Φορολογία και επενδύσεις στην χώρα των Κατσαπλιάδων-2

Αυτό το ανέκδοτο με τον Τσίπρα που τάχα παίρνει πάνω του το ζήτημα της προσέλκυσης επενδύσεων, έχει πάψει πλέον να βγάζει γέλιο και προκαλεί μόνο θλίψη για την κατάντια μας. 

Όποτε πηγαίνει ο Τσίπρας να μιλήσει σε επενδυτικά funds ή συνέδρια, μοιάζει σαν κοτόπουλο που το έριξαν στον λάκκο των λεόντων. Τι να πει κάποιος που δεν έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο στη ζωή του σε ανθρώπους που έχουν κάνει περιουσίες με ιδρώτα και αίμα; Μπορεί να μιλήσει την ίδια γλώσσα ο αφισοκολλητής της ΚΝΕ με τους επιχειρηματίες που επιζούν ελισσόμενοι καθημερινά μέσα στον πιο σκληρό καπιταλισμό; Μπορεί να πείσει κανέναν ξένο για τη σοβαρότητά του ο κρατιστής πρωθυπουργός που έχει σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού τον Καρανίκα ο οποίος με περισσή ελαφρότητα στέλνει "στα τσακίδια" τις ξένες επενδύσεις; Ποιος εχέφρων άνθρωπος θα ρισκάρει να επενδύσει σε μία χώρα όπου η μισθοδοσία του δημοσίου τομέα φτάνει τα 18 δις ευρώ ετησίως ενώ του ιδιωτικού τομέα λιγότερα από 16 δις; Άλλη πρεμούρα δεν είχαν οι ξένοι από το να φέρουν στην Ελλάδα τα χρήματά τους για να τα αρπάξει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω της υπερφορολόγησης και να τα "αναδιανείμει" στους ψηφοφόρους του και στις "άγαμες θυγατέρες". Εδώ φεύγουν σωρηδόν οι ελληνικές επιχειρήσεις για το εξωτερικό και εμείς περιμένουμε να έρθουν οι ξένες...
Ακόμη κι αν απέφευγε να μιλάει στα αγγλικά ο Τσίπρας στους ξένους επενδυτές και να προδίδει  αμέσως την αμορφωσιά και τη ρηχότητά του, πάλι θα "έβγαζε μάτι" η αριστερή ιδεολογική του αγκύλωση. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει δουλέψει σαν σκύλος και να μην αναγνωρίζει ποιος δεν έχει δουλέψει. Ή ποιος τον δουλεύει.