Η εμφυλιοπολεμική κραυγή του καθεστώτος Σύριζα: Ή εμείς ή αυτοί...!

Του Θανάση Μαυρίδη

Πηγή: liberal.gr

Κάθε ημέρα που περνάει η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τους χειρότερους εφιάλτες της. Πνιγμένη στην λασπουριά της Ειδομένης, ταπεινωμένη από άθλιους κυβερνητικούς χειρισμούς σε όλα τα εθνικά μέτωπα. Παραδομένη σε ιδεοληπτικούς, σε ανιστόρητους, σε αιθεροβάμονες  που ονειρεύονται επενδύσεις από τους μετανάστες στις σκηνές. Αυτοί δεν φεύγουν! Δεν θα κάνουν εκλογές!

Ζούμε σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο απειλείται, εκτός των άλλων, και η ίδια η Δημοκρατία. Ένας υπουργός μπορεί να εκφέρει την γνώμη του σε δικαστικό λειτουργό για ποινική υπόθεση που ο τελευταίος χειρίζεται και να μην ανοίγει μύτη. Οι «υπηρεσίες» μπορούν να διοχετεύουν σε εκδοτικά συγκροτήματα παντός καιρού το προϊόν παρακολούθησης τηλεφωνικών συνομιλιών στελεχών της αντιπολίτευσης και να προσποιούμαστε ότι δεν έχουμε την παραμικρή σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην χώρα του Ερντογάν.

Οι άνθρωποι είναι γλωσσοπλάστες. Κάνανε την τρόικα θεσμούς, τους λαθρομετανάστες παράτυπους μετανάστες. Είναι μάγοι στο να κάνουν το άσπρο μαύρο. Γι αυτούς υπάρχουν οι δικοί τους και οι άλλοι. Παντού, σε όλα τα επίπεδα! Η διαπλοκή αφορά μόνο εκείνους τους επιχειρηματίες που δεν είναι μαζί τους! Και το κάνουν απροκάλυπτα. Ακριβώς επειδή το εννοούν: «Ή εμείς ή αυτοί»!

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ μείνει στην εξουσία θα κάνει «καθεστώς». Κάνουν λάθος! Έχουν κάνει ήδη καθεστώς. Απλά, κάθε ημέρα που θα περνάει το καθεστώς αυτό θα γίνεται όλο και πιο ισχυρό.

Δεν θα πέσουν επειδή φοβούνται την πορεία της Οικονομίας. Δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Δεν είναι στο πλάνο τους να ευημερήσει η χώρα. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην χάσουν την εξουσία. Για ποιόν λόγο, λοιπόν, θα την παραδώσουν; Πόσο μάλλον όταν γνωρίζουν ότι αν κάνουν εκλογές θα τις χάσουν και ότι τότε κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από το πολιτικό στερέωμα. Κάτι σαν τους δεινόσαυρους που πέρασαν κάποτε από αυτόν τον πλανήτη. Αριστεροί είναι, όχι ηλίθιοι…

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δημιούργημα της οργής, δεν είναι παιδί μιας ώριμης επιλογής ενός λαού. Όταν θα χάσουν την εξουσία και τα προνόμιά της της, θα τους εγκαταλείψουν όλοι οι όψιμοι φίλοι τους. Άλλωστε, τα ορφανά του Άκη έχουν μάθει να αλλάζουν αφεντικά σαν το πουκάμισο!

Θα κάνουν λοιπόν τα πάντα για να παραμείνουν στην εξουσία. Δεν θα αρπάξουν την ευκαιρία που τους πρόσφερε χτες ο Κυριάκος και να φύγουν με αξιοπρέπεια. Θα μείνουν μέχρι το τέλος, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Όσο νιώθουν να απειλούνται, τόσο θα σκληραίνουν. Η χώρα αυτή δεν βρέθηκε σε καμία ιστορική της φάση στην Ευρώπη. Δεν ήταν μία ευρωπαϊκή χώρα. Ένα προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων ήταν που το κυβερνούσαν φύλαρχοι πολιτικοί σε συνεργασία με κάποιους που κρυβόντουσαν πίσω από το κουστούμι της επιχειρηματικότητας. Κι εκεί που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, ήρθε ο Αλέξης με την παρέα του. Κι είναι η πρώτη φορά που δεν υπάρχει κάποιος άλλος κανόνας στην κοινωνία πέρα από εκείνον που ορίζει το κόμμα: «Ή αυτοί ή εμείς»! Είναι ο σίγουρος τρόπος για φτάσουμε στον πάτο μία ώρα πιο γρήγορα. Μόνο που η απόσταση μέχρι τον πάτο δεν είναι τόσο κοντινή, όσο νομίζουμε. Ή αλλιώς, έχουμε πολλά ακόμη να χάσουμε!

Θανάσης Μαυρίδης

Ο πληθυσμιακός πόλεμος της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και το γεωπολιτικό χάσμα

Του Παναγιώτη Περγαντά
Πηγή: http://www.liberal.gr
 

Η Ευρώπη και κατ’ επέκταση η Ελλάδα, μεταπολεμικά βίωναν μέχρι πρόσφατα, μια παρατεταμένη περίοδο ειρήνης. Τα θετικά της περιόδου αυτής, είναι γνωστά και τα αντιλαμβάνονται ακόμη και οι πολιτικές δυνάμεις, που προσέγγιζαν αρνητικά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 1950 ο τότε Γάλλος Υπουργός εξωτερικών Robert Schuman παρουσίασε ένα κείμενο γνωστό ως πρόταση Schuman. Ο Schuman υποστήριζε πως, η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί δια μιας, ούτε σε ένα συνολικό οικοδόμημα, αλλά θα διαμορφωθεί μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα, που θα δημιουργήσουν πρώτα μια πραγματική αλληλεγγύη. Η πρόταση αυτή που αποτελεί τη γέννηση της Ευρώπης, ξεκινούσε ως εξής:

Η παγκόσμια ειρήνη δεν μπορεί να διατηρηθεί, αν δεν αναληφθούν δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν.

Οι συγκεκριμένες θέσεις ήταν το ζητούμενο για μια Ευρώπη που έβγαινε κατεστραμμένη, από τον μεγαλύτερο πόλεμο της ανθρώπινης Ιστορίας. Ένα πόλεμο στον οποίο για πρώτη φορά εφαρμόστηκε το δόγμα του Blitzkrieg (πόλεμος εκμηδενίσεως). Η μορφή αυτού του πολέμου προτάθηκε από τον Carl Von Clausewitz τον 19 αιώνα. Η κεντρική ιδέα αυτού του πολέμου, συμπυκνώνεται στο ότι οι όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις, πρέπει να έχουν ικανή ισχύ ώστε, σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και με μία ενέργεια να επιφέρουν καίριο πλήγμα στον εχθρό. Ο Clausewitz ονόμασε αυτή τη συμπύκνωση δυνάμεων «κέντρο βαρύτητας». Ο ίδιος υποστήριζε πως οι σύγχρονοι πόλεμοι μεταξύ πολιτισμένων λαών, δεν επιτρέπουν την τυφλή βία του αμιγούς πολέμου, που έχει μοναδικό σκοπό την καθυπόταξη του εχθρού. Αντίθετα διεξάγονται μέσα σε ένα ιδιόμορφο πλέγμα σχέσεων, είναι πόλεμος με όρους πολιτικούς, που διεξάγεται μέσα στις συνθήκες του πολιτισμού και όχι στα χαρακώματα. Ο πόλεμος δηλαδή είναι συνέχιση, γέννημα της πολιτικής και όχι η ανεξήγητη διακοπή της.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τέλειωσε στη Δυτική Ευρώπη το 1945. Το τέλος του πολέμου βρήκε την Ευρώπη χωρισμένη σε κράτη που αποτελούσαν μικρές, μεσαίες ή μεγάλες δυνάμεις. Η διάκριση αυτή, δεν είχε να κάνει μόνο με το οικονομικό μέγεθος της κάθε χώρας. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διάκριση, διαδραματίζουν επίσης, η γεωπολιτική θέση καθώς και το δημογραφικό δυναμικό της κάθε μιας. Οι τρεις αυτοί παράγοντες ορίζουν το γεωπολιτικό δυναμικό της κάθε χώρας.   Στην Ελλάδα το 1945, ξεκινούσε ένας πρωτόγονος αμιγής εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος κράτησε μέχρι το 1949. Η Ελλάδα βρισκότανε σε εμπόλεμη κατάσταση, για σχεδόν μια δεκαετία. Αποτέλεσμα αυτού εκτός από την οικονομική καθίζηση της Ελληνικής οικονομίας, ήταν και η ανακοπή της πληθυσμιακής αύξησης της Ελλάδας. Η δημογραφική αυτή στασιμότητα της Ελλάδας, δεν ήταν φαινόμενο μόνο της  δεκαετίας του 1940, αλλά ξεκινούσε από την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής.

Η πρώτη απογραφή μετά την Μικρασιατική καταστροφή ήταν το 1928. Τότε το Ελληνικό κράτος είχε 6.204.684 κατοίκους εκ των οποίων οι 1.221.849 (περίπου 20%) ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Την ίδια περίοδο το 1927 το νεοσύστατο Τουρκικό κράτος είχε πληθυσμό 13.648.000, τον διπλάσιο από αυτόν της Ελλάδας. Μέσα σε μια γενιά, 33χρόνια, το 1961 η Ελλάδα είχε πληθυσμό 8.388.553 ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 1965, ο πληθυσμός της Τουρκίας είχε ανέλθει σε 31.391.000, δηλαδή σχεδόν τετραπλάσιος της Ελλάδας. Σύμφωνα με τις απογραφές του 2001, η σχέση των  πληθυσμών των δύο χωρών έφτασε να έχει μια σχέση 7:1 υπέρ της Τουρκίας, με σαφείς τάσεις μεγέθυνσης τα επόμενα χρόνια. Οι προβολές για την επόμενη δεκαετία είναι η σχέση αυτή να έχει φτάσει 10:1, ενώ παράλληλα η Ελλάδα θα έχει μετατραπεί σε μια χώρα ηλικιωμένων σε αντίθεση με την Τουρκία. Το δεύτερο αυτό στοιχείο, είναι πολύ σημαντικό, γιατί είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως, μόνο στις κοινωνίες που βράζει νεανικό αίμα, μπορούν να γεννηθούν ιδέες που θα κινητοποιήσουν δυναμικές πληθυσμιακές ικανές να επιφέρουν γεωπολιτικές αλλαγές.

Κάνω αυτή την αντιπαραβολή, γιατί θέλω να αναδείξω τους ρόλους που τα τελευταία 70 χρόνια έχει αλλάξει πλήρως η αναλογία γεωπολιτικού δυναμικού μεταξύ  Ελλάδας και Τουρκίας. Πριν από 70 χρόνια, οι δύο χώρες είχαν συγκρίσιμα γεωπολιτικά δυναμικά, σήμερα η ισορροπία αυτή έχει διαρραγεί. Το γεωπολιτικό δυναμικό ενός συλλογικού υποκειμένου, ενός έθνους ή μιας χώρας ή μιας ένωσης, γεμίζει έναν ορισμένο γεωγραφικό χώρο μια συγκεκριμένη περίοδο. Ως γνωστόν η φύση απεχθάνεται το κενό και αυτό το κενό σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ,  θα το καλύψουν εκατομμύρια μουσουλμάνοι που θα μας στείλει η Τουρκία σύμφωνα με δήλωση του 25 χρόνια πριν!

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας συνιστούν μια μορφή πολέμου εκμηδενίσεως με σκοπό την καθυπόταξη της Ελλάδας. Η Τουρκία φθείρει σταδιακά τις αντοχές και τη δυναμική της Ελλάδας, περιμένοντας την κρίσιμη στιγμή για να διοχετεύσει μεταναστευτικές δυνάμεις με ικανή ισχύ ώστε να επιφέρει καίριο πλήγμα στην Ελλάδα. Η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει το κέντρο βαρύτητας ενός επικείμενου ολοκληρωτικού πληθυσμιακού πολέμου, εντός της Ελλάδας και αυτό κάνει. Δεν μεταφέρει όπλα, μεταφέρει ανθρώπους τους οποίους η Ελλάδα αδυνατεί ακόμη και να φιλοξενήσει, πόσο μάλλον να ενσωματώσει.

Η ιδεολογική πίστη ορισμένων ότι η οικονομική συνεργασία και το προσδοκώμενο κέρδος, θα αμβλύνουν τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας, αποδείχτηκε λάθος. Η πίστη πως θα εξημερώσουμε το θηρίο με συνεχείς παραχωρήσεις, μοιάζει με ευχολόγιο και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Και αυτό γιατί από στρατιωτική άποψη η καθαρή αμυντική διεξαγωγή πολέμου, στερείται νοήματος και είναι πρακτικά αδύνατη. Η ετεροβαρής γεωπολιτική σχέση Ελλάδας – Τουρκίας προσομοιάζει με την ετεροβαρή πληθυσμιακή τους σχέση.

Πρακτικά βρισκόμαστε στην αρχή ενός μαζικού φαινομένου, που θα εξελιχθεί τις επόμενες δεκαετίες. Οι μεταναστευτικές ροές δεν θα περιοριστούν, αντίθετα θα αυξηθούν με γεωμετρικούς ρυθμούς. Αυτές οι μεταναστεύσεις θα αλλάξουν τον τρόπο που σκαφτόμαστε, θα δημιουργήσουν ήδη δημιουργούν, νέες πολιτικές σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, είναι μέρος αυτής της νέας πραγματικότητας που ζούμε. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μονόπλευρη, όπως διατείνονται ορισμένοι ιδιοτελείς ή αφελείς. Η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνο τον κοσμοπολιτισμό, τις οικονομικές ευκαιρίες ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχει ήδη επεκταθεί στο οργανωμένο έγκλημα. Κάποιοι θησαυρίζουν ως  διακινητές ανθρώπινων ψυχών. Οι άνθρωποι πληρώνουν ότι έχουν και δεν έχουν, προκειμένου να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο σε μια Ευρωπαϊκή χώρα. Όσοι από αυτούς τους ανθρώπους δεν ενσωματωθούν στις κοινωνίες των Ευρωπαϊκών χωρών, αργά αλλά σταθερά, σε μία ή δύο γενιές, θα ριζοσπαστικοποιηθούν με αποτέλεσμα νέα αιματοκυλίσματα. Τότε η έννοια του ολοκληρωτικού πολέμου δεν θα αναφέρεται σε πόλεμο μεταξύ κρατών, αλλά μεταξύ ανθρώπων μέσα σε πυκνοκατοικημένες πόλεις. Το αιματοκύλισμα στις Βρυξέλλες και η πορεία του Ρουβίκωνα στα Εξάρχεια δεν είναι εκδηλώσεις τρομοκρατίας, είναι αντάρτικο πόλεων. Η διαφορά τρομοκρατίας και αντάρτικου πόλεων έγκειται στο γεγονός ότι, το αντάρτικο πόλεων είναι μια ένοπλη αμφισβήτηση της κατεστημένης εξουσίας. Οι ισλαμιστές αμφισβητούν το Ευρωπαϊκό ιδεώδες, αμφισβητούν την εξουσία της Ευρώπης και των Ευρωπαϊκών κρατών. Το αντάρτικο πόλεων που πολλοί αριστεροί φαντασιώνονταν δεκαετίες τώρα, είναι μια νέα πραγματικότητα που θα μπορούσε να ονομαστεί ως η «Τρίτη πολιορκία της Βιέννης» .

Μετά το μακελειό των Βρυξελλών η πρόταση Schuman αποτελεί περισσότερο από ποτέ αναγκαιότητα. Σήμερα υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, αριστερές και δεξιές, που υποστηρίζουν την περιχαράκωση και τρέφονται από τους θανάτους αθώων ανθρώπων. Οι δυνάμεις αυτές βασίζονται σε αντιλήψεις και δόγματα, που υποστηρίζουν την διάσπαση της Ευρώπης, παραβλέποντας τα πλείστα θετικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δυνάμεις αυτές πιστεύουν στη διαίρεση, αντιλαμβάνονται το ελάσσων, βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Σε αυτές τις δυνάμεις, θα πρέπει να σταθούμε απέναντι, όχι με ευχολόγια αλλά με ουσιαστικές πολιτικές που θα λαμβάνουν υπόψη τους τη νέα πραγματικότητα. Θα πρέπει όλοι να κατανοήσουμε πως η ειρήνη στην Ευρώπη δεν μπορεί να διατηρηθεί, αν δεν αναληφθούν δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν. Και  οι προσπάθειες αυτές πρέπει να συντείνουν σε μία κατεύθυνση. Σε μια Ενωμένη Ευρώπη που θα διαμορφωθεί μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα, που σκοπό  θα έχουν να δημιουργήσουν μια πραγματική Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Σε μια Ευρώπη που θα διαφυλάξει τα εξωτερικά της σύνορα και  θα αυξήσει το γεωπολιτικό της δυναμικό με έμφαση στα σύνορα της, στο Νότο και στην Ανατολή.

Στο βασίλειο της...αριστερίστικης ηλιθιότητας

Του Αndimi

Πηγή: capital.gr

 

Πρώτα ανοίγουν την Αμυγδαλέζα και βγαίνει φιρμάνι ότι εμείς θα καλωσορίσουμε τους 
πρόσφυγες και θα τους δώσουμε άσυλο και ιθαγένεια. Και μπουκάρουν εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες και λίγοι πραγμτικοί πρόσφυγες.

Το παίρνουν είδηση ότι εμείς μπάζουμε απο κάπου και πλακώνουν όχι μόνο απο τη Συρία,
αλλά απο το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Λιβύη, τη Σομαλία

Τη μια καταργούν τα θρησκευτικά γιατί επειδή είναι άθεοι εκείνοι πρέπει να είναι άθεοι όλοι.
Τη άλλη καταργούν τα ιδιωτικά σχολεία. 

Ανοίγουν πόλεμο κατά της αριστείας...ενός αφηρημένου ουσαστικού!
Τώρα λένε τα Σκόπια Μακεδονία.  Τι θα πείτε ρε σαίνια τη δική μας Μακεδονία τότε;
(Τι ντροπή όμως το πήραν πίσω απο το Μαξίμου. Αφού το είπαν δύο φορές).

Την άλλη μας λένε ότι πρέπει να κάνουμε ανδριάντα στη 17Ν. (Αυτό το λένε και το 
ξαναλένε και τους ξεφώνησε ο Τσατσόπουλος και τον βγάλανε.)
Μετά βγαίνει ο Φίλης και περιγράφει τη 25η Μαρτίου ξεχνώντας την Ελληνική ιστορία πριν.
Μετά βγαίνει ο Καμμένος αφού έχει ξοδέψει χιλιάδες στη παρέλαση και απορεί με το ύφος του Φίλη αλλά παραμένει στη θέση του.
Μετά εμείς διορίζουμε τον Καρανίκα μεγαλοσύμβουλο με ανακοίνωση στην εφημερίδα της κυβέρνησης.  Το βιογραφικό του γράφει φυλάκιση για άρνηση στράτευσης, καταληψίας, μπάρμαν.  Δεν πειράζει μας κάνει γιατί είναι δικό μας παιδί και είμαστε και κατά της
αριστείας.  Ετσι και αλλιώς δεν χαμπαριάζει ο Ελληνας, σιγά τώρα για μια θέση λέει απο μέσα του.  Ελα που έχει και αδερφή όμως.  Τι νομίζατε έτσι τζάμπα τα σπάγανε για τον Αλέξη τόσα χρόνια όπως είπε και το άλλο στέλεχος ο Ιασωνας.  Για αυτή τη θεσούλα βαράγανε τις υπερωρίες στις καταλήψεις.
Και οι κάτοικοι της Βέροιας που γλύφανε το Σύριζα στις εκλογές περίμεναν να δούνε
τα λεωφορεία να φτάνουν απο την Ειδομένη για να κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει κράτος..
Και ο βουλευτής το παρεάκι στον αγώνα κατά των δολοφόνων μπάτσων, μόλις 
τα κατάφερε και τρύπωσε στη κλούβα των ΜΑΤ προστατευμένος απο τους αστυνόμους
που έβριζε τόσα χρόνια στον αντεξουσιαστικό αγώνα.  Εχει ο καιρός γυρίσματα.
Εχει συνέχεια όμως.  Τώρα θα υπερφορολογήσουμε τους υπερφορολογημένους.
Και θα γίνουν όλα μαύρα.  Και θα δώσουμε το παραγωγικό τομέα στους ξένους
γιατί τους δικούς μας τους εξολοθρεύσαμε πάνω στον αγώνα ενάντια στο
μεγάλο κεφάλαιο - των Ελλήνων και μόνο.

Εθνική χρεοκοπία ;

Του Β. Βιλλιάρδου
Πηγή: analyst.gr

Η πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων, της διεθνούς επαιτείας, της καρέκλας, της νομής της εξουσίας, της προδοσίας και των κυβιστήσεων χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών κομμάτων – μη επιτρέποντας ελπίδες για το μέλλον

. «Ο B. Brecht είχε πει κάποτε πως, όταν το Άδικο κυριαρχήσει επί του Δικαίου, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον. Επομένως, ο απλός Έλληνας Πολίτης έχει καθήκον να αντισταθεί, όταν εκβιάζεται σε τέτοιο βαθμό – πολύ περισσότερο όταν η Δημοκρατία στη χώρα του (ότι έχει απομείνει από αυτήν, για να είμαστε ειλικρινείς) κινδυνεύει να καταλυθεί, από τις συγχρονισμένες ενέργειες του ΔΝΤ και της Γερμανίας.  

Προσωπικά βλέπω μία μόνο λύση για την Ελλάδα, στην οποία επιχειρείται μία απίστευτη «οικονομική γενοκτονία»: την εξέγερση, με στόχο τη σύλληψη και την καταδίκη της συμμορίας εκείνων των διεφθαρμένων πολιτικών, οι οποίοι οδήγησαν ή/και οδηγούν τη χώρα τους στην καταστροφή. Στα πλαίσια αυτά, όποιος από τους γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν εξαφανιστεί, μέχρι να μετρήσει κανείς έως το τρία, θα πρέπει να έχει την ίδια ακριβώς μοίρα – τη σύλληψη του από τους Πολίτες και την καταδίκη του από την Ελληνική Δικαιοσύνη” (T.Mehner).

 .
Άποψη

Φαίνεται δυστυχώς πως συνεχίζεται η πολιτική της υποτέλειας, των δουλικών υποκλίσεων και του μετανοιωμένου μαθητή, ο οποίος υπόσχεται συνεχώς να κάνει καλύτερα τα μαθήματα του, έτσι ώστε να αποφύγει την τιμωρία – χωρίς όμως ποτέ να σέβεται τις υποσχέσεις του, όπως συνέβη με τις προεκλογικές δεσμεύσεις.

Ακόμη χειρότερη όμως είναι η πολιτική της διεθνούς επαιτείας, την οποία έχει υιοθετήσει η παρούσα κυβέρνηση, έχοντας πάρει με τη σειρά της τη σκυτάλη από τις προηγούμενες – χωρίς καν να ντρέπεται, εξευτελίζοντας την Ελλάδα διεθνώς. Ειδικά όσον αφορά το εσωτερικό της χώρας, επικρατεί η πολιτική της καρέκλας: η νομή της εξουσίας με κάθε τρόπο δηλαδή – με κυβιστήσεις, με προδοσίες και με συμβιβασμούς που αηδιάζουν την πλειοψηφία των Ελλήνων.

Ως εκ τούτου, αυτό που λογικά θα απέμενε δεν θα ήταν δυστυχώς άλλο, από την υγιή εξέγερση των Ελλήνων, πριν ακόμη καταστραφεί η χώρα τους εξ ολοκλήρου – κάτι που δεν πρόκειται να καθυστερήσει πλέον πολύ, αφού η κυβέρνηση έχει παραδώσει ερήμην των πολιτών όλα τα κλειδιά της Ελλάδας στους δανειστές της και ειδικά στη Γερμανία. Μπορεί όμως κανείς να περιμένει κάτι τέτοιο;

Κατά την άποψη μας όχι, αφού η οικονομική χρεοκοπία έχει διευρυνθεί με την πολιτική, κοινωνική και σήμερα πολιτισμική κατάρρευση της χώρας, η οποία φαίνεται καθαρά στα εθνικά θέματα – όπου η Ελλάδα έχει μετατραπεί πλέον σε μία περιοχή χωρίς εθνική υπόσταση, χωρίς σύνορα και χωρίς αξιοπρέπεια. Πόσο μάλλον αφού, μετά από ορισμένα «πυροτεχνήματα» (αγρότες, επιστήμονες), επανήλθε η σιωπή των αμνών – ο συλλογικός ύπνος.

«Θα μπορούσε να είχε σωθεί η Ελλάδα;» αναρωτούνται πολλοί, ειδικά όταν ακούν πως η Κύπρος έπαψε πια να είναι υπό την σκέπη των μνημονίων. «Ασφαλώς», θα ήταν η απάντηση, χωρίς όμως το ελληνικό πρόβλημα να έχει κάποια σχέση με το κυπριακό – αφού το θέμα της Κύπρου ήταν οι τράπεζες, όπως επίσης της Ιρλανδίας και εν μέρει της Πορτογαλίας, ενώ το δημόσιο χρέος τους ήταν σχετικά χαμηλό.

«Πώς θα μπορούσε να είχε σωθεί, χωρίς να επιλέξει την πτώχευση το 2010, όπου έπρεπε και μπορούσε, αφού ήταν έγκλημα η υπαγωγή της στο ΔΝΤ;», θα ήταν ίσως η επόμενη ερώτηση. «Εφαρμόζοντας ένα δικό της τριετές πρόγραμμα, όπου το πρώτο έτος θα λαμβάνονταν όλα μαζί τα απαιτούμενα μέτρα, το δεύτερο θα ωρίμαζαν και το τρίτο θα επέδιδαν», θα απαντούσε κανείς, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις.

Εάν όμως το πρόγραμμα αυτό τελικά αποτύγχανε, τότε η χώρα θα έπρεπε υποχρεωτικά να προβεί σε στάση πληρωμών – να πτωχεύσει επίσημα δηλαδή, έτσι ώστε να προστατευθεί η δημόσια και η ιδιωτική της περιουσία από τους δανειστές της. Στη συνέχεια θα έπρεπε να διαπραγματευτεί με τους πιστωτές της τη διαγραφή μέρους των χρεών της. Αυτό άλλωστε συμβουλεύει κανείς εκείνες τις επιχειρήσεις που έχουν υπερχρεωθεί και παράγουν ζημίες – αφού οτιδήποτε άλλο δεν οδηγεί πουθενά.

Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση του 2011 πρόλαβε να μπλοκάρει τη χρεοκοπία της χώρας υποθηκεύοντας την, καθώς επίσης στερώντας της τη δυνατότητα της μετατροπής του χρέους της σε εθνικό νόμισμα – οπότε ουσιαστικά τη δολοφόνησε. Εκτός αυτού, δεν έλαβε κανένα διαρθρωτικό μέτρο, περιοριζόμενη στις μειώσεις μισθών και στις αυξήσεις των φόρων – με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν η κατανάλωση και οι επενδύσεις, να κορυφωθεί η ανεργία κοκ.

Όλα αυτά αποτελούν πια παρελθόν, ενώ δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον εάν δεν διαγραφούν δημόσια και ιδιωτικά χρέη – σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα επανεκκίνησης της οικονομίας μας. Επειδή όμως δεν φαίνεται κάτι τέτοιο στον ορίζοντα, ενώ και η νέα κυβέρνηση δεν είναι πρόθυμη να προβεί σε στάση πληρωμών, δεν μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος – όσο και αν προσπαθήσει.

Ως εκ τούτου θα συνεχίζει να κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη της χρεοκοπίας, καθώς επίσης της εξόδου από το ευρώ επάνω από το κεφάλι μας – ενώ αυτού του είδους οι απειλές θα αρχίσουν ξανά, όταν ξεπεραστεί το πρόβλημα των μεταναστευτικών κυμάτων. Επομένως, το μέλλον της αποικίας είναι δεδομένο (ανάλυση), οπότε δεν αξίζει καν τον κόπο να γράφει κανείς σχετικά άρθρα.

Τελικά ποιός είναι ο ρατσιστής και από ποιόν κινδυνεύουμε;

Η τεκμηριωμένη άποψη του Δ. Καζάκη. Παρά ταύτα, η μαζική -και υποκινούμενη- μετακίνηση μεγάλων μουσουλμανικών πληθυσμών δεν αποτελεί κίνδυνο για τις κοινωνίες μας. Πληθυσμοί με διαμετρικά αντίθετες αξίες και παραδοχές, που δεν θα αφομοιωθούν και που θα αποτελούν οιωνεί εστίες τζιχαντισμού και ακροτήτων, που δεν τους ενδιαφέρει η συνύπαρξη αλλά η κατάκτηση. Το Dhar-al Islam.

Πηγή: http://dimitriskazakis.blogspot.gr/

"Οι ορδές των μουσουλμάνων έρχονται, κρυφτείτε!..." Αυτό είναι το μήνυμα που με σύστημα διακινείται από το επίσημα μέσα προπαγάνδας στους πληθυσμούς της ΕΕ και των ΗΠΑ. Ιδιαίτερα μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες. Ποτέ άλλοτε - τουλάχιστον από την εποχή της ανόδου του ναζισμού στην Ευρώπη - δεν υπήρξε μια τόσο οργανωμένη και πλατειά εκστρατεία μαζικής υστερίας.

Τελικά από ποιούς κινδυνεύουμε; Από τους μουσουλμάνους, ή από τους Ευρωπαίους; Ποιοί είναι εκείνοι που διαλύουν με σύστημα ολόκληρη την Ανατολή κι όχι μόνο; Ποιοί είναι εκείνοι που δημιούργησαν τους τζιχαδιστές και τους επιτρέπουν ακόμη και τώρα να κατέχουν σημαντικό μέρος της Συρίας και του Ιράκ; Ποιοί είναι εκείνοι που στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τα θύματά τους, δηλαδή για τα εκατομμύρια προσφύγων που οι ίδιοι και οι πόλεμοι που διεξάγουν, δημιούργησαν;

Αλήθεια οι μουσουλμάνοι είναι εκείνοι που μετέτρεψαν την πατρίδα μας σε κέντρο κράτησης προσφύγων για ολόκληρη την Ευρώπη; Οι μουσουλμάνοι είναι εκείνοι που αρνούνται στην πατρίδα μας κάθε κυριαρχικό δικαίωμα; Οι μουσουλμάνοι είναι εκείνοι που έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα να μην αναγνωρίζει την προσφυγική ιδιότητα στους πρόσφυγες, προκειμένου να εγκλωβίζονται εδώ; Οι μουσουλμάνοι είναι εκείνοι που κρατάνε σκόπιμα τις μάζες των εγκλωβισμένων προσφύγων σε συνθήκες τραγικής εξαθλίωσης, προκειμένου να τους εξωθήσουν σε εξέγερση ώστε να την καταστείλουν με αίμα;

Δείτε τι συμβαίνει στην Ειδομένη. Αν εμείς βρισκόμασταν εγκλωβισμένοι σκόπιμα σε ένα μέρος, χωρίς να ξέρουμε τι θα μας συμβεί αύριο, χωρίς να μας αναγνωρίζουν νομική υπόσταση και δικαιώματα, χωρίς ούτε καν τα απαραίτητα μιας στοιχειώδους διαβίωσης, τι θα κάναμε; Πόσο θα απέχαμε από μια εξέγερση;

Και σκεφτείτε ότι στην Ειδομένη είναι ήδη εγκλωβισμένοι γύρω στις 12.000 πρόσφυγες εκ των οποίων 4.000 είναι ανήλικα παιδιά. Οι συνθήκες διαβίωσης δεν περιγράφονται, ενώ η διατροφή για τη συντριπτική πλειοψηφία είναι ελλειπέστατη.

Αυτά καταγγέλλει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στις 22/3. Η Αρμοστεία καταγγέλλει συγκεκριμένα ότι "...στην Ειδομένη, εκτιμάται ότι περίπου 10.000-12.000 άτομα, μεταξύ των οποίων περίπου 4.000 παιδιά, κατασκηνώνουν σε άθλιες συνθήκες σε μια άτυπη περιοχή κοντά στα σύνορα, κοντά σε μια σιδηροδρομική γραμμή. Η πλειοψηφία είναι οικογένειες, πολλές με μικρά παιδιά. Η υγιεινή είναι μια σημαντική ανησυχία και επηρεάζει αρνητικά την υγεία των ανθρώπων. Οι άνθρωποι καίνε πλαστικά και σκουπίδια για να ζεσταθούν. Το γενικό περιβάλλον είναι πολύ δύσκολο. Η Ύπατη Αρμοστεία και οι εταίροι της έχουν εργαστεί για τη βελτίωση της χωρητικότητας με την παροχή οικογενειακών μεγάλου μεγέθους σκηνών για μέχρι 2.400 άτομα και τη συλλογή σκουπιδιών. Τα κινητά αποχωρητήρια έχουν τεθεί σε εφαρμογή, αλλά δεν είναι αρκετά. Οι σκηνές έχουν παρασχεθεί για ευπαθείς οικογένειες και άτομα, συμπεριλαμβανομένων των 30 ασυνόδευτων ανηλίκων. Η Ύπατη Αρμοστεία επισκέπτεται τα κέντρα κράτησης, όπου τα ασυνόδευτα παιδιά είναι υπό προστατευτική επιτήρηση. Η διανομή τροφίμων έχει διευθετηθεί από διάφορους οργανισμούς (σάντουιτς και νερό), τρεις φορές την ημέρα, καθώς και γάλα, παιδικές τροφές και πάνες."

Δεν έχετε παρά να αναρωτηθείτε, τι θα κάνατε εσείς αν βρισκόσασταν στη θέση των προσφύγων; Το γιατί βέβαια η κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι τους θέλουν εγκλωβισμένους στην Ελλάδα και σε τέτοια εξαθλίωση, μπορεί να το αντιληφθεί εύκολα κανείς. Όχι μόνο γιατί έτσι μπορούν να τους υποβιβάσουν σε αλλοδαπούς χωρίς δικαιώματα, αλλά και για να τους εξωθήσουν σε εξέγερση ώστε να δικαιολογήσουν την ανάπτυξη δυνάμεων - κυρίως νατοϊκών - στην Ελλάδα. Όπως κάνουν και στις χώρες τους με άλλοθι τα τρομοκρατικά χτυπήματα.

Ας μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση έχει ήδη υπογράψει συμφωνία για επέμβαση του ΝΑΤΟ, την οποία αρνείται να περάσει με νόμο από την Βουλή. Όπως άλλωστε απαιτεί το Σύνταγμα (άρθρο 27, παρ. 2). Γιατί; Τι θέλει να κρύψει από τους έλληνες πολίτες; Τι δεσμεύσεις έχει αναλάβει έναντι του ΝΑΤΟ; Η συμφωνία αφορά μόνο τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, ή και την εδαφική ακεραιτότητα της Ελλάδας;

Σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η έλευση των τούρκων χωροφυλάκων στα ελληνικά νησιά. Αποτελεί υλοποίηση εντολής από την ΕΕ και δεν συνοδεύεται ούτε καν με αποστολή αντίστοιχων Ελλήνων στην Τουρκία. Αυτό ήταν ένα ακόμη ψέμα της κυβέρνησης.

Τι δουλειά έχουν οι τούρκοι χωροφύλακες στα ελληνικά νησιά; Τι έρχονται να "ελέγξουν"; Καταρχήν είναι παντελώς παράνομοι και οι τοπικές αρχές οφείλουν να μην τους αναγνωρίσουν. Ο λόγος είναι το γεγονός ότι για την παρουσία τους απαιτείται - κατ' ελάχιστο - διμερής συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας η οποία οφείλει με βάση το Σύνταγμα να περάσει με νόμο από τη Βουλή. Όσο δεν περνά μια τέτοια συμφωνία από τη Βουλή, οι τοπικές αρχές στα ελληνικά νησιά έχουν κάθε δικαίωμα να μην αναγνωρίζουν τους τούρκους χωροφύλακες. Είναι θεμελιώδες πατριωτικό τους καθήκον.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Πώς γίνεται να κλείνονται και να υλοποιούνται συμφωνίες με ξένες δυνάμεις και κέντρα στο παρασκήνιο, χωρίς ούτε καν να περνάνε από τη Βουλή; Η χώρα απλά αλλάζει και επισήμως χέρια. Περνά σιγά, ήσυχα, αλλά σταθερά, υπό την στρατιωτικοπολιτική κατοχή ξένων δυνάμεων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ενώ η επικράτειά της, όπως τα ιμάτια του νερκού Χριστού πάνω στο σταυρό, είναι ήδη στο παζάρι των εταίρων μας με το καθεστώς Ερντογάν.

Εκεί καταντά μια χώρα όταν ο λαός της είναι τόσο δειλός και άπατρις, που επιτρέπει να τον κυβερνούν δοσίλογοι και πράκτορες ξένων δυνάμεων. Κι αυτό που του έλεγαν πολλοί - μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί - ότι έτσι και διεκδικήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία του από τη λυκοφωλιά της ΕΕ, θα του την πέσουν οι Τούρκοι, το ΝΑΤΟ και δεν ξέρω γω ποιός άλλος, θα το ζήσει πολύ σύντομα. Προκειμένου να διατηρηθεί η "ενότητα της Ευρώπης", όπως έλεγε τις προάλλες ο ζεν πρεμιέ της πολιτικής διαφθοράς, Ιάνης Βαρουφάκης.

Πως η Άγκυρα επιχειρεί μέσω των μεταναστευτικών ροών να γίνει ρυθμιστής των γεωστρατηγικών εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων - Πως ο "ανθρωπισμός" των συριζαίων είναι γεωπολιτικπο εργαλείο εναντίον της Ελλάδας

Του Νίκου Αρ.

Διαχειριστή

Τίποτα απ' όσα συμβαίνουν στην Ειδομένη δεν έιναι τυχαίο. Τα επεισόδια ροής μέσω ψιθύρων ότι θα ανοίξουν τα σύνορα αποτελούν προάγγελο γεωπολιτικών παρεμβάσεων, δυσμενών για την Ελλάδα. Η Τουρκία ελέγχει την στρόφιγγα ροής των λαθρομεταναστών και των προσφύγων όπως και τις διόδους και αυτό αποτελεί πρώτης τάξεως γεωπολιτικό εργαλείο καταναγκασμού της Ελλάδας...με την συγκατάθεση των εγχώριων Κουίσλιγκ της πρωτοδεύτερης φοράς (καταστροφικής) αριστεράς.

Κύριοι στόχοι της 'Αγκυρας είναι: 

1) να αλλοιώσει τον ελληνικό πληθυσμό

2) να προκαλέσει ανάφλεξη στα Βαλκάνια και

3) να εκμεταλλευτεί την ανάφλεξη

Αρρωγοί σ' αυτό το σχέδιο είναι συγκεκριμένες ΜΚΟ που ελέγχονται από την τουρκία και και που δρούν υπό τον μανδύα της αλληλεγγύης και υποστήριξης προς τους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγε και που μάλλον διακινούν τους ψιθύρους ανοίγματος των συνόρων.

 Αυτό το έχουν κατανοήσει οι "εταίροι" μας στην ευρώπη. Όχι τυχαία πριν λίγο καιρό ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Β. Στάϊνμαγερ υποστήριξε πώς το κλείσιμο των συνόρων έχει γεμίσει την Ελλάδα προβλήματα και δεν μπορεί η Ευρώπη να την αφήσει έτσι. Δεν "καίγεται" για την Ελλάδα η Γερμανία, εδώ δεν καίγονται στον σύριζα, οι ξένοι θα ενδιαφερθούν;  Προφανώς και όχι. Απλά διαβλέπουν ότι το μεταναστευτικό μπορεί να προκαλέσει έκρηξη στα Βαλκάνια και αυτό το απεύχονται.Και έχουν χάσει τους μοχλούς πίεσης στην Τουρκία διότι αν πιέσουν περισσότερο την Τουρκία είναι βέβαιο πώς διακινεί τους λαθρομετανάστες και του πρόσφυγες μέσω Βουλγαρίας  αποσταθεροποιώντας περισσότερο τα βαλκάνια. 

Η δεύτερη συνέπεια θα είναι η περαιτέρω απομόνωση της Ελλάδας ως αποτέλεσμα της άφρονης πολιτικής των συριζαίων.

Πρόσφατα, πρέσβης δυτικής χώρας προειδοποίησε την Αθήνα ότι εάν δεν ελεγχθεί άμεσα η κατάσταση στην Ειδομένη, υπάρχει άμεσος κίνδυνος να μετατραπεί σε... Υεμένη!

Διέλυσαν τα πάντα...

Τα πολιτικά καθάρματα που κυβέρνησαν την χώρα και την κυβερνούν έως και σήμερα, διέλυσαν τα πάντα στο πέρασμα τους.
Διέλυσαν την παιδεία και την νέα γενιά, έκαναν τους νέους τεμπέληδες και με ροπή στην παραβατικότητα.
Διέλυσαν την κοινωνική συνείδηση και την ατομική ηθική που εκφραζόταν από το ελληνικό φιλότιμο.
Διέλυσαν την έννοια του δικαίου και του σωστού, όπου το προσωπικό συμφέρον είναι πάνω από όλα και ας είναι τεράστιο το παράπτωμα (τραγακης, πολυδωρας, τομπουλογλου, αδερφός Τσίπρα, δουρου, καρανικας,.)
πέραν όμως από τις διαπιστώσεις υπάρχουν και λύσεις που όμως αργούν χαρακτηριστικά.
θα περίμενα την ελληνική δικαιοσύνη να πράξει ηρωική έξοδο από την αφάνεια και την παρακμή που την εχωσαν οι πολιτικοί.
θα περίμενα την εκκλησία και τον δειλό τωρινό αρχιεπίσκοπο να ορθώσει το σκυμμένο του κορμί.
θα περίμενα μερίδα στρατιωτικών να φτυσουν στα πρόσωπα των πολιτικών που εξευτελησαν την πατρίδα τους.
γιατί είστε σαν κότες;; 
γιατί είστε όλοι μουλωχτοι;;;
μήπως μαζί τα φαγατε τελικά ;;;
μήπως έχετε πουλήσει στο πελατειακο κράτος όλη σας την ψυχή και την αγάπη σας για την πατρίδα;
θα περίμενα μετά από έξι χρόνια κοροιδιας να μην έβλεπα έναν λαό με σκημενο το κεφάλι να έχει αποδεχθεί την μοίρα του και την καταδίκη του.
δεν περίμενα να σας δουλεύει ένας ασήμαντος χαβαλες καταληψίας, όπως δεν περίμενα να ζητατε λύσεις από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας.
άκουγαν στό ράδιο το μεσημέρι, στο πρώτο πρόγραμμα, στις ειδησεις, έναν άθλιο δημόσιογραφο ο οποίος αρνήθηκε να εκφωνήσει την ανακοίνωση του Donald Trump για την τρομοκρατική επίθεση στις βρυξελες.
μου έκανε μεγάλη εντύπωση που κάποιος τιποτας, αισθάνθηκε ότι έχει το δικαίωμα και την αρμοδιότητα να ελέγξει τα νέα της ημέρας στο δημόσιο ραδιόφωνο. 

ο ίδιος άθλιος τυπακος συνεχώς συσχετιζε και δικαιολογουσε την ισλαμική τρομοκρατία με την τρέλα και την εγκληματικότητα της δύσης.
αυτός ο νεοελλην ελληναρας, με το το σαθρό μυαλό, δημοσιογράφος της δημόσιας ραδιοφωνίας που την πληρώνω και εγώ, είναι η προσωποποίηση της κατάχρησης της ηθικής και της ψευτορθότητας που βασιλεύει στην πατρίδα μας.
εάν ήταν το παιδί του ή η αδερφή του μέσα στα θύματα θα έλεγε ο άθλιος αυτός κομμάτοσκύλος το ποιηματάκι του;
ντροπή του, και ντροπή σε αυτούς που τον διόρισαν.

η μεγαλύτερη δε ντροπή είναι αυτών που τους ψήφισαν ξανά τον Σεπτέμβριο.

 Του αναγνώστη "ALE"

Πηγή: capital.gr

Το ΄21: Τραγικά επίκαιρο…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Περιοδικό "Ρεσάλτο"

 

 

 

Η παραχάραξη της Ιστορίας: Στρατηγική επιλογή της Νέας Τάξης

Η ομιλία του Θύμιου Παπανικολάου , στην εκδήλωση για το 1821 που διοργάνωσαν οι Ιερείς και το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου (20 Μαρτίου 2011 - Δημαρχείο Αμαρουσίου)



Μία από τις στρατηγικές επιλογές του διεθνούς κεφαλαίου και των μηχανισμών του (Νέα Τάξη) είναι η παραχάραξη της Ιστορίας της ανθρωπότητας, των εθνών και της αγωνιστικής μνήμης των λαών.

Στη χώρα μας η υλοποίηση αυτής της μακάβριας στρατηγικής έχει εκδηλωθεί πολυεδρικά και πολυκέφαλα: Το έκτρωμα του σχολικού βιβλίου της ιστορίας της κυρίας Ρεπούση, οι δήθεν «ιστορικές» τεκμηριώσεις των επιδοτούμενων «μοντέρνων ιστορικών», η τετράτομη φιλοτουρκική ιστορία των Βαλκανίων, η χρηματοδοτούμενη από τον Σόρος, οι δόλιες «πρακτικές» του υπουργείoυ της κυρίας Διαμαντοπούλου (Θάλεια Δραγώνα, σχολικά συγγράμματα κ.λπ).

Σε όλα τα παραπάνω προστέθηκε και η δόλια, αλλά και χυδαία πρακτική των ΜΜΕ και του τηλεθεάματος. Μια «πρακτική» που αποστειρώνει κάθε ιστορικό χυμό και επαναδιατυπώνει την Ιστορία σύμφωνα με τις απαιτήσεις των διεθνών ελίτ του χρήματος, χρησιμοποιώντας όλα τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού…

Η νεοταξική αυτή στρατηγική της παραχάραξης της ιστορίας δεν περιορίζεται μόνο στην ιστορική συγκρότηση των εθνών-κρατών και των μεγάλων εθνικών Επαναστάσεων.

Είναι ΓΕΝΙΚΗ: Αγκαλιάζει και όλον τον 20ο αιώνα, όλες τις αγωνιστικές μνήμες και τα ιστορικά γεγονότα των μεγάλων λαϊκών αγώνων.

Δηλαδή, η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει από την ιστορία και από τις συνειδήσεις των λαών κάθε αγωνιστική μνήμη και κάθε ιστορικό γεγονός που αμφισβήτησε το σύστημά της και ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ στις εξουσίες του κεφαλαίου.

Η ΕΕ των «αρπακτικών» και οι μηχανισμοί της, η νέα μορφή του ολοκληρωτισμού και του φασισμού, προωθεί το ξαναγράψιμο της ιστορίας και την προσαρμογή της στις νέες ανάγκες των νεοταξικών συμφερόντων και σχεδιασμών.

Εκθέσεις της Κομισιόν καταγράφουν την «πρόοδο» των κρατών - μελών στη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας και υποδεικνύουν την επιτάχυνση των σχετικών μέτρων συκοφάντησης των λαϊκών αγώνων.

Υποδεικνύουν δηλαδή το συντονισμό της αναδιατύπωσης της Ιστορίας και τη συκοφάντηση κάθε ιστορικής παρακαταθήκης που άφησαν τα λαϊκά κινήματα.

Επιστέγασμα αποτέλεσε η Διάσκεψη της Πράγας το 2008, στην οποία κωδικοποιήθηκε σε ένα κείμενο - μπούσουλας η κατεύθυνση της παραχάραξης της Ιστορίας. Αυτό το κείμενο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την αναμόρφωση των σχολικών βιβλίων, την απαγόρευση των αγωνιστικών λαϊκών συμβόλων, την κατάρτιση νομοθεσίας για την ποινικοποίηση ορισμένων ιδεών.

Σε αυτό το πλαίσιο, πέρσι την άνοιξη, συγκροτήθηκε η ομάδα υπό τον τίτλο «Συμφιλίωση των ευρωπαϊκών ιστοριών» με τη συμμετοχή ευρωβουλευτών και με στόχο την καθιέρωση του βήματος «Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης»!!!

Στη βάση αυτή της «Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης» δρομολογείται η αναδιατύπωση της Ιστορίας.
Πρόκειται όπως καταλαβαίνουμε για μια χυδαία αναδιατύπωση της Ιστορίας.

Και Φυσικά, αυτή η χυδαία αναδιατύπωση της Ιστορίας από τις μαφίες του χρήματος, χρηματοδοτείται απλόχερα…

Έτσι και η Επανάσταση του 1821 γίνεται από τα όργανα του χρήματος «τρομοκρατία» και οι Επαναστάτες «σφαγείς»!!!

Έτσι και το ποίημα του Σολωμού «Ύμνος στην Ελευθερία», αυτός ο Ύμνος που μεταφράστηκε σε όλη την Ευρώπη και ξεσήκωσε παγκόσμια τον ενθουσιασμό των φωτισμένων πνευμάτων όπως του Βίκτωρα Ουγκώ, του Γκαίτε, του Λαμαρτίνου, του Πούσκιν, χαρακτηρίστηκε από κάποιους νεοταξίτες «μαϊντανούς» ποίημα «βίας» και «τρομοκρατίας»!!!

ΓΙΑ ΟΛΑ αυτά χρηματοδοτούνται απλόχερα και οι ποικίλες «εστίες» των πολύχρωμων «νέων ιστορικών», αυτών των ατόφιων λακέδων και γενίτσαρων…

Υπάρχουν και οι υψηλοί χορηγοί και σπόνσορες τύπου Σόρος, οι οποίοι «αγωνιούν» και «μοχθούν» για την «ιστορική αλήθεια»!!!

Μέσα σε αυτά τα πακέτα του χρήματος για το σβήσιμο και ξαναγράψιμο της ιστορίας και τη συκοφάντηση της αγωνιστικής Μνήμης, υπάρχουν και τα ΜΜΕ που αποτελούν κι αυτά τους Χορηγούς και τις βιομηχανίες της νεοταξικής προπαγάνδας. Και μάλιστα τους χορηγούς εκείνους που «αρπάζουν» και τη μερίδα του λέοντος.

Ο Αλαφούζος και οι έμμισθοι «κομπάρσοι» του (τύπου Βερέμη, Τατσόπουλου και CIA) αποτελούν μία από τις πιο μοχθηρές γκριμάτσες της πλαστογράφησης της εθνικής μας ιστορίας.

Ο κόσμος ήρθε ανάποδα. Από την Επανάσταση του 1821 και την Εθνική Απελευθέρωση φτάσαμε σε μια νέα εθνική υποδούλωση: Στη μετατροπή μας σε αποικία του 4ου Ράιχ και σε μια «χωματερή» νέων δούλων… Είναι τραγικό! Η Επανάσταση του ’21, μέσα από ποταμούς αίματος, μας έδωσε εθνική υπόσταση, και σήμερα, αναίμακτα, οδεύουμε ταχύτατα στην απώλεια αυτής της εθνικής μας υπόστασης: Της μεγάλης αυτής επαναστατικής ιστορικής κατάκτησης…

  Αυτά τα μεγάλα ιστορικά κεκτημένα της Επανάστασης του ’21 κινδυνεύουν να χαθούν κάτω από τον... οδοστρωτήρα της Νέας Τάξης, τη νέα αποικιοκρατία του πλανητικού φασισμού. Το 4ο Ράιχ έχει μεταβάλλει την Ελλάδα σε ένα άθλιο προτεκτοράτο. Τα κυβερνητικά ανδρείκελα των νέων αποικιοκρατών, σταθερά, συστηματικά και βάναυσα, εδώ και πολλά χρόνια, εξαρθρώνουν τους εθνικούς και κοινωνικούς ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΥΣ ιστούς της χώρας μας, ισοπεδώνουν κάθε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό όρο της ιστορικής, εθνικής μας ύπαρξης. Όλα τα δωσίλογα κοινοβουλευτικά κόμματα αποτελούν τα «δημοκρατικά», διακοσμητικά ντεκόρ των νέων αποικιοκρατών. Όλα από κοινού, με μια δόλια πολυφωνική ΜΟΝΟΦΩΝΙΑ, υποσκάπτουν τα εθνικά μας ιστορικά θεμέλια και αποτεφρώνουν τις αγωνιστικές μνήμες και παραδόσεις… Ο στόχος ένας και κοινός: Να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια χώρα ερειπίων και σκουπιδιών (ιδεολογικών, πολιτικών, πνευματικών), σε μια χώρα ανθρώπινων αγελαίων υποζυγίων, χωρίς Ιδέες, χωρίς Αγωνιστικές Μνήμες, χωρίς Αξίες, χωρίς Παρελθόν και Μέλλον… Όλα αυτά τα χρόνια οι δωσίλογες κυβερνήσεις, με αγριότητα και δολιότητα ασυνήθιστη, εκτέλεσαν πολλά συμβόλαια θανάτου του 4ου Ράιχ, των νέων διεθνών μαφιών του χρήματος: Προς την κατεύθυνση της διάλυσης, ισοπέδωσης και ολοκληρωτικής εθνικής αποτέφρωσης της Ελλάδας… Η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει έρθει να δώσει τις χαριστικές βολές: Να μεταβάλει τη χώρα μας σε καπνίζοντα ερείπια, σε μια νέα και ιδιότυπη ΑΠΟΙΚΙΑ (του 4ου Ράιχ και των ισλαμιστών δούλων), σε μια τεράστια αποθήκη δούλων (ιθαγενών και αλλοδαπών) και σε ένα απέραντο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης… Οδηγούμαστε, αν δεν ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ, σε ολοκληρωτική καταστροφή και σε αφανισμό, ως ιστορική και εθνική υπόσταση… Γι αυτό και η Επανάσταση του 1821 αποκτάει, κάτω από αυτές τις τραγικές συνθήκες, ιδιαίτερη σημασία. Το «Ελευθερία ή θάνατος» πρέπει να βελονιάσει και να πυροδοτήσει ξανά τις ψυχές μας… Πρέπει να αντηχήσει ξανά και το σύνθημα του Κολοκοτρώνη: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»…

 

 

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΓΔΜ

Η ενδοκυβερνητική κρίση και τα μισόλογα των περισσότερων κομμάτων για το όνομα της ΠΓΔΜ επιβεβαίωσε ότι, όσο δεν υπάρχει ξεκάθαρη θέση στην Αθήνα, τα Σκόπια θα επιτυγχάνουν τη μία νίκη μετά την άλλη.

Δυστυχώς, επί σειράν ετών, επικρατούν τρεις μύθοι που αναπαράγονται από την Αριστερά αλλά και από αρκετά στελέχη της Κεντροδεξιάς, που είτε αγνοούν την πρόσφατη ιστορία και τις τρέχουσες εξελίξεις είτε πλανώνται ότι μια υποχώρηση θα ευνοούσε τα συμφέροντά μας στα Βαλκάνια και διεθνώς.

Πρώτος μύθος: «Αφού όλοι την αποκαλούν Μακεδονία, δεν έχει νόημα να επιμένουμε». Το αληθές είναι το αντίθετο. Η ΠΓΔΜ, ως περίκλειστη χώρα και ως υποψήφια στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, ενδιαφέρεται πρώτιστα για την άρση του βέτο μας και τη συνεργασία με την Ελλάδα, που παραμένει η ισχυρότερη χώρα στη ΝΑ Ευρώπη. Η αναγνώριση της λεγόμενης συνταγματικής ονομασίας από πολλά κράτη θα μπορούσε να μας δημιουργήσει σοβαρότατα προβλήματα στον ΟΗΕ, αλλά δύσκολα τα Σκόπια θα παρέκαμπταν την Αθήνα.

Δεύτερος μύθος: «Η Ελλάδα πληρώνει την εμμονή στην απόφαση του Συμβουλίου Αρχηγών του 1992, δεν αξιοποίησε συμβιβαστικές λύσεις και δεν κατέκτησε οικονομικά την ΠΓΔΜ». Η πραγματικότητα είναι ότι δοκιμάστηκαν πολλές εναλλακτικές, αλλά όλες απορρίπτονταν από διαδοχικές ηγεσίες των Σκοπίων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πίεζε για τη «Σλαβομακεδονία» και την απόφαση της Λισαβόνας για την (απαράδεκτη) διπλή ονομασία, αλλά ο πρόεδρος Κ. Γκλιγκόροφ τα απέρριψε όλα. Το 2000 η κυβέρνηση Σημίτη έφτασε στο «παρά ένα» συμφωνίας με τον πρωθυπουργό Λ. Γκεοργκιέφσκι. Αυτός όμως ενδιαφερόταν περισσότερο για ωραίες διακοπές στην Ελούντα και επαφές με ελληνικές κρατικές εταιρίες, οπότε ο εμφύλιος πόλεμος με την αλβανική κοινότητα την άνοιξη του 2001 ακύρωσε τα πάντα. Τον Σεπτέμβριο του 2007 στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Καραμανλή η απόφαση του 1992 μετεβλήθη με τη νέα γραμμή περί σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις (erga omnes). Ο πρωθυπουργός Ν. Γκρούεφσκι απάντησε με μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων σε «Μέγας Αλέξανδρος» και την ανέγερση αρχαιοελληνικών αγαλμάτων. Η αδιαλλαξία του ενισχύθηκε μετά την καταδίκη της Ελλάδας στη Χάγη το 2011 λόγω λαθών των Γ. Παπανδρέου - Δ. Δρούτσα και του πρέσβη Γ. Σαββαΐδη (σημερινός σύμβουλος της Ν.Δ.). Οσο για την υπεραπλούστευση ότι «θα τους αγοράζαμε σαν σούπερ μάρκετ», συνέβη κι αυτό, χωρίς αποτέλεσμα. Οποιος ταξίδευε στα Σκόπια μετά το 1998-1999 αντίκριζε κάτι σαν ελληνική πόλη με τόσες γνώριμες πινακίδες εταιριών, ενώ τα στατιστικά στοιχεία και η διάθεση των απλών πολιτών μαρτυρούσαν τις στενές σχέσεις με την Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά, η στάση της πολιτικής ηγεσίας της ΠΓΔΜ δεν άλλαξε.

Τρίτος μύθος: «Η ΠΓΔΜ είναι μικρή και δεν επηρεάζει τα ελληνικά συμφέροντα». Αυτός κι αν είναι μύθος που κατέρρευσε! Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τόνιζε ότι «το πρόβλημα δεν είναι τα σημερινά Σκόπια, αλλά ο μελλοντικός συνδυασμών δυνάμεων» που θα τα χρησιμοποιεί. Ηταν αρκετός ένας φράχτης στα σύνορα, που υποστηρίχθηκε από έναν τέτοιο «συνδυασμό δυνάμεων», για ν' αποδειχθεί η σημασία της ΠΓΔΜ.

Σήμερα η ονομασία της ΠΓΔΜ έχει εξελιχθεί σε «νέο Κυπριακό», που όλοι ξεχνούν, αλλά πάντα επηρεάζει τις εσωτερικές και εξωτερικές εξελίξεις. Ασφαλείς πηγές αναφέρουν ότι η Ουάσινγκτον και το Βερολίνο δεν θα πιέσουν για την ονομασία πριν από τις εκλογές στην ΠΓΔΜ στις αρχές Ιουνίου, αλλά είναι απρόβλεπτο τι θα συμβεί μετά την (πιθανότατη) εκ νέου επικράτηση του εθνικιστικού VMRO του Ν. Γκρούεφσκι. Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο η ένταξη της ΠΓΔΜ δεν είναι στην ατζέντα, αλλά θα τονιστεί η επείγουσα ανάγκη σταθερότητας στα Βαλκάνια και θ' αναζητηθούν μελλοντικές λύσεις. Λίγο αργότερα ίσως επισκεφθεί την περιοχή, παρά τα προβλήματα υγείας του, ο ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς. Κατά τις ίδιες πηγές, οι νέες (;) ιδέες Νίμιτς δεν είναι ελπιδοφόρες, ενώ πυκνώνουν οι εισηγήσεις για μετατόπιση του ζητήματος από τον ΟΗΕ στη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ ή της Γερμανίας.

Αλέξανδρος Τάρκας
* Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.

Η ανοιχτή κοινωνία αυτοκαταστρέφεται-η πολυπολιτισμικότητα είναι η άρνηση και η ανατροπή του πλουραλισμού.

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Η χθεσινή σφαγή στις Βρυξέλλες, η αναμενόμενη που απεδείχθη αναπόφευκτη, είναι ένα ακόμα επεισόδιο ενός πολέμου που έχει κηρυχθεί μονομερώς: από την πλευρά της η Δύση πασχίζει, αδέξια, να βρει ειρηνικές λύσεις. Όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές στον δημόσιο διάλογο, η επίθεση αυτή εναντίον της Δύσης έχει μια σειρά αιτίες: μερικές σχετίζονται με τη φύση του Ισλάμ, άλλες με το πώς η δυτική κοινωνία απέτυχε στην ένταξη, πολύ περισσότερο στην αφομοίωση, των μουσουλμάνων μεταναστών. Προσετέθη η αμερικανική και ευρωπαϊκή στρατηγική στο διεθνές πεδίο (συμμαχίες με ισλαμικές χώρες, επεμβάσεις σε άλλες) που ενέτεινε το ιστορικό μίσος σε μια συγκυρία εκβαρβαρισμού του Ισλάμ.

Αυτή τη στιγμή έχουμε απέναντί μας έναν ολισθηρό εχθρό που μάχεται από το εσωτερικό μας. Δεν πρόκειται για την εκδίκηση των ταπεινωμένων, πρόκειται για κατακτητικό και καταστροφικό πόλεμο: Τι θέλουν επιτέλους αυτοί οι άνθρωποι; Η απάντηση είναι απλή και, μαζί, σύνθετη: έχουν ένα ουτοπικό – για μας δυστοπικό – όραμα, μια «τέλεια», οικουμενική, κοινωνία που θα λειτουργεί σύμφωνα με το Κοράνι και τη Σαρία. Για το Ισλάμ δεν αρκεί να εφαρμόζεται το Κοράνι και η Σαρία σε ένα κομμάτι του κόσμου: πρέπει, σύμφωνα με τις προσταγές του Αλλάχ, να υποταχθούν στον ισλαμικό νόμο όλοι οι άπιστοι –αλλιώς, πρέπει να πεθάνουν.

«Η φιλελεύθερη κοινωνία κινδυνεύει να καταστραφεί από τα δικά της ιδανικά, από ένα μείγμα αυτοαπέχθειας και εσωστρέφειας: πράγματι, δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Δύση, παρά σ’ εκείνα, τα ακόμα συχνότερα και περισσότερο αιματηρά, που συμβαίνουν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Παραλλήλως, δείχνουμε μια δήθεν ανωτερότητα: πολλοί έσπευσαν να ονομάσουν την 13η Νοεμβρίου 2015, jour de gentillesse. Στο μεταξύ, η ισλαμική θεμελιοκρατία επετείνεται• δεν βρίσκεται απλώς επί θύραις – βρίσκεται στο εσωτερικό μας, βρίσκεται στο εσωτερικό του ίδιου του Ισλάμ. Απλώς, επί χρόνια, επί δεκατίες, επιδεινύαμε εθελοτυφλία, δειλία – η στρουθοκάμηλος χώνει το δυσανάλογα μικρό της κεφάλι στην άμμο. Kαι οι ηγεσίες, αριστερές και λαϊκιστικές, συγχέουν πεισματωδώς τον πλουραλισμό με την πολυπολιτισμική σαλάτα.

Ο πλουραλισμός είναι αξία και πρέπει να εκλαμβάνεται ως αξία. Η πολυφωνία που προϋποθέτει συνεπάγεται ανεκτικότητα: ο πλουραλισμός απορρίπτει τον δογματισμό, τη θρησκοληψία και τον φανατισμό. Εξ ορισμού, απαιτεί τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους: η κοινωνία των πολιτών (δηλαδή όχι των υπηκόων) πρέπει να είναι ανεξάρτητη κι από τα δύο. Ο πλουραλισμός απειλείται τόσο όταν το κράτος ταυτίζεται με την Εκκλησία και τη θρησκεία (όπως συμβαίνει στις ισλαμικές χώρες και στις ισλαμικές ουτοπίες) όσο και όταν το κράτος πολιτικοποιεί την κοινωνία (όπως συνέβαινε στις χώρες του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού»). Η κοινωνία των πολιτών δεν διέπεται ούτε από τον Θεό, ούτε από μη εκλεγμένες ηγεσίες, ούτε από κόμματα που επιβάλλουν μονοκρατορίες. Αυτό είναι το όραμα του κόσμου που οδηγεί στον φιλελευθερισμό και, στη συνέχεια, στη φιλελεύθερη δημοκρατία.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό όραμα δυτικής εμπνεύσεως. Το Ισλάμ το απορρίπτει κατηγορηματικά, ενώ ακόμα και στις μη ισλαμικές περιοχές της Αφρικής δεν έχει ρίζες. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να οπισθοχωρήσουμε, για να επιστρέψουμε στο σκοταδιστικό παρελθόν, ακολουθώντας ένα είδος παγκόσμιου μέσου όρου. Παρά τη διεθνή αποσταθεροποίηση και την ανάπτυξη της ισλαμικής θεμελιοκρατίας, η θεωρία της μόδας δεν είναι ο πλουραλισμός – είναι  η πολυπολιτισμικότητα, η οποία θεωρείται  διεύρυνση του πλουραλισμού. Πρόκειται για χονδροειδές λάθος ευαίσθητων ψυχών. Αντιθέτως, η πολυπολιτισμικότητα είναι η άρνηση και η ανατροπή του πλουραλισμού.

Ο πλουραλισμός έχει τις ρίζες του στην ανεκτικότητα, μια αρχή που βασίζεται σε τρία κριτήρια. Πρώτον, στην απόρριψη κάθε δόγματος και μοναδικής αλήθειας, εφόσον ο πολιτισμός μας μάς υπαγορεύει να επιχειρηματολογούμε, να αιτιολογούμε τις ιδέες που υποστηρίζουμε. Δεύτερον, στον σεβασμό της λεγόμενης harm principle που σημαίνει ότι η ανεκτικότητα δεν πρέπει να επισύρει οποιαδήποτε βλάβη είτε της μίας είτε της άλλης πλευράς. Τρίτον, στο κριτήριο της αμοιβαιότητας. Αν σας παραχωρώ κάτι, πρέπει κι εσείς να μου παραχωρήσετε κάτι: μια δίκαιη δοσοληψία. Αν δεν υπάρχει αμοιβαιότητα, τότε η σχέση δεν είναι σχέση ανεκτικότητας, είναι σχέση επιβολής, είναι άσκηση βίας.

Από αυτά τα τρία κριτήρια προκύπτει ότι η ανοχή/ανεκτικότητα είναι η απόρριψη κάθε δόγματος κι ότι ο πλουραλισμός είναι η απόρριψη κάθε ισοπεδωτικής και τυραννικής εξουσίας. Ο πλουραλισμός απορρίπτει τη μονοκρατορία και την ομοιομορφία.

Η αρχαία πόλη φοβόταν τη διαφωνία. Η σύγχρονη πόλη την απολαμβάνει: την εκπολιτίζει, τη μετριάζει, τη μετατρέπει σε διάλογο. Στο τέλος, στην καλύτερη περίπτωση, η διχόνοια μετασχηματίζεται σε συμφωνία και ομόνοια. Concordia discors. Η «καλή πόλις» του πλουραλισμού βασίζεται σε μια ποικιλία που παράγει συνεκτικότητα – μέσω της ένταξης όλων στο κοινωνικό σώμα, της υπακοής στους ίδιους νόμους, της άσκησης ίσων δικαιωμάτων – όχι διάλυση.

Η πολυπολιτισμικότητα ακολουθεί αντίθετη πορεία. Αντί για την προώθηση μιας «συνεκτικής πολυμορφίας» ή μιας «πολυμορφικής συνεκτικότητας», προωθεί και προβάλλει τις ξεχωριστές ταυτότητες της κάθε ομάδας• συχνά τις δημιουργεί, τις αναδεικνύει, τις υποδαυλίζει. Το αποτέλεσμα της πολυπολιτισμικότητας είναι μια κατατεμαχισμένη κοινωνία με στεγανά, εχθρικά, τμήματα μεταξύ τους, τα οποία κραδαίνουν βιαίως ισχυρές ταυτότητες «διαφορετικότητας» και στερούνται επιθυμίας και ικανότητας να ενσωματωθούν. Η πολυπολιτισμικότητα δεν υπερβαίνει τον πλουραλισμό – τον καταστρέφει.

Τα ερωτήματα είναι πάρα πολύ πιεστικά: Γιατί οι δυτικές δημοκρατίες συνεχίζουν να συνεργάζονται και να μην καταγγέλλουν τις αραβικές χώρες που χρηματοδοτούν τους ισλαμιστές; Γιατί δεν καταργούν τα εξτρεμιστικά τζαμιά στο έδαφός τους; Γιατί δεν απελαύνουν (αν πρόκειται για μετανάστες) ή γιατί δεν τιμωρούν (αν πρόκειται για πολίτες) τους εξτρεμιστές ιμάμηδες και τους εκκολαπτόμενους τρομοκράτες που ζουν στη Δύση; Οι γαλλικές αρχές, για παράδειγμα, κάνουν λόγο για 5.000 άτομα που ανήκουν σε τζιχαντικά κυκλώματα: όχι, δεν πρόκειται για Γάλλους –αν ακούς στο όνομα Μοχάμετ δεν είσαι Γάλλος, αν και πιθανώς έχεις γαλλικά χαρτιά. Γάλλος, Βέλγος, Βρετανός είναι αυτός που υπογράφει το Σύνταγμα της χώρας του, υπακούει στους νόμους και ορκίζεται allegiance.

Γιατί όμως οι δυτικές χώρες κάνουν διαρκώς συμβιβασμούς παραβιάζοντας τους νόμους της δημοκρατίας προκειμένου να ικανοποιήσουν τους μουσουλμάνους μετανάστες; Πού οφείλεται αυτή η αδυναμία; Εν κατακλείδι, όσοι κατηγορούν τους άλλους για ισλαμοφοβία είναι προφανώς εκείνοι που φοβούνται περισσότερο το ισλάμ και επιδεικνύουν ανημπόρια, ενδοτικότητα και τη συνηθισμένη δήθεν αγάπη προς τον πλησίον που καταλήγει στο «όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην».

Υπάρχει μόνον ένας τρόπος ειρηνικής συνύπαρξης με όρους ελευθερίας: η αφομοίωση, η πλήρης ένταξη των ξένων στον κύριο κοινωνικό κορμό στο πλαίσιο της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Πλήρης ένταξη σημαίνει επιθυμία του ανήκειν, σεβασμό της χώρας υποδοχής, διάχυση της παλιάς ταυτότητας στην καινούργια. Υπάρχουν πολλοί τρόποι συνύπαρξης με όρους ανελευθερίας: αυτοί που παρατηρούνται σε χώρες με ολοκληρωτικά συστήματα, με θεοκρατικά καθεστώτα και με πρωτόγονες δομές εξουσίας των φυλών. Αλλά, για να εκτιμήσουμε τον πλουραλισμό και να απορρίψουμε την πολυπολιτισμικότητα, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε τη συντριπτική ανωτερότητα της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας έναντι των άλλων συστημάτων. Ο σημερινός δυτικός πολίτης συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί: αντιμετωπίζει με αχαριστία τόσο την κοινωνική δομή που δημιουργήθηκε τα τελευταία διακόσια χρόνια όσο και την πορεία της δημιουργίας της – τους στοχασμούς, τους αγώνες, τις επαναστάσεις, τους πολέμους. Και αντί να προσπαθεί να εφαρμόσει τη δημοκρατία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την αμφισβητεί διαρκώς, πριονίζοντας, όπως συνηθίζουμε να λέμε, το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται». 

_{*Σώτη Τριανταφύλλου, «Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ένταξη, αφομοίωση», εκδ. Πατάκη, 2015}

Η συμφωνία κίνητρο για αύξηση της λαθρομετάστευσης

Tου ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ

Πηγή: TVXS 

1) Εφόσον η ΕΕ ρυθμίζει ζητήματα παράνομης μετανάστευσης και δίνει στην Ελλάδα την υποχρέωση αυτής της ρύθμισης και της καταγραφής, τότε νομικά την επικυρώνει και την απελευθερώνει. Στο εξής η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ζήτημα αποτροπής παράνομης μαζικής εισόδου στη χώρα, αλλά υποχρεούται απλώς σε ρύθμιση και καταγραφή αυτής της εισόδου.

2) Η Ελλάδα με τις ρυθμίσεις μετατρέπεται επισήμως και επ' αόριστον σε κέντρο ελέγχου παράνομων μεταναστών, από την Ασία και την Αφρική, για λογαριασμό της ΕΕ. Πρόκειται για μια πολύ αρνητική εξέλιξη, με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο στα εθνικά θέματα, όσο και στον...ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. 

Ελλάδα και Τουρκία τίθενται πλέον στο ίδιο πλαίσιο, έναντι της ΕΕ, ένα πλαίσιο ιδιαίτερο, ιδιότυπου καθεστώτος, καθώς ενώ οι υπόλοιπες χώρες της ένωσης κλείνουν τα σύνορα και ελέγχουν αυστηρά τις εισόδους μεταναστών, η Ελλάδα γίνεται χώρος καταγραφής και εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών. Και το χειρότερο, υπάγεται πλέον σε τουρκικό έλεγχο.

3) Κανείς δεν γνωρίζει τις αρμοδιότητες των Τούρκων αστυνομικών στα ελληνική νησιά. Προφανώς η ελληνική κυβέρνηση δεν έπρεπε επ' ουδενί να το δεχθεί για ευνόητους λόγους εθνικής ασφάλειας.

4) Όλοι οι παράνομοι μετανάστες θα κάνουν προφανώς αίτηση ασύλου. Κανείς όμως δεν γνωρίζει τη βούληση της ελληνικής κυβέρνησης έναντι αυτών των αιτήσεων, δεν γνωρίζει δηλαδή εάν θα απορρίπτει τα αιτήματα με βάση την εσωτερική έννομη τάξη ή με βάση τις αποφάσεις της Διεθνούς Αμνηστίας ή της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Διότι όσες αιτήσεις γίνονται δεκτές, αυτοί μένουν στην Ελλάδα. Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Ποιος αποφασίζει; Ο ΟΗΕ, οι ΜΚΟ, η αστυνομία; Ποιος; Αν πάμε με τα κριτήρια του ΟΗΕ, τότε πρέπει να δεχθούμε το 80% των αιτήσεων! Το ζήτημα είναι τραγελαφικό, διότι δεν τίθεται κανένα όριο, αλλά αντιθέτως η συμφωνία τονίζει πως πρέπει να τηρούνται τα κριτήρια των διεθνών συνθηκών. Πρόκειται για καθαρό παραλογισμό. Τι θα γίνει εάν κινηθούν προς τα ελληνικά νησιά μαζικά, πληθυσμοί από την Αφρική και την Ασία; Εάν έρθουν 3 εκατομμύρια, που έχουν δικαίωμα ασύλου, πρέπει η Ελλάδα να τους δεχθεί; Και μάλιστα τη στιγμή που κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν το κάνει;

5) Με την ανυπαρξία ελέγχου των θαλάσσιων συνόρων, παραδίδουμε τον εθνικό χώρο σε ξένες δυνάμεις, σε διεθνείς αποστολές και οργανώσεις και αυτές θα αποφασίζουν για ζητήματα που άπτονται ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Μετατρέψαμε δηλαδή, εκουσίως, τη χώρα σε διεθνές κέντρο διαλογής μεταναστών, αντί να ελέγχουμε αυστηρά και να απαγορεύουμε την είσοδο, όπως κάνουν όλες οι χώρες της ΕΕ, με την δικαιολογία ότι δεν είναι δυνατός ο έλεγχος και η αποτροπή σε θαλάσσια σύνορα. Και άλλες χώρες όμως έχουν θαλάσσια σύνορα, αλλά ασκούν αποτρεπτικές πολιτικές, κινητοποιώντας τις ναυτικές τους δυνάμεις, εμποδίζοντας την προσέγγιση στις ακτές, συλλαμβάνοντας διακινητές, αλλά και παράνομους μετανάστες. Χωρίς καμία αποτρεπτική δράση η Ελλάδα διακινδυνεύει ζωτικά στοιχεία της υπόστασής της, ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα της εθνικής της κυριαρχίας.

6) Με την συμφωνία, όλοι οι Σύροι έχουν πλέον κίνητρο να πάνε Τουρκία και από εκεί στην ΕΕ. Αντίθετα, όλοι οι παράνομοι μετανάστες έχουν κίνητρο να έρθουν εδώ. Οι Τούρκοι δηλαδή θα πάρουν κυρίως Σύρους και εμείς κυρίως όλους τους άλλους.

7) Τέλος, αυτή η συμφωνία, ως προς την επαναπροώθηση παράνομων μεταναστών στην Τουρκία, τονίζει το έκτακτο και το επείγον της ρύθμισης και  μετά τις 72 χιλιάδες, δηλαδή σε ένα μήνα το πολύ, θα πάψει να ισχύει και θα ισχύει πλέον το καθεστώς της απαγόρευσης της επαναπροώθησης, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΗΕ.Η Ελλάδα, στην περίπτωση αυτή, δεν θα έχει δυνατότητα επιστροφής στην Τουρκία κανενός παράνομου μετανάστη.

Tο τσίρκο που αποτελεί την παρούσα κυβέρνηση

Του "Stirlitz"

capital.gr

Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο που είχε κάνει ο Τσίπρας αμέσως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, είχε δηλώσει με σαφήνεια στα μέλη της κυβέρνησής του πως θα κριθούν αυστηρά από το έργο τους σε έξι μήνες και πως θα υπάρξει απολογισμός των πεπραγμένων τους. Φτάσαμε λοιπόν στους έξι μήνες και μόνο αυστηρή αξιολόγηση των υπουργών δεν είδαμε ακόμα. Όλοι οι άχρηστοι και αποτυχημένοι παραμένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους. 
Ο Σκουρλέτης! αντί να φέρει επενδύσεις διώχνει και αυτές που έχουν απομείνει. 

Ο Τσακαλώτος δεν μπορεί να κλείσει την αξιολόγηση που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί από πέρυσι τον Νοέμβριο. 

Ο Αλεξιάδης μας λέει ότι "τέλειωσαν τα δύσκολα και πάμε τώρα για τα χειρότερα" για να μας κάνει την καρδιά περιβόλι. 

Ο Κατρούγκαλος έχει χάσει και ο ίδιος τη μπάλα για το τι είδους μεταρρύθμιση πρέπει να γίνει στο ασφαλιστικό. 

Ο Παπαγγελόπουλος τσακώνεται μέσω των ΜΜΕ με τους ανώτατους δικαστές διότι θεωρεί ότι πρέπει να τους συμβουλεύει με το ζόρι. 

Ο Πολάκης συναγωνίζεται σε ψευτοτσαμπουκά τους δημοσιογράφους και συμπεριφέρεται στις συνεντεύξεις Τύπου σαν μπράβος νυχτερινού κέντρου. 

Ο Παππάς φαγώθηκε να περάσει ένα νομοσχέδιο για τον εξορθολογισμό του τηλεοπτικού τοπίου και έκτοτε δεν έχει ακουστεί τίποτα γι' αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο. 

Η Τζάκρη θεώρησε πως έκανε το καθήκον της και ξεμπέρδεψε ανακοινώνοντας ένα σχέδιο βιομηχανικής ανάπτυξης μέσω 5 προγραμμάτων του ΕΣΠΑ το οποίο σίγουρα δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε εκείνοι που το συνέταξαν για λογαριασμό της. 

Ο Κουρουμπλής που είναι τυφλός ο άνθρωπος πηγαίνει στην Ειδομένη και διαπιστώνει ότι πρόκειται για "Νταχάου" ενώ ο Μπαλτάς που βλέπει θεωρεί την κατάσταση εκεί "τιμητική για την Ελλάδα" χωρίς να έχει πάει όμως ποτέ. 

Ο ανεκδιήγητος Φίλης όταν δεν ασχολείται με "επιστημονικού κύρους" προσωπικές μελέτες πάνω στις γενοκτονίες σκιαμαχεί με μητροπολίτες επειδή επισκέφθηκαν σχολεία, και σχεδιάζει πώς θα ανοίξει παιδικούς σταθμούς στους καταυλισμούς των λαθρομεταναστών. 

O Κοτζιάς περιμένει ακόμα να του πει ο διερμηνέας τι ακριβώς δήλωσε κατάμουτρα ο Τούρκος ομόλογός του, ώστε να μπορέσει να του απαντήσει. 

Ο Κοντονής έχει αναδειχτεί σε νέο Μέγα Αλέξανδρο κόβοντας με το σπαθί τον γόρδιο δεσμό της διαφθοράς του ελληνικού ποδοσφαίρου διακόπτοντας θεσμούς πολλών δεκαετιών όπως το Κύπελλο Ελλάδος, με κίνδυνο να δεχτούμε βαρύτατη τιμωρία από την UEFA. 

Ο Μουζάλας τα έχει κάνει θάλασσα με το μεταναστευτικό πρόβλημα και ζητά συγγνώμη που "εν τη ρύμη του λόγου" αποκάλεσε δημοσίως τα Σκόπια "Μακεδονία", όπως τα αποκαλεί δηλαδή και στις κατ' ιδίαν συζητήσεις του.
Αν ο Τσίπρας δεν κάνει ΑΜΕΣΑ σαρωτικό ανασχηματισμό, αυτό θα σημαίνει ότι οι προειδοποιήσεις του για σκληρή δουλειά και αποτελεσματικότητα ήταν απλώς μπαρούφες για τις τηλεοπτικές κάμερες. Και βέβαια το τσίρκο που αποτελεί την παρούσα κυβέρνηση δεν θα γίνει καλύτερο αν αντιληφθεί πως ο επικεφαλής δεν εννοεί αυτά που λέει, και ότι γαβγίζει χωρίς να δαγκώνει.

Η εγκληματική πολιτική των ανοιχτών συνόρων

Του Άγη Βερούτη

Πηγή: capital.gr

 

Οι Πρόσφυγες από το Μαρόκο και την Αλγερία, για παράδειγμα, γιατί δεν περνάνε από το Γιβραλτάρ, αλλά έρχονται 4.000 χιλιόμετρα πιο μακριά, στο Αιγαίο;

Γιατί Αλγερινοί, Μαροκινοί ή ακόμα και Μεξικανοί Πρόσφυγες, να έρχονται στην Ελλάδα μέσω παράνομων κυκλωμάτων διακινητών, έστω με €50 μέσω Turkish Airlines + €3.000 για τους διακινητές;

Γιατί δεν βγάζουν εισιτήριο κατευθείαν για Λονδίνο με Ryanair για €80, να γλιτώσουν και τα €2.970 του κόστους λαθραίας διακίνησης, και τα εκατοντάδες χιλιόμετρα πεζοπορίας;

Και ακόμα χειρότερα, γιατί κάποιος Μαροκινός Πρόσφυγας, που θέλει να πάει στην Γερμανία, να έρχεται στην Ελλάδα κάνοντας 4.000 χιλιόμετρα παραπάνω με την οικογένειά του, διακινδυνεύοντας να πνιγούν τα ανήλικα παιδιά του στο Αιγαίο, και δεν περνάει στην Ευρώπη απλά από το Γιβραλτάρ που είναι δίπλα;

Μα, μου λέει κάποιος, πρόσφυγες είναι μόνο όσοι προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές!

Και έχει δίκιο. Ούτε η Αλγερία, ούτε το Μαρόκο, ούτε το Πακιστάν, ούτε το Μεξικό μπορεί να έχουν πρόσφυγες!

Άρα τι έχουν;

- Λαθρομετανάστες. Ανθρώπους που για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή από αυτήν που ζουν στην πατρίδα τους, φεύγουν και πάνε σε πατρίδες άλλων ως φιλοξενούμενοι.

Όμως, για να ζήσεις ως φιλοξενούμενος, πρέπει να έχεις προσκληθεί.

Η προσωπική μου εμπειρία ως μετανάστης για 17 συναπτά έτη, σε αγγλοσαξωνικές χώρες, ήταν πως είχες δύο επιλογές. Ή να είσαι καθόλα νόμιμος στη χώρα φιλοξενίας, ή να φύγεις, ή μάλλον ακριβέστερα να σε απελάσουν!

Η παράνομη είσοδος σε οποιαδήποτε χώρα πλην της Ελλάδας, από κάποιον λαθρομετανάστη συνήθως καταλήγει σε άμεση απέλαση από εκεί που εισήλθες στη χώρα.

Ενίοτε θεωρείται ποινικό αδίκημα και επισείει φυλάκιση έως 4 έτη.

Ο βασικός λόγος που όλοι αυτοί έρχονται στην Ελλάδα, δεν είναι γιατί τους αρέσει ο καιρός, αλλά διότι στην Ελλάδα η παράνομη είσοδος στην χώρα χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα δεν επισείει καμία ποινή, όπως πολύ απλά εξήγησε πρόσφατα ένας Σύρος γιατρός που έδωσε συνέντευξη σε ελληνικό μέσο ενημέρωσης.

Το Προσφυγικό, λοιπόν, σε περίληψη:

-Η Ελλάδα/Τασία διαφήμισε παγκοσμίως πως εφαρμόζει ανοιχτά σύνορα και δίνει εξάμηνη άδεια παραμονής στους παρανόμως εισελθόντες. Όποιος μπει στη χώρα μας παράνομα, δεν έχει να φοβάται τίποτα.

- Η Τουρκία έκανε άρση βίζας για μουσουλμανικές χώρες, πυροδοτώντας άφιξη οικονομικών μεταναστών από παντού, μαζί με πρόσφυγες από Συρία.

- Το 2015, 900.000 Οικονομικοί Μετανάστες και Πρόσφυγες, φιλοδοξώντας να εκμεταλλευτούν ευρωπαϊκές επιδοματικές κοινωνικές πολιτικές για αδύναμους, πλημμύρισαν τα παράλια της Τουρκίας και με $1.000-$3.000 πέρασαν στην Ελλάδα παρανόμως, με προορισμό βορειοευρωπαϊκές χώρες.

- Επίσης το πέρασμα εδώ είναι μια δρασκελιά και επειδή θαυμάσια μπορούν να ανακατευτούν με τους χαρακτηρισμένους ως πρόσφυγες, τους οποίους κανείς ακόμη δεν έχει οριστικά καταλήξει πως θα χειριστεί.

-Οι βορειοευρωπαϊκές χώρες προορισμού, από φόβο απειλούμενης προσέλκυσης 1 δισεκατομμυρίου μεταναστών, λόγω ελληνικής αβελτηρίας και τουρκικής πονηριάς, φρόντισαν να σφραγιστούν τα σύνορα της Ελλάδας προς αυτούς, αποτρεπτικά και σε αυτοάμυνα.

- Όσο χειρότερα γίνουν τα πράγματα εδώ, τόσο αποτελεσματικότερα θα αποτραπεί η παγκόσμια μεταναστευτική παλίρροια.

- Προσεχώς θα γίνουμε ένα Κολαστήριο.

Κύριο χαρακτηριστικό μια χώρας είναι τα σύνορα.

Χώρα χωρίς σύνορα, δεν είναι χώρα. Δεν έχει εθνική κυριαρχία.

Εμείς, έχουμε;

Και αν είχαμε, απορώ γιατί δεν έχουμε ξεκινήσει κινήσεις εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πχ να επιβληθούν από την ΕΕ κυρώσεις στην Τουρκία, περιορίζοντας το συνολικό αριθμό βίζας για την ΕΕ που δίδονται σε Τούρκους πολίτες ετησίως σε ένα γελοία μικρό αριθμό, πχ 200.000 ετησίως.

Γιατί δεν έχουμε ζητήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να συζητήσει κυρώσεις οικονομικού χαρακτήρα. Ένα εμπάργκο πχ σε αγροτικά προϊόντα.

Και στην τελική ανάλυση, γιατί το πρόβλημα που δημιουργούν βομβαρδισμοί από χώρες όπως η ΗΠΑ, η Τουρκία, η Ρωσία και η Γαλλία θα πρέπει να λυθεί από εμάς;

Και γιατί βλέπουμε στις οθόνες μας μόνο τα νήπια, και ποτέ τους τριαντάρηδες Πακιστανούς, Αλγερινούς, Μαροκινούς και άλλους, που μόνο πρόσφυγες δεν είναι; Δεν είναι λίγο ανισόρροπο;

Προσοχή: δεν λέω ότι πρέπει να είμαστε άσπλαχνοι, αλλά ότι θα πρέπει να σηκώσουμε το βάρος που μας αναλογεί, σε αντίθεση με όσους Ευρωπαίους εταίρους μας, λένε πως θα πάρουν επιλεκτικά όσους πρόσφυγες θέλουν σε γελοία μικρούς αριθμούς συγκριτικά με τις ροές, ενώ δεν συζητάει κανείς για την λαθρομεταναστευτική πλημμυρίδα που απειλεί τη συνοχή του ελληνικού κράτους και τελικά τις τύχες τις δικές μας και των παιδιών μας.

οι ΚΝΙΤΕΣ που προχτές έκαιγαν την Αθήνα έγιναν κυβέρνηση...

Η Ελλάδα έχει χάσει τη διάθεση της για εργασία απο πολύ καιρό.
Απλώς δεν το είχαμε καταλάβει λόγω δανεικών.
Αντίθετα χώρες όπως η Ρουμανία, η Κίνα, η Ινδία, ζούνε την Ελληνική δεκαετία
ανάπτυξης του '60.  Και έχουν τεράστια ακόμη ανάπτυξη μπροστά τους.
Εμείς οικειοθελώς παραχωρήσαμε τη θέση μας.  Εθελοντές ανεργίας.  Κρυβόμαστε
πίσω απο κάτι φιλέτα τα οποία και αυτά δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε πως
να τα τρέξουμε και απο καθαρή τεμπελιά η μάλλον λόγω υπέρμετρης αλητείας
τα παραχωρήσαμε στους Κινέζους η τους Γερμανούς.  Και παρακολουθούμε τα λεφτά
να φεύγουν σήμερα για το Πεκίνο η το Μόναχο ενώ εμείς υπερφορολούμε ότι έχει μείνει 
εδώ και δεν κουνάει για να επιζήσουμε.  Οτι κουνάει φεύγει.
Οταν παρακολουθείς την αλλαγή στη παγκόσμια αγορά εργασίας είναι δύσκολο
μετά να αντιπαραθέσεις τις πρακτικές της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια, τις πρακτικές
των συνδικαλιστών τόσα χρόνια και σήμερα όλους αυτούς στη κυβέρνηση.
Ο κόσμος ο άλλος πηγαίνει ολοταχώς προς την ανάπτυξη, εμείς ολοταχώς πηγαίνουμε
στην αντίθετη κατεύθυνση και είμαστε και υπερήφανοι και μάγκες.  Που τη φέραμε στο
σύστημα.  Που οι ΚΝΙΤΕΣ που προχτές καίγαμε την Αθήνα γίναμε κυβέρνηση.  
Και θα καταργήσουμε το σύστημα αρχίζοντας απο τη θρησκεία, τα ΜΜΕ, την έννοια
Ελλάδα, το στρατό.
Τους τη φέραμε για τα καλά, μέχρι και τον Καρανίκα φέραμε στο Μαξίμου η απόλυτη
επιτυχία της επανάστασης, ο άνθρωπος που πήγε φυλακή για να μην φυλάξει τη
πατρίδα του στο ρόλο του συμβούλου της κυβέρνησης.
Μόνο που η ιστορία την ύβρη δεν την ανταμείβει με επιτυχία.  Την ύβρη ακολουθεί
η νέμεση και εμείς ακόμη δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο.
Και έχουμε πολύ πολύ πολύ δρόμο για να καταλάβουμε τα πιο βασικά πράγματα που
και ένα παιδάκι τα καταλαβαίνει.  Μπορεί να πάρει και μια γεννιά ακόμη γιατί η ΚΝΕ
ακόμη μοιράζει φυλλάδια σε παιδιά των σχολείων μετά την παρέλαση.
Θα πρέπει να χάσουμε πολλά ακόμη για να καταλάβουμε τα πιο απλά πράγματα.
Οπως ότι δεν κυβερνάς την Ελλάδα όταν δεν πιστεύεις σε αυτή, στη θρησκεία της,
στις παραδόσεις της σε αυτό που φέρνει η ιστορία της.
Δεν ξαμολάς την ΚΝΕ να διαλύσει τα πανεπιστήμια στη χώρα που γέννησε την Ακαδημία
του Πλάτωνα.  Για να καταντήσεις σαν γελοίος, τεμπέλης, τραμπούκος να στέλνεις
τους νέους να σπουδάσουν στις Ρουμανίες, Βουλγαρίες η στη Κύπρο.  Σε άλλους κόσμους
που βλέπουν τα ιδανικά της Ελλάδας ξεκάθαρα σαν τα μικρά παιδιά, όχι σαν και εμάς
που τη μια μέρα καίμε το σύστημα και την άλλη μέρα δήθεν κυβερνάμε.
Αυτός ο να μη πω ο Γκουρία, τι έρχεται κάθε τρείς και λίγο και αγκαλιάζεται με τον
Τσίπρα;  Τόσο κοιμισμένος είναι και δεν έχει καταλάβει τι φταίει για το που 
βρίσκεται η Ελλάδα;  Δεν βλέπει τη διαφορά ανάμεσα στη κομματοκρατούμενη
και φανατισμένη φοιτητική νεολαία που στην ουσία ακόμη πολεμάει φαντάσματα,
με τις νεολαίες στα άλλα κράτη;  Δεν βλέπει τον Καρανίκα στο Μαξίμου;
Δεν θέλει και πολύ σκέψη για το που βαδίζουμε.  Βαδίζουμε στο ρυθμό του Τσίπρα
και της ΚΝΕ.  Στο ρυθμό αυτό η οικονομία θα παραμείνει ένα φάντασμα.
Μέχρι να καταλάβει καλά ο κόσμος ότι δεν ήταν σάπια μόνο η ΝΔ και το Πασοκ 
στην Ελλάδα.  Αλλά και η κομματική νεολαία, οι συνδικαλιστές και όλοι οι 
πρασινοφρουροί και νυν Συριζοφρουροί που φροντίζουν πάντα για πάρτη τους.
Το Πασοκ μας πήρε 30 χρόνια να το καταλάβουμε.  Δεν ξέρων αν υπάρχει χρόνος
σήμερα για να περιμένουμε η να ξυπνήσει ο Τσίπρας, η να ξυπνήσουν οι 
ψηφοφόροι.
Για να αλλάξει το σύστημα θα πρέπει ο κόσμος μαζικά να το ζητήσει.  Αλλιώς
την άλλη μέρα που θα έρθει ο κάθε Μητσοτάκης, θα γυρίσει ο Τσίπρας με τον
Καρανίκα στο γνήσιο ρόλο του και θα τα κάνουν όλα μπάχαλο μέχρι να 
ξαναβγούνε.
Το σύστημα των +50 εδρών μας πρόδωσε στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια.
Αν δεν υπήρχε δεν θα έβγαινε ο Φίλης να σταματήσει τα Θρησκευτικά κρυμμένος πίσω
απο τις +50 και τον κάθε βολεμένο Καμμένο.  Ισως απο εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε.
Να υπάρχει κάποιος τρόπος να διασφαλίζονται αξίες, νόμοι και όχι να έρχεται ο Μπαλτάς
μια μέρα και να λέει 'είμαστε κατά της αριστείας.' *  Η ο Τσίπρας που αφού είπε και ξαναείπε
ότι αυτός δεν θα διορίσει κόσμο, ήρθε σήμερα και ακολούθησε πιστός τις τακτικές 
Πασοκ και ΝΔ.
* Με αυτή μόνο την φράση υπουργός Παιδείας διώχνει ότι καλύτερο έχει η Ελλάδα έξω.
Ο υπουργός Παιδείας !

Βαριά φορολογία, επεκτατικός κρατισμός, και ασύδοτη γραφειοκρατία οδηγούν στην κατάρρευση της μεσαίας τάξης...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Πηγή: capital.gr

Οι πολιτικές εξελίξεις συνδέονται άμεσα με οικονομικές επιλογές και κοινωνικές μεταβολές. Οι οικονομικές αποφάσεις τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε δραματικές κοινωνικο-πολιτικές ανατροπές. Κεντρικός παράγοντας που τα προκαλεί όλα αυτά είναι η κατάρρευση της μεσαίας τάξης. Με τη βαριά φορολογία, τον επεκτατικό κρατισμό, την ασύδοτη γραφειοκρατία και την θυσία του ιδιωτικού τομέα για τη σωτηρία ενός αναποτελεσματικού κι’ απόλυτα αυταρχικού δημοσίου οι κυβερνήσεις οδήγησαν στην κατάρρευση της μεσαίας τάξης. 

 

Δίχως μεσαία τάξη δεν υπάρχει δημοκρατία

 
  Η διάλυση όμως της μεσαίας τάξης υπονομεύει τη λειτουργία της δημοκρατίας διότι σταδιακά εξαφανίζει όλα της τα στηρίγματα. Δίχως μεσαία τάξη δεν υπάρχει δημοκρατία. Τα συστατικά για την οικοδόμησή της συνυπάρχουν με τη δική της παρουσία. Αυτή απαιτεί την ύπαρξη υποδομών, συστήματος κοινωνικής φροντίδας και υγείας, ικανοποιητική παιδεία και αστικά περιβάλλοντα ευρύτερης αποδοχής. Προσφέρει παράλληλα και την φορολογική βάση για οικοδόμηση και χρηματοδότησή τους. Απαιτεί επίσης ένα σύστημα  ελέγχου και απολογισμού των πολιτικών αρχών για τη λειτουργία μιάς κοινωνίας πολιτών που αποτελεί την βάση μιάς δημοκρατικής τάξης.  

Οι καταιγισμοί φορολογικών επιβαρύνσεων και η εμμονή των πολιτικών αρχών σε ένα σύστημα ψηφοφόρων – πελατών που ακυρώνει κάθε ορθολογική μεταρρύθμιση καταβυθίζει τη χώρα στο τέλμα και τη μεσαία τάξη στην αφάνεια. Η κυβέρνηση της Αριστεράς μάλιστα, με προμετωπίδα μια ξεθωριασμένη ιδεοληψία αριστερών συνθημάτων περί αναδιανομής (ανύπαρκτων πιά) εισοδημάτων, ανθρωπισμού κι υποτιθέμενης αλληλεγγύης μετατρέπει σταδιακά τη χώρα σε τέλμα οικονομικής κακουχίας και σε απέραντο στρατόπεδο ανεξέλεγκτης εισροής χιλιάδων μουσουλμάνων.

Η κατάρρευση της αστικής τάξης εκθέτει τους θεσμούς αλλά και τη δημοκρατία σε λογής θανατηφόρους κινδύνους. Η αδιάκοπη εισβολή μεταναστών πάλι καλλιεργεί πρόσθετους φόβους κι ανησυχία για τις αντοχές του κοινωνικού ιστού και για τις μελλοντικές δυνατότητες επιβίωσης ενός είδους γενικότερης συνοχής. Αγωνιώντας για το μέλλον οφείλουμε να μην πάρουμε αψήφιστα τα ζητήματα αυτά και να φροντίσουμε να χτίσουμε μια κοινωνία ικανή να αντεπεξέλθει στις νέες αυτές προκλήσεις.          

Η Τυραννία της "Πολιτικής Ορθότητας" και η Υποκρισία

Πολλά από αυτά που συμβαίνουν πνίγονται μέσα σε μια απίστευτη ομίχλη πολιτικής ορθότητας και σχεδόν βίαιης υποκρισίας. Λαλίστατοι και προβεβλημένοι παράγοντες των ΜΜΕ και της οπτικοακουστικής τέχνης εκδηλώνουν τον αποτροπιασμό και την θλίψη τους για την κακή μοίρα των μεταναστών. Στηλιτεύοντας στάσεις που δεν συμπάσχουν με τη δοκιμασία που υφίστανται οι μετανάστες και δεν εκδηλώνουν ανοιχτά τη συμπαράστασή τους σ’ αυτούς. Μόνο που στη συνέχεια όλοι αυτοί αποτραβιούνται συνήθως στην πολυτέλεια της ιδιωτικής τους ζωής αφήνοντας τους υπόλοιπους απλούς πολίτες στην καθημερινότητα της μιζέρια μιάς ζωής δίπλα ή και μαζί, κυρίως στην επαρχία ή σε υποβαθμισμένες γειτονιές των μεγάλων πόλεων,  με τους κακότυχους μετανάστες. Που βρίσκεται σήμερα η Σούζαν Σάραντον; Θα θυμάται αύριο στο σπίτι της στο Μπέβερλυ Χιλλς τα παιδάκια που χάιδευε στο λιμάνι του Πειραιά η Αντζελίνα Τζολί;  Ο Τζούντ Λώ, η Μπομ Κάρτερ και ο Μπένεντικτ Κούμπερμπατς κατηγορήθηκαν, μαζί με άλλους, από Αγγλικές εφημερίδες, πως χύνουν δάκρυα για τους πρόσφυγες, ενώ στις αριστοκρατικές γειτονιές του Λονδίνου, και όχι μόνο, που ζουν σπάνια αντικρίζουν μετανάστες από τη Συρία, το Ιράκ, την Ερυθραία ή το Αφγανιστάν. 

Το ίδιο ισχύει βέβαια και για δικούς μας τηλεοπτικούς και άλλους αστέρες που ζώστηκαν με σωσίβια για συμπαράσταση στους εγκλωβισμένους στην Ειδομένη. Παραβλέποντας βέβαια το κοινωνικό πρόβλημα της ανθρώπινης πλημμυρίδας που θα γεμίσει την Ελλάδα με απρόσκλητους μουσουλμάνους, την ώρα που κανείς τους  –εντελώς ανεξήγητα– δεν μετακινήθηκε προς τις πλούσιες ισλαμικές χώρες της Αραβικής Χερσονήσου. Ένα διάλειμμα αργότερα σε μοδάτα Αθηναϊκά στέκια σκεπάζει, για όλους αυτούς, τις όποιες έγνοιες για την αδιαφορία τους σχετικά με το κοινωνικό μας ορατό μέλλον.
  Ο Φαντασιακός Ρατσισμός 

Εχουμε όμως τώρα ανακαλύψει και το "ρατσισμό", που χαρακτηρίζει ό,τι δεν μας αρέσει ή μας κάνει να αισθανόμαστε σχετικά άβολα. Όπως το Ρωσο-Πόντιος, στο οποίο αδυνατώ να καταλάβω που βρίσκεται η προσβολή ή ο σχετικός ρατσισμός.  Ο εν λόγω στον οποίο αναφέρθηκα είναι γεννημένος στη Γεωργία και πολιτογραφημένος πολίτης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Όπου και  έχει εκλεγεί μάλιστα και στο εθνικό εκεί κοινοβούλιο (Δούμα). Έχει καταγωγή από τον Πόντο και είναι ελληνικής εθνικής ρίζας. Ουδείς αμφισβήτησε την ελληνικότητα και το σχετικό του φρόνημα. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί, κατόπιν των παραπάνω,  το Ρωσο-Πόντιος  είναι ενοχλητικό; Μήπως λόγω ελληνικού επωνύμου; Να θυμίσω πως στη Ρωσία υπάρχουν προβεβλημένες προσωπικότητες με επώνυμα ξένα, που ουδέποτε αναφέρονται με εθνικότητα πλην της ρωσικής. Όπως λχ ο επικεφαλής της Γκάζπρομ, Αλεξέι Μίλλερ, ο Γεν Δ/ντής της κρατικής ναυτιλιακής εταιρίας Σοβκομφλότ, Σεργκέι Φράνκ ή ο Μιχαήλ Φρήντμαν του γιγαντιαίου ενεργειακού Ομίλου Αλφα, -που ουδέποτε αναφέρονται σαν "Γερμανοί". Επιλεκτικές λοιπόν ευαισθησίες που υπακούουν σε φανερές σκοπιμότητες υπονομεύουν τον ελεύθερο δημοκρατικό διάλογο καλλιεργώντας αντιθέσεις κι εντάσεις που προφανέστατα έχουν άλλους στόχους.