Τώρα που βαράει δυνατά τις πόρτες τριών γενεών (εξ αυτών που προσφέρονται για εργασία) θυμήθηκαν την δραχμή. Ποιοι; Οι ανεπάγγελτοι και ανίκανοι αριστεροί Καρανίκες που ορκίζονται στο δόγμα "η καριέρα είναι χολέρα".

Του Γιώργου Κράλογλου

capital.gr

Οι άνεργοι 50άρηδες είναι καταδικασμένοι σε πείνα. Δουλειά δεν θα βρουν ούτε το 2040. Οι άνεργοι 30άρηδες ίσως δουλέψουν το 2030 αν πουληθεί το κράτος μπαταχτσής με συμφωνίες που να διασφαλίζουν θέσεις εργασίας. Νωρίτερα αποκλείεται. Οι εργαζόμενοι 20άρηδες θα πρέπει να αντέξουν τα 400 ευρώ καθαρά μέχρι το 2040. Και αυτά αν δεν μας προλάβει ο αριστερός διχασμός που έρχεται.

Διχασμό φέρνουν οι συγκεκριμένοι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ. Για να προκαλέσουν άλλοθι στην ανικανότητά τους, οι πρώην ανεπάγγελτοι (στην πλειοψηφία τους) αριστεροί (με πρώτο επάγγελμα υπουργός, πρόεδρος ή σύμβουλος) ανοίγουν ζήτημα δραχμής ώστε να ισχυρισθούν (άλλη μία φορά) ότι δεν τους άφησε το αστικό κατεστημένο, οι Γερμανοί και το ευρώ να σώσουν την Ελλάδα. 

Διχασμό για να οικειοποιηθούν και τους δραχμολάγνους ώστε το 4% του ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί να επικαλείται το δήθεν όνομα του λαού... Διαβάστε τι είπε ο σύντροφος Ξυδάκης και θα δείτε πόσες φορές χρησιμοποίησε το όνομα του λαού και την εντολή του... Εντολή σε ποιους; Στο 4% που θα σκορπίσει μετά τις εκλογές όποτε και να γίνουν;  

Θα σώσουν την Ελλάδα ποιοι; Το κατεστημένο της αριστεράς με τις 200 σελίδες γιγαντιαίων περιουσιακών στοιχείων στο πόθεν έσχες των περισσοτέρων.

Οι αριστεροί που με ταξικό μίσος προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, την αστική κοινωνία, τους μικρομεσαίους και τους ιδιώτες μαγαζάτορες συντήρησαν όλους εκείνους τους μηχανισμούς που έκαναν εργασιακή πραγματικότητα τα τετράωρα, την τριήμερη απασχόληση και τα 400 ευρώ ανώτατο μηνιαίο μισθό να καταβάλλεται κάθε δίμηνο (στο 70% της μισθοδοσίας).

Οι αριστεροί που με την αδιαφορία τους για το αν η Ελλάδα γίνει η χώρα του συρτάκι-ντανς και του γκαρσονιού (με μεταπτυχιακό μηχανικού) αφανίζουν ό,τι προλαβαίνουν ακόμη και από τις σχεδιασμένες επενδύσεις (Ρόδος, Κέρκυρα, Κρήτη , Σκουριές) ενώ χωρίς ντροπή μιλάνε για μείωση της ανεργίας κατά 5%!!! 

Οι τριτομνημονιακοί που καταδικάζουν σε εξαθλίωση τους 50άρηδες αφού κανείς δεν θα τους προσλαμβάνει μέχρι το 2040 (καθώς δεν πρόκειται να πατήσει επενδυτής το πόδι του στην Ελλάδα) και οι προσλήψεις, από την εγχώρια αγορά, θα αφορούν , αποκλειστικά, ηλικίες μεταξύ 20-25 ετών.

Μιλάνε αναιδέστατα για ανάπτυξη που θα τρίβουμε τα μάτια μας διαφημίζοντας (σε δικές τους συγκεντρώσεις) κουρελόχαρτα που τα αποκαλούν αναπτυξιακούς νόμους και θα χρειασθούν 1 με 2 χρόνια να εφαρμοσθούν. Και αν εφαρμοσθούν.

Αλλά δεν τους φτάνει η ασέλγεια στα εξαθλιωμένα κουφάρια της άνεργης ελληνικής κοινωνίας. Ξεκίνησαν από χθες και γαϊτανάκι ψεύδους για δήθεν διάσωση της Ελλάδας "...εν ανάγκη και με τη δραχμή".

Και ποιο είναι το επιχείρημά τους για επιστροφή στη δραχμή; Ότι η Ελλάδα μεγαλούργησε μετά το 1930 και ιδίως μετά το 1950 με τη δραχμή.

Η Ελλάδα όμως, μετά το 1950 μεγαλούργησε με δυναμικούς και ανήσυχους Έλληνες στην ξηρά και στην θάλασσα και μέσα σε ένα πολιτικό περιβάλλον που ήθελε πράγματι να κάνει την Ελλάδα μεγάλη και να δώσει στους Έλληνες την θέση που τους αξίζει.

Όταν είχαμε τη δραχμή δεν είχαμε μόνο μεσάζοντες και κρατικοδίαιτους. Είχαμε Μποδοσάκηδες, Ηλιόπουλους, Κανελλόπουλους, Δράκους, Νιάρχους, Ωνάσηδες, Κατσάμπες, Στράτους Αθανασιάδηδες και άλλους 100-200 δυναμικούς σε διεθνές επίπεδο επιχειρηματίες.  

Αυτούς που οι νεότερες γενιές τους έμαθαν μόνο από τις προκηρύξεις μίσους και θανάτου από τους ληστές και τους δολοφόνους της 17 Νοέμβρη.

Στην ανάπτυξη με δραχμή οι κυβερνήσεις είχαν διάλογο με τους επιχειρηματίες. Η οικονομία δεν ήταν κλειστού σοβιετικού τύπου. Και η επιχειρηματική λογική δεν είχε ως πλατφόρμα σκέψης και στόχων την κρατικοδίαιτη οικονομική πολιτική της μεταπολίτευσης. 

Οι αμπελοφιλόσοφοι της δραχμής ας καταγράψουν μια αξιόλογη επένδυση που έγινε στην Ελλάδα από το 1975 μέχρι και το 2000.

Ας ψάξουν να μας πουν οι αριστεροί του καφενέ μια αξιόλογη επένδυση που έγινε, μεταξύ 1975-2000, στην ελληνική βιομηχανία η οποία (παρ΄ όλα αυτά) απασχολούσε (ακόμη και το 2000) πάνω από 1.000.000 εργαζόμενους. 

Η Ελλάδα πολύ ορθά πέρασε στο ευρώ και την ευρωζώνη γιατί (εκτός του ότι η Ευρώπη είναι ο φυσικός της χώρος), τότε, ήταν ακόμη ικανή να διεκδικήσει θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως χώρα παραγωγής, εξαγωγών και συμμετοχής και στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. 

Προϋπόθεση βέβαια ότι θα είχε τους κατάλληλους πολιτικούς, τη σταθερότητα και την αξιοπιστία να σταθεί όπως και οι άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. 

Η Ελλάδα όμως ατύχησε. Μέσα σε μια 8ετία οι πολιτικοί της και οι πολιτικές της την έστρεψαν ακόμη περισσότερο στον σοβιετισμό και τον κρατισμό του 1974-2000. Η πτώχευση ήταν μονόδρομος από το 2008. Απλά την κρύβαμε. Και τώρα που βαράει δυνατά τις πόρτες τριών γενεών (εξ αυτών που προσφέρονται για εργασία) θυμήθηκαν την δραχμή. Ποιοι; Οι ανεπάγγελτοι και ανίκανοι αριστεροί Καρανίκες που ορκίζονται στο δόγμα "η καριέρα είναι χολέρα".