Πάψαμε πλέον να θεωρούμε ως υπέρτατο αγαθό την ελευθερία; Eχουμε γλώσσα, θρησκεία και πολιτισμό μόνο αν το λέει η καρδιά μας να αγωνιστούμε για αυτά τα ιδανικά

Tην οικονομία μας μπορεί να την ξαναφτιάξουμε κάποτε, όπως μπορεί να διορθώσουμε και τις παθογένειες του κράτους μας. Όπως οι καλές εποχές δεν κρατάνε για πάντα, το ίδιο ισχύει και για εκείνες των ισχνών αγελάδων. 

Το γεγονός όμως ότι δεν ξέρουμε να ιεραρχούμε τα πραγματικά ουσιώδη από τα δευτερεύοντα και να ξεχωρίζουμε την ανήκεστο εθνική βλάβη από την προσωρινή, είναι ίσως το πιο αποκαρδιωτικό φαινόμενο που μάλλον θα μας συνοδεύει εσαεί.
Το ότι η δήλωση του Ζουράρι για την ενδεχόμενη απώλεια νησιών μας ήταν τελείως άστοχη και βλακώδης σε βαθμό κακουργήματος, το αντιλαμβάνονται οι πάντες - εκτός ίσως από τον ίδιο. Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο ο Ζουράρις που επικεντρωμένος στον μικρόκοσμο των ενδιαφερόντων του και χαμένος στο σύμπαν των προσωπικών του αναζητήσεων χάνει τη γενικότερη εικόνα. Έχει συμβεί και άλλες φορές μορφωμένοι άνθρωποι να εκτίθενται ανεπανόρθωτα λόγω της μυωπικής αντιμετώπισης των εθνικών θεμάτων που έχουν, και της αδυναμίας τους να κυριολεκτούν ακόμη και όταν αυτό επιβάλλεται.
Πριν από μερικούς μήνες έτυχε να ακούσω στο ραδιόφωνο το κήρυγμα ενός θεολόγου ο οποίος μεταξύ άλλων είπε πως «η τουρκοκρατία ήταν πολύ αποδοτική περίοδος για τον ελληνισμό διότι δεν έχει σημασία αν δεν βγάλαμε επιστήμονες ή ήρωες, αρκεί που βγάλαμε αγίους». Ανατρίχιασα με το μέγεθος της βλακείας και του ραγιαδισμού αυτής της δήλωσης, όπως και εκείνης του Ζουράρι. Πού έχει πάει η εθνική υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια του λαού μας; 

Πάψαμε πλέον να θεωρούμε ως υπέρτατο αγαθό την ελευθερία; Ξεχάσαμε αυτό που λέει ο ποιητής πως «οι Μαραθώνες γεννούν τους Παρθενώνες»; Δεν έχουμε διδαχθεί από τη μακραίωνη ιστορική εμπειρία μας πως έχουμε γλώσσα, θρησκεία και πολιτισμό μόνο αν το λέει η καρδιά μας να αγωνιστούμε για αυτά τα ιδανικά; Γι' αυτό άλλωστε οι αρχαίοι Αθηναίοι έφηβοι ορκίζονταν «ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά... αμυνώ δε υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών... την πατρίδα δε ουκ ελάσσω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι».

Γιατί προσποιείστε κύριε Ζουράρι ότι αγνοείτε αυτό που φωνάζουν από τα βάθη των αιώνων οι νεαροί Αθηναίοι οπλίτες; «Την Πατρίδα δεν θα την παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και ενδοξότερη από όση την παρέλαβα». Αν εμείς σήμερα είμαστε αφελείς, ημιμαθείς ή ιδεοληπτικοί, πριν πετάξουμε τις αρλούμπες μας ας προβληματιζόμαστε τουλάχιστον από αυτά που έλεγαν και πίστευαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι - στους οποίους υποκλίνεται ευλαβικά σήμερα ολόκληρη η υφήλιος.