Εύλογα ερωτήματα μιας κραυγαλέως ιδεολογικής και πολιτικής αντίφασης.
1) Πως γίνεται η αριστερά, που απορρίπτει ως «ιδεολόγημα» την έννοια
του έθνους και της εθνότητας -τρεχόντως για τους Έλληνες μόνο!- να ζητά
την αναγνώριση της "Μακεδονικής εθνότητας" και του "Μακεδονικού λαού"
που τρέφει τις σκοπιανές φαντασιώσες και τον εναντίον μας
αλυτρωτισμό τους; Πρόκειται ουσιαστικά για μετανεωτερικό
Φαλμεραγιερανισμό αλλά στο πολιτικοκοινωνικό επίπεδο και όχι στο
φυλετικό, αλλά η διαφορά είναι μικρή.
2) Πως μπορεί έτσι να νομιμοποιεί τον αλυτρωτισμό των σκοπιανών που,
πέραν των φαντασιώσεών τους περί αρχαίας άρα ένδοξης καταγωγής και περί
"απελευθέρωσης των σκλαβωμένων Μακεδόνων", εξυπηρετεί (κυρίως) ξένα
συμφέροντα;
3) Η αριστερά του απόλυτου δικαιωματισμού: Αν το "δικαίωμά τους" είναι ατομικό, όπως δέχεται η αριστερά τότε γιατί το αναγάγει σε συλλογικό "δικαίωμα" του "Μακεδονικού" λαού αλλά δεν το αναγνωρίζει στους Έλληνες που συλλήβδην αποκαλούνται εθνικιστές και φασίστες;
4) Πως αιτιολογείται αυτός ο περιέργως αντίστροφος ρατσισμός/φυλετισμός αλλά με τάχα κοινωνικοπολιτικό "προοδευτικό" μανδύα;
5) Πως και γιατί ένα ατομικό δικαίωμα αναγάγεται σε συλλογικό; Μπορούν να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν, ΑΤΟΜΙΚΑ, μπορούν ακόμα και Νεουορκέζους να τους βαφτίσουν αν θέλουν (αρκεί να τους ταϊζουν) αρκεί να μην κλέβουν την ιστορία μας και την χρησιμοποιούν ως πολιτικό όπλο που εξυπηρεί κυρίως ξένα συμφέροντα.
6) Ποιοί κρύβονται πίσω από τους σκοπιανούς και γιατί τουλαχιστον ένα μεγάλο μέρος της τωρινής αριστεράς, όπως το ΚΚΕ το 1931 (και από το 1922!) ακόμα επιμένει στο ιδεολόγημα του "Μακεδονικού λαού" που πρέπει τάχα να του αναγνωριστεί το "συλλογικό" δικαίωμα στον "αυτοπροσδιορισμό" του, με όποιες γεωστρατηγικές προεκτάσεις αυτό συνεπάγεται για την ενότητα του ελληνικού χώρου στο μέλλον;
Αυτά είναι ορισμένα ερωτήματα που πρέπει να τα απαντήσει η αριστερά σήμερα, και ειδικότερα όσοι αριστεροί διανοούμενοι προάγουν τον εις βάρος μας ιδιότυπο πολιτικοκοινωνικό Φαλμεραγιερανισμό. Ποιοί είναι (επικίνδυνοι) εθνικιστές σύντροφοι;
3) Η αριστερά του απόλυτου δικαιωματισμού: Αν το "δικαίωμά τους" είναι ατομικό, όπως δέχεται η αριστερά τότε γιατί το αναγάγει σε συλλογικό "δικαίωμα" του "Μακεδονικού" λαού αλλά δεν το αναγνωρίζει στους Έλληνες που συλλήβδην αποκαλούνται εθνικιστές και φασίστες;
4) Πως αιτιολογείται αυτός ο περιέργως αντίστροφος ρατσισμός/φυλετισμός αλλά με τάχα κοινωνικοπολιτικό "προοδευτικό" μανδύα;
5) Πως και γιατί ένα ατομικό δικαίωμα αναγάγεται σε συλλογικό; Μπορούν να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν, ΑΤΟΜΙΚΑ, μπορούν ακόμα και Νεουορκέζους να τους βαφτίσουν αν θέλουν (αρκεί να τους ταϊζουν) αρκεί να μην κλέβουν την ιστορία μας και την χρησιμοποιούν ως πολιτικό όπλο που εξυπηρεί κυρίως ξένα συμφέροντα.
6) Ποιοί κρύβονται πίσω από τους σκοπιανούς και γιατί τουλαχιστον ένα μεγάλο μέρος της τωρινής αριστεράς, όπως το ΚΚΕ το 1931 (και από το 1922!) ακόμα επιμένει στο ιδεολόγημα του "Μακεδονικού λαού" που πρέπει τάχα να του αναγνωριστεί το "συλλογικό" δικαίωμα στον "αυτοπροσδιορισμό" του, με όποιες γεωστρατηγικές προεκτάσεις αυτό συνεπάγεται για την ενότητα του ελληνικού χώρου στο μέλλον;
Αυτά είναι ορισμένα ερωτήματα που πρέπει να τα απαντήσει η αριστερά σήμερα, και ειδικότερα όσοι αριστεροί διανοούμενοι προάγουν τον εις βάρος μας ιδιότυπο πολιτικοκοινωνικό Φαλμεραγιερανισμό. Ποιοί είναι (επικίνδυνοι) εθνικιστές σύντροφοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά, άσχετα και ανάρμοστα σχόλια θα διαγράφονται.