματικά παραδείγματα που δείχνουν το αντίθετο…
–Χθες σας έδωσα νομικά και πολιτικά επιχειρήματα που δείχνουν ότι παλεύεται η ανατροπή και κατάργηση αυτής της Συμφωνίας.
Σήμερα θα πάω πιο μακροσκοπικά:
Θα επικαλεστώ ιστορικά παραδείγματα ηττών – συντριπτικών ηττών, μάλιστα – που «περιέργως» οδηγήθηκαν στο ακριβώς αντίθετο!
Ιστορικά γεγονότα που υπήρξαν καταστρεπτικές ήττες, αλλά αυτοί που τις υπέστησαν δεν το έβαλαν κάτω. Το πάλεψαν και τις ανέτρεψαν. Πλήρως…
Γιατί όπως αποδεικνύεται ο μεγάλος μας αντίπαλος δεν βρίσκεται «απέναντι», τελικά βρίσκεται μέσα μας.
Ο μεγάλος μας αντίπαλος δεν είναι ο θίασος των «εθνομηδενιστών». Είναι η εγγενής και παθογενής ηττοπάθεια των «πατριωτών». Αυτό τον εχθρό πρέπει να νικήσουμε πρώτα: την ίδια την ηττοπάθειά μας!
Περιστατικό πρώτο: Το 391 π.Χ. η Ρώμη εξορίζει το σημαντικότερο στρατηγό της τον Μάρκο Φούριο Κάμιλλο. Λίγο αργότερα όμως, ηττάται και καταλαμβάνεται από τις ορδές του Γαλάτη Βρέννου. Οι Ρωμαίοι – όσοι γλίτωσαν από την σφαγή – εγκαταλείπουν αλλόφρονες την πόλη τους.
Μόνο κάποιοι παλαιοί ύπατοι με τη φρουρά τους, μένουν οχυρωμένοι στο λόφο του Καπιτωλίου, όπου φυλάνε τα αρχεία της πόλης και το θησαυρό της, ενω οι Γαλάτες γύρω τους πολιορκούν στενά.
Οι ίδιοι δεν ξέρουν τι περιμένουν. Απλώς αγωνίζονται όσο αναπνέουν.
Αλλά κι αυτοί που έφυγαν δεν κλαίνε τη μοίρα τους, δεν το βάζουν κάτω. Μέσα στην απελπισία τους πάνε και βρίσκουν το ένδοξο στρατηγό τους το Κάμιλλο που οι ίδιοι είχαν διώξει λίγο πριν. Και του ζητάνε να τους βοηθήσει.
Εκείνος τους οργανώνει, μετατρέπει τον απελπισμένο όχλο σε καλά πειθαρχημένο στρατό, μπαίνει επικεφαλής τους και επιστρέφουν στη Ρώμη. Όπου αιφνιδιάζουν τους Γαλάτες κατακτητές, τους αποδεκατίζουν και απελευθερώνουν την πόλη τους.
Η Ρώμη καταλύθηκε ολοσχερώς και μέσα σε λίγους μήνες ξαναγεννήθηκε ισχυρότερη. Αυτό το πείσμα των Ρωμαίων τους έκανε την ισχυρότερη – και κυρίως τη μακροβιότερη – δύναμη της αρχαιότητας.
Αν οι αρχαίοι Έλληνες δίδαξαν στην ανθρωπότητα Φιλοσοφία, Τραγωδία, Αισθητική, Δημοκρατία και Φιλελεύθερο πνεύμα, οι Ρωμαίοι δίδαξαν πείσμα. Και κυρίως πείσμα και επιμονή, όταν τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά…
Παράδειγμα δεύτερο: Πάλι από τη Ρώμη, το 218 π,Χ. Ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας έχει εισβάλλει στην Ιταλία από βορρά, με ορμητήριο την Ισπανία.
Οι Ρωμαίοι, πλέον μια παντοδύναμη πόλη, κυρίαρχη στην Κεντρική Ιταλία, στέλνουν στρατό να αντιμετωπίσουν τον εισβολέα Αννίβα, το Δεκέμβριο του 218 π.Χ. Ηττώνται στον ποταμό Τρέβια.
Ύστερα οι Ρωμαίοι στέλνουν νέο στρατό, πολύ μεγαλύτερο, και αντιμετωπίζουν τον Αννίβα στη λίμνη Τρασιμένη, τον Ιούνιο του 217.
Ηττώνται ξανά και ο στρατηγός τους Γάϊος Φλαμίνιος σκοτώνεται…
Σε αυτές τις δύο μάχες οι Ρωμαίοι υπερέχουν αριθμητικά, αλλά ηττώνται! Οι απώλειές τους, είναι 5πλάσιες ως 10πλάσιες από τις απώλειες των Καρχηδονίων. Αληθινή συντριβή…
Και ο Αννίβας βρισκόταν πια κοντά στη Ρώμη!
Οι Ρωμαίοι δεν το βάζουν κάτω, όμως. Δημιουργούν νέο στρατό, από τις επίλεκτες δυνάμεις τους, και τον στέλνουν να αντιμετωπίσει τον Αννίβα στις Κάννες, ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 216…
Τώρα η αριθμητική υπεροχή των Ρωμαίων είναι σχεδόν ένα προς δύο. Κι όμως οι Ρωμαίοι, ηττώνται ξανά. Για την ακρίβεια, κατασφάζονται: Από τις 86 χιλιάδες ρωμαϊκού στρατού (μια τεράστια δύναμη για τα δεδομένα της εποχής), σκοτώνονται στη διάρκεια της μάχης 56-77 χιλιάδες, ενώ οι Καρχηδόνιοι πιάνουν αιχμαλώτους άλλους 4,5 χιλιάδες. Ελάχιστοι καταφέρνουν να γλιτώσουν. Ανεπανάληπτη στρατιωτική καταστροφή.
Οι δύο ρωμαίοι στρατηγοί σκοτώθηκαν κι αυτοί στις Κάννες.
Ο Ρωμαϊκός στρατός αποψιλώθηκε εντελώς.
Οι συμμαχικές πόλεις της Ρώμης, άρχισαν να εγκαταλείπουν τη συμμαχία…
Η Ρώμη βρέθηκε σε κατάσταση απελπισίας. Καμία ελπίδα δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Κανένα απόθεμα δύναμης δεν υπήρχε στην άλλοτε παντοδύναμη πόλη, να αντισταθεί στον ανίκητο εισβολέα. Ελάχιστοι σύμμαχοι της είχαν απομείνει. Και κανείς δεν γνώριζε πώς μπορούσε να αντιμετωπιστεί ο Αννίβας – αυτή η φοβερή «συμφορά» που τους είχε βρει.
Τα πάντα τα έσκιαζε ο φόβος. Παντού επικρατούσε η απόγνωση.
Κι όμως, οι Ρωμαίοι δεν το έβαλαν κάτω. Ούτε τότε.
Μετά από τέσσερις απανωτές ήττες, εκ των οποίων η δύο συντριπτικές και η μία – η τελευταία – «ολική καταστροφή», εκείνοι συνέχισαν να αντιστέκονται.
Αυτή τη φορά όμως, χρησιμοποίησαν ό,τι αργότερα έγινε γνωστό ως «στρατηγική»: Σύνθετη διάταξη δυνάμεων και κλιμάκωση σχεδιασμένων πρωτοβουλιών, όχι κατευθείαν επιδίωξη τελικής σύγκρουσης:
–Χρησιμοποίησαν τον ένα στρατηγό τους το Φάβιο Μάξιμο, να «παρενοχλεί» τον Αννίβα, χωρίς να συγκρούεται μαζί του.
–Έστειλαν τον άλλο στρατηγό τους, το Μάρκελλο, να καταλάβει τη Σικελία, να εξασφαλίσει νέους πόρους για τη χειμαζόμενη Ρώμη και να εμποδίσει τους Έλληνες του Ιταλικού νότου να ενωθούν με τους Καρχηδονίους.
–Και τέλος έστειλαν ένα τρίτο στρατηγό τους, το Γάϊο Σκιπίωνα, να χτυπήσει τη βάση εξόρμησης του Αννίβα στην Ισπανία.
Ο Αννίβας τους είχε συντρίψει σε αλλεπάλληλες μάχες στην χώρα τους κι αυτοί τον χτυπούσαν παντού αλλού, όπου μπορούσαν, όπως μπορούσαν, για να τον αποδυναμώσουν. Και τα κατάφεραν!
Τελικά οι Ρωμαίοι με ορμητήριο τη Σικελία που είχαν στο μεταξύ κατακτήσει, εισέβαλαν κατευθείαν στην Καρχηδόνα και ο Αννίβας ανακλήθηκε για να υπερασπιστεί την πρωτεύουσά του…
Έφυγε από την Ιταλία ανίκητος. Αλλά εκεί, στη Βόρειο Αφρική, ο Ρωμαίος στρατηγός Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων, γιός αυτού που είχε ηττηθεί στην πρώτη μάχη εναντίον του Αννίβα στο Τικίνιο και ανιψιός εκείνου που είχε αντεπιτεθεί για λογαριασμό της Ρώμης στην Ιβηρική, κατάφερε τελικά να νικήσει τον Αννίβα στη μάχη της Ζάμα. Το 202 π.Χ.
Επί δεκαέξι χρόνια οι Ρωμαίοι ηττώνταν και συντρίβονταν και ταπεινώνονταν και αποδεκατίστηκαν, μια και δύο και τρείς φορές, και φοβούνταν όλο και περισσότερο, αλλά δεν το έβαλαν κάτω!
Κι έτσι, όχι μόνο επιβίωσαν. Αλλά έθεσαν τα θεμέλια να γίνουν παγκόσμια υπερδύναμη για αιώνες! Λίγες δεκαετίες μόλις, μετά τα χρόνια εκείνα, που είχαν δει «το Χάρο με τα μάτια» τους κι είχαν φτάσει στο χείλος της εξαφάνισης!
Διδάσκοντας τους λαούς όχι μόνο τη δύναμη του πείσματος, αλλά και την σημασία της στρατηγικής.
Και το πιο σημαντικό:
Κανείς τους δεν είπε, σε κάποια απελπιστική στιγμή: «Τετέλεσται»!
Κανείς!
Άλλα ιστορικά παραδείγματα, πιο σύγχρονα και πιο κοντά μας:
Οι Κρητικές επαναστάσεις κατά των Οθωμανών, τον 19ο αιώνα.
–Μια σημαντική εξέγερση των Κρητών γίνεται το 1841, λίγο μετά την συντριβή των Οθωμανών από τις δυνάμεις του πρώην συμμάχου τους, Μωχάμετ Άλυ (πατέρα του Ιμπραήμ) το 1839. Είδαν οι Κρητικοί την «ευκαιρία» της δεινής Οθωμανικής ήττας, αλλά οι Τούρκοι κατέπνιξαν την επανάστασή τους στο αίμα. Όμως, οι Κρήτες δεν το έβαλαν κάτω…
–Μια δεύτερη σημαντική εξέγερση γίνεται στην Κρήτη το 1866 και κράτησε τρία χρόνια. Τότε έγινε και το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου. Τελικά η εξέγερση θα συντριβεί στρατιωτικά, αλλά ο Σουλτάνος θα υποχρεωθεί να τους δώσει κάποιες ελευθερίες και κάποια δικαιώματα που όμως, δεν τηρήθηκαν ποτέ.
Οι Κρητικοί, ωστόσο, ξανά: δεν θα το βάλουν κάτω…
–Μια τελευταία εξέγερση γίνεται το 1897. Αυτή προκαλεί τελικώς και τον «ατυχή» ελληνοτουρκικό Πόλεμο, με τραγική κατάληξη για την Ελλάδα. Αλλά ένα χρόνο αργότερα η Κρήτη κερδίζει την Ανεξαρτησία της. Και από τα σπλάχνα αυτής της τελευταίας εξέγερσης αναδεικνύεται μια μεγάλη προσωπικότητα – που λίγο αργότερα θα γίνει ο μεγάλος αναμορφωτής της Ελλάδας – ο Ελεύθεριος Βενιζέλος.
Κάθε φορά οι Κρητικοί γίνονταν ολοκαύτωμα. Κι ύστερα έθαβαν τους νεκρούς τους, έγλειφαν τις πληγές τους και ετοιμάζονταν για το επόμενο ολοκαύτωμα. Ακόμα και πριν ελευθερωθούν οι ίδιοι έστελναν εθελοντές να πολεμήσουν για τη Μακεδονία…
Μέχρι που κέρδισαν αυτό που ήθελαν! Και μαζί τους κέρδισε η Ελλάδα ολόκληρη. Ποτέ δεν είπαν τις ώρες της μαύρης απελπισίας τους: «Τετέλεσται»! Ποτέ!
–Κι ακόμα: στις αρχές του 20 αιώνα, η Ελλάδα ήταν ένα θλιβερό κρατίδιο, χρεοκοπημένο (από το 1893 – το περιβόητο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη), ταπεινωμένο στρατιωτικά από τον «ατυχή» ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, υπό ασφυκτικό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (πολύ χειρότερο από εκείνο της Τρόϊκας) από το 1898, πλήρως απομονωμένο στα Βαλκάνια, και με βαθιά αίσθηση της εσωτερικής παρακμής του.
Τότε ο Ίων Δραγούμης γράφει ότι η Ελλάδα είναι «ένα αισχρό έθνος μπακάληδων».
Και τότε ο Κωστής Παλαμάς χαράζει το συγκλονιστικό στίχο:
Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα,
ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και ορθοί καταφρονάν, τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
Των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Είναι απόσπασμα από το ποίημα του Παλαμά «Γύριζε».
Το έδειξα προχθές σε ένα 20χρονο και την παρέα από συνομηλίκους του.
—Σαν να είναι γραμμένο σήμερα, μου είπαν τα παιδιά…
Έτσι ήταν, έτσι ένιωθε η Ελλάδα πριν 110 χρόνια!
Κι όμως, λίγο αργότερα έκανε ένα από τα μεγαλύτερα «πετάγματα» της Ιστορίας της. Και υπερδιπλασιάστηκε!
Διχάστηκε και μάτωσε, έχασε και πολύτιμες και μακραίωνες Πατρίδες, αλλά στο τέλος υπερδιπλασιάστηκε!
Αλλά κανείς δεν είπε, ούτε τότε: «Τετέλεσται»!
–Και αργότερα μέσα στη σκοτεινή δεκαετία του ’30 όταν η Παγκόσμια Οικονομική κρίση σάρωνε όλο τον κόσμο και τα σύννεφα του Πολέμου που ερχόταν πύκνωναν πάνω από την Ευρώπη, η κατεστραμμένη Ελλάδα ανασυγκροτούνταν και πετύχαινε για μια δεκαετία περίπου το δεύτερο μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης στον Κόσμο (μετά την Ιαπωνία)!
Και μετά νίκησε τη φασιστική Ιταλία, πέρασε μιαν εφιαλτική Κατοχή, έζησε ένα αδελφοκτόνο εμφύλιο – ένας στους οκτώ Έλληνες σκοτώθηκαν τότε, από τους πολέμους τον εμφύλιο και τις κακουχίες – κι ύστερα βγήκε ετοιμόρροπη, καταστραμμένη, ρακένδυτη…
Κανείς δεν πίστευε ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να σηκωθεί στα πόδια της.
Κι όμως, όχι μόνο ανασηκώθηκε και ξαναγεννήθηκε, αλλά για τα είκοσι μεταπολεμικά χρόνια, η Ελλάδα είχε και πάλι το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ανάπτυξης στον κόσμο (πίσω από την Ιαπωνία ξανά)!
Πώς τα κατάφερε;
Μα πολύ απλά: και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Κανείς δεν βρέθηκε να πει ποτε: «Τετέλεσται»!
Συμπέρασμα: Μετά απ’ όλα αυτά, όσοι πιστεύουν ότι… «Τετέλεσται» για την Ελλάδα, μετά από ένα άθλιο και επαίσχυντο… «προσύμφωνο», να πάνε να χωθούν στο καβούκι τους!
Δεν έχουν την παραμικρή συναίσθηση ούτε πως επιζούν οι λαοί, ούτε πως γράφουν Ιστορία, ούτε τι είμαστε εμείς, ούτε τι κουβαλάμε, ούτε τι περάσαμε, ούτε που πάμε, ούτι μπορούμε να επιτύχουμε…
Οι υπόλοιποι, που έχουμε την ίδια φύτρα με τους παλιούς, ή έστω μαθαίνουμε από την Ιστορία να μας φωτίζει το πεπρωμένο μας. ξέρουμε τι θα κάνουμε Και κυρίως ξέρουμε τι δεν θα κάνουμε.
Θα απαγορεύσουμε την λέξη: Τετέλεσται από το λεξιλόγιό μας.
Τέτοια λέξη δεν υπάρχει για μας…
Υπάρχει μόνο στη Βίβλο.
Τη λέει ο Χριστός, πάνω στο Σταυρό του Μαρτυρίου, λίγο πριν ξεψυχήσει.
Αλλά και τότε, τι ακολούθησε; Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Είναι η Δημοκρατία ηλίθιοι

της Κατερίνας Γαλανού

Μόνον οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού αδυνατούν να αποδεχθούν ότι στη Δημοκρατία οι κανόνες είναι απλοί. Οι πολίτες στις εκλογές ψηφίζουν και είτε επιδοκιμάζουν είτε αποδοκιμάζουν πρόσωπα και πολιτικές. Εκλέγουν κυβερνήσεις. Διαλέγουν αντιπολίτευση.

Οι πολίτες που ενδιαμέσως των εκλογών αποφασίζουν να...διορθώσουν είτε την ψήφο τους είτε την ψήφο των άλλων δέρνοντας και προπηλακίζοντας στους δρόμους, διαστρέφουν τη Δημοκρατία σε οχλοκρατία. Και στην οχλοκρατία ο κάθε όχλος διαλέγει τον δικό του εχθρό. Και οι μάχες των όχλων γεννούν θύματα, πολλά θύματα. Δεν θα μπορούσε να το πει καλύτερα ο Γιάννης Μπουτάρης: « οι επόμενες εκλογές είναι τον Οκτώβριο του 2019 αν δεν συμφωνείτε μαζί μας, μαυρίστε μας. Εμείς προτείνουμε, εσείς κρίνετε, και αν δεν μας θέλετε, δεν χρειάζονται ούτε χειροδικίες, ούτε λιντσαρίσματα».

Η επιστροφή πάντως στην κανονικότητα την οποία ευαγγελίζονται τα κόμματα της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης και την επικαλείται εσχάτως και ο Αλέξης Τσίπρας (αν και δίνει άλλη διάσταση) προϋποθέτει επίγνωση τι στο καλό συνέβη σε αυτή τη χώρα όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια. Δυστυχώς δεν είναι είναι ούτε η κρίση, ούτε η περικοπή των εισοδημάτων, ούτε η πραγματική ανέχεια, στην οποία ομολογουμένως διολίσθησαν τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, που οδήγησαν στην εξαχρείωση τα πολιτικά και κοινωνικά ήθη.

Ο «λαός», όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν οι λαϊκιστές όλων των ιδεολογιών, δεν αποθρασύνθηκε επειδή φτώχυνε. Αποθρασύνθηκε διότι οι λαϊκιστές που βρίσκονται παντού (κόμματα, ΜΜΕ, φορείς κ.λπ.) του είπαν ότι δεν φέρει καμιά ευθύνη για όσα έγιναν και γίνονται. Τον κατηύθυναν να φτιάξει τη βολική αυταπάτη του: ότι πίσω από την πλάτη του το «παλιό πολιτικό σύστημα» έφαγε τα λεφτά και του φόρτωσε τα χρέη. Κανείς δεν τόλμησε να τρίψει στα μούτρα μας ότι τα δισεκατομμύρια του δημόσιου χρέους το 2010 (όταν μπήκαμε στα μνημόνια) ήταν όσες οι ιδιωτικές καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, πριν αρχίσουν να τα διώχνουν οι «πατριώτες» στις ξένες τράπεζες και να τα κρύβουν στα στρώματα. Ότι το ύψος της αξίας των ακινήτων που απέκτησαν οι Έλληνες στα χρόνια της ευμάρειας ήταν απείρως μεγαλύτερο από τα δανεικά μας και τα χρέη μας. Τι έδειχνε αυτό; Ότι το κράτος δανειζόταν δισεκατομμύρια με την «εγγύηση» της Ε.Ε. και ηγεσία και «λαός» τα μετέτρεπε σε καταθέσεις, ακίνητα και κυρίως καλή ζωή!

Η σύνταξη των 4.000 ευρώ του σταθμάρχη του ΟΣΕ σε σταθμό τρένου που δεν λειτουργούσε, μετατρεπόταν σε κατάθεση, δάνειο στεγαστικό, κατανάλωση. Ο υδραυλικός «τσέπωνε» για μια φλάντζα στη βρύση 80 ευρώ χωρίς απόδειξη και τα επένδυε σε εξοχικό. Ο υπάλληλος στο χ ασφαλιστικό ταμείο με το εφάπαξ δεκάδων χιλιάδων ευρώ και την παχυλή σύνταξη αποκτούσε διαμέρισμα στο Λονδίνο. Ο καθηγητής σε ακριβό ιδιωτικό σχολείο έβγαζε χιλιάδες ευρώ με ιδιαίτερα στα φανερά, η νοσοκόμα έπαιρνε τα χαρτιά υγείας από το νοσοκομείο στο σπίτι. Ο χασάπης, ο τελωνειακός, ο δημοσιογράφος, ο γιατρός, ο μηχανικός, ο σερβιτόρος, ο αγρότης, όλοι κάπως επωφελήθηκαν. Όποιος, δε, είχε τη δύναμη της «υπογραφής» απογειωνόταν. Οι λίγοι έτρωγαν τα περισσότερα και οι πολλοί έτρωγαν τα πολλά.

Λιγοστοί δεν είχαν μερίδιο στο «τσιμπούσι» που στήθηκε με τα δανεικά που μας εξασφάλιζε η συμμετοχή στην ΟΝΕ. Γι' αυτό καμιά διαδήλωση κατά της διαφθοράς δεν έγινε στο Σύνταγμα. Γι' αυτό κανένας «Ρουβίκωνας» δεν μπούκαρε σε εφορίες, γραφεία υπουργών, νοσοκομεία για να διαμαρτυρηθεί, να απειλήσει, να τιμωρήσει. Ο «λαός» εξαγριώθηκε μόνο όταν κόπηκε το «τάξιμο και το δόσιμο». Οι λίγοι συναισθάνθηκαν την ευθύνη τους και λούφαξαν(με). Οι πολλοί πέταξαν και πετάνε την ευθύνη τους σε όποιον βρίσκουν μπροστά τους, και έγιναν «τιμωροί». Με προσχήματα και προφάσεις. Πότε ως υπερπατριώτες φασίστες και πότε ως αντισυστημικοί φασίστες. Η μόνη αληθινή προσφορά της ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης στην Ελλάδα σήμερα είναι να σταματήσει το υποκριτικό «χαϊδολόγημα». Η χώρα χρειάζεται πολίτες και όχι «λαό» που μετατρέπεται από τις Σειρήνες του λαϊκισμού σε όχλο έτοιμο να καταπιεί «κάθε δράκο» και «κάθε παραμύθι». Και να τον ξεράσει ως χολή.

Ο φασίστας γεννιέται στο σπίτι και στο σχολείο

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Η βία κατά του Μπουτάρη δεν έχει τέλος. Γιατί και ο πόλεμος ανακοινώσεων πάνω από την κλωτσοπατινάδα, βία είναι. Και οι δικολογίες από δω κι από κει, επίσης. Γιατί η βία δεν έχει ιδεολογία. Κρύβεται πίσω από ιδεολογίες. Χρησιμοποιεί την ιδεολογία για να εκφραστεί. Η βία είναι η έκφραση της αμορφωσιάς. Της απολιτισιάς. Που κυριαρχεί στη χώρα.

Η βία είναι η μαμή της ιστορίας, λέει η διαλεκτική. Μόνο που είναι η μαμή ΑΥΤΗΣ της ιστορίας. ΑΥΤΟΥ του ανθρώπινου μοντέλου. Όχι του ανθρώπινου μοντέλου που έχει για πρότυπο την εξέλιξή του από πιθηκοειδές σε διανοητικό άνθρωπο. Αλλά τη διαιώνιση του πιθηκάνθρωπου. Τη δικιολόγηση της ύπαρξής του και της διαιώνισής του μόνο και μόνο επειδή μέχρι σήμερα η βία είναι η μαμή της Ιστορίας!

Όποιος αναζητάει το χέρι που όπλισε τη βία κατά του Μπουτάρη δεν έχει παρά να κοιτάξει στην οικογένεια και στα σχολεία. Στην οικογένεια που παράγονται τα πρότυπα και που εκφράζονται και ψηφίζονται οι ιδεολογικοί δρόμοι. Από πατεράδες και μανάδες. Και στα σχολεία, που παράγεται η κρατική νομιμοποίηση της βίας. Είτε είναι τα σχολεία που διδάσκουν Κοτζαμάνηδες, είτε που διδάσκουν Θεοφιλογιαννάκους, είτε Καλαμπόκες, είτε είναι τα σχολεία που διδάσκουν τους φονιάδες της ΟΠΛΑ και τους απογόνους της, μέχρι την ηρωοποίηση των πιο ακραίων μορφών «πάλης». Δήθεν ταξικής, δήθεν εθνικής, δήθεν λαϊκής, δήθεν πατριωτικής.

Όλες αυτές οι βίες δεν είναι παρά το προσωπείο μιας αμορφωσιάς. Αναπαράγονται από ανθρώπους που προσδοκούν την εκτόνωση και τη νίκη. Από ανθρώπους που αισθάνονται ηττημένοι. Και που δεν έχουν την επάρκεια να ξέρουν ότι μια τέτοια νίκη δεν έρχεται ποτέ. Γιατί η βία γεννάει βία. Η νίκη δημιουργεί ηττημένους που ζητάνε εκδίκηση. Ρεβανς. Το αίμα ζητάει αίμα.

Το ανθρώπινο είδος, και όχι μόνο το ελληνικό, βρίσκεται ακόμα σ αυτό το στάδιο. Σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ειρήνη και η ευημερία, όπου υπάρχει, είναι χτισμένη από το αίμα και τον πλούτο άλλων ανθρώπων. Που χτυπάνε ή θα χτυπήσουν μια μέρα ηχηρά την πόρτα. Και, όπως έχει δείξει αλάνθαστα η Ιστορία, ο αγριότερος και πιο πεινασμένος θα νικήσει. Κι ο πιο χορτάτος θα ηττηθεί.

Η επίθεση στον Μπουτάρη είναι η επίθεση της ΕΚΟΦ, η επίθεση στον Πανούση και στον Συρίγο. Είναι η επίθεση στον Μπακογιάννη και στον Καλτέζα και στον Γρηγορόπουλο και στον Φύσσα. Είναι η επίθεση του Μπέου και του Σαββίδη. Είναι η καφρίλα στα γήπεδα και στους οπαδούς. Είναι η επίθεση της αμάθειας. Του μίσους. Του θρίαμβου των συναισθημάτων επί της λογικής. Το πιο σημαντικό και αντιφατικό: Είναι ο θρίαμβος της πρωτόγονης σκέψης επί της διαλεκτικής! Είναι η επίθεση ενός ανθρωποειδούς. Όχι ενός Ανθρώπου.

Το έχω ξαναγράψει, ο άνθρωπος είναι ακόμα μακριά από την ανθρώπινη ικανότητά του. Είναι ακόμα έρμαιο των πρωτόγονων συναισθημάτων του. Στην πλειονότητά του. Ακόμα ξοδεύει κόπο και πλούτο παίζοντας πολέμους και φαντασιωνόμενος εχθρούς και φίλους, αντί να μοιράζεται τον πλούτο της Γής. Ακόμα χειρότερα, κακομεταχειρίζεται και καταστρέφει ένα κομμάτι από τον πλούτο της Γης. Ζει μια μετα Κρομανιόν εποχή.

Όσο λιγότερη η Παιδεία τόσο πιο πρωτόγονη η κοινωνία. Και τόσο πιο συχνή και έντονη η βία. Όσο λιγότερη Παιδεία τόσο πιο άδικοι οι νόμοι. Και όσο πιο άδικη η εφαρμογή των νόμων τόσο πιο βίαιη η αντίδραση από τους αδικούμενους. Η Ελλάδα είναι σ αυτή την κατάσταση. Η πολιτική της ελιτ παράγει αδικία και εύνοια ανισομερή. Είναι διεφθαρμένη. Παράγει βίαιη αντίδραση από τους αδικούμενους.

Ταυτόχρονα, η Παιδεία που παράγει στα σχολεία είναι αναπαραγωγή βίας. Παλιά ήταν αντικομμουνιστική και εθνικιστική. Μετά έγινε αντιδεξιά και πατριωτική. Μετά έγινε ανεκτική σε όλα αρκεί να πλουτίζουμε! Τώρα έχει γίνει αντιδυτική, αντιδεξιά, αντεθνικιστική, αντισυστημική. Και επειδή το αντί είναι αντίθεση και δεν είναι θέση, μοιραία η θέση είναι η βία απέναντι στον αντί! Κι αυτό εκφράζεται παντού. Στο σπίτι, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο δρόμο και, κυρίως, στο διαδίκτυο. Βία στο διαδίκτυο με τη σέσουλα. Σαν νοοτροπία. Αυτοσκοπός! Πέσιμο για το πέσιμο!

Όλη αυτή την καφρίλα, που είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία, ακόμα κι αν δεν εκφράζει την πλειονότητα του πληθυσμού (ας είχε το θάρρος η πλειονότητα να υπερασπιστεί τον «πολιτισμό» της) γεννιέται και πυροδοτείται από την πολιτική της καθοδήγηση. Από τους κυβερνήτες της. Που όταν είναι στην αντιπολίτευση ουρλιάζουν ενάντια στη βία της εξουσίας και όταν γίνουν κυβέρνηση αναπαράγουν το ίδιο πρότυπο με τους προηγούμενους.

Η διαφορά με όλους τους προηγούμενους της μεταπολίτευσης είναι ότι καμιά εξουσία δεν μετέτρεψε τη βία σε κυρίαρχο σύνθημά της προκειμένου να κερδίσει την εξουσία, να τη διατηρήσει, και για μερικούς άφρονες να κάνει και επανάσταση! Δημιουργώντας διχασμό στο λαό για να αποχτήσει «στρατό». Αυτή, στην αναπαραγωγή της βίας είναι η χειρότερη κυβέρνηση.

Επειδή με την αντιδιαλεκτική της σκέψη θεωρεί την αμορφωσιά στοιχείο του απλού λαού, τον οποίο λατρεύει. Και λατρεύει έτσι και την αμορφωσιά του! Αφού είναι λαϊκό στοιχείο! Και επαίρεται γι αυτήν! Η μόρφωση είναι προσόν των πλουσίων! Είναι αποτέλεσμα πλούτου.

Οι αμόρφωτοι αυτοί τύποι δεν ξέρουν ότι από τους μορφωμένους γεννήθηκε κάθε απελευθέρωση στην ανθρώπινη ιστορία. Και πως η μεγαλύτερη δύναμη του λαού είναι η μόρφωση. Και του καθενός ατομικά. Όχι η μόρφωση με το πτυχίο στο χέρι, που δεν ξέρεις τι να το κάνεις και βρίζεις τον καπιταλισμό και την τρόικα. Η μόρφωση να μάθεις να σκέφτεσαι και να κρίνεις. Όχι να συλλέγεις απλώς και μόνο πληροφορίες, όπως ταϊζουν τα ελληνόπουλα οι ινστρούχτορες εδώ και 4 δεκαετίες. Για τη δική τους ευκολία. Αλλά η μόρφωση να κρίνεις τις πληροφορίες. Η μόρφωση χαρακτήρα. Η διαμόρφωση. Ο πλούτος της ποικιλίας και της αρμονικής συνύπαρξης. Η μόρφωση να βλέπεις από πολλές μεριές ένα πράγμα. Να κατανοείς. Να καταλαβαίνεις. Να ερμηνεύεις. Αντ αυτών, το μοντέλο που θέλει να παράγει η χώρα είναι ένα και το ίδιο. Είτε δεξιό είτε αριστερό: Να κονομάς! Άμα κονομάς είσαι ευτυχής. Πιο ευτυχής, ο ψυχίατρος του παιδιού σου.

Η βία κατά του Μπουτάρη και κατά οποιουδήποτε στη χώρα της ανομίας και της πολιτικής αλητείας σαν κυρίαρχης σκέψης και νοοτροπίας είναι αποτέλεσμα έλλειψης Παιδείας. Από την οποία πάσχουν κι όλοι αυτοί που θυμήθηκαν τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, την ώρα που υπερασπίζονται την καφρίλα των μπάχαλων. Επειδή αυτοί δεν καταδικάζουν τη βία. Ούτε την αντιμάχονται. Καταδικάζουν τη βία που δεν είναι συγγενής τους. Για να εξοπλίζουν το χέρι των συγγενών τους. Σε έναν πόλεμο επικράτησης. Όπου η ιδεολογία είναι το τυράκι. Και οι οπαδοί τα ποντίκια.

Δεν πήραν το μήνυμα στην κυβέρνηση από το εξώδικο των Παμμακεδονικών οργανώσεων

Τα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό με το σκοπιανό ζήτημα γεννούν ευλόγως το ερώτημα: από πού κι ως πού η κυβέρνηση βγάζει το συμπέρασμα ότι έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι της καπνίσει σε όποιο θέμα εκείνη θέλει χωρίς προηγουμένως να έχει ζητήσει την αντίστοιχη εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό; Αφ' ενός έχει ήδη απολέσει την όποια πλειοψηφία στην κοινωνική βάση και αφ' ετέρου δεν την εξέλεξε ο ελληνικός λαός με το συγκεκριμένο αίτημα, δηλαδή να λύσει το σκοπιανό. Δεν το είχε αναφέρει ποτέ σε καμιά προεκλογική ομιλία του ο Τσίπρας, και ούτε καν υπήρχε στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Η πανθομολογούμενη αλήθεια είναι ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΨΗΦΟ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ. Ζήτησε ψήφο για να «σκίσει τα μνημόνια» και αντ' αυτού έσκισε τους Έλληνες με την υπερφορολόγηση για να βγάλει υπερ-πλεονάσματα και να τα μοιράζει ως ελεημοσύνη στους αφελείς ψηφοφόρους του στα πλαίσια του «ταξικού πολέμου» που βλακωδώς έχει κηρύξει για να περισώσει τα όποια προσχήματα αριστεροσύνης του έχουν απομείνει.

Οπότε καλά θα κάνει η κυβέρνηση να αφήσει τις αρλούμπες και τις φθηνές απατεωνιές κατά μέρος και να γνωρίζει ότι αυτό που κάνουν ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΟΥΝ, πρώτον διότι δεν έχουν τέτοια λαϊκή εντολή και δεύτερον διότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η απεμπόληση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή αύριο το πρωί να βγει μια ελληνική κυβέρνηση και να πει, για παράδειγμα, ότι για να εκτονωθεί η κρίση με την Τουρκία δεχόμαστε να συζητήσουμε την εκχώρηση νησιών ή χωρικών υδάτων μας. Κάτι τέτοιο είναι απλώς αδιανόητο να συμβεί υπό ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ συνθήκες. Καμία δικαιολογία δεν μπορεί να στηρίξει μία τέτοια πολιτική απόφαση, και ανάλογη είναι και η περίπτωση του σκοπιανού ζητήματος. Φαίνεται όμως ότι οι κυβερνώντες δεν πήραν το μήνυμα από το εξώδικο των Παμμακεδονικών οργανώσεων. Οφείλουν να γνωρίζουν πως αυτό που κάνουν εκτός από «παράβαση καθήκοντος» είναι και εσχάτη προδοσία αφού εκχωρούν απαράγραπτα εθνικά δικαιώματα όπως το όνομα της Μακεδονίας και μάλιστα χωρίς η Ελλάδα να έχει ηττηθεί σε κανέναν πόλεμο, ούτε να της επιβάλλεται κάτι τέτοιο από δυνάμεις που την πειθαναγκάζουν. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της εθνικής προδοσίας, τότε τι είναι;

Απο τη στιγμή που όλες οι ονομασίες που έχουν πέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης περιέχουν τον όρο «Μακεδονία», και η Ελλάδα παραμένει στις συζητήσεις, είναι σαν να αποδέχεται εξαρχής την επονείδιστη ήττα της. Το πολύ απλό πράγμα που οι κυβερνώντες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν είναι πως είναι ουσιαστικά ΑΔΥΝΑΤΟΝ για τους Έλληνες πολίτες να αποδεχτούν ονομασία των Σκοπίων που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. Και μόνο στο άκουσμα της λέξης αυτής για λογαριασμό των Σκοπιανών θα πληγώνεται ανεπανόρθωτα η ψυχή και η εθνική υπερηφάνεια του Έλληνα στον αιώνα των αιώνων. Αν επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο, η δική μας γενιά θα είναι εθνικά υπόλογη τόσο έναντι των προγόνων μας όσο και έναντι των μελλοντικών γενεών που θα έρθουν. Η εποχή μας και οι πολιτικοί της θα γραφτούν με μελανά γράμματα στην ελληνική Ιστορία και θα αποτελούν τραγικό παράδειγμα εθνικής μειοδοσίας και παρακμής.

Είναι καιρός να σταματήσει κάθε συζήτηση με βάση τη σύνθετη ονομασία. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το εύρος χρήσης (erga omnes) και η αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων. Η σύνθετη ονομασία είναι από μόνη της μία τελείως εσφαλμένη βάση συζήτησης. Αν χαρίσουμε στους Σκοπιανούς το ιστορικό όνομα, χαρίζουμε ουσιαστικά ολόκληρη την πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας. Κάποιοι αφελείς ή δήθεν ρεαλιστές ισχυρίζονται ότι εφόσον οι Σκοπιανοί διαβιούν σε ένα τμήμα της αρχαίας γεωγραφικής Μακεδονίας, έχουν κάθε δικαίωμα να ονομαστούν κι αυτοί Μακεδόνες και ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει το μονοπώλιο του συγκεκριμένου όρου. Πρόκειται για τεράστιο (σκόπιμο εν πολλοίς) λάθος. Η ίδια η Ακαδημία Αθηνών σε ανακοίνωσή της υπογραμμίζει ότι ο «ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του». Και έχει απόλυτο δίκιο διότι κι άλλοι λαοί εγκαταστάθηκαν με το πέρασμα των αιώνων σε διάφορες περιοχές αλλά διατήρησαν το όνομά τους και δεν επεδίωξαν να πάρουν το όνομα των παλαιότερων κατοίκων που ζούσαν εκεί. Οι Βούλγαροι δεν αξίωσαν να ονομαστούν Μυσοί αλλά έμειναν Βούλγαροι. Οι Σέρβοι δεν ονομάστηκαν Δάρδανοι αλλά έμειναν Σέρβοι. Οι Αλβανοί δεν ζήτησαν να ονομαστούν Ιλλυριοί αλλά διατήρησαν το όνομά τους. Οι Τούρκοι δεν ονομάστηκαν Ίωνες αλλά κράτησαν την ταυτότητά τους. Επομένως είναι τελείως έωλο το επιχείρημα πως οι Σκοπιανοί δικαιούνται να ονομαστούν Μακεδόνες επειδή ένα ελάχιστο τμήμα του εδάφους τους περιλαμβανόταν στην αρχαία Μακεδονία. 

Ούτε είναι αλήθεια πως οι Σκοπιανοί δέχονται τώρα να αρνηθούν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες και να αποδεχτούν ότι είναι απλώς Σλάβοι που έτυχε να εγκατασταθούν σε αυτή την περιοχή από τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ο ίδιος ο Τσίπρας αναγνώρισε ότι οι Σκοπιανοί είναι κι αυτοί Μακεδόνες απόγονοι του Αλέξανδρου (!) και επομένως η χώρα τους έχει δικαιώματα στην Ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας, αφού είπε στον Ζάεφ ενώπιον πολλών δημοσιογράφων: «Θα πρέπει να δεχτείτε ότι δεν είστε μόνο εσείς απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Μεγαλύτερη βλακεία δεν έχει υπάρξει στα ελληνικά διπλωματικά χρονικά. Ο Τσίπρας είναι αποδεδειγμένα αμόρφωτος και έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν έχει ιδέα από Ιστορία. Και δεν έχει και κανένα ενδιαφέρον, από ιδεολογική τοποθέτηση. Για τον Τσίπρα και τους ομοϊδεάτες του στον ΣΥΡΙΖΑ όποιος ασχολείται με την ελληνική Ιστορία (με εξαίρεση την περίοδο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) είναι εθνικιστής και φασίστας. Είναι προφανέστατο ότι είτε δεν γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύει ο Μέγας Αλέξανδρος είτε το εχθρεύονται και το θεωρούν εθνικιστικό. Αν μπορούσαν θα είχαν βάλει φουρνέλο στην Αμφίπολη, στη Βεργίνα, στην Πέλλα και στο Δίον διότι τους ενοχλούν αφόρητα ως πειστήρια του μακραίωνου ιστορικού  παρελθόντος και της αδιαμφισβήτητης ελληνικότητας της Μακεδονίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν έχουμε δει ΠΟΤΕ μέχρι τώρα τον Τσίπρα να επισκέπτεται κάποιον από τους παραπάνω αρχαιολογικούς χώρους - και ούτε πρόκειται να τον δούμε ποτέ στο μέλλον.

Η αλήθεια είναι ότι οι Σκοπιανοί δεν διεκδικούν ένα οποιοδήποτε όνομα, αλλά κυριολεκτικά ένα ολόκληρο φορτίο δόξας που δεν τους ανήκει κατά κανέναν τρόπο. Στην αναζήτηση μιας εθνικής ταυτότητας δεν αρκέστηκαν σε κάτι που έχει ιστορία 50 ή 100 ή 200 χρόνων, αλλά πήγαν με το έτσι θέλω 24 αιώνες πίσω. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η λεγόμενη «Μακεδονία του Ίλιντεν» ούτε η όποια δική τους σλαβική Ιστορία που ούτως ή άλλως είναι παντελώς αδιάφορη ακόμη και στους γείτονές τους πόσο μάλλον στον υπόλοιπο πλανήτη. Το μεγάλο διακύβευμα για αυτούς είναι να μετατραπούν από «ιστορικό σκουπίδι» των Βαλκανίων σε μία χώρα με παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, και αυτό μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ αν φαλκιδεύσουν και κλέψουν την Ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας της εποχής του Μεγάλου Αλέξανδρου, των Διαδόχων και των Επιγόνων του - γι' αυτό έχουν γεμίσει το κρατίδιό τους με αγάλματα του Φιλίππου, του Αλέξανδρου και των αρχαίων Μακεδόνων φαλαγγιτών. Όταν ο Αμερικανός, ο Κινέζος, ο Ρώσος, ο Βραζιλιάνος, ο Καναδός, ο Αυστραλός ή ο Κογκολέζος θα ακούει «Μακεδονία» δεν θα σκέφτεται ότι έχει να κάνει με ένα σλαβικό μόρφωμα που εμπνεύστηκε ο μακαρίτης ο Τίτο, αλλά με την αναβίωση της χώρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου - διότι φυσικά μόνο αυτόν γνωρίζει από όλους τους Μακεδόνες που έχουν ζήσει ποτέ. 

Κι αυτό διότι ο Μέγας Αλέξανδρος τον οποίο διεκδικούν οι Σκοπιανοί δεν είναι μία συνηθισμένη ιστορική προσωπικότητα για την οποία οι Έλληνες μπορούμε να πούμε «εντάξει μωρέ, δεν βαριέσαι, ας τον χαρίσουμε στους γείτονες διότι μας περισσεύει κι έχουμε κι άλλους προγόνους σαν αυτόν». Αυτό που πέτυχε στην εποχή του ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν απλώς ασύλληπτο. Ο άνθρωπος αυτός ήταν το τζακ ποτ όλων των στρατηλατών της Ιστορίας. Αήττητος στη μάχη κάλυψε αποστάσεις και υπερπήδησε εμπόδια που ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική και δεν έχουν όμοιό τους. Είναι σαν να ξεκίνησε από την πλατεία Συντάγματος της Αθήνας και να πήγε στη Θεσσαλονίκη με τα πόδια, όταν όλοι οι άλλοι στρατηγοί, κατακτητές και βασιλιάδες πριν και μετά από αυτόν (του πατέρα του, Φιλίππου, συμπεριλαμβανομένου) δεν μπόρεσαν στις δικές τους εκστρατείες να φθάσουν ούτε μέχρι το Χαλάνδρι - και κυριολεκτώ σε αυτή τη σύγκριση αφού ούτε η κραταιά ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο ζενίθ της ακμής της δεν τόλμησε να επεκταθεί πέρα από τη Μεσοποταμία. 

Η συναίσθηση της μακεδονικής δόξας ήταν τόσο μεγάλη και έντονη ώστε και αιώνες μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου οι διάδοχοί του ένιωθαν βαριά στους ώμους τους την υποχρέωση να φανούν αντάξιοί του. Ο Ρωμαίος ιστορικός Λίβιος περιγράφει ότι μετά τη μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ. (εκεί όπου ο ίδιος ο Ρωμαίος ύπατος Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος εξομολογήθηκε αργότερα ότι το θέαμα της μακεδονικής φάλαγγας ήταν το τρομακτικότερο που είχε δει ποτέ στη ζωή του), ο τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας (και της δυναστείας των Αντιγονιδών) Περσέας, αιχμαλωτίστηκε και σύρθηκε σιδεροδέσμιος μαζί με τα παιδιά του στη θριαμβευτική πομπή που έγινε στη Ρώμη. Κατόπιν οι Ρωμαίοι τον έθεσαν υπό περιορισμό σε μία έπαυλη σε κοντινή κωμόπολη, όπου και πέθανε από τη θλίψη του έπειτα από τέσσερα χρόνια επειδή αρνήθηκε να λαμβάνει πλέον τροφή. 

Κι εμείς σήμερα έχουμε τον Τσίπρα, τον Κοτζιά, τον Καμμένο και το κακό συναπάντημα των σπιθαμιαίων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να συζητούν με μεσάζοντα έναν δεδηλωμένο ανθέλληνα Αμερικανό για το πώς θα χαρίσουν το όνομα της Μακεδονίας (δηλαδή του τελευταίου ηρωικού υπερασπιστή της ελληνικής ανεξαρτησίας πριν από τη ρωμαϊκή κατάκτηση) στους Σλάβους πλαστογράφους της Ιστορίας, απλώς και μόνο για να τους πει μπράβο ο Αμερικανός πρέσβης και η Γερμανίδα καγκελάριος και να τους βοηθήσουν να μείνουν μερικούς μήνες ακόμα στις καρέκλες τους. 

Μέσα στην αγωνία της πολιτικής της επιβίωσης, η κυβέρνηση υπό την πίεση και διεθνών παραγόντων πάει ολοταχώς να πέσει στην παγίδα που της στήνουν αλλότρια ξένα συμφέροντα με υποτιθέμενα ανταλλάγματα. Ο Τσίπρας φαίνεται να πιστεύει πως οι συναντήσεις με τη Μέρκελ και η υπόσχεση πιθανής λύσης του ζητήματος του χρέους θα αναστήσουν τον διασωληνωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κίνδυνος να υπογραφεί μία προσωρινή συμφωνία για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ είναι πλέον ορατός. Οι κυβερνώντες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης που τους στηρίζουν στο κλείσιμο του σκοπιανού, δεν είναι χαζοί. Είναι σύμμαχοι των Σκοπιανών αλλά απλώς κάποιοι από αυτούς κρύβουν επιμελώς την πρόθεσή τους να ξεπουλήσουν το όνομα της Μακεδονίας για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους τους. Οι εχθροί της Ελλάδας βρήκαν βολικούς τους εθνομηδενιστές του ψεύτη, ανίκανου και αμόρφωτου Τσίπρα και κάνουν παιχνίδι. Όλη η ιστορία με το σκοπιανό είναι ένα καλά σκηνοθετημένο έργο με μοναδικό σκοπό την αποδοχή της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας στους Σλάβους, χωρίς να υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις από τους Έλληνες, και στην προσπάθεια αυτή έχουν συστρατευτεί εκτός από πολιτικά κόμματα και μερικά από τα μεγαλύτερα ελληνικά ΜΜΕ (ΣΚΑΪ, «Καθημερινή» κ.ά.) τα οποία προβάλλουν συστηματικά τη φιλοσκοπιανή προπαγάνδα χωρίς καμία αιδώ. 

Δεν υπάρχουν πονηριές των Σκοπιανών, ούτε διαπραγματεύσεις όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Οι δικοί μας κυβερνώντες και οι Σκοπιανοί είναι στην ίδια ομάδα και όταν συναντιούνται μιλούν περί ανέμων και υδάτων για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να αποκοιμίσουν τον ελληνικό λαό πως τάχα η λύση είναι ακόμα μακριά και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Στην πραγματικότητα όμως όλα δείχνουν ότι υπάρχει προδιαγεγραμμένη προδοσία βάσει σεναρίου και συστηματικός αποπροσανατολισμός της ελληνικής κοινής γνώμης. Το μόνο που έχουν να κάνουν ουσιαστικά ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς είναι να βάλουν στον ύπνο τους Έλληνες, να αμβλύνουν τα εθνικά αντανακλαστικά, και να καταπνίξουν την πηγαία πατριωτική αντίδραση που εκδηλώθηκε με τα δύο μαζικά συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Όχι μόνο δεν σέβονται και δεν υπολογίζουν τον ελληνικό λαό αλλά τον μισούν και τον φοβούνται, γι' αυτό μετά το συλλαλητήριο της Αθήνας τον αποκάλεσαν «ετερόκλητο όχλο» και έσπευσαν να βγάλουν τη φούσκα της υπόθεσης Novartis για να στρέψουν τα φώτα της δημοσιότητας μακριά από το σκοπιανό. 

Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να διακόψει άμεσα τον μάταιο διάλογο με τα Σκόπια. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι βόρειοι γείτονές μας θολώνουν διαρκώς τα νερά και στην πραγματικότητα δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να ικανοποιήσουν έστω και αυτά τα λίγα που ζητεί επισήμως η ελληνική πλευρά. Οι «φίλοι» μας οι Σκοπιανοί, οι συμπατριώτες του χαμογελαστού Ζάεφ ο οποίος μας δουλεύει ψιλό γαζί παριστάνοντας τον συγκαταβατικό και μετριοπαθή, έχουν 30 χρόνια τώρα σχολικά βιβλία γεμάτα μίσος για τους Έλληνες! Είναι οι φυσικοί και ιδεολογικοί απόγονοι των κομιτατζήδων απέναντι στους οποίους ο ελληνισμός έδωσε αιματηρή μάχη στις αρχές του 20ού αιώνα για να απελευθερώσει τα ιερά χώματα της Μακεδονίας. Αν η Ελλάδα κάνει το ολέθριο λάθος να συμφωνήσει σύνθετη ονομασία μαζί τους, τότε σε λίγα χρόνια το «Άνω», το «Νέα» ή οποιοδήποτε άλλο συνθετικό απλώς θα παραλείπεται και θα μείνει μόνο ο όρος «Μακεδονία». Και βέβαια τόσο η γλώσσα όσο και η εθνικότητα θα λέγονται μακεδονικές, και αυτό θα παγιωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου όπου ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν σε βάθος την αληθινή Ιστορία και η συντριπτική πλειονότητα τη μαθαίνει από το Χόλιγουντ και από τα τουριστικά φυλλάδια. 

Αν υπάρχει μία πλευρά που πρέπει να υποχωρήσει στο σκοπιανό αυτή είναι των Σκοπίων και όχι της Ελλάδας. Εμείς έχουμε την ιστορική αλήθεια με το μέρος μας. Η ίδια η μακεδονική γη μιλάει ελληνικά μέσα από το πλήθος των αρχαιολογικών ευρημάτων της. Είναι ανήκουστο εθνικό έγκλημα να χαρίσουμε έστω και μία σελίδα της Ιστορίας μας σε κοινούς παραχαράκτες οι οποίοι μας μισούν και είναι πρόθυμοι σύμμαχοι των Τούρκων, των Αλβανών και οποιουδήποτε άλλου επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχεί και απειλεί την εδαφική μας ακεραιότητα. 

Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική και δεν έχουμε ούτε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα να παραχωρήσουμε αυτό το όνομα που αφορά την ιστορική αλήθεια και τον πολιτισμό. Οποιαδήποτε χρήση του όρου Μακεδονία ή παραγώγου του σε οποιαδήποτε γλώσσα συνιστά ξεκάθαρη προδοσία. Σε όσους λένε ότι τάχα δεν πρέπει να αφεθεί να χρονίζει η διαφορά μας με τα Σκόπια για να μην σπαταλάμε εθνικό διπλωματικό κεφάλαιο (άλλη τεράστια κοτσάνα αυτή, λες και 10 χρόνια τώρα που η ελληνική χρεοκοπία μονοπωλεί τις συνεδριάσεις του ΔΝΤ και του Eurogroup δεν έχουμε κατασπαταλήσει διπλωματικό κεφάλαιο) απαντάμε ότι ΕΤΣΙ κάνουν τα έθνη που σέβονται τον εαυτό τους και την Ιστορία τους - εμμένουν στις θέσεις που θεωρούν ως εθνικά τους δίκαια, ακόμη κι όταν όλος ο πλανήτης είναι απέναντί τους. Αν δεν υποχωρήσουν οι Σκοπιανοί, μη σώσει και λυθεί ποτέ το σκοπιανό. Εμείς δεν πρέπει να κάνουμε ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ και να μην επικυρώσουμε σε καμία περίπτωση την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας με τη δική μας υπογραφή. Ας εκκρεμεί το σκοπιανό για άλλα 30, 130 ή 530 χρόνια. Ας λυθεί τότε που θα λυθεί το πρόβλημα της Ταϊβάν ή του Θιβέτ ή του Γιβραλτάρ ή το παλαιστινιακό. Ποσώς μας ενδιαφέρει η πρεμούρα των Σκοπιανών. Αν αυτοί θεωρούν ότι η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι όντως μείζον ζήτημα εθνικής επιβίωσής τους, ας υποχωρήσουν και ας δεχτούν άλλη ονομασία χωρίς τον όρο «Μακεδονία» που ούτως ή άλλως δεν τους ανήκει. Αν δεν το θεωρούν τόσο σημαντικό, ας μας ξεφορτωθούν και να μην ξαναέρθουν να χτυπήσουν την πόρτα μας διότι φέρονται εχθρικά απέναντί μας. Ας καταλάβουν και αυτοί και οι πληρωμένοι συνοδοιπόροι τους ότι ιστορική προίκα από την Ελλάδα ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ, διότι απλούστατα δεν θα το επιτρέψει ΠΟΤΕ ο ελληνικός λαός.