H Ιστορία που θα σας διηγηθώ έρχεται από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Υπηρετούσα στην Αμερικάνικη Βάση στο Ελληνικό.
Καθημερινά στην ανατολή και την δύση του ήλιου ακούγονταν από
τα μεγάφωνα ο Εθνικός Υμνος της Ελλάδας και ο Εθνικός Ύμνος των ΗΠΑ.
Οπου κι αν βρίσκονταν το προσωπικό της Βάσης καθόντουσαν αμέσως σε
στάση προσοχής και χαιρετούσαν στρατιωτικά. Στην κυριολεξία πάγωναν στην
θέση τους. Κάποτε ρώτησα τον φίλο μου τον Ντάνυ με τον
οποίο υπηρετούσαμε μαζί γιατί δείχνουν τέτοιο σεβασμό στο άκουσμα του
Εθνικού Ύμνου της χώρας τους. Και η απάντησή του θα μου μείνει αξέχαστη.
-Αγαπώ την Αμερική. Κι εκείνη με αγαπάει. Με σέβεται. Σέβεται την οικογένειά μου. Είναι ένα Κράτος Δικαίου…
Αυτό μου απάντησε ο φίλος μου ο Ντάνυ που κατάγονταν από την Βόρεια Καρολίνα.
Αναρωτιέμαι ποιος Ελληνας πολίτης θα μπορούσε να πει τα ίδια λόγια για
το ελληνικό κράτος. Και πως να τα πει όταν είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένο
και μας βλέπει μόνο σαν νούμερα που φορολογεί…
Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά, άσχετα και ανάρμοστα σχόλια θα διαγράφονται.