Υβριδικός πόλεμος και ελληνική πραγματικότητα

Η Ελλάδα μετά τα γεγονότα του 1974 ανέστειλε οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής Υβριδικού Πολέμου, τόσο για την αντιστροφή των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο όσο και για τη διαφύλαξη των καλώς νοούμενων εθνικών συμφερόντων σε περιοχές γειτονικών κρατών όπου διαβιούν ελληνικές μειονότητες ή κοινότητες...

Η αδράνεια επεκτείνεται και στην άμυνα έναντι των πληροφοριακών επιχειρήσεων που διεξάγουν γειτονικά κράτη, τα οποία επιδίδονται συστηματικά:

• Στην άσκηση ψυχολογικών επιχειρήσεων, με φυσική μεταφορά προπαγανδιστικού υλικού και... χρήση του διαδικτύου, ραδιοτηλεοπτικών μέσων και μηχανισμών πίεσης/άσκησης επιρροής (lobbying) προς τη διεθνή κοινή γνώμη και κέντρα λήψης αποφάσεων.
• Στην παραχάραξη της Ιστορίας, την οικειοποίηση της εθνικής, ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς, την αποσιώπηση των γενοκτονιών και της απροκάλυπτης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων που διαβιούν στα γειτονικά κράτη.
• Σε προσπάθειες υπονόμευσης του ηθικού των Ελλήνων με ή χωρίς την αξιοποίηση στρατιωτικών μέσων.
• Σε απόπειρες διάβρωσης της γλωσσικής, εθνολογικής, θρησκευτικής και κοινωνικής συνοχής της Ελλάδας.

Ο Υβριδικός Πόλεμος -δεδομένης της φύσης του να έχει μη εμπόλεμο στάδιο σε μεγάλο μέρος του- εφαρμόζεται και αυτός εναντίον μας. Τρία από τα τέσσερα γειτονικά κράτη (Αλβανία, ΠΓΔΜ και Τουρκία):

• Ακολουθούν στρατηγική αντιμετώπισης της χώρας μας ως εχθρικής
• Επιδίδονται σε πληροφοριακές επιχειρήσεις, όπως αναφέρθηκε παραπάνω
• Αξιοποιούν τοπικό πληθυσμό ή/και αλλοδαπούς για συλλογή πληροφοριών
• Χρησιμοποιούν «παράνομα» μέσα για την επίτευξη στόχων (π.χ. δωροδοκίες, δολοφονίες, εκφοβισμός) από «ειδικό» προσωπικό
• Έχουν συγκροτήσει οργανώσεις (πολιτικά κόμματα, θρησκευτικές ομάδες, επιστημονικά-πολιτιστικά σωματεία) για την προώθηση των συμφερόντων τους, σχηματίζοντας παράλληλα δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικού για ανάληψη παραστρατιωτικής δράσης μελλοντικά.

Το παράδειγμα της Φινλανδίας

Ο πόλεμος στην Ουκρανία πυροδότησε μια έντονη συζήτηση για την πολιτική ασφαλείας στη Φινλανδία, η οποία μοιράζεται 1.350 χιλιόμετρα χερσαίων συνόρων με τη Ρωσία. Ειδικότερα, το σοκ της ταχείας επιστράτευσης και μεταφοράς στρατιωτικών δυνάμεων από ολόκληρη την Ρωσική Ομοσπονδία στην ανατολική Ουκρανία ώθησε το Φινλανδικό Στρατό σε ριζικές αλλαγές.