Όσο περνούν οι μέρες τόσο αυξάνεται η πεποίθησή μου ότι πάμε για πρόωρες
εκλογές το αργότερο μέχρι τον Νοέμβριο του 2018. Λένε αρκετοί ότι οι
βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην προοπτική να μην επανεκλεγούν και να
χάσουν τους παχυλούς υπουργικούς μισθούς και τις βουλευτικές
αποζημιώσεις που παίρνουν τώρα, θα επιβάλλουν στον Τσίπρα να εξαντλήσει
την τετραετία και να πάει σε εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2019. Θεωρώ ότι
κάτι τέτοιο δεν έχει βάση διότι οι βουλευτές οφείλουν σχεδόν τα πάντα
στον Τσίπρα και όχι ο Τσίπρας στους βουλευτές του. Άλλωστε και το
πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα που έχουμε παρέχει στον εκάστοτε πρωθυπουργό
την αποκλειστική δυνατότητα να διαμορφώνει αυτός τις πολιτικές
εξελίξεις όποτε και όταν το κρίνει ο ίδιος αναγκαίο. Συνεπώς οι
βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα πειθαρχήσουν αναγκαστικά σε ό,τι αποφασίσει και
κρίνει σκόπιμο ο αρχηγός τους και δεν θα του επιβάλλουν αυτοί τη γνώμη
τους.
Οι βασικές στρατηγικές προτεραιότητες του Τσίπρα με βάση τις οποίες θα αποφασίσει για τον χρόνο των εκλογών είναι, κατά τη γνώμη μου, μόνο δύο:
1) να παραμείνει ο ίδιος στο πολιτικό προσκήνιο, εννοείται ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ (μεταλλαγμένου σε σοσιαλιστικό κόμμα ή όχι, δεν έχει σημασία),
2) να εξασφαλίσει την ενότητα του κόμματός του μέσω της κατοχύρωσης της δεύτερης θέσης με μεγάλη απόσταση από το τρίτο κόμμα ώστε να διατηρεί ζωντανή την ελπίδα επανακατάκτησης της εξουσίας στο ορατό μέλλον.
Το χειρότερο ενδεχόμενο για τον Τσίπρα είναι να υπάρξει μία μεγάλη εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα να κερδίσει ο Μητσοτάκης καθαρή τετραετία, χωρίς δηλαδή καμία δυνατότητα να του επιβληθούν εκλογές ενδιάμεσα. Σε μία τέτοια περίπτωση θα κλονιστεί η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, και θα περιπέσει σε δίνη εσωστρέφειας. Ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση με προοπτική να παραμείνει σ' αυτή τουλάχιστον επί τέσσερα χρόνια, θα είναι μία αρένα συντροφικών μαχαιρωμάτων όπου οι πάντες θα αγωνίζονται σκληρά για την πολιτική τους επιβίωση. Ο Τσίπρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με το επιχείρημα πως «έδωσες ό,τι ήταν να δώσεις, κυβέρνησες δύο θητείες, "κάηκες" από τις πυρκαγιές, έχεις βεβαρημένο ιστορικό, δεν σε εμπιστεύεται πλέον ο κόσμος, καιρός είναι να παραδώσεις τη σκυτάλη σε ένα νέο, άφθαρτο πρόσωπο όπως είχε κάνει και με εσένα το 2007 ο Αλαβάνος». Και βέβαια η διάδοχός του θεωρώ ότι θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η Ρένα Δούρου η οποία τηρείται προσεκτικά σε εφεδρεία μακριά από την πολιτική φθορά - με εξαίρεση τις θανατηφόρες πλημμύρες και τις πυρκαγιές βέβαια διότι η ζωή είναι πάντα απρόβλεπτη.
Είναι λογικό να θεωρεί ο Τσίπρας τον εαυτό του υπερβολικά νέο για να μπει στην πολιτική αποστρατεία. Θα κάνει το παν προκειμένου να μην συμβεί ο παραπάνω ολέθριος γι' αυτόν συνδυασμός της βαριάς εκλογικής ήττας και της καθαρής τετραετίας του Μητσοτάκη. Εδώ και καιρό θα πρέπει να μελετάει και να ζυγίζει προσεκτικά το τι θα πρέπει να κάνει για αναβάλλει τον πολιτικό παραγκωνισμό του. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ρισκάρει το πολιτικό του μέλλον απλώς και μόνο για να πάρει 10 βουλευτικές αποζημιώσεις παραπάνω ο κάθε Μπαλάφας ή Κυρίτσης ή για να φτιάξει την προίκα της με τον υπουργικό μισθό η Νοτοπούλου, αλλά θα ενεργήσει με στόχο αφενός να περιορίσει την έκταση της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου να μην δώσει στον Μητσοτάκη καθαρή τετραετία στην εξουσία αλλά ούτε καν διετία.
Για τους παραπάνω λόγους πιστεύω ότι παρά τα όσα δηλώνει κατά καιρούς ο Τσίπρας, αποκλείεται να εξαντλήσει την τετραετία αλλά θα πάει σε εκλογές μέσα στο φθινόπωρο του 2018. Κι αυτό για δύο βασικούς λόγους:
1) για να διατηρήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων και να μην παραμείνει παθητικός θεατής της εκλογικής και δημοσκοπικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της δικής του δημοφιλίας,
2) για να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα που έχει να επιβάλλει μία «δεξιά παρένθεση» και να κάνει δύσκολη τη ζωή στον Μητσοτάκη παίζοντας πάλι σε βάρος του τον Φεβρουάριο του 2020 το ίδιο παιγνίδι που είχε παίξει και σε βάρος του Σαμαρά με την εκλογή ΠτΔ - με απλή αναλογική όμως αυτή τη φορά, πράγμα που σημαίνει την υποχρεωτική επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ως εταίρου συμμαχικής κυβέρνησης.
Η διατήρηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων πάση θυσία είναι εκτός των άλλων και θέμα γοήτρου για τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Μπορεί ο Τσίπρας να είναι διαβόητος τεμπέλης αλλά είναι αρκετά πονηρός ώστε να μην καθίσει με σταυρωμένα χέρια να περιμένει την ήττα του. Αν απλώς πάει μέχρι τη λήξη της τετραετίας, απεμπολεί ένα από τα πολύ ουσιαστικά προνόμια που έχει ως πρωθυπουργός - το να επιλέγει δηλαδή μόνος του τον χρόνο των εκλογών και να αιφνιδιάζει τους πολιτικούς αντιπάλους του. Όπως έλεγε και ο Ναπολέων «στο μέλλον μπορεί να χάσω μια μάχη, αλλά δεν θα χάσω ούτε λεπτό». Ακόμη κι αν ο Τσίπρας ξέρει με βεβαιότητα ότι θα χάσει την προσεχή εκλογική μάχη, δεν θα επιτρέψει να χάσει ΚΑΙ την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Για να υπάρξει όμως κάποια (έστω και μικρή) πιθανότητα να πετύχει το κόλπο της «δεξιάς παρένθεσης» ο Τσίπρας οφείλει να δώσει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη έναν ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο για να φθαρεί, ο οποίος δεν μπορεί να είναι μικρότερος από 14-15 μήνες. Αυτό σημαίνει πως ολόκληρος ο τακτικός εκλογικός σχεδιασμός του Τσίπρα κινείται μέσα σε αυστηρά χρονικά πλαίσια. Δεν έχει δηλαδή το χρονικό περιθώριο να διστάσει ή να χρονοτριβήσει για μερικούς μήνες παραπάνω και να τον βρει το 2019 ως ένοικο ακόμα του Μεγάρου Μαξίμου. Άλλωστε ένας πρωθυπουργός που δεν μπορεί να επισκεφθεί τη συμπρωτεύουσα χωρίς προστασία από 67 διμοιρίες ΜΑΤ, γεγονός πρωτοφανές στα ελληνικά πολιτικά χρονικά, ουσιαστικά ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΠΩΣ ΚΥΒΕΡΝΑ. Αν συνεχίσει να είναι στη θέση του το 2019 θα χρειάζεται ολόκληρη τεθωρακισμένη μεραρχία για την προστασία του για να ξεμυτίσει από το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν έχει κανένα νόημα να επιτείνει τη φθορά του. Κατά τη γνώμη μου ο Τσίπρας έχει λάβει ήδη την απόφαση να πάει σε εκλογές φέτος διότι έχει αρχίσει να ναρκοθετεί από τώρα τον δρόμο της επόμενης κυβέρνησης φέρνοντάς την μπροστά σε φοβερές προκλήσεις τις οποίες δεν θα μπορεί να αποφύγει και θα της προκαλέσουν τεράστια επικοινωνιακή ζημιά.
Η πρώτη νάρκη είναι βέβαια η μεγάλη περικοπή των συντάξεων από την 1η Ιανουαρίου 2019, που όπως δείχνουν τα αυστηρά μηνύματα των ξένων δεν μπορεί να αποφευχθεί. Όταν οι συνταξιούχοι διαπιστώσουν την πανωλεθρία που θα πάθει το εισόδημά τους θα τα βάλουν -όπως είναι φυσικό- με τον Μητσοτάκη που θα κυβερνά και όχι με τον Τσίπρα που ψήφισε και θέσπισε τις περικοπές. Θα τον κατηγορήσουν μάλιστα ότι ενώ η Νέα Δημοκρατία είχε καταθέσει ως αξιωματική αντιπολίτευση τον Ιούλιο σχέδιο νόμου για την μη περικοπή των συντάξεων, δεν το κάνει πράξη τον Ιανουάριο που είναι η ίδια κυβέρνηση - και αυτό θα δώσει στον Τσίπρα την ευκαιρία να περάσει στην επικοινωνιακή αντεπίθεση βγαίνοντας κι από πάνω και παριστάνοντας πάλι τον αντιμνημονιακό, λέγοντας στους συνταξιούχους ότι η Νέα Δημοκρατία τους κοροϊδεύει αφού δεν είχε ψηφίσει ούτε τη 13η σύνταξη τον Δεκέμβριο 2017.
Η δεύτερη νάρκη θα είναι το σκοπιανό. Κάνοντας πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο του 2018, ο Τσίπρας θα πετάξει ουσιαστικά την καυτή πατάτα της επικύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών στην επόμενη κυβέρνηση - και αυτό το γνωρίζει προφανώς ο κυβερνητικός εταίρος του, ο Καμμένος, γι' αυτό και κάνει το κορόιδο και προβαίνει κατά καιρούς σε δηλώσεις οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται ακατανόητες. Εκτιμώ ότι ο Μητσοτάκης, σε αντίθεση με αυτά που διακηρύττει τώρα ότι δήθεν είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, θα φροντίσει για την επικύρωσή της ακόμη και με ψήφους της Νέας Δημοκρατίας αν χρειαστεί, ή με την αποχώρηση από τη Βουλή κατάλληλου αριθμού βουλευτών ώστε να περάσει η συμφωνία με την ελάχιστη δυνατή πλειοψηφία - κι αυτό διότι θα του είναι αδύνατον να αντιταχθεί στις εντολές που θα πάρει από τις ΗΠΑ σχετικά με το ζήτημα αυτό. Ήδη από τώρα μάλιστα φροντίζει να αποκτήσει το κατάλληλο άλλοθι δηλώνοντας πως θα σεβαστεί τη συμφωνία αν αυτή τελικά επικυρωθεί από τη Βουλή. Δηλαδή τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αμφότεροι στο κόλπο για την προδοσία της Μακεδονίας και απλώς κοροϊδεύουν τον λαό. Η υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει ξανά ένα μέρος των Μακεδόνων ψηφοφόρων του που τώρα όχι μόνο τους έχει χάσει αλλά και τους έχει εξοργίσει. Θα μπορεί τότε ο Τσίπρας να βγαίνει με θράσος και να λέει «ορίστε, η Νέα Δημοκρατία που φώναζε κατά της συμφωνίας στο μακεδονικό, την πέρασε τώρα από τη Βουλή ενώ είχε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Άρα αποδείχτηκε ότι εμείς είχαμε δίκιο και ότι πήραμε τη σωστή απόφαση βασιζόμενοι στην εθνική γραμμή».
Θα είναι τελείως παράλογο για τον Τσίπρα να προτιμήσει να βαδίσει μόνος του στον δρόμο που ο ίδιος έχει ναρκοθετήσει. Μπορεί να είναι αδίστακτος και ξεδιάντροπος πολιτικός απατεώνας, αλλά σίγουρα δεν είναι χαζός, και γνωρίζει καλά ποιο είναι το συμφέρον του. Θα αρπάξει την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα προκηρύξει εκλογές το φθινόπωρο του 2018 πουλώντας στον λαό το αφήγημα της δήθεν εξόδου από τα Μνημόνια και της πάταξης της διαφθοράς. Άλλωστε αυτό προδίδει και η εσπευσμένη μετακίνηση του Σκουρλέτη στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι αθρόες προσλήψεις μονίμων υπαλλήλων στο δημόσιο που έχουν εξαγγελθεί για το φθινόπωρο. Ήδη αυτή την ώρα σε χρεοκοπημένες και ζημιογόνες ΔΕΚΟ προσλαμβάνεται μεγάλος αριθμός συμβασιούχων, μια κίνηση που γίνεται για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.
Όταν ο Τσίπρας προκηρύξει αιφνιδιαστικά πρόωρες εκλογές μέσα στο προσεχές τρίμηνο, θα ισχυριστεί ότι ουσιαστικά ολοκλήρωσε την τετραετία, αν αυτή υπολογιστεί από τον Ιανουάριο του 2015. Θα πει ότι ο λαός πρέπει να του δώσει νέα εντολή, και θα υποσχεθεί την ανάπτυξη που τάχα ΘΑ έρθει. Από τη στιγμή που αυτό είναι το βασικό στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί ο Τσίπρας, η κάλπη των Ευρωεκλογών τον Μάιο όχι μόνο δεν θα προκαλέσει ψυχρολουσία στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως θα συνέβαινε αν ήταν ακόμη τότε στην κυβέρνηση), αλλά θα σηματοδοτήσει και την πρώτη μικρή του ανάκαμψη εφόσον θα είναι στην αντιπολίτευση - άλλος ένας λόγος για να πάει ο Τσίπρας σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές ΠΡΙΝ από τις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2019. Το σενάριο αυτό είναι αντάξιο ενός μαιτρ του πολιτικού τακτικισμού όπως ο Τσίπρας.
Οι βασικές στρατηγικές προτεραιότητες του Τσίπρα με βάση τις οποίες θα αποφασίσει για τον χρόνο των εκλογών είναι, κατά τη γνώμη μου, μόνο δύο:
1) να παραμείνει ο ίδιος στο πολιτικό προσκήνιο, εννοείται ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ (μεταλλαγμένου σε σοσιαλιστικό κόμμα ή όχι, δεν έχει σημασία),
2) να εξασφαλίσει την ενότητα του κόμματός του μέσω της κατοχύρωσης της δεύτερης θέσης με μεγάλη απόσταση από το τρίτο κόμμα ώστε να διατηρεί ζωντανή την ελπίδα επανακατάκτησης της εξουσίας στο ορατό μέλλον.
Το χειρότερο ενδεχόμενο για τον Τσίπρα είναι να υπάρξει μία μεγάλη εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα να κερδίσει ο Μητσοτάκης καθαρή τετραετία, χωρίς δηλαδή καμία δυνατότητα να του επιβληθούν εκλογές ενδιάμεσα. Σε μία τέτοια περίπτωση θα κλονιστεί η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, και θα περιπέσει σε δίνη εσωστρέφειας. Ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση με προοπτική να παραμείνει σ' αυτή τουλάχιστον επί τέσσερα χρόνια, θα είναι μία αρένα συντροφικών μαχαιρωμάτων όπου οι πάντες θα αγωνίζονται σκληρά για την πολιτική τους επιβίωση. Ο Τσίπρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με το επιχείρημα πως «έδωσες ό,τι ήταν να δώσεις, κυβέρνησες δύο θητείες, "κάηκες" από τις πυρκαγιές, έχεις βεβαρημένο ιστορικό, δεν σε εμπιστεύεται πλέον ο κόσμος, καιρός είναι να παραδώσεις τη σκυτάλη σε ένα νέο, άφθαρτο πρόσωπο όπως είχε κάνει και με εσένα το 2007 ο Αλαβάνος». Και βέβαια η διάδοχός του θεωρώ ότι θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η Ρένα Δούρου η οποία τηρείται προσεκτικά σε εφεδρεία μακριά από την πολιτική φθορά - με εξαίρεση τις θανατηφόρες πλημμύρες και τις πυρκαγιές βέβαια διότι η ζωή είναι πάντα απρόβλεπτη.
Είναι λογικό να θεωρεί ο Τσίπρας τον εαυτό του υπερβολικά νέο για να μπει στην πολιτική αποστρατεία. Θα κάνει το παν προκειμένου να μην συμβεί ο παραπάνω ολέθριος γι' αυτόν συνδυασμός της βαριάς εκλογικής ήττας και της καθαρής τετραετίας του Μητσοτάκη. Εδώ και καιρό θα πρέπει να μελετάει και να ζυγίζει προσεκτικά το τι θα πρέπει να κάνει για αναβάλλει τον πολιτικό παραγκωνισμό του. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ρισκάρει το πολιτικό του μέλλον απλώς και μόνο για να πάρει 10 βουλευτικές αποζημιώσεις παραπάνω ο κάθε Μπαλάφας ή Κυρίτσης ή για να φτιάξει την προίκα της με τον υπουργικό μισθό η Νοτοπούλου, αλλά θα ενεργήσει με στόχο αφενός να περιορίσει την έκταση της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου να μην δώσει στον Μητσοτάκη καθαρή τετραετία στην εξουσία αλλά ούτε καν διετία.
Για τους παραπάνω λόγους πιστεύω ότι παρά τα όσα δηλώνει κατά καιρούς ο Τσίπρας, αποκλείεται να εξαντλήσει την τετραετία αλλά θα πάει σε εκλογές μέσα στο φθινόπωρο του 2018. Κι αυτό για δύο βασικούς λόγους:
1) για να διατηρήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων και να μην παραμείνει παθητικός θεατής της εκλογικής και δημοσκοπικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της δικής του δημοφιλίας,
2) για να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα που έχει να επιβάλλει μία «δεξιά παρένθεση» και να κάνει δύσκολη τη ζωή στον Μητσοτάκη παίζοντας πάλι σε βάρος του τον Φεβρουάριο του 2020 το ίδιο παιγνίδι που είχε παίξει και σε βάρος του Σαμαρά με την εκλογή ΠτΔ - με απλή αναλογική όμως αυτή τη φορά, πράγμα που σημαίνει την υποχρεωτική επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ως εταίρου συμμαχικής κυβέρνησης.
Η διατήρηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων πάση θυσία είναι εκτός των άλλων και θέμα γοήτρου για τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Μπορεί ο Τσίπρας να είναι διαβόητος τεμπέλης αλλά είναι αρκετά πονηρός ώστε να μην καθίσει με σταυρωμένα χέρια να περιμένει την ήττα του. Αν απλώς πάει μέχρι τη λήξη της τετραετίας, απεμπολεί ένα από τα πολύ ουσιαστικά προνόμια που έχει ως πρωθυπουργός - το να επιλέγει δηλαδή μόνος του τον χρόνο των εκλογών και να αιφνιδιάζει τους πολιτικούς αντιπάλους του. Όπως έλεγε και ο Ναπολέων «στο μέλλον μπορεί να χάσω μια μάχη, αλλά δεν θα χάσω ούτε λεπτό». Ακόμη κι αν ο Τσίπρας ξέρει με βεβαιότητα ότι θα χάσει την προσεχή εκλογική μάχη, δεν θα επιτρέψει να χάσει ΚΑΙ την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Για να υπάρξει όμως κάποια (έστω και μικρή) πιθανότητα να πετύχει το κόλπο της «δεξιάς παρένθεσης» ο Τσίπρας οφείλει να δώσει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη έναν ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο για να φθαρεί, ο οποίος δεν μπορεί να είναι μικρότερος από 14-15 μήνες. Αυτό σημαίνει πως ολόκληρος ο τακτικός εκλογικός σχεδιασμός του Τσίπρα κινείται μέσα σε αυστηρά χρονικά πλαίσια. Δεν έχει δηλαδή το χρονικό περιθώριο να διστάσει ή να χρονοτριβήσει για μερικούς μήνες παραπάνω και να τον βρει το 2019 ως ένοικο ακόμα του Μεγάρου Μαξίμου. Άλλωστε ένας πρωθυπουργός που δεν μπορεί να επισκεφθεί τη συμπρωτεύουσα χωρίς προστασία από 67 διμοιρίες ΜΑΤ, γεγονός πρωτοφανές στα ελληνικά πολιτικά χρονικά, ουσιαστικά ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΠΩΣ ΚΥΒΕΡΝΑ. Αν συνεχίσει να είναι στη θέση του το 2019 θα χρειάζεται ολόκληρη τεθωρακισμένη μεραρχία για την προστασία του για να ξεμυτίσει από το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν έχει κανένα νόημα να επιτείνει τη φθορά του. Κατά τη γνώμη μου ο Τσίπρας έχει λάβει ήδη την απόφαση να πάει σε εκλογές φέτος διότι έχει αρχίσει να ναρκοθετεί από τώρα τον δρόμο της επόμενης κυβέρνησης φέρνοντάς την μπροστά σε φοβερές προκλήσεις τις οποίες δεν θα μπορεί να αποφύγει και θα της προκαλέσουν τεράστια επικοινωνιακή ζημιά.
Η πρώτη νάρκη είναι βέβαια η μεγάλη περικοπή των συντάξεων από την 1η Ιανουαρίου 2019, που όπως δείχνουν τα αυστηρά μηνύματα των ξένων δεν μπορεί να αποφευχθεί. Όταν οι συνταξιούχοι διαπιστώσουν την πανωλεθρία που θα πάθει το εισόδημά τους θα τα βάλουν -όπως είναι φυσικό- με τον Μητσοτάκη που θα κυβερνά και όχι με τον Τσίπρα που ψήφισε και θέσπισε τις περικοπές. Θα τον κατηγορήσουν μάλιστα ότι ενώ η Νέα Δημοκρατία είχε καταθέσει ως αξιωματική αντιπολίτευση τον Ιούλιο σχέδιο νόμου για την μη περικοπή των συντάξεων, δεν το κάνει πράξη τον Ιανουάριο που είναι η ίδια κυβέρνηση - και αυτό θα δώσει στον Τσίπρα την ευκαιρία να περάσει στην επικοινωνιακή αντεπίθεση βγαίνοντας κι από πάνω και παριστάνοντας πάλι τον αντιμνημονιακό, λέγοντας στους συνταξιούχους ότι η Νέα Δημοκρατία τους κοροϊδεύει αφού δεν είχε ψηφίσει ούτε τη 13η σύνταξη τον Δεκέμβριο 2017.
Η δεύτερη νάρκη θα είναι το σκοπιανό. Κάνοντας πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο του 2018, ο Τσίπρας θα πετάξει ουσιαστικά την καυτή πατάτα της επικύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών στην επόμενη κυβέρνηση - και αυτό το γνωρίζει προφανώς ο κυβερνητικός εταίρος του, ο Καμμένος, γι' αυτό και κάνει το κορόιδο και προβαίνει κατά καιρούς σε δηλώσεις οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται ακατανόητες. Εκτιμώ ότι ο Μητσοτάκης, σε αντίθεση με αυτά που διακηρύττει τώρα ότι δήθεν είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, θα φροντίσει για την επικύρωσή της ακόμη και με ψήφους της Νέας Δημοκρατίας αν χρειαστεί, ή με την αποχώρηση από τη Βουλή κατάλληλου αριθμού βουλευτών ώστε να περάσει η συμφωνία με την ελάχιστη δυνατή πλειοψηφία - κι αυτό διότι θα του είναι αδύνατον να αντιταχθεί στις εντολές που θα πάρει από τις ΗΠΑ σχετικά με το ζήτημα αυτό. Ήδη από τώρα μάλιστα φροντίζει να αποκτήσει το κατάλληλο άλλοθι δηλώνοντας πως θα σεβαστεί τη συμφωνία αν αυτή τελικά επικυρωθεί από τη Βουλή. Δηλαδή τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αμφότεροι στο κόλπο για την προδοσία της Μακεδονίας και απλώς κοροϊδεύουν τον λαό. Η υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει ξανά ένα μέρος των Μακεδόνων ψηφοφόρων του που τώρα όχι μόνο τους έχει χάσει αλλά και τους έχει εξοργίσει. Θα μπορεί τότε ο Τσίπρας να βγαίνει με θράσος και να λέει «ορίστε, η Νέα Δημοκρατία που φώναζε κατά της συμφωνίας στο μακεδονικό, την πέρασε τώρα από τη Βουλή ενώ είχε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Άρα αποδείχτηκε ότι εμείς είχαμε δίκιο και ότι πήραμε τη σωστή απόφαση βασιζόμενοι στην εθνική γραμμή».
Θα είναι τελείως παράλογο για τον Τσίπρα να προτιμήσει να βαδίσει μόνος του στον δρόμο που ο ίδιος έχει ναρκοθετήσει. Μπορεί να είναι αδίστακτος και ξεδιάντροπος πολιτικός απατεώνας, αλλά σίγουρα δεν είναι χαζός, και γνωρίζει καλά ποιο είναι το συμφέρον του. Θα αρπάξει την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα προκηρύξει εκλογές το φθινόπωρο του 2018 πουλώντας στον λαό το αφήγημα της δήθεν εξόδου από τα Μνημόνια και της πάταξης της διαφθοράς. Άλλωστε αυτό προδίδει και η εσπευσμένη μετακίνηση του Σκουρλέτη στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι αθρόες προσλήψεις μονίμων υπαλλήλων στο δημόσιο που έχουν εξαγγελθεί για το φθινόπωρο. Ήδη αυτή την ώρα σε χρεοκοπημένες και ζημιογόνες ΔΕΚΟ προσλαμβάνεται μεγάλος αριθμός συμβασιούχων, μια κίνηση που γίνεται για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.
Όταν ο Τσίπρας προκηρύξει αιφνιδιαστικά πρόωρες εκλογές μέσα στο προσεχές τρίμηνο, θα ισχυριστεί ότι ουσιαστικά ολοκλήρωσε την τετραετία, αν αυτή υπολογιστεί από τον Ιανουάριο του 2015. Θα πει ότι ο λαός πρέπει να του δώσει νέα εντολή, και θα υποσχεθεί την ανάπτυξη που τάχα ΘΑ έρθει. Από τη στιγμή που αυτό είναι το βασικό στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί ο Τσίπρας, η κάλπη των Ευρωεκλογών τον Μάιο όχι μόνο δεν θα προκαλέσει ψυχρολουσία στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως θα συνέβαινε αν ήταν ακόμη τότε στην κυβέρνηση), αλλά θα σηματοδοτήσει και την πρώτη μικρή του ανάκαμψη εφόσον θα είναι στην αντιπολίτευση - άλλος ένας λόγος για να πάει ο Τσίπρας σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές ΠΡΙΝ από τις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2019. Το σενάριο αυτό είναι αντάξιο ενός μαιτρ του πολιτικού τακτικισμού όπως ο Τσίπρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά, άσχετα και ανάρμοστα σχόλια θα διαγράφονται.