Αποτίμηση του ταξιδιού του τσίπρα στι ΗΠΑ και η σοβαρότητα των "αριστερών" σε μία εικόνα

Του διαχειριστή:

Δείτε την πιο πάνω εικόνα δύο τευχών της Αυγής. Αν και αναφέρεται σε δύο διαφορετικά περιστατικά, εν τούτοις αναδεικνύει με ενάργεια τη ανεπάρκεια των απαίδευτων "στρατηγιστών" της αριστεράς αλλά κυρίως τον τυχοδιωκτισμό των ηγετών της. Τι θυμίζει από την εποχή του εμφυλίου (συμμοριτοπολέμου); Θυμίζει τους αρχικούς διθυράμβους για τους Άγγλους και την μετέπειτα στροφή στην "επανάσταση"  των εγκληματιών που αιματοκύλισαν την Ελλάδα περισσότερο και από τους ναζιστές. Συμπυκνώνεται η επαναστατικότητα του καναπέ των κρατικοδίαιτων "αριστερών" χαβαλέδων και καταληψιών, και στην δεύτερη αποτυπώνεται ο χαμαιλεοντισμός των ρηχών ιδεολογικά μεταπρατών της εν Ελλάδι αριστεράς που επισκέφτηκαν τους "φονιάδες των λαών". 

Πριν την κυβερνοποίηση της εν Ελλάδι κρατικοδίαιτης ακροαριστεράς του Σόρος, η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ υπήρξε φιάσκο πρώτου μεγέθους. Παρακολούθησα την συνάντηση Τσίπρα-Κλίντον εκ του σύνεγγυς το 2015 και ομολογώ ότι έφυγα νροπιασμένος, όπως και αρκετοί άλλοι εκεί. Και η ξεφτίλα επαναλήφθηκε με τον Τράμπ.

Τι συνέβη τώρα; Ισχύουν οι διθυραμβισμοί της κυβέρνησης της πρώτης -και ελπίζω τελευταίας φοράς- αριστεράς για επιτυχία του ταξιδιού; Αμφιβάλλω. Ιδού γιατί:

1) Όχι μόνο δεν εξασφαλίσαμε τα συμφέροντα της χώρας στον οικονομικό και αμυντικό τομέα, αλλά χρυσοπληρώσαμε κι από πάνω τον Τραμπ χωρίς να λύσουμε το αμυντικό πρόβλημά μας που προκύπτει από τη ραγδαία ανατροπή της στρατιωτικής ισορροπίας στο Αιγαίο λόγω της έλευσης των τουρκικών F-35. 

 
2) Αποδείχτηκε περίτρανα η δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα διεθνώς, η ανυποληψία της και η πλήρης ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής. Είναι σαφές ότι η πολιτική ηγεσία, εγκλωβισμένη ανάμεσα στην πίεση των δανειστών και την πίεση της Τουρκίας, έχει χάσει τη μπάλα και δεν ξέρει τι της γίνεται. Αντιδρά σπασμωδικά, καθυστερημένα, λανθασμένα και χωρίς μακροπρόθεσμη στόχευση. Οι ξένοι "σύμμαχοι" μας θεωρούν δεδομένους και ζήτουλες και κοιτάνε να μας ξεφορτωθούν με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη αφού πρώτα μας αρμέξουν κανονικά. 

3) Ο Τσίπρας, αφού έκανε γαργάρα την αριστερή ιδεολογία του, πήγε στους πρώην "φονιάδες των λαών" να ικετέψει για επενδύσεις και βοήθεια στα εξοπλιστικά νομίζοντας ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν θα είναι ενήμερος για τις κουταμάρες που έλεγε εναντίον του πέρυσι τέτοια εποχή. Ανατωτιέται κανείς αν ο Τσίπρας διαθέτει δύο δράμια μυαλό με το να βρίζει τον Τράμπ, πριν εκλεγεί πρωθυπουργός. Ο Τραμπ όμως, σαν ρεαλιστής επιχειρηματίας, αφού ρεζίλεψε τον Τσίπρα δημοσίως στη συνέντευξη Τύπου, πήρε με τον τρόπο του αυτό που ήθελε από εμάς (Σούδα και εκσυγχρονισμός F-16) κόβοντας ουσιαστικά κάθε κουβέντα για χρηματοδότηση της πώλησης F-35 στη χώρα μας. Αυτό συνιστά επιτυχία σύντροφοι;

To δεύτερο άκρως ανησυχητικό είναι ότι για πρώτη φορά τα τελευταία 70 χρόνια η Αμερική δείχνει να αδιαφορεί για την επικείμενη ανατροπή της ισορροπίας ισχύος στο Αιγαίο, και αυτό είναι πάρα πολύ κακό για εμάς και προοιωνίζεται άσχημες εξελίξεις. 

Ο Τσίπρας δήλωσε επισήμως στην Ουάσινγκτον ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει την Τουρκία ως "περιφερειακή δύναμη" την οποία μάλιστα "σεβόμαστε"! Ο ενδοτισμός και ο γραικυλισμός στα ουράνια, δώρο στην τουρκία και απαλλαγή της αμερικής από την πρόθεσή της ίσως να ενισχύσει την Ελλάδα τώρα που το έχει ανάγκη. Όταν δηλώνεις ότι σέβεσαι τον (επιθετικό γείτονα) και τον αναγνωρίζεις!! ως "περιφερειακή" δύναμη, είναι σαν να τον προσκαλείς να γίνει επιθετικότερος. Φαίνεται ότι ανάμεσα στις καταλήψεις δεν υπήρχε χρόνος, ούτε και το ήξεραν και οι ινστρούχτορες του αριστερισμού, να μελετήσουν Θουκυδίδη. Χιλά γράμματα θα πείτε για μαρξιστές-λενινιστές της καρπαζιάς.

Αυτό σε συνδυασμό με το ότι απέφυγε εντέχνως να απαντήσει στο πολύ σαφές ερώτημα αν θεωρεί ότι υπάρχει δημοκρατία σήμερα στη γείτονα, μπορεί να σημαίνει είτε πως η κυβέρνηση έχει πάρει την απόφαση να καταστεί η χώρα δορυφόρος της Τουρκίας και γι' αυτό φέρεται ως ραγιάς απέναντι στον Ερντογάν, είτε πιστεύει ότι ο κατευνασμός λειτουργεί αποτρεπτικά. Τόσο άσχετοι είναι. Αλλά που να βρούν χρόνο να μελετήσουν λίγο στρατηγική με τόσες άλλες υποχρεώσεις, όπως την αναγνώριση των εν Θράκη "τουρκικών" συλλόγων, το τζαμί (σλσ, την αναγνώριση των εν Ελλάδι μουσουλμάνων ως ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ οντότητας, με ό,τι αυτό ρποοιωνίζεται για το -ζοφερό μας μέλλον-), ψήφισμα νόμων για αλλοφυλικούς, την αποδόμηση της εκπαίδευσης με νόμους που προωθούν την διάλυσ'η της, και τόσα άλλα "προοδευτικά". 

Αποδεχόμαστε ότι ηττηθήκαμε στην κούρσα των εξοπλισμών και μπαίνουμε κανονικά στον αστερισμό της "φινλανδοποίησης", αυτό δηλαδή που φοβούνταν οι ειδικοί γεωστρατηγικοί αναλυτές επί δεκαετίες. 

Ο Τραμπ ξεκαθάρισε με τον τρόπο του πως στη δική μας περίπτωση δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο από τα στενά αμερικανικά συμφέροντα - πώς θα πάρει καμιά παραγγελία από την Ελλάδα για να δώσει δουλειά σε Αμερικανούς εργάτες και πώς θα κρατήσει τη βάση της Σούδας πληρώνοντας όσο γίνεται λιγότερο. Πιθανόν να κατάλαβε ότι εφόσον αποφασίσαμε αυτοβούλως να γίνουμε δορυφόρος της Τουρκίας, μας αρκεί ένας μικρός στόλος εκσυγχρονισμένων F-16 για να συνεχίσουμε το άνευ νοήματος παιχνίδι των αναχαιτίσεων στο Αιγαίο, αφού ούτως ή άλλως έχουμε αποδεχτεί πως δεν πρόκειται να πολεμήσουμε ποτέ τους Τούρκους επειδή τους φοβόμαστε και τους "σεβόμαστε". Θα ξοδέψουμε δηλαδή 2,4 δις δολάρια (που δεν έχουμε) απλώς για να συνεχιστεί ένα κακόγουστο θέατρο στο Αιγαίο για να πουλάνε "εθνική υπερηφάνεια" οι ελληνικές κυβερνήσεις στους αφελείς κατοίκους του προτεκτοράτου.
Το χειρότερο σενάριο; Ούτε που θέλω να το σκεφτώ. Ας βρούν χ΄ρονο να μελετήσουν λίγο τους ελιγμούς του Βενιζέλου (όχι του διεφθαρμένου πασόκου, φυσικά) αλλά του Ελευθερίου για να κατανβοήσουν τις σημαίνει στρατηγικό αλισβερίσι. Δεν αποκλείω να επεξεργάζεται ο Τραμπ και σχέδιο αποζημίωσης της Τουρκίας στα δυτικά με ελληνικά εδάφη σε περίπτωση που προχωρήσει η ίδρυση κουρδικού κράτους στα ανατολικά. Δεν πρέπει να αποκλείουμε ΤΙΠΟΤΑ. Σε κάθε περίπτωση η αμερικανική προστασία με την οποία είχαμε συνηθίσει να ζούμε για δεκαετίες, έχει πάψει να μας καλύπτει. Όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τόσο το καλύτερο. Στα επόμενα "Ίμια" δεν θα έχουμε Αμερικανούς να ευχαριστήσουμε όπως έκανε ο Σημίτης, αλλά μόνο τους εαυτούς μας να φασκελώνουμε για τους ανθρώπους που ψηφίζαμε τόσα χρόνια και μας οδήγησαν σε αυτή την κατάντια.