Ο χρόνος μετρά πλέον αντίστροφα

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

capital.gr

Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι δίνει αγώνα για να αποσπάσει την πρώτη κατ’ αρχήν αποδοχή των "θεσμών" που θα δίνει την αίσθηση ότι η αξιολόγηση κλείνει. Εμένα μου φαίνεται περισσότερο ότι πρόκειται για ευχολόγιο, διότι επί της ουσίας μάλλον με καταγραφή του πού συμφωνούμε και του πού διαφωνούμε θα είναι... Και η ατμόσφαιρα αρχίζει να μυρίζει κάλπες...

Όλο και πιο έντονα. Και αν αυτό φάνταζε αδιανόητο πριν από ένα δίμηνο, τώρα το σενάριο των εκλογών αρχίζει και έρχεται όλο και πιο κοντά. Όχι απαραιτήτως πριν το καλοκαίρι, αν και πια κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει ακόμη και αυτό, αλλά σε κάθε περίπτωση στο πολύ ορατό μέλλον. Δεν θα πάει πολύ μακριά αυτή η βαλίτσα. Ακόμη και οι προκηρύξεις για τις σχεδόν 4.000 προσλήψεις ορισμένου χρόνου, αυτό το άρωμα αποπνέουν. Των εκλογών.

Οι οποίες ίσως να αποτελέσουν για τον Αλέξη Τσίπρα και μία λύτρωση. Όταν βρίσκεσαι ξαφνικά σε μία θέση μεγάλης ισχύος, πολύ περισσότερο δε όταν καλείσαι να κυβερνήσεις χωρίς να έχεις κανένα χαρακτηριστικό, καμία γνώση, κανέναν σχεδιασμό γύρω από όσα απαιτεί η κυβερνησιμότητα, μπορείς να στηριχθείς σε ψεύδη, σπρώξιμο της σκόνης κάτω από το χαλί, καιροσκοπισμούς και ακροβατισμούς, μόνο για ένα ορισμένο χρονικό όριο. Δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για πολύ καιρό. Και η κυβέρνηση αυτή τους κοροϊδεύει όλους εντός και εκτός συνόρων...

Τα πράγματα πολύ γρήγορα αρχίζουν και γίνονται ξεκάθαρα, γιατί δυστυχώς, όπως και η ίδια η ζωή, η άσκηση αποτελεσματικού μάνατζμεντ ή η διακυβέρνηση μίας χώρας συνήθως δεν γίνονται σε "ΚΣ", σε "Κανονικές Συνθήκες" που μαθαίναμε και στην φυσική. Για κάθε δράση ή και για κάθε μη δράση, υπάρχουν παρενέργειες, συνέπειες, αλυσιδωτές εξελίξεις τα οποία αν συνδυαστούν με τα ασύμμετρα φαινόμενα που ανακύπτουν και τις οικονομικές, κοινωνικές και πάνω από όλα τις γεωπολιτικές αλλαγές, αναταράξεις και ανατροπές που εμφανίζονται, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα και σε φέρνουν μπροστά στο χείλος του γκρεμού. 

Και εκεί οι μάσκες αναγκαστικά πέφτουν. Και αναδεικνύεται η άγνοια σε βασικά ζητήματα, η έλλειψη ιστορικής γνώσης και συναίσθησης καταστάσεων, η ανικανότητα. Εκεί, μπροστά στο γκρεμό, μία παρέα καταληψιών, που από τις συνθήκες, τα λάθη των προηγούμενων και τον ξεπεσμό των πολιτικών και κοινωνικών αξιών βρέθηκε ξαφνικά από το πουθενά στις θέσεις ευθύνης, συνειδητοποιεί και αρχίζει να αντιλαμβάνεται όχι μόνο ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την πορεία της χώρας μέσα στη θύελλα, αλλά και ότι το φορτίο που βαραίνει τις πλάτες τους είναι ασήκωτο και εξαιρετικά επικίνδυνο. Εκεί λίγο πριν την καταστροφή, τα γόνατα αρχίζουν να τρέμουν όσο το πέπλο των ψεμμάτων αποτραβιέται. 

Σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται η σημερινή κυβέρνηση. Και από αυτή μόνο οι εκλογές μπορεί να την βοηθήσουν να δραπετεύσει. Και αν θέλουν να μην ρισκάρουν περαιτέρω το ενδεχόμενο κάποιας μεγάλης καταστροφής για τη χώρα, γεγονός που θα αναβαθμίσει θεαματικά και την δική τους προσωπική ευθύνη, το συμφέρον τους είναι να γίνουν όσο το δυνατό γρηγορότερα. Ακόμη και λόγω της ελπίδας ότι θα μπορέσουν να διατηρήσουν ποσοστά και πολιτικές δυνάμεις που θα τους επιτρέψουν να έχουν ρόλο και λόγο και την επόμενη ημέρα. 

Η κατάσταση εκεί που την έχουν φέρει, με  την πολιτική που ακολουθούν και τη συμφωνία που ετοιμάζονται να αποδεχθούν, πολύ απλά δεν βγαίνει. Το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που απορρέει από την υπερφορολόγηση των πάντων και την άρνηση να περικοπούν σοβαρά οι κρατικές δαπάνες, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ωφελήσει τη χώρα. Ακόμη και ο χρόνος που ίσως κερδίζουν με ψευτοσυμφωνίες -αν τελικά το αποδεχθούν οι ξένοι έχοντας το νου τους στο brexit- απλώς θα χειροτερέψει και την κατάσταση της χώρας αλλά και τη δική τους. Ο χρόνος πλέον μετρά εις βάρος τους. Μόνη λύση που τους παρέχεται από εδώ και πέρα, είναι η άμεση απόδραση από την εξουσία. Όσο είναι ακόμη καιρός για τη χώρα, αλλά και για την πολιτική τους επιβίωση...