Το τέλος τής "Δεξι-στεράς"...και η πολιτική καρικατούρα του "τόσο, όσο" Τσίπρα - Μέρος Α'

Ο Τσίπρας γράφει ιστορία...

Η "καθυστέρηση" του συστήματος εξουσίας "έκαψε" την Αριστερά και αυτό θα είναι η καταστροφή τής Δεξιάς...

Ο "Ζαχαριάδης", ο οποίος δεν "αποσύρθηκε", θα πάρει στο "λαιμό" του τους σύγχρονους δωσίλογους...

Ο λαός θα μάθει επιτέλους τι σημαίνει "Δεξιστερά".

Μπορεί στην εποχή των Μνημονίων και της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης να υποφέρουμε, αλλά πραγματικά έχουμε την τύχη να ζούμε στιγμές ιστορικές. Αυτήν τη στιγμή "γράφεται" ιστορία στην πατρίδα μας ...Ο Τσίπρας - συγκεκριμένα - "γράφει" ιστορία ...Ο Τσίπρας έχει "καπαρώσει" ήδη περίοπτη θέση στη νεώτερη ελληνική ιστορία ...Ο κατά γενική ομολογία πιο αμόρφωτος και αστοιχείωτος Πρωθυπουργός, που ανέλαβε ποτέ τη διακυβέρνηση της χώρας, "γράφει" ιστορία. "Είτε από τη Λέσβο είτε από τη Μυτιλήνη" με τον λόγο του και τη σκέψη του καθημερινά αποδεικνύει την πάγια απέχθεια των σταλινικών πάνω σ' ό,τι αφορά κάθε έννοια μόρφωσης, αριστείας και κουλτούρας. Από μόνος του αποτελεί ένα ζωντανό "μνημείο" τής "παραγωγής" των κομματικών "σωλήνων" τής Μεταπολίτευσης, που με "πασαλείμματα" και "εξυπνακισμούς" προσπαθεί να καλύψει τα τεράστια κενά μιας ολόκληρης ζωής ...Ένα κλασικό παράδειγμα εκπαιδευμένης σταλινικής "ψείρας", που, εξαιτίας τυχαίων συγκυριών, βγήκε στον "γιακά" τής εξουσίας και παριστάνει τον Πρωθυπουργό.

Αυτό το άτομο των χαμηλών προδιαγραφών - και εξαιτίας των τεράστιων "αναταράξεων" της εποχής των μνημονίων - βρέθηκε στην κορυφαία θέση εξουσίας τής χώρας. Εκμεταλλεύτηκε ένα από εκείνα τα "κενά" εξουσίας, τα οποία βολεύουν ανθρώπους του είδους του ...Ανθρώπους, οι οποίοι είναι οπαδοί ολοκληρωτικών συστημάτων ...Ανθρώπους εκπαιδευμένους στο ν' αναζητούν την "ευκαιρία" τους μέσα από ένα "κενό" ή μια "κρίση" τού συστήματος ...Ανθρώπους εξοικειωμένους με πολιτικούς καθοδηγητές, με μυστικές υπηρεσίες και συμφωνίες κάτω από το "τραπέζι" ...Ανθρώπους, οι οποίοι έχουν κάνει "θρησκεία" τους τον καιροσκοπισμό και οι οποίοι όχι απλά δεν έχουν αναστολές, αλλά εκπαιδεύονται να μιμούνται τα δουλεμένα στις οργανώσεις τους πρότυπα τύπου Χίτλερ, Στάλιν ή Μουσολίνι ...Ανθρώπους, οι οποίοι θα τρέξουν να διαπραγματευτούν με ΟΠΟΙΟΝ μπορεί να τους βοηθήσει να κατακτήσουν τον στόχο τους ...Ανθρώπους, οι οποίοι, στον ελάχιστο καιρό που θα τους δοθεί η ευκαιρία να "λάμψουν" σαν τα "μπακίρια", θα κάνουν όλη τη βρόμικη δουλειά, προκειμένου να παρατείνουν την ανέλπιστή  τους τύχη. 

Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένα άτομο αυτού του είδους;  Τι ιστορία μπορεί να γράψει ένας κατά φαντασίαν "επαναστάτης", ο οποίος περιφέρεται ανά τον κόσμο με την εμφάνιση εκπαιδευόμενου γκαρσονιού σε "σοβαρή" ταβέρνα τής Βάρης; Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας νεόπλουτος "κομμουνιστής", ο οποίος δεν ντρέπεται να "καβαλήσει" ένα Λίαρ Τζετ, για να πάει να "υμνήσει" έναν νεκρό "πατερούλη" των φτωχών; Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας άθεος, ο οποίος επιλέγει να δηλώσει "μηχανικός", για να μπει στον Πανάγιο Τάφο, προκειμένου να μην χαλάσει την αθεϊστική "βιτρίνα" του; Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας "ήρωας" των καταλήψεων, ο οποίος στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία;...

...Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να γράψει την ιστορία τού υποκριτή ...Την ιστορία εκείνη, την οποία πάντα έγραφαν όσοι κυβέρνησαν τη "Μπανανία" μας ...Την ιστορία τής υποτέλειας, της δουλικότητας και της προδοσίας ...Την ίδια απολύτως ιστορία, εφόσον είναι απολύτως ίδιος με τους προκατόχους του. Στην κυριολεξία πάνω του έχει αποτυπωθεί όλη η "αρρώστια" τού πολιτικού προσωπικού τής μεταπολεμικής περιόδου. Έχει την "αρρώστια" ΟΛΩΝ των δημαγωγών τής Μεταπολίτευσης, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα καί χαφιέδες των ξένων καί "επαναστάτες" των "μπαλκονιών" ...Των δημαγωγών, οι οποίοι την ημέρα πήγαιναν να διαδηλώσουν κατά των Αμερικανών και τη νύχτα έπαιρναν απ' αυτούς το "σκονάκι" για την κυβερνητική πολιτική.

Μοιάζει λίγο με τον παπατζή "γέρο", λίγο με τον ψευτοτσαμπουκά Καραμανλή και πολύ με τον ψεύτη Ανδρέα. Όταν οι "εξυπνακισμοί" τού "γέρου" δεν τον βοηθάνε, πουλάει "αγριάδα" στην "αυλή" του σαν τον "κουφό" και λέει διαρκώς ψέματα - σε φίλους και εχθρούς - σαν τον Ανδρέα ...χωρίς να τον ενδιαφέρει. Ο Τσίπρας έχει μεγάλη "γκάμα" ενδεδειγμένων συμπεριφορών, γιατί έχει όλη αυτήν την "τεχνογνωσία" αποτυπωμένη πάνω του. Όλη του η πολιτική ανάπτυξη έγινε με τη λογική τής πιστής αντιγραφής των ήδη "πετυχημένων" πολιτικών ανδρών τής Μεταπολίτευσης ...Έγινε με την λογική τού "πατρόν" και αυτό είναι τόσο εμφανές, που του στερεί κάθε αυθεντικότητα, κάνοντάς τον να μοιάζει με πολιτική "καρικατούρα". 

Ο Τσίπρας είναι ο απόλυτος ορισμός τού "τόσο, όσο" ...Μορφώθηκε "τόσο, όσο" χρειαζόταν, για να θεωρείται μορφωμένος ...Συνδικαλίστηκε "τόσο, όσο" χρειαζόταν, για να βάλει τα κομμουνιστικά του "ένσημα" ...Εργάστηκε "τόσο, όσο" χρειαζόταν, για ν' αποκτήσει βιβλιάριο υγείας εργαζομένου ...Αγωνίστηκε "τόσο, όσο" χρειαζόταν, για να έχει μερικές φωτογραφίες από διαδηλώσεις. Ακόμα και η οικογένεια που έφτιαξε είναι της λογικής τού "τόσο, όσο". Επειδή έχει μεγαλώσει με τα "πρότυπα" όλων των "δεινοσαύρων" τής Μεταπολίτευσης, γνώριζε εξ αρχής πόσο ακριβώς ήταν το "τόσο" και το "όσο", ώστε να μην κάνει περιττό κόπο.

 Επειδή ακριβώς είναι "κατασκευασμένος" πάνω σε "πατρόν" και όχι αυθεντικός πολιτικός "χαρακτήρας" - με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, στην κυριολεξία έχει όλα τα άσχημα αυτών των προτύπων και κανένα από τα ελάχιστα καλά τους. Δεν έχει την αυθεντικότητα ενός ξεχωριστού προσωπικού πολιτικού ύφους. Δεν έχει ούτε καν μια συγκεκριμένη προσωπική συναισθηματική ή ψυχολογική ιδιοσυγκρασία. Δεν έχει ούτε τις ιδεολογικές τους "αγκυλώσεις", προκειμένου να θεωρεί κάποιους συμβιβασμούς αδύνατους ή κάποιες συμμαχίες ανίερες. Τον βόλεψε και συμμάχησε με τον Καμένο και, αν χρειαστεί, θα συμπορευτεί και με τον Λεβέντη αλλά και με τη Χρυσή Αυγή. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία ...Ακόμα και με τον "διάβολο" θα συνεργαζόταν, όπως έχει δηλώσει ο άθεος ...Πόσο; ...Τόσο, όσο.

Ακόμα τα ψέματα του, όταν τα λέει, έχει έναν δικό του τρόπο να τα λέει ...Τα λέει εντελώς απενοχοποιημένα, σαν να είναι ένα αναπόφευκτο μέρος τής δουλειάς του ..."Εργαλεία", τα οποία θα τον βγάλουν από μια δύσκολη θέση και από εκεί και πέρα δεν τον ενδιαφέρει αν αυτά, παραμένοντας σε δημόσια "θέα", θα τον "εκθέτουν" εσαεί. Δεν τον νοιάζει τίποτε. Γελάει ο κόσμος με την "κωλοτούμπα" του στο δημοψήφισμα - το οποίο ο ίδιος προκάλεσε - κι ούτε καν τον ενδιαφέρει. Γελάει ο κόσμος με τις "επαναστατικές" αρλούμπες που έλεγε στην Κούβα ένας ηγέτης, ο οποίος συνειδητά έχει επιλέξει να γίνει το "κατοικίδιο" της Μέρκελ και αυτός επιμένει να μην κατεβάζει τη "γροθιά" τής επανάστασης. Γελάει ο κόσμος με τη "συμβολική" εμμονή του με τη γραβάτα και αυτός δεν νοιάζεται καν. Γιατί; ...Γιατί είναι ένας μίμος τής αθλιότητας ...Είναι ένας πολιτικός μίμος, ο οποίος, ανάλογα με τις ανάγκες, θα "μιμηθεί" από τον Ανδρέα μέχρι τον Χαρίλαο και από εκεί τον Τσε Γκεβάρα ...Μέχρι και τη φωνή του την προσαρμόζει στους ρόλους του, όπως κάνει ένας επαγγελματίας ηθοποιός ή ένας αδίστακτος απατεώνας.

Δεν είναι παράξενο που ένας απόφοιτος του πολυκλαδικού Αμπελοκήπων "μυστηριωδώς" ανακαλεί από τη μνήμη του "βουκολικές" αναμνήσεις - προφανώς από τα "χειμαδιά" τής Λεωφόρου Αλεξάνδρας και της Πανόρμου - ,μιλώντας για "Γενάρηδες", "Φλεβάρηδες", σκυλιά και καραβάνια, όπως έκανε ο γιδοβοσκός Φλωράκης; Δεν είναι παράξενο που μπορεί ένας πρόσφατος πελάτης τής Linguaphone να μην έμαθε ακόμα τα αγγλικά, αλλά μπροστά σε έναν Αμερικανό μιλάει τα ελληνικά σαν Ελληνοαμερικανός εστιάτορας δεύτερης γενιάς; ...Αυτός είναι ο Τσίπρας ...Ένας ηθοποιός, ο οποίος ξέρει πάντα ποιον τυποποιημένο χαρακτήρα τον συμφέρει να ενσαρκώσει, για να "βγει" το "σενάριο" που ακολουθεί. Αντιμετωπίζει αυτούς τους χαρακτήρες σαν "ρούχα" που αλλάζουν ...Τι πρόβλημα έχουμε, για να ξέρουμε ποιον χαρακτήρα θα "φορέσουμε"; ..."Βρέχει", για να φορέσουμε "αδιάβροχο" ή έχει ήλιο, για να φορέσουμε "βερμούδα"; ...Θέλει αγριάδα η περίσταση, ώστε να "καραμανλίσουμε" λίγο ή αρκεί ένα καλαμπουράκι για να "παπανδρεΐσουμε"; ...Μιλάμε σε παλαιοκομματικούς κομμουνιστές για να "φλωρακίσουμε" λίγο ή σε νεολαίους γενικά, ώστε να "χριστοδουλίσουμε";

Από εκεί και πέρα όλα εύκολα είναι ...Απλά θα κολλήσει έναν "τίτλο-δικαιολογία" σε κάθε "περίεργη" επιλογή που θα ακολουθήσει και θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, χωρίς να χαλάσει τη "βιτρίνα" του ...Δεν μπήκε στον Πανάγιο Τάφο ως πιστός και από θρησκευτική ευλάβεια, αλλά ως μηχανικός από επιστημονική περιέργεια. Στο μέλλον, κι αν δει ότι τον συμφέρει να πιάσει τον Σταυρό στα Θεοφάνια, μπορεί να βουτήξει και ως κολυμβητής, παρασυρόμενος από αγωνιστική διάθεση. Μιλάμε για πρωτόγνωρα πράγματα ...Μία φορά πήγε με τα πόδια από τη Βουλή στο Μέγαρο Μαξίμου και έζησε στιγμές Κιμ Γιόνγκ Ουν, εφόσον "έτυχε" και έπεσε σε μαθητές που τον "αποθέωσαν". 

Ακόμα και τον γέρο Παπανδρέου τον έχει ξεπεράσει στα "παπατζηλήκια" και στις "ακροβατικές" κινήσεις. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Από την  Καντίτσα Σάνκο, την οποία την πήρε ως συνοδό του στη δεξίωση του Προεδρικού Μεγάρου μέχρι την ίδρυση πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη, δεν παύει να μας καταπλήσσει ο "παπατζής". Καθημερινά αποδεικνύεται πως είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος αποτελεί τον απόλυτο ορισμό τού καιροσκόπου αριβίστα που δημαγωγεί ασύστολα.

Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας τέτοιος άνθρωπος; ...Εύκολη απάντηση για έναν μηχανικό, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ότι είναι ...Την ιστορία εκείνη, η οποία "γράφεται" εκ του αποτελέσματος - μετά από μια αναπάντεχη αστοχία "υλικού" - ...Τη μεγάλη ιστορία, την οποία μπορεί να γράψει ένα ελαττωματικό "γρανάζι" ...Ένα μικρό "γρανάζι", το οποίο μπορεί να "σπάσει" ακόμα και τον πιο περίπλοκο "κινητήρα" ...Αυτήν ακριβώς την ιστορία γράφει έμμεσα - και εν αγνοία του - ο Τσίπρας ...Τη θεαματική ιστορία, η οποία αναγκαστικά θα γραφεί εξαιτίας τής δικής του "αστοχίας" ...Τέτοιου είδους "υλικό" χαμηλών προδιαγραφών είναι ο Τσίπρας. Ο Τσίπρας αυτήν τη στιγμή "καίει" το βασικό "εργαλείο" τού παρακράτους, το οποίο είναι η Αριστερά των κρατικοδίαιτων χαφιέδων "ηρώων" τής κοινωνικής δράσης.

Με την παρουσία του στην εξουσία "ξεχαρβαλώνει" το σύνολο του μεταπολεμικού σχεδιασμού ...Ενός έξυπνου σχεδιασμού, τον οποίο επέβαλαν στην Ελλάδα κάποτε οι ιμπεριαλιστές, προκειμένου να την ελέγχουν απόλυτα ...Έναν σχεδιασμό, ο οποίος σήμερα δείχνει να αγγίζει τα "όριά" του. Η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά φεύγει από την ελεγχόμενη πορεία και "πλέει" πλέον σε αχαρτογράφητα "ύδατα". Το σύνολο των λύσεων που έχει στη "φαρέτρα" του το σύστημα εξουσίας, προκειμένου να την ελέγχει, έχει αρχίσει να μην έχει καμία χρηστική αξία.

Του Παναγιώτη Τραϊνού

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com