ΤΟ ΠΑΣΟΚ, η Γεννηματά και το μέλλον: Deja vous ξανά;

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής ήταν απόπειρα ανάνηψης ενός νεκρού. Τα αποτελέσματα δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: Η Γεννηματά έλαβε 49%! Αλλά ήταν και επίδειξη του πνέυματος του ΠΑΣΟΚ. Ψήφιζε όποιος ήθελε, όπου ήθελε ένα κόμμα της κεντροαριστεράς δίχως τελικό όνομα! Άλλη μία πλευρά των αδιόρθωτων Πασόκων. Αλλά τι συμβολίζει η επικράτηση της Γεννηματά; Από νοσταλγία ή από υποχρέωση ψηφίστηκε. Το αντιμνημονιακό κίνημα ξέμεινε από πολιτικούς εκπροσώπους μιας κάποιας αξιοπιστίας, και αρκετοί θα είναι αυτοί που θα ξαναψηφίσουν ΠΑΣΟΚ (ή όπως θα λέγεται το νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς). 

Γιατί λοιπόν Γεννηματά; Απλά, μπορεί να κατηγορείται το ΠΑΣΟΚ ότι χρεωκόπησε τη χώρα και μας έβαλε στα Μνημόνια αλλά υπάρχει πολύς κόσμος που δεν μπορεί να ξεχάσει ότι επί ΠΑΣΟΚ διορίστηκε ή έβγαλε καλά χρήματα ή ζούσε γενικά πολύ καλύτερα από ό,τι σήμερα. 

Θεωρώ ότι αυτό το αίσθημα υποχρέωσης σε συνδυασμό με μία νοσταλγία των παλιών καλών εποχών μπορεί να προκαλέσει αποτέλεσμα-έκπληξη στην κάλπη όποτε κι αν γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές. Και βέβαια επειδή ακριβώς τα κίνητρα επανασυσπείρωσης της βάσης του ΠΑΣΟΚ θα είναι κυρίως η νοσταλγία και η υποχρέωση, γι’ αυτό και η νίκη της Γεννηματά στις εσωκομματικές εκλογές προδιαγραφόταν από την αρχή σίγουρη – διότι τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη Νέα Δημοκρατία, και ένα σκιάχτρο να κατέβαινε υποψήφιος αρχηγός έχοντας πινακίδα με κάποιο «βαρύ» και «ιστορικό» όνομα κρεμασμένη στον λαιμό του, οι ψηφοφόροι θα ψήφιζαν το σκιάχτρο αβλεπί.  
 
Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε έχουν, ούτε είχαν ποτέ ευρεία λαϊκή βάση και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την ανυπαρξία τους στα συνδικάτα και στις φοιτητικές οργανώσεις, αλλά και από τη σταθερά καταβαραθρωμένη κυκλοφορία της εφημερίδας «Αυγή». Λαθρεπιβάτες της εξουσίας είναι που εκμεταλλεύτηκαν μία αναπάντεχη ευνοϊκή συγκυρία και την τιμωρητική διάθεση του κόσμου απέναντι στο παλιό κομματικό δίπολο, και θα εκλείψουν από το πολιτικό προσκήνιο το ίδιο ραγδαία όπως εμφανίστηκαν. Είναι προφανές πως το 90% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ήταν δυσαρεστημένοι πρώην οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που κάνει τον Τσίπρα να αισθάνεται σαν να ισορροπεί διαρκώς σε κινούμενη άμμο. Ανέβηκε ψηλά πατώντας σε δανεική σκάλα, την οποία βλέπει τώρα να διαλύεται από κάτω του.
 
Επομένως ας μην βιαζόμαστε να προεξοφλήσουμε τη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε από το 1980 και μετά το ΠΑΣΟΚ υπήρξε κάτι περισσότερο από ένα απλό κόμμα. Έγινε η κυρίαρχη πολιτική νοοτροπία στον τόπο μας η οποία διαπότισε τη Νέα Δημοκρατία και τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο που ο Τσίπρας μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου ακόμα και στην ομιλία του, ούτε που η Νέα Δημοκρατία συνεργάστηκε τόσο εύκολα ως κυβέρνηση με τον υποτιθέμενο άσπονδο αντίπαλό της το 2012. Όλα τα μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα μετά το 1974 φιλοδοξούν απλώς να γίνουν το νέο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ένα ασαφές μείγμα κακώς εννοούμενου προοδευτισμού, κρατισμού και λαϊκισμού. Επομένως γιατί να σβήσει το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ που είναι η μήτρα όλης αυτής της σάπιας ιδεολογίας;