Ο Τσίπρας και το...Στάλινγκραντ

Το φθινόπωρο του 1942 οι Γερμανοί έχοντας πραγματοποιήσει το δεύτερο μεγάλο επιθετικό άλμα τους στη Σοβιετική Ένωση, έφθασαν μέχρι το Στάλινγκραντ όπου έπειτα από σφοδρότατες μάχες κατάφεραν να κυριεύσουν σχεδόν το 90% της κατεστραμμένης πόλης. Και τότε οι Σοβιετικοί αντεπιτέθηκαν τελείως αιφνιδιαστικά και κύκλωσαν τη γερμανική 6η Στρατιά μέσα στην πόλη. Η επιτυχία αυτού του χτυπήματος ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ενώ οι Σοβιετικοί στρατηγοί υπολόγιζαν ότι είχαν εγκλωβίσει περίπου 80.000 Γερμανούς, στην πραγματικότητα είχαν παγιδεύσει 260.000! Οι λύσεις που είχαν οι κυκλωμένοι Γερμανοί ήταν δύο – ή να επιχειρήσουν άμεσα έξοδο (όσο είχαν ακόμα καύσιμα και ακμαίες φυσικές δυνάμεις) για να ενωθούν με τον υπόλοιπο στρατό τους, ή να παραμείνουν στις θέσεις που κατείχαν (τις οποίες είχαν κερδίσει με πολύ αίμα) και να περιμένουν βοήθεια απ’ έξω. Ο Χίτλερ επέλεξε τη δεύτερη λύση. Στις προειδοποιήσεις των στρατηγών του ότι με αυτόν τον τρόπο καταδικάζει την κυκλωμένη 6η Στρατιά σε αργό θάνατο, απάντησε: «Δεν θα εγκαταλείψω τον Βόλγα!». Είχε την ελπίδα ότι με τη μεταφορά εφοδίων αεροπορικώς θα κατάφερνε να συντηρήσει τους κυκλωμένους μέχρι που ένα χτύπημα απ’ έξω θα έσπαγε τον κλοιό και θα τους απεγκλώβιζε. Όμως η αερογέφυρα απέτυχε παταγωδώς, και η επίθεση όταν εκδηλώθηκε δεν κατάφερε να φτάσει μέχρι τους πολιορκημένους, διότι ανακόπηκε περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά τους – και η παγιδευμένη 6η Στρατιά δεν επιτέθηκε κι αυτή από μέσα απ’ τον κλοιό για να βοηθήσει στη διάσπασή του. Έτσι οι κυκλωμένοι Γερμανοί αποδεκατίστηκαν από την πείνα, το κρύο και τις ασθένειες και στις αρχές Φεβρουαρίου 1943 τα θλιβερά απομεινάρια της 6ης Στρατιάς παραδόθηκαν στους Σοβιετικούς και πήραν τον δρόμο για τα στρατόπεδα αιχμαλώτων της Σιβηρίας.
 
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σήμερα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που βιώνει το δικό της Στάλινγκραντ. Έπειτα από την εκπληκτική τριπλή επιτυχία στις κάλπες, το 2015 έφτασε στο απόγειό της, αλλά από το 2016 ξεκίνησε η δημοσκοπική της κατάρρευση έπειτα από την τραγική διάψευση των ελπίδων που καλλιέργησε προεκλογικά. Τώρα πια ο Τσίπρας και η αριστερή «στρατιά» του είναι εγκλωβισμένοι στην εξουσία, την οποία αγωνίζονται να κρατήσουν χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Διαπιστώνοντας την τραγική συρρίκνωση των ποσοστών του, ο Τσίπρας είχε δύο επιλογές όπως και οι Γερμανοί στο Στάλινγκραντ – ή θα έπρεπε να επιχειρήσει μία «ηρωική έξοδο» το συντομότερο δυνατό, όσο διατηρούσε ακόμα υπολογίσιμες δυνάμεις ώστε να διασώσει ό,τι περισσότερο μπορούσε από το κόμμα του, ή να παραμείνει στις θέσεις του διακινδυνεύοντας μία τρομερή φθορά και περιμένοντας τη σωτηρία απ’ έξω, από κάποιον εξωγενή παράγοντα.
 
Ο Τσίπρας επέλεξε τη δεύτερη οδό, προφανώς υπό την πίεση των στελεχών του κόμματός του τα οποία δεν θέλουν να χάσουν την ουρανοκατέβατη ευκαιρία να λεηλατήσουν το κρατικό ταμείο για όσο περισσότερο χρόνο μπορούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ επανειλημμένα έχει αποδείξει ότι, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, διαβάζει λάθος τους λεγόμενους «συσχετισμούς», τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Τρέφει φρούδες ελπίδες πως μία εκλογική ήττα της Μέρκελ τον Σεπτέμβριο πιθανώς να τον απεγκλωβίσει από το αδιέξοδο. Μπορεί να ελπίζει ακόμα ότι κερδίζοντας χρόνο ίσως βρει τρόπο να αντιστρέψει τη ραγδαία δημοσκοπική πτώση του – πιθανώς με ένα νέο κίβδηλο δημοψήφισμα το οποίο θα θέτει ένα αυτονόητο ερώτημα στον λαό και θα επιτρέψει στον Τσίπρα να οικειοποιηθεί ένα ποσοστό που δεν του ανήκει σε καμία περίπτωση, όπως έγινε το καλοκαίρι του 2015, ή με τη συγκρότηση μιας οικουμενικής κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, πράγμα που συμφέρει βεβαίως τον ΣΥΡΙΖΑ κι ας υπάρχει πλήρης δυσαρμονία μεταξύ κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και κοινωνίας.
 
Ο Τσίπρας παραμένει γαντζωμένος στον δικό του «Βόλγα» και αρνείται να τον εγκαταλείψει, έστω κι αν με αυτόν τον τρόπο διακινδυνεύει την ολοσχερή καταστροφή του κόμματός του και της προσωπικής πολιτικής σταδιοδρομίας του. Η κατάληξη της «μάχης» δεν μπορεί να είναι διαφορετική από εκείνη στο Στάλινγκραντ. Ο Μητσοτάκης δεν έχει παρά να κρατάει αρραγή τον κλοιό γύρω από τον παγιδευμένο ΣΥΡΙΖΑ και να τον πιέζει αφόρητα και ασταμάτητα ασκώντας μαχητική αντιπολίτευση, αρνούμενος οποιαδήποτε συναίνεση. Λόγω της άγριας υπερφορολόγησης, των περικοπών των συντάξεων, της αποτυχίας προσέλκυσης επενδύσεων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, και της αδυναμίας να αποκλιμακωθεί η ανεργία, οι κυβερνώντες χάνουν ψηφοφόρους με ταχύτερο ρυθμό από ό,τι έχαναν στρατιώτες οι Γερμανοί μέσα στο Στάλινγκραντ. Οι κυκλωμένοι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα ηττηθούν συντριπτικά αργά ή γρήγορα και δεν θα τους απομείνει παρά μονάχα να καλλιεργήσουν τον μύθο της «θυσίας», όπως έκαναν και οι Ναζί μετά το Στάλινγκραντ με υποβλητικές τελετές και μνημόσυνα. Άλλωστε η Αριστερά τρέφεται από τις ήττες της, όπως απέδειξε τις δεκαετίες μετά τον Εμφύλιο όπου αν και ηττημένη, κυριάρχησε απόλυτα στο ιδεολογικό πεδίο και εκμεταλλεύτηκε άριστα τη θυματοποίησή της.

Του Stirlitz